เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 705
เย่เมิ่งเหยียนทำเสียงไม่พอใจ : “จะได้ยังไงล่ะ? ผู้ชายของเย่เมิ่งเหยียน ไม่สามารถขายหน้าได้ ฉันจะต้องทำให้คุณกลายเป็นคนที่หล่อที่สุดในงาน! ฉันอยากให้ทุกคนเห็นว่า คุณคือผู้ชายของฉัน!”
จุดประสงค์ของเย่เมิ่งเหยียนชัดเจนมาก
ก็คือต้องการประกาศอำนาจอธิปไตยต่อหน้าหนิงชิงเฉิง
ทำให้หนิงชิงเฉิงรู้ว่า หยางเฟิงคือผู้ชายของเธอ
และไม่ว่าผู้หญิงคนไหน ก็อย่าได้คิดที่จะแย่งหยางเฟิงไปจากมือเธอ!
หยางเฟิงฝืนยิ้มเจื่อนๆ อย่างจนใจ
ดูเหมือนว่าผู้หญิงนั้น ในกรณีที่ขอบเขตของจิตสำนึกถูกกระตุ้นขึ้นมาแล้ว จะพูดโอเวอร์เกินจริงยิ่งกว่าผู้ชายซะอีก!
“เราไปกันเถอะ!”
หยางเฟิงจัดปลายแขนเสื้อทั้งสองข้างอย่างลวกๆ
และจูงมือเล็กๆ ของเย่เมิ่งเหยียน เดินไปทางโรงแรม
ถึงแม้ว่าจะกลับเข้าเมืองมาเกือบปีแล้ว
แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ก็คุ้นชินกับการใช้ชีวิตในค่ายทหาร
ทำให้กิริยาวาจาของหยางเฟิง ยังคงเปล่งประกายด้วยพลังภายในของความแข็งแกร่งทรงพลัง
ไม่ได้พบเห็นบ่อยๆ
อย่างน้อยๆ สำหรับชายหนุ่มคนหนึ่ง เป็นการยากมากที่จะบ่มเพาะพลังภายในออกมาได้
โอ๊ย!
ทันใดนั้น
เมื่อใกล้จะถึงหน้าประตูโรงแรม
ชายหนุ่มคนหนึ่ง ก็ชนเย่เมิ่งเหยียนอย่างไม่มีเหตุผล
เย่เมิ่งเหยียนเจ็บปวดจนต้องทำเสียงฮึดฮัด
“ตาคุณบอดหรือยังไง? กล้าดียังไงมาชนฉัน!”
เย่เมิ่งเหยียนยังไม่ทันได้พูดอะไร
อีกฝ่ายกลับด่าอย่างสาดเสียเทเสีย
ทันทีหลังจากนั้น
ดวงตาของหยุนเฟยฉาง ก็สว่างขึ้นทันที!
เย่เมิ่งเหยียนในวันนี้ พูดได้ว่าเป็นการแต่งตัวออกงานอย่างเลิศหรู
สวมชุดราตรีสีขาวที่จัดทำขึ้นมาอย่างดีที่สุด แต่งหน้าอย่างประณีต อวดแผ่นหลังอันขาวนวล และต้นขาที่เรียบเนียน
โดยเฉพาะภาพลักษณ์ที่ดูมีเสน่ห์ไร้เดียงสา แทบอดรนทนไม่ไหวที่จะให้คนกอดเธอไว้ในอ้อมแขน และกอดจูบลูบคลำอย่างดุเดือด
คนทั้งคน ราวกับนางฟ้า เปล่งประกายไปทั้งตัว!
อย่างไรเสีย
คืนนี้ต้องเผชิญหน้ากับหนิงชิงเฉิง
เย่เมิ่งเหยียนไม่อยากอยู่ต่อหน้าหนิงชิงเฉิงแล้ว ถูกเธอเอาชนะได้!
และหยุนเฟยฉางในเวลานี้
มองมาที่เย่เมิ่งเหยียน
น้ำลายไหลไปซะแล้ว! ถึงแม้ว่าหยุนเฟยฉางจะผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วน
แต่ผู้หญิงที่สวยขนาดเย่เมิ่งเหยียนนี้ เป็นครั้งแรกที่ได้พบเจอ!
ดวงตาคู่นั้นของเขา เผยความร้อนแผดเผาออกมาในทันที!
หยุนเฟยฉางเลียริมฝีปากและพูดว่า : “คนสวย คุณชนฉัน จำเป็นจะต้องขอโทษฉันด้วยนะ! แต่ว่า……ถ้าคุณยอมอยู่กับฉันสักหนึ่งคืน ฉันจะไม่คิดเล็กคิดน้อยกับคุณก็ได้!”
เย่เมิ่งเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อย
เธอคาดไม่ถึงว่า คนตรงหน้านี้จะไร้ยางอายเช่นนี้
เห็นได้ชัดว่าเขาชนตนเอง แต่ตอนนี้กลับมาหาเรื่อง
ยังต้องการจะให้จะค้างคืนกับเธออีกด้วย?
และยังพูดด้วยคารมคมคายแบบนี้?
เกรงว่าจะถูกหยางเฟิงทุบตีจนตายอย่างไรก็ยังไม่รู้!
เย่เมิ่งเหยียนบุ้ยปาก และเพิกเฉยต่อคนคนนี้
เมื่อเห็นสถานการณ์นี้
สีหน้าของหยุนเฟยฉาง เคร่งขรึมลงอย่างมาก
“ผู้หญิงที่ฉันสนใจ ยังไม่เคยมีใครปฏิเสธมาก่อนเลย!”
“คืนนี้ ถ้าคุณไม่ไปกับฉัน เกรงว่าคุณจะออกจากโรงแรมนี้ไม่ได้!”
หยุนเฟยฉางหัวเราะเยาะ
สีหน้าดูคุกคาม
“คุณ……”
เย่เมิ่งเหยียนรู้สึกโกรธอย่างมาก
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เจอคนหยาบคายแบบนี้
ไม่เพียงแต่ชนตนเอง
ยังอยากให้ตนเองค้างคืนกับเขาอีกด้วย?
มีอย่างนี้ที่ไหนกัน!
“ที่รัก คุณถอยออกมา ฉันเอง!”
ยางเฟิงดึงเย่เมิ่งเหยียนกลับมา
และหลังจากนั้น
ก็ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว!
เจตนาฆ่าอันเยือกเย็น ได้แผ่ปกคลุมไปที่หยุนเฟยฉางอย่างไม่เก็บซ่อน!
คนสารเลวตรงหน้านี้ กล้าดียังไงอยู่ต่อหน้าตนเอง แล้วมาชวนภรรยาตนเองไปนอนด้วย?
นี่มันกระตุกหางปเสือกันชัดๆ เบื่อชีวิตแล้วใช่ไหม!
“คุณเป็นสามีของผู้หญิงคนนี้เหรอ?”
หยุนเฟยฉางมองพิจารณาหยางเฟิง และกล่าวอย่างดูถูก
ถึงแม้หยางเฟิงจะสวมชุดสูททำมืออย่างอันมีค่า แต่จิตสังหารนั้นไม่เหมือนกับคนทั่วไป