Dual Cultivation บทที่ 647 จักรพรรดิเหลียน
“จักรพรรดิเหลียน เป็นจอมยุทธเขตราชันวิญญาณระดับสูงสุด ทั้งยังเป็นผู้ปกครองของทวีปศักดิ์สิทธิ์กลาง ตระกูลเหลียนของเขานั้นเป็นผู้ทรงอํานาจอันดับหนึ่งของทวีปนี้มาตั้งแต่โบราณ” ผู้นําสถาบันซูอธิบาย
“นอกจากกฎสองสามข้อที่พวกเขาได้ตั้งไว้สําหรับทวีปแล้ว ตระกูลเหลียนแทบมิได้มีความเกี่ยวพันกับโลกภายนอก จะมีการกระทําเพียงแค่ในระหว่างที่เกิดสถานการณ์รุนแรงและเร่งด่วนเท่านั้น อย่างไรก็ตาม นั่นมิได้หมายความว่าพวกเขามิได้รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นข้างนอก ในความเป็นจริงมันเป็นเรื่องตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง ตระกูลเหลียนคอยเฝ้าติดตามทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในทวีปนี้”
“พวกเขาก็เหมือนกับพวกท่าน” ซูหยางหันไปมองตระกูลซี หลังจากได้ยินคําพูดของผู้นําสถาบันซู
“เอ๋” ผู้นําสถาบันซูหันไปมองตระกูลซี ก่อนที่จะหยุดและจ้องมองไปยังหวัง พร้อมกับพูดต่อจากนั้นในเวลาต่อมาว่า “ข้าตั้งใจจะถามว่าคนเหล่านี้เป็นใครกัน แม้ว่าข้าจะมีรู้จักจอมยุทธในเขตอัมพรวิญญาณทุกคน แต่ในทวีปนี้ ข้ารู้จักทุกคนที่เข้าถึงเขตราชันวิญญาณ อย่างไรก็ตามข้ามเคยเห็นพวกเขามาก่อน”
“พวกท่านต้องการที่จะแนะนําตัวเอง หรือให้ข้าทําแทนพวกท่าน” ซูหยางถามพวกเขา
เจ้าซียืนขึ้นในวินาทีถัดไป และโค้งคํานับอย่างสุภาพ “คารวะผู้อาวุโสซูข้าชื่อซีอีม่จากตระกูลซี และปัจจุบันตระกูลของข้าปกครองทวีปตะวันออกอยู่”
“เดี๋ยวก่อน… ทวีปตะวันออกอย่างงั้นรี พวกท่านมาจากทวีปตะวันออกรี” ผู้นําสถาบันซูมองพวกเขาด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง
“ถูกต้องและพวกเราล้วนต้องการที่จะมาเยี่ยมชมทวีปศักดิ์สิทธิ์กลางมาโดยตลอด ทั้งยังถือว่าที่แห่งนี้คือสวรรค์ของผู้ฝึกวิชา” เจ้าซีกล่าว
“นี่นับเป็นครั้งแรกที่ขาได้พบกับ คนจากทวีปตะวันออก” เธอพูดด้วยความรุนงง
อย่างไรก็ตามซูหยางกลับส่ายหน้าและพูดว่า “ท่านพูดถึงอะไรกัน ข้าเองก็มาจากทวีปตะวันออกด้วยเช่นกัน”
“อะไรนะ เรื่องจริง” ผู้นําสถาบันซูมองไปที่เขาด้วยสายตาเพ่งพินิจ
ซูหยางพยักหน้า
“ไม่น่าเชื่อ…” เธอพึมพํา
“อย่างไรก็ตาม พวกเราขอแนะนําตัวต่อไป ข้าชื่อซีหวัง บรรพบุรุษของตระกูลซีและพ่อของซีอีมู ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนผู้ฝึกยุทธ”
“ข้าเคยได้ยินเกี่ยวกับคุณภาพของปราณไร้ลักษณ์ในทวีปตะวันออกว่าที่นั่นอ่อนด้อย ช่างน่าแปลกใจที่มีคนสามารถเข้าถึงเขตราชันวิญญาณในสถานที่แบบนั้นได้” เธอกล่าวด้วยสายตาที่สนใจ
“ฮ่าฮ่าฮ่า…ข้าใช้เวลากว่าพันปีในการฝึกฝนนี้มาโดยตลอด..”ชีหวังหัวเราะด้วยน้ําเสียงที่ขมขื่น
หลังจากที่ทั้งสองคนพูดคุยกันอีกสองสามประโยค ซีซิงฟางก็ยืนขึ้นและโค้งค่านับให้เธออย่างสง่างาม “ผู้เยาว์คนนี้ชื่อซีซิงฟาง และข้าเป็นลูกคนเดียวในตระกูลของข้า ถือเป็นเกียรติที่ได้พบกับท่านผู้อาวุโส”
“เด็กสาวคนนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นสาวสวยที่ซุกซ่อนอยู่เบื้องหลังผ้าคลุมหน้านั่น” ผู้น่าสถาบันซูคิดในใจ หลังจากได้เห็นรูปร่างที่สมบูรณ์แบบและกลิ่นอายอันสูงศักดิ์ของซีซิงฟาง
จากนั้นเธอก็มองไปที่ซูหยาง และคิดสงสัยว่าซีซิงฟางเป็นคนรักตัวจริงของเขาหรือไม่
“ถ้าอย่างนั้น… พวกท่านมาที่นี่เพื่อรับรากสี่ธาตุเช่นนั้น ถ้าข้ามิได้ซอกแซกจนเกินไป พวกท่านพอจะบอกได้สักหน่อยไหมว่า ทําไมพวกท่านจึงต้องการสมบัติชิ้นนี้” ผู้นําสถาบันซูถามพวกเขาหลังจากนั้น
“เอ้อ มันเป็นเช่นนี้…” ซีหวังอธิบายสถานการณ์และสภาพของซีซึ่งฟางให้เธอฟัง
“ร่างกายเป็นพิษรี นั่นฟังดูแล้ว…ซับซ้อนน่าดู…” ผู้นําสถาบันซพูดพร้อมกับขมวดคิ้วด้วยความเห็นอกเห็นใจในสถานการณ์ของพวกเขา “ถ้ามีอะไรให้ข้าช่วยได้ก็บอกข้าเถอะ อย่างไรก็ตาม ข้าก็ยังสงสัยว่าพวกท่านจะต้องการอะไรจากข้าหรือไม่ ในเมื่อมีซูหยางอยู่ที่นี่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องของการปรุงยาแล้ว แน่นอนว่าเขาเป็นคนที่เก่งที่สุดในเรื่องของการปรุงยา”
“เดี๋ยวก่อน… การปรุงยา… สุดยอดอย่างงั้นรี” เจ้าขมวดคิ้วทันทีเมื่อตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง
ซูหยางสังเกตเห็นเจ้าชีจ้องมองมาที่เขาด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง ดูเหมือนจะขอคํายืนยันจากเขา และในการตอบสนอง เขาก็เพียงแค่แสดงให้เจ้าซีเห็นรอยยิ้มที่ดูไร้เดียงสาเขานั่นเอง เป็นเขาแน่ๆ นักปรุงยาลึกลับที่ปรากฏตัวออกมาโดยมิมีวี่แวว ทุกอย่างเข้าทางแล้ว ผู้เชี่ยวชาญจากทวีปศักดิ์สิทธิ์กลาง บ้าสิ เป็นเจ้ามาโดยตลอด ซูหยาง เจ้าซีร่าร้องอยู่ในใจ หลังจากที่ตระหนักถึงความจริงเกี่ยวกับตัวตนของนักปรุงยาลึกลับ
แม้แต่ซีซึ่งฟางและซีหวังก็มองมาที่เขาด้วยสีหน้าที่ตกตะลึง ในขณะที่พวกเขาตระหนักถึงความเป็นไป แม้ว่าพวกเขาจะไม่แปลกใจเท่าเจ้าซีที่ได้พูดคุยกับเขาเป็นการส่วนตัวขณะที่เขาปลอมแปลงตัว
“ตอนนี้ท่านเข้าใจแล้วว่าทําไมเราถึงต้องการรากสี่ธาตุ ท่านคิดว่าจักรพรรดิเหลียนคนนี้จะยอมยกให้หรือไม่” ซูหยางถามในเวลาต่อมา
“ข้ามสามารถพูดได้อย่างมั่นใจ แต่เนื่องจากเจ้ามีความเกี่ยวข้องกับธิดาเทพเซียนซูเยว่…” ผู้นําสถาบันซูกล่าว
“ธิดาเทพเซียนซูเยว…” รอยยิ้มเล็กน้อยปรากฏบนใบหน้าของซูหยาง หลังจากที่นึกถึงนามแฝงเล็กๆของ วเยว่
“อย่างไรก็ตามข้าจะนัดหมายกับจักรพรรดิเหลียนให้เจ้าหลังจากนี้” ผู้นําสถาบันซูกล่าว
ซูหยางพยักหน้าและเขาพูดต่อไปอีกว่า “ตอนนี้เรื่องอื่นๆก็ยังมิสามารถจัดการต่อไปได้ ดังนั้นเรามาพูดถึงซูเมิ่งอี้กันดีกว่า ระยะนี้เธอเป็นอย่างไรบ้าง”
“โอ ซูเมิ่งทําได้ยอดเยี่ยม เธอมเคยมีความสุขมากขนาดนี้มาก่อน จนกระทั่งหลังจากให้กําเนิดลูกสาวของเจ้าเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา” ผู้นําสถาบันพูดด้วยรอยยิ้มสดใสบนใบหน้า
“หืม ลูกสาวของเจ้าอย่างงั้นรี” คนตระกูลชี้พากันหันไปมองซูหยางทันทีด้วยดวงตาเบิกกว้างที่เต็มไปด้วย ความไม่อยากเชื่อ
“ลูกสาวรี” ซูหยางไม่มีท่าทางตกใจหรือประหลาดใจหลังจากได้ยินว่าซูเมิ่งอี้ให้กําเนิดลูกของเขา เพียงแต่แสดงรอยยิ้มที่อ่อนโยนบนใบหน้าของเขา
“เธอยังเป็นเด็กที่มีสุขภาพแข็งแรงมากๆด้วยเช่นกัน และเธอจะเติบโตขึ้นเป็นสาวงามหรือไม่ก็น่ารักยิ่งกว่า แม่ของเธอในอนาคตอย่างแน่นอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอมียืนของเจ้า” ผู้นําสถาบันซูพยักหน้าด้วยควา สุขที่บริสุทธิ์บนใบหน้า
“ร-ระรอสักครู่ … ซูหยาง … เจ้า … เจ้ามีลูก—-“
ในขณะที่เจ้าซีอ้าปากเพื่อที่จะถามซูหยาง ประตูก็เปิดผางออกและสาวงามสองคนก็พุ่งทะยานเข้าไปในห้องพร้อมกับทารกน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนของพวกเธอ
ตอนต่อไป →