ตอนที่ 700 ใครเป็นตัวปลอม
พอโดนอาลิดูหมิ่นถงเยียนก็จ้องมองเธออย่างโกรธแค้น “แล้วเธอเป็นใครกันยะ ฉันเป็นทายาทหญิงอันดับหนึ่งของตระกูลถง ฉันกำลังสั่งสอนบทเรียนชีวิตให้กับคนโอหังที่แสร้งจะฮุบบัลลังก์อยู่ แล้วเธอกล้าดียังไงมาขัดจังหวะฉัน”
อาลิหัวเราะออกมาดังๆ “น่าขำอะไรอย่างนี้ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครกันแน่ที่เป็นคนเสแสร้งตัวจริง ฉันจะบอกอะไรให้นะ ซิงเหอ…”
“หยุด” ซิงเหอยกมือขึ้นห้ามไม่ให้อาลิพูดต่อ อาลิไม่รู้ว่าทำไมซิงเหอถึงห้ามเธอแต่เธอก็เงียบลงอย่างเชื่อฟัง
ถงเยียนคิดว่าในที่สุดเธอก็สามารถทำให้พวกหล่อนจนตรอกได้ เธอเลยเยาะเย้ยด้วยความดูถูก “ทำไมเธอถึงหยุดล่ะ อย่าบอกนะว่าเธอตั้งใจจะบอกฉันว่าซิงเหอเป็นลูกสาวแท้ๆ แต่ฉันไม่ใช่ อย่ามาทำให้ฉันขำหน่อยเลย ฉันอาจไม่ได้ใช้ชื่อของตระกูลเฉิน แต่แม่ของฉันก็เป็นลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลเฉิน และนั่นก็ทำให้ฉันมีคุณสมบัติที่จะอยู่ที่นี่มากกว่าเซี่ยซิงเหอตัวปลอม ดังนั้นอย่ามาที่นี่อีกนะ เพราะว่าเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะมาพรากทุกอย่างที่เป็นของฉันไป! ฉันจะไม่มีวันยอมให้เธอทำแบบนั้น!”
“เธอพูดจบหรือยัง” ซิงเหอถามอย่างใจเย็น เธอไม่ได้รู้สึกกระทบกระเทือนจากคำพูดหมิ่นประมาทของถงเยียนเลยสักนิด เธอไม่ได้ลดตัวลงไปมองเด็กหญิงตรงๆ ด้วยซ้ำ
ถงเยียนจ้องมองซิงเหออย่างเปิดเผย “ใช่ ฉันพูดจบแล้ว! ดังนั้นไสหัวไป ตระกูลเฉินไม่ต้อนรับเธอ คุณตา คุณยาย และคุณป้า ทุกคนเป็นของฉัน พวกเขาไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลย! ดังนั้นเลิกทำตัวไร้ยางอายแล้วมาที่นี่เพื่อขโมยครอบครัวของฉันได้แล้ว! พวกเขาไม่ใช่ของเธอ ไสหัวไปซะ!”
ถงเยียนคิดว่าเธอสามารถทำให้ซิงเหออับอายจนยอมจากไป แต่สายตาของซิงเหอไม่ได้รับรู้ถึงการมีอยู่ของเธอด้วยซ้ำ ซิงเหอคิดซะว่าเธอกำลังฟังหมาบ้าเห่าอยู่
“ถ้าเธอพูดจบแล้วก็ออกไปซะ ไม่ว่าฉันจะมีคุณสมบัติที่จะเป็นคนตระกูลเฉินหรือไม่ เธอก็ไม่มีแน่นอน” ซิงเหอพูดเบาๆ ก่อนที่จะเดินก้าวผ่านประตูเข้าไป
“เธอพูดว่าไงนะ!” ถงเยียนมองตามหลังเธอไป “เซี่ยซิงเหอ ยัยแพศยา กล้าดียังไงถึงมาพูดกับฉันแบบนี้ อิงอิง ดูสิว่าหล่อนปฏิบัติกับฉันยังไง หล่อนเป็นคนแย่งทุกอย่างไปจากฉัน หล่อนไม่เพียงแค่ทำลายชีวิตของฉันแต่ยังขโมยทุกอย่างไปจากฉันด้วย เป็นเพราะหล่อนนี่แหละ คุณตาถึงปฏิเสธที่จะเจอหน้าฉัน!”
ถงเยียนเริ่มแผดเสียงเมื่อรู้สึกว่าไม่ได้รับความเป็นธรรม เธอเสียใจมาก…
ชุยอิงซึ่งยืนอยู่ข้างๆ รีบปลอบใจเธอ “เสี่ยวเยียน อย่าเสียใจไปเลย ผู้หญิงแบบนั้นไม่คู่ควรที่จะเป็นคู่แข่งของเธอหรอก อย่าห่วงเลย ครั้งนี้ฉันจะช่วยเธอเอง”
“ขอบคุณนะอิงอิง! เธอดีกับฉันมากเลย” ถงเยียนยิ้มออกมาแล้วกอดเพื่อนของเธอ
ชุยอิงยิ้มบางๆ และจงใจพูดด้วยน้ำเสียงดังพอที่จะให้ซิงเหอได้ยิน “ไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉันหรอก มันเป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้วที่ควรช่วยเหลือเธอ มาเถอะ เข้าไปข้างในกัน คอยดูนะฉันจะช่วยเธอแก้แค้นเอง”
“ได้เลย!” ถงเยียนพยักหน้าอย่างตื่นเต้น ความพอใจปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอ เซี่ยซิงเหอ ครั้งนี้ฉันจะทำให้เธอทุกข์ทรมาน! เธอกล้ามาแย่งทุกอย่างที่เป็นของฉันได้ยังไง เธอจะต้องคืนพวกมันมาให้ฉันพร้อมกับดอกเบี้ย! ทุกอย่างในตระกูลเฉินเป็นของฉัน ฉันจะทำให้เธอตาสว่างเอง!
เพื่อให้แผนของเธอสำเร็จ ถงเยียนเลยลากชุยอิงผ่านเข้าไปในประตูอย่างรีบร้อน แน่นอนว่าอาลิกับซิงเหอได้ยินบทสนทนาของพวกเธอ
“ซิงเหอ ผู้หญิงที่มากับถงเยียนดูเหมือนจะไม่ใช่คนธรรมดา” อาลิเตือนเธอเบาๆ
ซิงเหอพยักหน้าเล็กน้อย “ฉันรู้”
ตอนที่ 701 สมควรโดนตบหน้า
บางทีผู้หญิงคนนั้นอาจช่วยถงเยียนแก้แค้นซิงเหอได้ ไม่อย่างนั้นถงเยียนคงไม่สบายใจขนาดนั้นหรอก เธอเตรียมพร้อมมาแล้ว อนิจจา ไม่ว่าถงเยียนจะนำใครมาเป็นกำลังเสริม ความสัมพันธ์ของซิงเหอกับตระกูลเฉินก็จะไม่แปลเปลี่ยน และเธอจะช่วยให้ถงเยียนเข้าใจว่าทำไมเธอถึงมีสิทธิ์ที่จะเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลเฉิน!
อาลิแทบจะรอให้ถึงเวลาตบหน้าไม่ไหวแล้ว ถ้าถงเยียนไม่ได้มายั่วโมโหพวกเธอก่อน พวกเธอก็คงจะปล่อยหล่อนไป แต่ในเมื่อหล่อนเป็นฝ่ายมาขอการตบหน้าแบบล้าสมัยเอง พวกเธอก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องช่วยสนองให้ อาลิหัวเราะออกมาดังลั่นเมื่อจินตนาการถึงใบหน้าของถงเยียนในขณะที่โดนตบ
เธอยังหวังว่าถงเยียนจะทำตัวหยิ่งยโสและอวดดีกว่านี้ เพราะนั่นจะทำให้การตบหน้ารุนแรงและเผ็ดร้อนมากขึ้น!
การมองถงเยียนโดนตบหน้าคงเป็นอะไรที่สาแก่ใจมาก เหมือนรอยขีดข่วนที่ไม่ถึงกับคันมาก
…
ทั้งซิงเหอและถงเยียนมีความคิดเป็นของตัวเองขณะก้าวเข้ามาในห้องนั่งเล่นของตระกูลเฉิน
พอสังเกตเห็นผู้อาวุโสเฉินที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ยาว ถงเยียนก็รีบผลักซิงเหอออกไปให้พ้นทางและพยายามเข้าไปประจบประแจงเขาทันที “คุณตาขา หนูมาเยี่ยม! ตอนนี้สุขภาพของคุณตาเป็นยังไงบ้างคะ แล้วคุณยายล่ะคะ อยู่บ้านหรือเปล่า หนูคิดถึงทั้งสองคนมากเลย อิงอิงก็มาเที่ยวประเทศจีนในวันหยุด หนูเลยพาเธอมาด้วย”
ถงเยียนไม่เคยพูดอะไรแบบนี้มาก่อน เธอมักจะทำตัวเป็นเด็กไม่มีวินัยมาตลอดแม้แต่ตอนที่เธออยู่ต่อหน้าปู่ย่าตายายของตัวเอง อย่างไรก็ตามตอนนี้เธอเปลี่ยนไปแล้ว เธอเรียนรู้ที่จะประจบประแจงคนอื่น
ผู้อาวุโสเฉินมองเธออย่างไม่สนใจและทักทายชุยอิงด้วยรอยยิ้มบาง “อิงอิง ไม่ได้เจอกันนานมากเลย ฉันจำไม่ได้แล้วด้วยซ้ำว่าเธอมาเยือนประเทศจีนครั้งล่าสุดเมื่อไหร่”
ชุยอิงยิ้มตอบอย่างอ่อนโยน “ผ่านมาสองปีแล้วค่ะนับตั้งแต่ครั้งล่าสุดที่หนูมาประเทศจีน อีกไม่นานก็จะถึงวันเกิดของเสี่ยวเยียนแล้ว หนูเลยตั้งใจมาฉลองร่วมกับเธอและแวะมาหาคุณตาด้วยระหว่างที่อยู่ที่นี่”
“ดี ดีแล้ว” ผู้อาวุโสเฉินพยักหน้า
จากนั้นสายตาของเขาก็มาหยุดอยู่ที่ซิงเหอแล้วเขาก็ยิ้มกว้างออกมาด้วยความประหลาดใจปนใจดี “ซิงเหอก็กลับมาเหมือนกันหรอ รีบมานั่งเร็วเข้า เดินทางเป็นยังไงบ้างล่ะ หวังว่ามันจะไม่ยากลำบากเกินไปนะ ทำไมหลานถึงไม่บอกตาก่อนล่ะว่าหลานจะกลับมา ตาจะได้ส่งคนไปรับหลาน”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถึงยังไงหนูก็รีบมาแบบกะทันหันด้วย” ซิงเหอตอบด้วยรอยยิ้มและอดไม่ได้ที่จะมองผู้อาวุโสเฉินอย่างอ่อนโยน ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้รู้สึกผูกพันกับเขาอย่างชัดเจน แต่ตอนนี้เมื่อเธอได้รู้ความจริง เธอก็เห็นคุณค่าใหม่ของครอบครัวที่เพิ่งค้นพบ ไม่ว่าอย่างไรท่านก็เป็นคุณตาของเธอ เป็นครอบครัวและญาติของเธอ
ซิงเหอไม่มีครอบครัวรุ่นปู่ย่าตายาย ดังนั้นเธอเลยรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ได้เจอพวกเขา
ผู้อาวุโสเฉินสามารถสัมผัสถึงความรักและความเคารพที่ซิงเหอมีต่อเขา เขารู้สึกดีขึ้นทันทีและไม่ได้ใส่ใจถงเยียนอีกต่อไป
“ทำไมหลานถึงยังยืนอยู่ล่ะ แม่บ้านไปเอาชากับบิสกิตมาที แล้วก็เริ่มเตรียมอาหารเย็นได้เลย อย่าลืมเตรียมอาหารที่ซิงเหอชอบทานด้วยล่ะ” ผู้อาวุโสเฉินสั่งแม่บ้านอย่างมีความสุข
“ได้ค่ะคุณท่าน” แม่บ้านพยักหน้าแล้วจากไปเพื่อเตรียมอาหาร
ผู้อาวุโสเฉินหันมาหาซิงเหอด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนและมีความสุข “ซิงเหอ ถ้าหลานอยากกินอะไรเป็นพิเศษก็บอกตามาเลยนะ ตาจะให้พวกเขาเตรียมให้”
“ได้ค่ะ” ซิงเหอพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความอบอุ่น รอยยิ้มที่เธอมอบให้ผู้อาวุโสเฉินกว้างขึ้นกว่าเดิม
ถงเยียนซึ่งเห็นเรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและไม่พอใจ!