บัญชามังกรเดือด บทที่ 858 ห้องโถงบรรพบุรุษตระกูลฉิน
ด้านนอกที่ได้มีเสียงฝนตกเล็กน้อย มองดูแล้ว เหมือนฝนนั้นใกล้ที่จะหยุดตกแล้ว
ก่อนที่ค่ำคืนที่น่าหวาดกลัวนี้จะผ่านพ้นไป ที่ด้านหน้าต่างนั้น ที่ได้มีแสงไฟสลัว
ฟ้าใกล้จะสว่างแล้ว
ที่ด้านนอก ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงฝีเท้าเข้ามาอย่างร้อนรน ทำให้นายหญิงใหญ่นั้นตกใจ ก่อนที่ประตูจะเปิดออก แล้วราชาจินตูนก็ได้เดินเข้ามา
เมื่อมองไปที่เขาแล้ว เหมือนเขานั้นจะร้อนรนอยู่เล็กน้อย
นายหญิงใหญ่ขมวดคิ้วแล้วเอ่ยถาม “จินตูน เกิดอะไรขึ้นหรอ？”
“นายหญิงตอนนี้ได้ไปส่งอย่างปลอดภัยแล้วใช่ไหม？ไปส่งแล้ว เจ้านั้นควรที่จะคอยเฝ้าอยู่ที่นั่นสิ”
“เจ้าต้องรู้ว่า วันนี้เธอนั้นมีความสำคัญขนาดไหน”
จินตูนเอ่ยเสียงเบา“ข้านั้นเลือกทางเดินเล็ก และมองเห็นด้วยตนเองว่า นายหญิงนั้นเดินเข้าไปในห้องนอนของนายหญิงใหญ่”
“ข้าให้ปรมาจารย์ระดับสูงกว่าสิบคนเฝ้าเอาไว้แล้ว”
“เจ้าคนนั้นอยากที่จะพยายามฆ่าแล้วบุกเข้ามา ดวงตาของเขานั้นเดือนพล่านมาก หลายปีมานี้เขานั้นแค้นนายหญิงใหญ่มาก ข้าเกรงว่าเขานั้นจะทำอะไรผิดพลาดลงไป”
“ชีวิตของข้านั้น มีเพื่อปกป้องนายหญิงใหญ่”
นายหญิงใหญ่หัวเราะ “ทำไมล่ะ เขานั้นดวงตาเดือดพล่านแล้ว แล้วอยากที่จะฆ่าย่าคนนี้จริงๆหรอ？”
“หลายปีมานี้ฉันนั้นสร้างความลำบากให้เขาไม่น้อย เขานั้นจะแค้นข้าก็สมควรแล้ว”
“ข้าไม่เป็นอะไรหรอก เจ้าไปหานายหญิงเถอะ มีเจ้าอยู่ ข้าถึงจะวางใจนะ”
จินตูนลังเลเล็กน้อย และส่ายหัว และนี่เป็นครั้งแรก ที่เขานั้นขัดคำสั่งของนายหญิงใหญ่
เขานั้นมองไปที่รูปปั้นแกะสลักของฉินว่างจู่แล้วเอ่ย “ข้าไม่สามารถจะลืมคำที่นายฉินนั้นเคยขอไว้”
นายหญิงใหญ่นั้นรู้จักนิสัยของ จินตูน และหมดหนทางและไม่บังคับอีก ตอนนี้ซูซูนั้นมีปรมาจารย์ระดับสูงสิบกว่าคนคอยคุ้มกัน น่าจะไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรอก
“นายหญิงใหญ่！”
ที่ด้านนอกประตูนั้น ได้ส่งเสียงร้องอันหวาดกลัวของหยินจ๋า
“ไอเจ้าทรยศฉินเทียน เขานั้นได้เริ่มการฆ่าครั้งใหญ่ และเขานั้นกำลังจะบุกเข้ามาที่นี่แล้ว！”
“ขอให้ท่านรีบออกคำสั่ง ให้รวบรวมปรมาจารย์ที่มีฝีมือระดับสูงทั้งหมดมา！”
“พวกเรานั้นจะกันไว้ไม่อยู่แล้วครับ！”
เมื่อได้ยินดังนี้ ในดวงตาของนายหญิงใหญ่นั้นได้ปรากฏความเย็นชาออกมา สายตาของเธอนั้นมองไปที่ด้านนอก และแอบเยาะเย้ย
ก็เหมือนแค่หมากตัวหนึ่ง ว่าหมากที่ตนเองนั้นได้วางเอาไว้ ตอนนี้นั้นได้ตกหลุมกันไปหมดแล้ว
เงียบสงบ
เธอและจินตูน นั้นไม่ได้เอ่ยอะไร และไม่ได้เอ่ยอะไร ทำให้มีแต่ความสงบ
แล้วพวกเขานั้นไม่ได้ที่จะรวบรวมปรมาจารย์ระดับสูงของตระกูลมา มีแต่จะให้ฉินเทียนนั้นมาฆ่าหยินจ๋าโดยปริยาย
นี่มันเกิดอะไรขึ้น？หรือว่านายหญิงใหญ่นั้นได้จากไปแล้วหรอ？
งั้นจินตูนล่ะ？
นี่คือความหวังสุดท้ายของจินตูน อีกในเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงนี้ ดวงตาของเขานั้นจ้องไปที่ฉินเทียนที่กำลังเดินเข้ามาราวกับกำลังบ้าคลั่ง อยากที่จะเข้ามาฆ่า
เดิมทีก็ต้องโดนฆ่าจนแตกสลาย ！
เขารู้ดีว่าฉินเทียนนั้นโกรธเขาเพราะว่าเขานั้นไปลักพาตัวซูซูมา ตอนนี้ เขานั้นจึงทำได้แค่ถึงบารมีของนายหญิงใหญ่ ถึงจะมีชีวิตรอดอยู่ต่อไปได้
เพราะว่า เรื่องนี้เอง เขานั้นถึงได้รับการยอมรับจากนายหญิงใหญ่ มิฉะนั้น คงจะไม่ได้มีหน้าที่กระทำการใดๆ
ตอนนี้ต้องการให้นายหญิงใหญ่นั้นออกมาปกป้อง เขานั้นถึงจะสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้
แต่ว่าตอนนี้–
เขานั้นกลับมีความคิดที่น่ากลัว นั่นก็คือ เขานั้นเหมือนเป็นแค่หมากรุกที่ไม่มีความหมาย และโดนเพิกทิ้ง
เพื่อที่จะสงบความโกรธของฉินเทียนได้ นายหญิงใหญ่นั้นยินยอมที่จะให้ฉินเทียนนั้นฆ่าตนเอง
งั้นเป็นเช่นนี้ เรื่องการลักพาตัวซูซู นายหญิงใหญ่นั้นจะต้องผลักมาให้เขาได้
เมื่อคิดถึงดังนี้ เขานั้นดวงตาแดงก่ำ
“ฉินเทียน นับว่าแกเก่งจริง！”
“ระยะทางยังอีกยาวไกล พวกเรานั้นยังมีเวลาอีกในตอนหลัง！”
เมื่อเอ่ยแล้ว ทันใดนั้นเขานั้นก็ได้จับองครักษ์สองคนมาไว้ด้านหน้า เพื่อเป็นอาวุธ และโดนไปทางฉินเทียน
เพื่อใช้โอกาสนี้ ก่อนที่จะใช้แรงกระแทกเหมือนแมวนั้น ยืนขึ้น แล้วกระโดดเข้าไปบนกำแพง
อยากที่จะหนีหรอ？
ภายในสายตาของฉินเทียนนั้น ได้ปรากฏถึงความน่ากลัว เขานั้นสะบัดมือ ก่อนที่มีดนั้นจะไปตัดศีรษะของชายทั้งสองคน
หลังจากนั้น เขานั้นอยากที่จะตามตัวของหยินจ๋า
แต่ในเวลานี้ ท้องฟ้านั้นได้มีสายฟ้าฟาดลงมาอีก
ฉินเทียนทำไปตามใจ ก่อนที่จะเอามีดเฉือนออกไป
มีดที่เฉือนนี้นั้น เต็มไปด้วยความแข็งแรงและบริสุทธิ์ของพลังภายใน จนกระทั่งท้องฟ้าถูกแยกออก และสายฟ้าที่ฟาดลงมา และน้ำไป ก่อนที่จะฟาดลงไปตามอากาศละลงไปที่หยินจ๋า
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ตั้งแต่ที่หยินจ๋า แล้วฉินเทียนฟาดมีด บนฟ้าได้มีฟ้าผ่า มันเป็นเรื่องการฆ่าในชั่วขณะทั้งนั้น
“อ้า！”
หยินจ๋านั้นกระโดดไปบนกลางอากาศ เขานั้นที่ถูกฟ้าฟาด ได้ร้อยออกมาอย่างโหยหวน ราวกับว่าเหมือนไม้ ที่กำลังล้มลงบนพื้น
ก่อนที่ร่างกายนั้นจะถูกเผาจนเป็นสีดำไหม้เกรียม
ฉากนี้เองที่ทำให้จี้ชิงนั้นตกใจ
สายฟ้าฆ่าคน？
นี่ นั้นมันจะเกินไปแล้ว！
“กล้ามาแตะต้องภรรยาของข้า นี่ก็คือจุดจบของเจ้า！”
ฉินเทียนเอ่ยด้วยความเยือกเย็น ก่อนที่สายตานั้น จะมองไปยังประตูห้องที่ปิดอยู่ไม่ไกล
การก่อสร้างอาคารที่สวยแปลกตา และบนประตูนั้นได้สลักคำว่า ห้องโถงบรรพบุรุษตระกูลฉิน
ห้องโถงบรรพบุรุษตระกูลฉิน！
นั้นคือสถานที่สืบทอดของคนต่อไปในตระกูลฉิน
ฉินเทียนยังจำได้ เขานั้นเคยอยู่ที่นี่ และโดนเลี้ยงจนโต–รู้จักถึงบรรพบุรุษต่างๆ อีกทั้งยังระลึกถึงความรุ่งโรจน์ในการกระทำของพวกเขาอีกด้วย
แต่มีบางครั้ง ในตอนเด็กๆ ภายในใจของเขานั้นได้มีคำสาบาน ว่าในอนาคตนั้นเขานั้นจะต้องทำให้ได้มากกว่าบรรพบุรุษพวกนี้ และจะต้องเอาตระกูลฉินนั้นพาขึ้นไปอยู่ในตำแหน่งที่สูงขึ้นให้ได้？
แต่ทว่า ความคิดที่ไร้เดียงสาพวกนั้น ได้หายกลายเป็นไปไปนานแล้ว
เขานั้นกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ของตระกูล เหมือนกับหมาที่โดนโยนออกมา หลังจากที่ผ่านเหตุการณ์เฉียดตายและเจ็บปวดมากมาย ในที่สุดเขานั้นก็สามารถยืนหยัดด้วยเท้าของตนเองได้
คิดไม่ถึงเลยว่า รอบนี้ที่กลับมานั้น ก็เพื่อที่จะกลับมาช่วยคนรักของตนเอง
เมื่อคิดถึงซูซู จิตใจที่อ่อนแอของเขานั้น ก็ได้แข็งแกร่งขึ้นอีกครั้ง
“ยายแก่！”
“ส่งซูซูออกมาส่ะ！”
“ผมไม่อยากต้องทำให้เลือดไหลนองที่นี่！”เขาเอ่ยตะโกนด้วยดวงตาที่แดงก่ำ
ภายในห้องโถงบรรพบุรุษ นายหญิงใหญ่นั้นหันไปยิ้มแล้วเอ่ยจินตูน“ได้ยินแล้วหรือยัง เขาเรียกข้าว่ายายแก่แล้ว”
“นี่มีภรรยาแล้ว ก็ลืมย่าแล้วจริงๆ！”
แต่จินตูนนั้นกลับไม่สามารถที่จะผ่อนคลายได้ เพราะฝั่งตรงข้ามพึ่งจะเรียกสายฟ้ามาฆ่าคนที่ด้านนอกหน้าต่างไม้นั้น เขานั้นเห็นมาเองกับตา
เขากัดฟันแล้วเอ่ย“นี่คือปรมาจารย์อายุน้อยที่สุดที่ข้าเคยเจอมาเลยนะ นายหญิงใหญ่ ท่านถอยไปก่อนเถอะ ให้ผมกับเขามาคุยกันก่อน”
นายหญิงใหญ่เอ่ย“ทำไมล่ะ หรือกลัวว่าเขานั้นจะฆ่าข้าจริงๆ？”
“วางใจเถอะ เขาไม่อยากให้ห้องโถงบรรพบุรุษเต็มไปด้วยเลือก นั้นหมายถึงว่าบ้านนี้นั้น ยังมีความหมายกับเขา”
“เจ้าไปเรียกเขาเข้ามาเถอะ หลังจากนั้นเจ้าก็คอยรักษาการอยู่ด้านนอก และข้าขอออกคำสั่ง ห้ามใครหน้าไหนเข้ามาทั้งนั้น”
“นายหญิงใหญ่–”จินตูนตะลึง รับอยากที่จะห้าม แต่เขาคิดไม่ถึง ว่านายหญิงใหญ่นั้นอยากที่จะเจอกับฉินเทียนตามลำพัง
นี่มันอันตรายเกินไป！
นายหญิงใหญ่เลยเอ่ยอีกครั้งอย่างจริงจัง “ข้ามีแผนของข้า”
“ราชาจินตูน รีบไปทำตามคำสั่งส่ะ！”
นี่เป็นครั้งแรกของนายหญิงใหญ่ ที่ได้ออกคำสั่งที่จริงจังขนาดนี้กับราชาจินตูน
จินตูนตะลึงครู่หนึ่ง ก่อนที่จะเอ่ยทำความเคารพ “รับทราบครับ”
เขานั้นหันตัว แล้วเดินออกไป
“พี่เทียน ทำยังไงดี？”
“จะเข้าไปฆ่าด้านในไหม？”หลังจากได้ยินเสียงเรียกฉินเทียน ด้านในคฤหาสน์ที่เงียบสงบ จิ้ชิงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม
ฉินเทียนกัดฟัน
ฆ่าหยินจ๋า รวมถึงลูกน้องคนอื่นๆหยินจ๋า เขานั้นกลับไม่อ่อนมือเลยสักนิด แต่ว่า ถ้าหากให้เขานั้นเข้าไปในคฤหาสน์เพื่อทำการฆ่า จากใจจริงแล้ว เขานั้นไม่อยากที่จะทำเช่นนี้
ถ้าหากเขาทำเช่นนั้นจริงๆ นั่นก็หมายถึงเขานั้นได้เป็นกบฏต่อกฎเกณฑ์ของครอบครัว
แต่เมื่อคิดถึงซูซู–
นานขนาดนี้แล้ว ซูซูคงจะไม่เกิดอะไรขึ้นอีก？ ทำไมแม้แต่เสียงนิดเดียวก็ยังไม่มีกันนะ？
เมื่อคิดถึงตอนนี้ เลือดร้อนๆได้พุ่งขึ้นมา อะไรคือเลือดล้างคฤหาสน์ อะไรคือกบฏ เขานั้นไม่สามารถที่จะสนใจ ก่อนที่ฉินเทียนจะพุ่งเข้าไป
ในตอนนี้เอง เสียงของประตูก็เปิดออก
ราชาจินตูนเกินออกมา แล้วเอ่ยเสียงเบา “คุณชาย นายหญิงใหญ่รอคุณอยู่ที่ด้านใน”
“เข้าไปเถอะ”