ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 850
แมนดี้นิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วส่ายหัว
เธอไม่รู้ และบอกตามตรงเลยว่าเธอไม่อยากกจะรับรู้
ฮาร์วีย์พูดต่อ
“ในสถานการณ์แบบนี้ พวกเขาจะไม่สามารถรวบรวมของขวัญทั้งหมดคืนได้ พวกซิมเมอร์ทำตัวสูงส่ง ใช้ชีวิตอย่างหรูหรา แม้ว่าพวกเขาสามารถขายทรัพย์สินทั้งหมดนั้นได้ แต่ก็ไม่สามารถชดใช้เงินจำนวนนั้นพออยู่ดี”
“แต่ยังพอมีวิธีที่พวกเขาจะใช้หนี้ได้”
“คุณยังสามารถให้เงินเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อให้พวกเขามีชีวิตอยู่ได้ แต่หุ้นของซิมเมอร์เอ็นเทอร์ไพรส์ทั้งหมดสี่สิบเก้าเปอร์เซ็นต์จะต้องโอนมาให้คุณ”
“นี่…”
เธอลังเลกับความคิดนั้น นั้นเป็นเพียงหุ้นที่เหลืออยู่ของตระกูลซิมเมอร์ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ถ้าเธอเอาหุ้นนั้นมา พวกซิมเมอร์จะต้องพินาศย่อยยับแน่นอน
หลังจากเห็นเธอลังเลใจ ฮาร์วีย์จึงพูดว่า “ผมรู้ว่าคุณไม่อยากทำแบบนั้น แต่คุณก็ยังช่วยเหลือพวกเขาใช้ชีวิตต่อไปได้”
“ถ้าไม่ มันจะมีประโยชน์อะไรถ้าพวกเขาตัดสินใจขายหุ่นทั้งหมดทิ้ง?”
“ถ้าเรย์ ฮาทจะจัดการ เขามีหลายร้อยวิธีที่จะทำให้มูลค่าในตลาดของซิมเมอร์เอ็นเทอร์ไพรส์ต่ำลง ถ้าเกิดแบบนั้นขึ้น หุ้นพวกนี้ไม่ใช่เงินอีกต่อไป มันจะกลายเป็นหนี้สินแทน”
“การทำแบบนี้นั้นเพราะคุณกำลังช่วยพวกเขา”
“คุณไม่อยากสร้างครอบครัวให้รุ่งเรืองร่ำรวยด้วยตัวเองเหรอ? นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่จะทำแบบนั้นได้!”
“หุ้นสี่สิบเก้าเปอร์เซ็นต์อยู่ในมือคุณ พร้อมด้วยการสนับสนุนจากสกาย คอร์ปอเรชั่น ธุรกิจของคุณจะพุ่งทะยานขึ้นสูง และเมื่อเวลานั้นผมจะได้พักผ่อนอยู่ที่บ้านมากขึ้น”
แมนดี้อดไม่ได้ที่จะกลอกตาไปมาหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ แต่เธอกลับรู้สึกก็ดีขึ้นเช่นกัน
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอตอบว่า “หากพรุ่งนี้พวกเขาไม่สามารถรวบรวมของขวัญมาคืนได้ ฉันจะเสนอเรื่องนี้พวกเขา ส่วนพวกเขาจะตัดสินใจยังไง ฉันจะไม่บังคับพวกเขา”
ฮาร์วีย์ยิ้ม เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก
แม้ว่าเขาจะเป็นคนจัดการเรื่องต่าง ๆ แต่ด้วยบุคลิกของเธอเป็นคนมีน้ำใจเกินไป
แต่ถึงอย่างไรสุดท้ายแล้วตระกูลซิมเมอร์จะเป็นอย่างไรก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของพวกเขา
ควินน์กระทืบเท้าออกจากคฤหาสน์อย่างฉุนเฉียว
สีหน้าของเธอปูดบวมขึ้นอีกครั้ง เธอคงจะถูกคนอื่นทุบตีมาอีกแน่นอน
เธอกำลังจะวิ่งออกไปแต่เมื่อเห็นฮาร์วีย์เธอก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนใส่
“ฮาร์วีย์! ทั้งหมดเป็นเพราะแกคนเดียว ไอ้คนโสโครก ไร้ค่า! ถ้าแกเป็นคนมีความสามารถมากกว่านี้ ก็คงจะไม่มีใครมาขอแมนดี้แต่งงาน!”
“ฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะแก ไอ้โสโครก!”
ฮาร์วีย์ชะงัก
‘ตรรกะป่วยอะไรแบบนี้?’
‘แมนดี้ถูกขอแต่งงานเพราะว่าฉันโสโครกงั้นเหรอ?’
‘นั่นเป็นเหตุผลที่ควินน์ไม่ได้รับโอกาสแต่งงานกับตระกูลที่ร่ำรวยเหรอ?’
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ฮาร์วีย์ก็หัวเราะและตอบออกมา
“ควินน์ จะไปกล่าวโทษคนอื่นไปเพื่ออะไร? ไม่มีใครพูดสักหน่อยว่าเจ้าชายยอร์กจะมาขอคุณแต่งงาน และไม่มีใครบอกว่าของขวัญนั้นเป็นของคุณ!”
ท่าทางของควินน์ดูน่าสังเวชยิ่งนัก เขาพูดถูก
แต่เธอรู้สึกว่าผู้หญิงที่น่าประทับใจที่สุดในซิมเมอร์ในรุ่นของเธอคือเธอ!
แมนดี้มีสิทธิ์อะไรที่จะแข่งกับเธอได้? เป็นเพราะเธอมีลูกเขยแบบนี้งั้นเหรอ?
“ฮาร์วีย์ แมนดี้ รอดูเถอะ! มันยังไม่จบแค่นี้แน่! ฉันจะต้องได้แต่งงานในตระกูลที่ร่ำรวยอย่างแน่นอน!’
“และแมนดี้จะไม่สามารถแข่งกับฉันได้ เพราะเธอแต่งงานกับไอ้ขยะไร้ค่าอย่างแก!”
“ฉันหวังว่าแกสองคนจะมีความสุขตลอดไป!”
มันเป็นการอวยพร แต่คำพูดและเจตนาของควินน์อาบไปด้วยยาพิษ