เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 713
เพียงเห็นสองดวงตาของหยุนเฟยฉางจ้องมองเขม็งหยางเฟิงอยู่อย่างหยิ่งผยองมาก
ในความคิดของเขา
ที่ถูกหยางเฟิงตีก่อนหน้านี้นั่นเป็นเพราะข้างกายไม่ได้พาบอดี้การ์ดมาด้วย
ตอนนี้บอดี้การ์ดของตัวเองต่างก็อยู่ที่นี่ หยางเฟิงจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยแน่นอน！
ได้ยินคำพูดของหยุนเฟยฉางแล้ว
หยางเฟิงยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ
เขาพูดอย่างอ่อนโยนต่อเย่เมิ่งเหยียนที่อยู่ด้านข้างว่า“ภรรยา คุณออกห่างให้ไกลหน่อย ผมกลัวเดี๋ยวเลือดกระเด็นเปื้อนคุณทั้งตัว！”
“อืม！”
เย่เมิ่งเหยียนพยักหน้าแล้ว
ไม่ได้พูดถ้อยคำใด ๆ ถอยไปด้านข้างอย่างเชื่อฟัง
พลังของหยางเฟิง
เย่เมิ่งเหยียนคือชัดเจนมาก
หยุนเฟยฉางอาศัยแค่เป็นคุณชายลูกหลานตระกูลคนมีเงินเล็ก ๆ คนนี้ ก็อยากที่จะตั้งตัวเป็นศัตรูกับหยางเฟิง？
ในเมื่อสามีของตัวเองกล้าลงมือ
งั้นคิดว่าเขาน่าจะต้องมีความมั่นใจที่จะรับมือกับตระกูลมหาเศรษฐีแล้วมั้ง！
เย่เมิ่งเหยียนในเวลานี้
ก็เพียงแค่คิดว่าหยางเฟิงและตระกูลหยุนตระกูลมหาเศรษฐีมีกำลังพอ ๆ กัน
ไม่เคยคิดมาก่อน
ตระกูลมหาเศรษฐีที่สูงส่งในสายตาของตัวเองก็เป็นแมลงเลื้อยคลานที่อยู่ใต้เท้าของหยางเฟิงตัวหนึ่ง！
“คุณคือหยุนเฟยฉางคุณชายตระกูลหยุน？”
หยางเฟิงเวลานี้มองหยุนเฟยฉางแวบหนึ่ง ถามอย่างจาง ๆ
“ใช่แล้ว！ เด็กน้อย นายกล้วแล้วใช่ไหม？ ถ้ากลัวก็รีบคุกเข่าคำนับขอโทษให้ฉัน！”
หยุนเฟยฉางเงยหน้าอยู่ มองหยางเฟิงจากที่สูงลงต่ำ
ในสายตาของเขาหยางเฟิงก็คือมดตัวหนึ่ง
ตัวเองพาบอดี้การ์ดมาไว้ข้างกายมากมายอย่างนี้
หยางเฟิงคือกลัวแน่นอนแล้ว
แต่เกินความคาดคิดของหยุนเฟยฉางคือ
หยางเฟิงก็ไม่ได้ก้มหัวโขกพื้นขอโทษ
แต่มองเขาอยู่ด้วยใบหน้าที่หยอกล้อพูดว่า“สงสัยมีบางคนแผลเป็นหายแล้วก็ลืมความเจ็บแล้วจริง ๆ หรือว่าคุณลืมแล้วเหรอว่าตอนเด็กถูกผมตีอย่างรุนแรงยังไงแล้ว？ ร้องไห้ร้องเรียกผมว่าพ่อแล้ว？”
ตอนเด็กหยุนเฟยฉางก็คือมีใบหน้าท่าทางที่น่าโดนตี
และเวลานั้นหยางเฟิงเป็นผู้นำเด็กของตระกูลมหาเศรษฐีสองสามตระกูล
อย่างหยุนเฟยฉางของเล่นที่น่าให้โดนตีอย่างนี้ ถูกเขาตีอย่างรุนแรงไม่น้อย
โดยเฉพาะเป็นคนเลวคนนี้ ตอนเด็กชอบหยอกล้อหนิงชิงเฉิงมาก
หยางเฟิงยิ่งจะไม่เกรงใจ
ทุกครั้งต่างก็ตีจนเรียกเขาพ่อแล้ว
หยางเฟิงนี่ถึงยอมปล่อยเขา！
น่าเสียดายผ่านไปหลายปีอย่างนี้แล้ว
หยุนเฟยฉางนี่ยังคงไม่มีการเปลี่ยนแปลงสักนิด
ยังคงเป็นท่าทางที่หยิ่งผยองน่าโดนตีอย่างนี้！
“ตอนเด็ก？ ถูกตีอย่างรุนแรง？”
“อีกทั้งยังเรียกเขาพ่อ？
ได้ยิน
หยุนเฟยฉางพอตะลึง
“ฮ่า ๆ ๆ ……”
นาทีต่อมา
ทุกคนหัวเราะเสียงดังฮ่า ๆ
โดยเฉพาะหยุนเฟยฉาง หัวเราะจนตัวโยก
เคยเห็นพูดให้ถูกใจได้รับการสนับสนุนจากคนอื่น ไม่เคยเห็นพูดหรือทำท่าทางไม่ได้รับความถูกใจจากคนอื่นอย่างนี้！
หยุนเฟยฉางเป็นใคร
คุณชายของตระกูลหยุนตระกูลมหาเศรษฐีของจงโจว！
ปลากดดินตงไห่เล็ก ๆ คนหนึ่ง
เป็นไปไม่ได้ตอนเด็กตีเขาอย่างรุนแรง？
อีกทั้งยังให้ตัวเองเรียกเขาว่าพ่อ？
อย่างที่คิดไว้จริง ๆ
เพียงเห็นหยุนเฟยฉางมองหยางเฟิงอย่างรังเกลียด พูดต่อลูกน้อง“แม่งพูดจามั่วสั่วไร้สาระให้น้อยหน่อย！ ขึ้นไปให้ฉัน สั่งสอนไอ้คนหยิ่งผยองคนนี้ให้ดี ๆ สักรอบ！”
พูดจบ
บอดี้การ์ดสองสามคนก็เดินไปทางหยางเฟิงยิ้มอย่างดุร้ายทันที
ขี้ขลาดก็ตกใจจนหลับตา
คนที่ค่อนข้างหนักก็ถอยหลังติดต่อกัน กลัวว่าจะได้รับอันตรายไปด้วย！
เอ๊ะ？
เย่เมิ่งเหยียนและหยางเฟิงเพราะอะไรไม่ขยับ？
พวกเขาก็ไม่กลัวถูกตีจนตายเหรอ？
ในขณะที่ทุกคนลังเลนั้น
ฟิ้ว！
จู่ ๆ หยางเฟิงหายไปกับที่
อ๊ะ？
บอดี้การ์ดสิบกว่าคนของตระกูลหยุนตะลึงเล็กน้อย
ไม่ได้รอพวกเขามีปฏิกิริยามา
ผัวะ！
ผัวะ！
ผัวะ！
……
เสียงฝ่ามือแต่ละเสียงดังขึ้นมาชัดเจน
โอ๊ย！
โอ๊ย！
โอ๊ย！
ตามมาด้วยเสียงร้องที่น่าเวทนาแต่ละเสียง
แค่เวลาหลายสิบวินาที
บอดี้การ์ดสิบกว่าคนของตระกูลหยุนก็ถูกหยางเฟิงตีจนบินอยู่กับพื้น ทั้งตัวกระตุกไม่หยุด！