ตอนที่ 180: แอบฟัง โดย Ink Stone_Romance
กินข้าวเสร็จ หลัวเหมยแย่งเก็บจานชามตะเกียบ ไม่ให้เธอทำก็ไม่ได้ แล้วยังจะล้างชามอีก หวางนิวห้ามเธอ บอกว่าวันนี้เป็นเจ้าสาววันแรก ยังไงก็ต้องพักผ่อนสักวัน พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน หลัวเหมยถึงค่อยหน้าแดงกลับไปนั่งในโถงบ้าน
ใบหน้าเฉินกุ้ยเปื้อนรอยยิ้มตลอดเวลา วันนี้เหนื่อยมาก แต่เขาคิดว่าคุ้มค่า ภรรยาคนนี้ต้องดีแน่นอน พวกเขาจะอยู่ด้วยกันไปทั้งชีวิต
หลังเก็บล้างเสร็จ เฉินจง หวางนิว เฉินเยี่ยน หวางจวน และเฉินหู่จะไปฝั่งตะวันออกแล้ว วันนี้แต่ละคนเหนื่อยกันมาก พวกเขากำชับให้เฉินกุ้ยและหลัวเหมยรีบพักผ่อน พวกเขาก็จะพักผ่อนเหมือนกัน
ฝั่งนี้เหลือเฉินกุ้ย หลัวเหมยและเฉินเวย
เฉินกุ้ยและหลัวเหมยเข้าห้องแล้ว วันนี้เป็นวันมงคลของพวกเขา เป็นคืนดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์คืนแรก แม้ว่าเฉินกุ้ยจะดื่มเหล้าไปไม่น้อย แต่ในใจกลับเร่งรีบ ทนไม่ไหวรีบโอบหลัวเหมยเข้ามาจูบอย่างเร่าร้อน
เฉินเวยยืนอยู่ในลานบ้าน มองดูพระจันทร์สว่างสดใสบนท้องฟ้า ในใจเธอกลับเป็นทุกข์ วันนี้ควรจะเป็นวันที่ฉลองยิ่งใหญ่ แต่เธอกลับรู้สึกว่าในใจอ้างว้าง
เธอคิดถึงซินห้าว ผู้ชายคนนั้นที่เจอแค่ครั้งเดียวแต่กลับประทับลึกอยู่ในใจเธอ ตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่นะ? จะคิดถึงตัวเองบ้างหรือเปล่า ถ้าวันนี้เธอกับซินห้าวได้แต่งงานกันจะดีแค่ไหน
เธอจินตนาการถึงซินห้าวใส่ชุดสูท เธอสวมชุดแต่งงานสีขาวทั้งสองคนอยู่ในโบสถ์ได้รับคำอวยพรจากผู้คน เธอเป็นเจ้าสาวที่ผู้หญิงทุกคนอิจฉา ซินห้าวให้คำปฏิญาณต่อเธอ ให้แหวนเธอ จูบเธอ เธอรู้สึกได้ถึงความสุข
ทั้งสองคนเข้าหอคืนแรกนั้นสวยงามมาก เธอมีประสบการณ์มาก เธอสวยโดดเด่น ส่วนซินห้าวน่าจะมีแรงเยอะนะ? มองดูหนุ่มหล่อแบบนั้นคร่อมอยู่บนตัวเอง เฉินเวยรู้สึกว่าเธอเมาแล้ว
ภาพในฝันช่างสวยงาม เฉินเวยรู้สึกว่าร่างกายเธอกำลังเรียกร้อง เลือดในตัวเธอพุ่งพล่าน ในตัวเธอเหมือนมีมดกำลังปีนป่ายอยู่ ความรู้สึกคันยุบยับทำให้เธอมีความต้องการ
เฉินเวยเดินไปด้านหลังบ้านโดยไม่รู้ตัว เพราะตรงนั้นเป็นห้องพัก คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นจะได้ยินเสียงคนข้างในคุยกัน แน่นอน เสียงต้องดังถึงจะได้ยิน ถ้าเสียงเบาก็ไม่ได้ยินแน่นอน
ภายใต้แสงจันทร์เฉินเวยเห็นเงาคนอยู่นอกห้องหลายคน เธอหยุดเดิน เงาพวกนั้นอยู่ตรงนั้นไม่ได้คุยกัน แต่เฉินเวยรู้ว่าพวกเขาคือใคร พวกเขาคือคนที่มาแอบฟังกำแพง
ในหมู่บ้านเกษตรกร มีคนไม่น้อยที่ชอบทำอะไรแบบนี้ จะมาแอบฟังข้างกำแพงของเจ้าบ่าวเจ้าสาวคู่ใหม่ บางคนยังไปป่าวประกาศ คนในหมู่บ้านรู้กันหมด จนทำให้มีคู่บ่าวสาวหลายคู่โดนหัวเราะ
เฉินเวยเคยได้ยินมาเรื่องหนึ่ง มีหมู่บ้านหนึ่ง คนในหมู่บ้านแต่งภรรยา คืนนั้นมีพวกว่างงานมาแอบฟังข้างกำแพง อันที่จริงคู่บ่าวสาวนี้ไม่ได้พูดคุยอะไรกัน แต่พวกคนว่างงานกลับเอาไปพูดกับผู้คนแต่งเรื่องไปมากมาย เล่าว่าเจ้าสาวคนใหม่ร้องเสียงน่าฟัง ได้ยินแล้วทำให้คนรู้สึกจั๊กจี้ แล้วยังบอกว่าตัวของเจ้าสาวผิวขาว ลูบคลำแล้วสบายยิ่งนักอะไรพวกนี้ พูดจาหยาบโลน
เขาพูดมาอย่างนี้ คนอื่นก็ยิ่งเสริมแต่ง พูดกระจายออกไปไม่น่าฟังเลย บางคนถึงกับบอกว่าคนว่างงานนั่นเคยลูบคลำเจ้าสาวมาแล้ว แล้วยังไปว่าเจ้าสาวว่าหน้าไม่อายอีก สุดท้ายเจ้าสาวโดนบ้านสามีว่า เธอทนโดนเหยียบย่ำไม่ไหว คิดว่าขายขี้หน้าเลยผูกคอตาย
นี่เป็นโศกนาฏกรรม แต่คนที่มาแอบฟังข้างกำแพงนั้นนิสัยไม่ดี แต่คนในยุคนี้ไม่มีอะไรทำ ไม่มีรายการบันเทิงอะไร ดังนั้นเลยต้องหาเรื่องสนุก เรื่องแบบนี้หลังจากยุคสมัยพัฒนาแล้วก็แทบจะไม่หลงเหลืออยู่แล้ว
คนพวกนี้น่ารังเกียจ ทำไมถึงทำเรื่องแบบนี้ได้!
เฉินเวยโกรธหันหลังกลับ แต่เธอกลับลืม ว่าตัวเธอเองก็เป็นคนจะมาแอบฟังเหมือนกัน
กลับมาในลานบ้านเฉินเวยรู้สึกไม่พอใจ เธอเดินไปในโถงบ้าน ย่องเดินไปหน้าห้องเฉินกุ้ยและหลัวเหมย เธออยากรู้ว่าพี่ชายกับพี่สะใภ้คนใหม่กำลังทำอะไรอยู่ เธอไม่ได้ไร้คุณธรรมเหมือนคนพวกนั้น เธอแค่อยากรู้ว่าพวกเขากำลังทำอะไรอยู่ อีกหน่อยถ้าคนอื่นมาซี้ซั้วพูด เธอจะได้อธิบายแทนพี่สะใภ้ได้ เฉินเวยหาข้ออ้างให้ตัวเอง
เสียงในห้องไม่ดังมาก เฉินเวยตั้งใจฟังได้ยินเสียงหอบของเฉินกุ้ย ชัดเจนว่ากำลังทำกิจกรรมที่เธอคุ้นเคยมาก แต่หลัวเหมยไม่ได้ออกเสียง
เป็นท่อนไม้จริงๆ แม้แต่อยู่บนเตียงยังร้องไม่เป็น ผู้หญิงแบบนี้ ผู้ชายจะสนใจอะไร
เฉินเวยว่าหลัวเหมยในใจ ถ้าเปลี่ยนเป็นเธอ ไม่ เธอไม่สนใจเฉินกุ้ยเลยสักนิด เธอคิดถึงซินห้าว ถ้าเปลี่ยนเป็นเธอและซินห้าว เฉินเวยคิด เธอจะทำอย่างนั้นอย่างนี้ เสียงหอบของเฉินกุ้ยเหมือนกำลังเร่งอยู่ ยิ่งทำให้เธอตื่นเต้น ร่างกายยิ่งเร่าร้อน
เฉินเวยรู้สึกว่าตัวเองทนไม่ไหวแล้ว เลยค่อยๆ ออกจากโถงบ้าน กลับไปห้องตัวเอง พอล้มตัวลงนอนบนเตียงเฉินเวยไม่สนใจอะไร ใบหน้าตัวเองร้อนผ่าวแล้วยื่นมือเข้าไปใต้ร่มผ้า กุมหน้าอกคู่เล็กของตัวเอง
สัดส่วนเธอไม่ได้ดีเท่าก่อนหน้านี้ แต่เฉินเวยไม่รีบ ตอนนี้เธอยังโตไม่เต็มที่ อีกอย่างรอเธอและซินห้าวได้อยู่ด้วยกัน ซินห้าวนวดให้เธอทุกวัน ดูดทุกวันจะต้องใหญ่ขึ้นแน่นอน
มือเธอนวดคลึงเบาๆ แล้วยังใช้นิ้วชี้ไปสัมผัสหัวนมที่แข็งขึ้นมาแล้ว แต่แบบนี้ยังไม่พอ ไฟในร่างกายไม่เพียงแต่ไม่ดับ ยังกลับยิ่งเผาลุกลาม เธอรู้ว่าเธอต้องการอะไร แต่ตอนนี้เธอคิดถึงแต่ซินห้าว ผู้ชายคนอื่นอย่าได้หวังเลย
“ซินห้าว ฉันรักคุณ รักฉัน รัก ออกแรงอีก”
เฉินเวยหลับตา ยื่นมือไปยังที่ซ้อนเร้นที่เปียกชื้นไปหมดแล้ว ขยับไม่หยุด ปากยังส่งเสียงร้องเบาๆ เธอจินตนาการว่าซินห้าวอยู่บนตัวเธอ จนกระทั่งถึงจุดสุดยอด เธอถึงค่อยอ่อนแรงลงมา
“ห้าว คุณเก่งจริงๆ”
เฉินเวยเหมือนเอ่ยชมซินห้าว แล้วยังจูบกับอากาศ จากนั้นเธอกอดผ้าห่มแน่น เหมือนกับกอดซินห้าวอยู่
ซินห้าวที่น่าสงสารโดนคนจินตนาการถึงยังไม่รู้ตัว แต่ถึงรู้เขาก็ทำอะไรไม่ได้ ยังไงเขาก็เกลียดเฉินเวย และก็ไม่มีทางควบคุมความคิดของเฉินเวยได้
วันรุ่งขึ้นเฉินกุ้ยและหลัวเหมยตื่นมาแต่เช้า เฉินกุ้ยตื่นเช้าเป็นนิสัยอยู่แล้ว ส่วนหลัวเหมย เธอเป็นสะใภ้ใหม่ ถ้าจะนอนจนสายค่อยตื่น จะโดนแม่สามีไม่ชอบใจเอา ดังนั้นเธอเลยตื่นแต่เช้าเหมือนกัน
เฉินเวยยังไม่ตื่น เฉินกุ้ยเรียกเธออยู่ด้านนอกสองครั้ง เพราะวันนี้ต้องไปกินข้าวที่ฝั่งตะวันออก เป็นความคิดของหวางนิว จะปีใหม่แล้ว หลัวเหมยเป็นสะใภ้ใหม่ ไม่ต้องทำอาหารที่ฝั่งนี้แล้ว เลยวันปีใหม่ไป ฝั่งนี้ก็จะจุดไฟ ดังนั้นเฉินกุ้ยจึงต้องเรียกเฉินเวยไปด้วย
กว่าเฉินเวยจะตื่นขึ้นมาได้ เมื่อคืนเธอคิดถึงซินห้าวทั้งคืน หลังเที่ยงคืนค่อยได้นอน ตื่นเช้าขนาดนี้สำหรับเธอแล้วเป็นเรื่องทรมาน แต่เธอก็ไม่ตื่นไม่ได้
“ทำไมไม่นอนต่ออีกหน่อย? เมื่อวานก็ทรมาน เหนื่อยมาทั้งวัน ครอบครัวพวกเราไม่ได้เรื่องมาก เธอไม่ต้องกลัว คิดเสียว่าที่นี่คือบ้าน ฉันกับสามีเธอไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล”
เห็นลูกสะใภ้คนใหม่ตื่นแต่เช้า หวางนิวคิดไม่ถึง ก่อนหน้านี้ช่างเหลียนนอนตื่นสิบโมงกว่าทุกวัน นี่เธอตื่นขึ้นมา ต้องหาข้าวให้เธอกินอีก
“หนูรู้ค่ะว่าแม่กับพ่อเป็นคนดี ดีกับพวกเรา วางใจได้ค่ะ หนูพักผ่อนมาแล้ว แม่คะ หนูช่วยแม่ทำอาหารเช้า แต่ถ้าหนูทำไม่อร่อย แม่สอนหนูด้วยนะคะ”
หลัวเหมยอ่อนน้อมถ่อมตนมาก เธอคิดว่าบ้านเฉินเป็นคนดี ทำดีกับเธอ เธอก็ยิ่งควรทำให้ได้