ตอนที่ 557
ใช้เวลา
“ท่านพี่ ตรงนั้นเป็นเมืองที่ข้าเก็บเหมาเหมามาใช่หรือเปล่า”ชิวซุยถามพลางมองไปที่เมืองๆหนึ่งที่หลานฮวากำลังขับรถผ่าน
“ถ้าเจ้านิยามการซื้อมันมาเป็นการเก็บได้ละก็นะ”หลินเฟยตอบพลางมองไปทางเมืองนั้นเช่นกัน วันก่อนพวกหลินเฟยหลงทางก็เลยแวะไปที่เมืองนั้นแล้วตัวชิวซุยก็ดันไปเจอเจ้าเหมาเหมาที่ถูกเอามาวางขายปะปนกับพวกสัตว์ป่าแล้วซื้อมันมาดูแลอย่างที่เห็นอยู่ตอนนี้
“เหมาเหมา เจ้ามาจากแถวนี้งั้นเหรอ”ชิวซุยถามพลางก้มลงมองเจ้าแมวสีขาวที่กำลังนอนอยู่บนตักของตนเองช้าๆ
“เหมียว….”แม้จะปิดบังตนเองเรื่องเป็นอสูรไม่ได้ แต่เหมาเหมาก็ไม่อยากให้พวกชิวซุยคิดว่าตนเองเป็นอสูรพยัคฆ์ขาวที่น่ากลัวก็เลยยังคงร้องเสียงแมวไม่เลิก
“เหมาเหมา เจ้าอาการดีขึ้นแล้วอยากจะกลับบ้านหรือเปล่า”ชิวซุยถามพลางลูบไปบนเส้นขนของเหมาเหมา ยามนี้บนตัวเหมาเหมานั้นไม่มีบาดแผลอีกต่อไปแล้ว แม้จะพึ่งผ่านมาได้ไม่นานแต่บาดแผลทั้งหมดของเหมาเหมายกเว้นส่วนของพลังอสูรนั้นได้รับการรักษาจนหายดีแล้วเพราะตัวชิวซุยนั้นเอาสมุนไพรออกมารักษาเหมาเหมาอยู่ตลอดช่วงวันที่ผ่านมานั่นเอง
“เหมียว..”เหมาเหมานิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะมองไปทางที่เขตอสูรบ้านเกิดของตนตั้งอยู่ สถานที่แห่งนั้นเป็นบ้านที่นางเกิดและเติบโต เป็นสถานที่ที่ไม่มีอะไรมาแทนที่ได้ แต่ตอนนี้พี่ชายของนางกลับยึดเอาทุกอย่างไปแล้วไล่นางออกจากเขตอสูรเสียแล้ว เกรงว่ากลับไปตอนนี้ก็คงถูกไล่ออกมาอีก หรือไม่ก็อาจจะโดนฆ่าตายเลยเสียด้วยซ้ำ ยิ่งพลังของนางเหลือแค่นี้ด้วยแล้ว…
“งั้นหรือ เจ้าจะอยู่กับพวกเราสินะ”ชิวซุยเห็นเหมาเหมาเลือกที่จะเข้ามาคลอเคลียนิ้วมือของตนเอง ทำให้นางเข้าใจได้ทันทีว่าเหมาเหมาตัดสินใจว่าอย่างไร
“เหมียว..”เหมาเหมาตอบรับด้วยท่าทียิ้มๆตอนนี้นางไม่มีที่ให้กลับแล้ว แถมกว่าจะรักษาแก่นอสูรที่เสียหายยังต้องใช้เวลาอีกพักใหญ่ๆ นางจึงเลือกที่จะอยู่กับคุณหนูคนใหม่ของนางดีกว่า แม้ยังแอบกังวลอยู่ว่าหากคุณหนูเห็นร่างจริงของนางแล้วจะกลัวหรือเปล่าก็ตาม
.
.
“เหมาเหมา ต่อจากนี้ไปเจ้าต้องอยู่กับข้าที่นี่นะ”ชิวซุยว่าพลางอุ้มเหมาเหมาขึ้นมาดูว่าพวกตนกำลังมุ่งหน้าไปทางไหน
“เหมียว………….”เหมาเหมาร้องออกมาด้วยน้ำเสียงหลุดๆเมื่อเห็นว่าตนเองกำลังจะเข้าไปที่ไหน เขตอสูรของบิดานางนั้นเป็นเขตอสูรระดับธรรมดาของอสูรระดับตำนาน เทียบไม่ได้เลยกับเขตอสูรระดับมายาหรือเขตอสูรระดับบรรพกาล ยิ่งไม่ต้องพูดถึงค่ายกลอสูรที่มีอสูรระดับบรรพกาลอยู่ด้วยกันเต็มไปหมดแบบนี้ เขตอสูรผาไร้ก้นนั้นเปลี่ยนแปลงไปมากตั้งแต่การมาบุกของมังกรทองหวงหลง ยิ่งเวลาผ่านไปอสูรระดับบรรพกาลที่เข้ามาก็ยิ่งสร้างความเปลี่ยนแปลงมากขึ้น แม้จะยังคงมี 5 เขตเช่นเดิมแต่ก็มีการเปลี่ยนแปลงยิบย่อยหลายอย่างทีเดียว
“มะ……”เหมาเหมาเหมือนจะพยายามร้องเตือนชิวซุย แต่ทันทีที่เข้ามาในเขตอสูรผาไร้ก้นแล้วตัวเหมาเหมาก็แทบจะเปล่งเสียงไม่ออก ยามนี้พลังของนางเหลือไม่มาก พอเจอกลิ่นอายอสูรคละคลุ้งภายในเขตอสูรผาไร้ก้นเช่นนี้ก็ถึงกับแทบหัวใจวายตาย แรงกดดันมหาศาลเช่นนี้ช่างน่าขนลุกจนทำให้นางอยากจะหนีไปให้ไกล แต่นางก็ไม่สามารถทำได้เพราะตัวชิวซุยจับตัวเหมาเหมาเอาไว้แน่นราวกับรู้ว่าเหมาเหมาจะมีปฏิกิริยาอย่างไรไม่มีผิด
“เหมาเหมา อย่าดิ้นสิถ้าเจ้าตกลงไปในบ่อลาวาขนเจ้าจะไหม้เอานะ”ชิวซุยกล่าวเตือนทำเอาเหมาเหมารู้สึกตัวเสียทีว่าตนเองกำลังโดนอุ้มผ่านเขตภูเขาดำอยู่นั่นเอง
“……”เหมาเหมาที่ได้ยินแทบอยากจะหันไปตอบคุณหนูของนางทันทีว่าหากนางตกลงไปมีหวังสุกทั้งตัวแน่ๆไม่ต้องมาห่วงเรื่องขนไหม้เลย
“นายน้อย คุณหนู กลับมาแล้วหรือขอรับ”อสูรมังกรเพลิงตนหนึ่งลุกขึ้นมาจากลาวาทำเอาเหมาเหมาสะดุ้งวาบด้วยความตกใจ อะไรกันอสูรตนนี้คือราชาของเขตอสูรแห่งนี้งั้นหรือ ระดับพลังขนาดนี้อาจจะเหนือกว่าบิดาของนางเสียอีก อย่างน้อยๆก็ต้องเป็นระดับตำนาน หรืออาจจะมายาเลยก็ได้
“โอ้ ได้ข่าวว่าคุณหนูไปหาของขวัญให้ท่านไป๋หลินนี่นา ได้มาหรือเปล่าขอรับ”เหมาเหมายังไม่ทันหายตกใจ อยู่ๆนกเพลิงตัวหนึ่งก็บินลงมาร่วมวงสนทนาด้วยเสียอย่างนั้น เจ้านี่เองก็มีระดับสูงมากเช่นกัน น่าจะระดับมายาแน่ๆ
“ได้เจ้าค่ะ นี่ไง”ชิวซุยตอบด้วยท่าทียิ้มแย้ม ก่อนจะยื่นถุงที่ใส่ผงโกโก้ออกไปให้พวกอสูรไฟดู
“ผงทรายดำหรือขอรับ ของเช่นนี้มีเต็มพื้นเลยไม่ใช่หรือขอรับ”มังกรไฟถามพลางมองผงโกโก้ด้วยท่าทีงงๆ
“โถ่ มันเป็นของกินต่างหาก ท่านลองดมดูสิ”ชิวซุยว่าพลางทำแก้มป่องออกมาด้วยท่าทีงอนๆ มาว่าของที่นางออกไปตามหามาตั้งหลายวันว่าเป็นดินได้อย่างไร
“อะ อ้อ อย่างนั้นเองหรือขอรับ จมูกข้ามันไม่ค่อยดีเลยไม่ได้กลิ่นอะไรเท่าไหร่”มังกรไฟตอบพลางหัวเราะออกมาด้วยท่าทีเขินๆ มันพยายามชมเจ้าผงสีดำในมือของชิวซุยทันทีแต่ดูท่ามันจะง้อนางไม่สำเร็จเสียแล้ว
“ชิวซุย เจ้าพวกนี้ขาดความละเอียดอ่อนเจ้าอย่าไปถือสาเลยนะ”อยู่ๆที่ด้านหลังพวกนางก็ปรากฏร่างของนางพญาผีเสื้อราชินีแห่งเขตภูเขาดำที่กำลังจะเข้าไปในเมืองจำลองพอดี
“……”เหมาเหมาที่อยู่ในอ้อมกอดของชิวซุยแทบจะแข็งกลายเป็นหินเมื่อสัมผัสพลังของนางพญาผีเสื้อได้ พลังของนางนั้นสูงส่งมากจนไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามีอสูรเช่นนี้อยู่บนโลกจริงๆ
“เจ้าค่ะท่านยาย”ชิวซุยตอบพลางหันไปมองมังกรไฟราวกับจะบอกว่าครั้งนี้นางจะยกโทษให้แค่ครั้งเดียวนะทันที
“ว่าแต่อสูรที่เจ้าอุ้มมานั่นกำลังกลัวอยู่ไม่ใช่หรือไง”นางพญาผีเสื้อถามพลางสัมผัสพลังของเหมาเหมาด้วยท่าทีสนใจ
“ตอนนี้เหมาเหมาเป็นอสูรของข้าเจ้าค่ะ แก่นอสูรของนางเสียหายข้าก็เลยจะพานางไปหาท่านตามังกรเสียหน่อย”ชิวซุยตอบพลางยิ้มออกมาด้วยใบหน้าอ่อนโยน แต่ตัวเหมาเหมานั้นกลับชะงักไปทันทีเมื่อรู้ว่าจริงๆแล้วชิวซุยทราบเรื่องที่ตัวนางมีพลังสูงกว่านี้อยู่แล้วอย่างนั้นหรือ
“งั้นหรือ งั้นก็ไปด้วยกันเถอะข้าเองก็อยากจะเข้าไปหาสามีเหมือนกัน”นางพญาผีเสื้อตอบพลางยิ้มกว้างออกมาด้วยท่าทีใจดี ตอนนี้พวกหลินเฟยเองก็ต้องลงจากรถแล้วเดินเท้าอยู่เช่นกันเพราะความร้อนของพื้นที่มีลาวาไหลอยู่หลายจุดทำให้รถไม่อาจเดินทางผ่านเส้นทางพวกนี้ได้
.
.
“……..”ยิ่งเข้ามาในเขตอสูรผาไร้ก้น เหมาเหมาก็ยิ่งพูดไม่ออก ต้องบอกว่าโชคดีจริงๆที่นางแก่นอสูรเสียหายเลยไม่สามารถตรวจสอบพลังอสูรของอสูรในนี้ได้อย่างแม่นยำ ไม่อย่างนั้นนางคงกัดลิ้นตัวเองตายไปด้วยความชอกช้ำใจไปแล้ว
“ท่านตา ท่านช่วยดูอาการให้เหมาเหมาของข้าหน่อยได้หรือเปล่าเจ้าคะ”ทันทีที่กลับมาถึงเมืองจำลอง ชิวซุยก็พาเหมาเหมาเข้าไปในห้องของมังกรธรณีทันที
“อสูรของเจ้า….”มังกรธรณีขมวดคิ้วพลางมองไปที่ร่างของเหมาเหมาด้วยท่าทีประหลาดใจ มันไม่เคยเห็นอสูรตนนี้ในเขตอสูรมาก่อน แต่ในเมื่อชิวซุยเป็นคนพามามันก็ไม่คิดจะสอบถามอะไรเพิ่มเติมแต่อย่างไร
“แก่นอสูรของเจ้าเสียหายนี่นา”มังกรธรณีว่าพลางเลือกเอาสมุนไพรจากในมิติของตนเองออกมา
“จะ เจ้าค่ะ….”ในที่สุดเหมาเหมาก็ยอมเปิดปากพูดออกมาจนได้ นางกลัวว่าชิวซุยจะกลัวหากทราบว่าจริงๆแล้วนางคือพยัคฆ์ขาว แต่พอเข้ามาในเขตอสูรผาไร้ก้นเรื่องไร้สาระเช่นนั้นเหมาเหมาก็โดนทิ้งไปนานแล้ว แถมเรื่องแก่นอสูรของนางเสียหายทำให้พลังเหลือเพียงเท่าๆกับพวกอสูรระดับต่ำชิวซุยก็รู้อยู่แล้วอีกต่างหาก
“มันอาจจะต้องใช้เวลารักษานานหน่อย แต่ไม่ต้องห่วงพลังของเจ้าจะกลับมาแน่นอน”มังกรธรณีตอบพลางมองเหมาเหมาด้วยท่าทีเหมือนจะอยากปลอบใจ
“ข้าทำใจเอาไว้แล้วเจ้าค่ะ”เหมาเหมาตอบพลางถอนหายใจออกมา ตัวนางทำใจเอาไว้แล้วว่าการฟื้นฟูแก่นอสูรนั้นต้องใช้เวลานับร้อยปี แต่ตอนนี้ต่อให้นางฟื้นฟูพลังแล้วจะอย่างไร ตัวนางเมื่อเทียบกับอสูรในเขตอสูรแห่งนี้ช่างอ่อนแอเสียเหลือเกิน
“ก็ ทนสัก 3 วันก็แล้วกัน”มังกรธรณีว่าพลางนำเม็ดยาที่นำออกมาจากมิติของตนเองออกมาวางให้เหมาเหมา 3 เม็ด
“เจ้าคะ?….”เหมาเหมาเบิกตากว้างมองมาทางมังกรธรณีด้วยท่าทีตกใจ 3 วันนี่หมายความว่าอย่างไร
“ข้าบอกว่าอาการของเจ้าต้องใช้เวลา 3 วันในการรักษา กินยาที่ข้าให้ไปทุกวัน วันละ 1 เม็ดห้ามลืมเด็ดขาด”มังกรธรณีตอบด้วยท่าทีจริงจังไม่เหมือนจะมีการล้อเล่นเลย สมัยก่อนที่เหล่าน้าๆของไป๋จูเหวินยังตีกันไปกันมาอยู่นั้นอสูรของแต่ละเขตไม่ถูกกันจนหาเรื่องกันได้ทุกวัน ทำให้อาการแก่นอสูรเสียหายเช่นนี้เป็นอาการปกติที่หาเจอได้ไม่ยากเลยหลังจากจบเรื่องทะเลาะวิวาทระหว่างอสูรของแต่ละเขตแล้ว ทำให้มังกรธรณีทราบวิธีรักษาอาการของเหมาเหมาดี
“ชิวซุย เจ้าพาอสูรเข้ามาใหม่งั้นหรือ”เหมาเหมายังไม่ทันหายอึ้ง อยู่ๆชายที่มีดวงตาข้างเดียวก็เดินเข้ามาในห้อง พร้อมมองมาทางเหมาเหมาเป็นตนแรกอีกต่างหาก
“เจ้าค่ะ ข้ารับเหมาเหมาเข้ามาเองเจ้าค่ะ”ชิวซุยตอบด้วยรอยยิ้ม ท่านตาพยัคฆ์เป็นผู้ดูแลความปลอดภัยของเขตอสูรโดยรอบ เมื่อมีอสูรแปลกหน้าเข้ามาท่านตาพยัคฆ์ต้องทราบอยู่แล้ว
“ในเมื่อเป็นอสูรของเจ้าแล้วก็ไม่ใช่อสูรแปลกหน้าแล้ว ไหนๆเจ้าก็เป็นพยัคฆ์งั้นมาอยู่ในเขตของข้าก็แล้วกัน”พยัคฆ์อัสนีว่าพลางยื่นเงื่อนไขให้เหมาเหมาเสียอย่างนั้น หากเป็นอสูรที่แข็งแกร่งอย่างเสี่ยวปิงของผิงกั่ว หรือมังกรอัสนีทองคำหรืออสูรปักเป้า การเข้ามาในเขตอสูรของผู้อื่นก็ย่อมสามารถเข้ามาได้ไม่ยาก แต่สำหรับอสูรระดับต่ำอย่างเหมาเหมา การเข้ามาในเขตอสูรที่ใหญ่ขนาดนี้หากไม่ขึ้นตรงกับราชาสักคนก็คงทนแรงกดดันในเขตอสูรไม่ได้แน่ๆ
“เจ้าค่ะ…”เหมาเหมาตอบรับทันทีเพราะอีกฝ่ายเป็นอสูรพยัคฆ์ที่แข็งแกร่งมาก แข็งแกร่งเสียยิ่งกว่าท่านพ่อ หรือท่านปู่เสียอีก เรียกได้ว่าสายเลือดของนางร่ำร้องออกมาด้วยความเคารพนับถือตั้งแต่แรกพบเลยทีเดียว