บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 853
เสียงเอะอะของเจเรมี่บุกรุกเข้าไปในหูของเธอ
เมเดลีนรู้สึกได้ถึงความไม่พอใจและความโกรธอย่างมากในน้ำเสียงของเขา
บางทีความตายอาจจะไม่ทำให้ผู้ชายคนนี้กลัวได้ แต่สิ่งที่เขาไม่อยากเผชิญมากที่สุดคือการมองผู้หญิงที่เขารักเดินไปหาผู้ชายคนอื่น
อย่างไรก็ตาม เฟลิเป้กลับดีใจเหลือล้น ยิ่งเจเรมี่เจ็บปวดมากเท่าไร เขาก็ยิ่งมีความสุขมากเท่านั้น
เมื่อเขาเห็นเมเดลีนกำลังเดินเข้าไปหาเฟลิเป้ เขาจึงยื่นมือของเขาออกไปจับมือของเมเดลีนไว้
“เอวลีน มอนต์โกเมอรี!” เจเรมี่ทนเห็นเมเดลีนเดินเข้าไปหาเฟลิเป้ไม่ได้
เขาไม่สนใจแผลของเขาและกระเสือกกระสนที่จะทำให้ตัวเองหลุดเป็นอิสระ ด้วยพลังที่ระเบิดออกมาอย่างกะทันหันทำให้เขาหลุดจากโซ่ที่ข้อมือของเขา
เมื่อเห็นสิ่งนี้เกิดขึ้น เฟลิเป้รู้สึกยิ่งกว่าอัศจรรย์ใจ แม้แต่บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังเขาเองก็ตกใจ
เขาทำลายโซ่พวกนี้ได้อย่างไร?
อย่างไรก็ตาม เจเรมี่โฟกัสเพียงแค่เรื่องตรงหน้าเท่านั้น และนั่นทำให้เขาพุ่งเข้าหาเมเดลีนในทันที
เมื่อเฟลิเป้เห็นเช่นนี้ เขาจึงยกมือของเขาเพื่อสั่งบอดี้การ์ด
ถึงอย่างนั้นเมื่อเหล่าบอดี้การ์ดยกปืนขึ้นชี้ไปยังเจเรมี่ เมเดลีนก็ดึงปืนที่เธอซ่อนไว้ที่เข็มขัดออกมาและชี้มันไปที่ขมับของเฟลิเป้ด้วยความเร็วปานสายฟ้า
สถานการณ์เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ใคร ๆ ก็คาดไม่ถึงว่าเมเดลีนจะมีปืน
เจเรมี่ก็ไม่รู้เช่นกันว่าเมเดลีนกำลังพกปืนไว้กับตัว
อย่างไรก็ตาม ท่าทางของเธอในตอนนี้ดูสง่างามเหมือนกับชายที่อยู่ตรงหน้าเธอ เธอดูมั่นใจในขณะที่ถือปืน
เจเรมี่รู้สึกท้อใจเมื่อเขาเห็นเมเดลีนเป็นแบบนี้
เขาเคยเห็นความยิ่งใหญ่ของเมเดลีนในตอนที่เธอเป็น วีล่า ควินน์ แต่เข้าไม่เคยเห็นเธอเฉียบขาดและตรงไปตรงมามากขนาดนี้มาก่อน ในตอนนี้เธอดูมีอำนาจมาก
ไม่สิ เขาควรจะพูดว่าเขาไม่เคยเห็นเช่นนี้ในตัวผู้หญิงคนไหนเลย
“ฉันบอกคุณว่าอย่าทำร้ายเขา” น้ำเสียงของเมเดลีนดูเย็นชาและเย่อหยิ่ง “ปล่อยเขาไป ถ้าไม่อย่างนั้น เราทุกคนก็ตายกันหมดที่นี่แหละ”
เฟลิเป้เม้มปากแน่น “เอวลีน เธอแน่ใจใช่ไหมว่าอยากจะทำแบบนี้?”
สายตาของเมเดลีนดูแน่วแน่ “ฉันไม่ชอบพูดซ้ำสองเหมือนกัน เฟลิเป้ ปล่อยเข้าไป”
“โอเค”
เฟลิเป้ตกลงแม้ว่าเขาไม่เต็มใจเอามาก ๆ
อย่างไรก็ตาม เขาก็คิดไม่ถึงเลยว่าเมเดลีนจะทำแบบนั้น
เขาไม่รู้ว่าเมเดลีนเตรียมการอะไรอย่างอื่นไว้อีก ดังนั้น เขาจะเสี่ยงชีวิตของเขาโดยการยั่วยุเธอไม่ได้
เมเดลีนมองไปที่เจเรมี่และสั่ง “เจเรมี่ ไปเดี๋ยวนี้ กลับไปที่เกลนเดล”
“ฉันจะไม่ทิ้งเธออยู่กับเขาตามลำพัง” เจเรมี่จับข้อมือของเธอ “ลินนี่ เราจะออกไปด้วยกัน”
เมเดลีนจ้องไปที่บาดแผลซึ่งฉีกขาดและมีเลือดไหลของเจเรมี่ก่อนที่จะผลักมือของเขาออก เธอกำปืนที่กำลังชี้ไปที่เฟลิเป้แน่น “ไปซะ! เดี๋ยวนี้!”
เจเรมี่มองใบหน้าที่เย็นชาของเธอจากด้านข้างด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม “ไม่จำเป็นต้องให้ผู้หญิงของผมเสียสละตัวเองเพื่อผมแบบนี้ เอวลีน ผมจะไม่ทิ้งคุณไว้ที่นี่คนเดียว”
เมเดลีนรู้สึกถึงความหนักอึ้งในหัวใจ และรู้สึกเหมือนเธอกำลังจะตายไปกับความคับข้องใจ
เขารู้ใช่ไหมว่าพวกเขาจะอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวอีกครั้งหลังจากที่แยกจากกันแค่ชั่วคราว?
อย่างไรก็ตาม ผู้ชายใจแคบคนนี้ซึ่งเต็มไปด้วยความหึงหวงยังคงยืนกรานที่จะพาเธอไปกับเขา
เธอมั่นใจว่าเธอสามารถปกป้องตัวเองได้
ถึงอย่างนั้นเธอก็ปไม่ได้เพราะเธอไม่สามารถทิ้งลิเลียนไว้ที่นี่ได้
“ผมให้โอกาสคุณแล้ว ในเมื่อคุณไม่อยากไป งั้นคุณก็ควรอยู่ที่นี่” จู่ ๆ เฟลิเป้ก็พูดเช่นนั้น
แววตาของเขามืดมนและจับไปที่ปืนของเมเดลีน
เมเดลีนเร็วกว่าเขาและสามารถหลบเงื้อมมือเข้าได้ จากนั้นเธอหันหลังและเดินไปที่เจเรมี่ เธอจับมือของชายคนนั้นและดึงชายที่กำลังมีเลือดไหลไปไว้ที่ข้างหลังเธออีกครั้ง เธอยกปืนขึ้นและชี้ไปที่เฟลิเป้อีกครั้งด้วยการใช้มืออีกข้างหนึ่ง
สายตาของเธอดูเฉียบคมและหยิ่งยโส มันเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่กล้าหาญและความดื้อรั้น
“เฟลิเป้ ถ้าเจเรมี่ไม่สามารถเดินออกไปจากที่นี่ได้จนตลอดรอดฝั่ง งั้นไม่ว่าเราคนไหนก็จะไม่ได้ออกไปจากที่นี่แบบเป็น ๆ”