เมื่อได้ยินคำพูดของฉินหลัว ถังซีก็หัวเราะเยาะ เธอจ้องมองฉินหลัวและถามอย่างเย้ยหยัน “แกหมายความว่าแกโชคร้าย หรือว่าประธานฉินที่แกหวังว่าจะมาช่วยแกโชคร้ายล่ะ”
ฉินหลัวหน้าบึ้ง จ้องถังซีด้วยดวงตาเบิกโพลง ถังซียิ้มอย่างเย็นชา “ฉินหลัว แกคิดว่าพี่ชายแกมีอิทธิพลมากนักหรือไง ถ้าเขามีอิทธิพลมากขนาดนั้นทำไมแกถึงยังอยู่ที่นี่ล่ะ”
ฉินหลัวผุดลุกขึ้นทันที นางจ้องหน้าถังซีเขม็ง “แก!”
“ฉินหลัวเหรอ” หลินเจียวมองฉินหลัวด้วยความสับสน ขมวดคิ้วถามว่า “แม่ นั่นชื่อเดิมของแม่หรือ ทำไมแม่ถึงเปลี่ยนชื่อสกุล ชื่อสกุลของแม่เหมือนกับชื่อสกุลพ่อไม่ใช่เหรอ”
“นังโง่ หุบปาก!” ฉินหลัวจ้องหน้าหลินเจียว แล้วหันไปมองถังซี “ในเมื่อแกรู้ความสัมพันธ์ของฉันกับฉินกรุปแล้ว แกควรปล่อยพวกเราเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นเซียวกรุปจะต้องล้มละลาย!”
“ฮ่า ฮ่า…” ถังซีหัวเราะร่วน มองหน้าฉินหลัว “นี่เป็นเรื่องตลกที่ตลกที่สุดเท่าที่ฉันเคยได้ยินมา แกคิดว่าเอ็มไพร์กรุปจะปล่อยฉินกรุปเหรอ ถ้าฉินกรุปกล้าแตะต้องเซียวกรุป”
ถังซีมองหน้าฉินหลัวและหัวเราะหนักขึ้น เธอชอบเห็นฉินหลัวโมโห เธอกล่าวว่า “แกลืมไปแล้วหรือว่า คุณแม่ฉันเป็นลูกสาวท่านประธานเอ็มไพร์กรุป” เมื่อเห็นฉินหลัวหน้าซีดเผือดเธอก็หัวเราะเยาะ “คิดว่าฉันจะค้นหาความจริงไม่พบเหรอ”
“ฮ่า ฮ่า แกคิดผิดเสียแล้ว! ถังหย่าตายไปแล้ว ฉันบีบคอมันเอง หลินหรูเป็นแค่นังลูกไม่มีพ่อไม่มีแม่คนหนึ่งเท่านั้น แก…”
ถังซีหยิบรายงานการตรวจพิสูจน์ความเป็นบิดาออกมา ยื่นให้ฉินหลัวดูผ่านกระจก เมื่อเห็นผลสรุปในรายงาน ฉินหลัวถึงกับทรุดลงไปกองกับพื้น ถังซียิ้มเยือกเย็นกล่าวว่า “แกฆ่าคุณยายฉัน เพราะแกไม่ได้รับความรักจากคุณตาฉัน แต่แค่นั้นแกยังไม่พอใจ เมื่อคุณแม่ฉันให้กำเนิดฉัน แกก็สลับตัวฉันกับหลานสาวไม่มีพ่อของแก! อีกสิบปีต่อมาแกก็พยายามฆ่าคุณแม่ฉันอีก เพราะฉันกลับมาแล้ว และจะเอาทุกสิ่งทุกอย่างที่ควรเป็นของฉันคืนจากหลานสาวแก! ฉินหลัว แกมันเลวทรามเข้าไปถึงกระดูก ตอนนี้แกจะเพิ่งเริ่มรับกรรมที่แกสมควรได้รับเท่านั้น”
เซียวจิ้นหนิงก็ตกตะลึงเช่นกัน เธอมองหน้าฉินหลัวอย่างไม่อยากเชื่อ แท้จริงแล้วหญิงชราคนนี้มีความลับมากมาย!
ฉินหลัวรู้ว่าถังซีรู้ทุกอย่างหมดแล้ว นางจ้องมองถังซีอย่างหยิ่งผยอง “ยายแกเทียบชั้นกับฉันไม่ได้หรอก แม่แกก็เหมือนกัน รวมทั้งแกด้วย”
“จริงเหรอ!” ถังซีเลิกคิ้วมอง เก็บรายงานการตรวจพิสูจน์ความเป็นบิดาใส่กระเป๋า แล้วมองหน้าฉินหลัว “แกแน่ใจเหรอ”
“ถึงฉันจะยอมรับว่าฉันฆ่ายายแก แล้วไงล่ะ อายุความของคดีนี้หมดไปแล้ว! แกทำอะไรฉันไม่ได้หรอก! และถังหย่าก็ยังมีชีวิตอยู่ เพราะฉะนั้นฉันก็จะติดคุกไม่กี่ปีในข้อหาจงใจทำให้มันได้รับบาดเจ็บ คิดว่าฉันจะตายที่นี่อย่างนั้นเหรอ” ฉินหลัวมองหน้าถังซีแล้วหัวเราะเยาะ “แกจะทำอะไรฉันได้ ฮึ!”
ถังซียิ้ม “ฉันไม่ทำอะไรหรอก ฉันไม่ทำให้มือฉันสกปรกเพราะฆ่าเศษสวะอย่างแกแน่นอน”
“ฉันรู้ว่าแกไม่กล้า” ฉินหลัวหัวเราะเยาะ
ถังซีพยักหน้า “ฮื่อ ฉันไม่กล้า แต่ฉันจะทำให้แกมีชีวิตอยู่ด้วยความทุกข์ทรมานไปตลอดกาล ในเมื่อคุณแม่ฉันกลับเข้าตระกูลถังแล้ว ตอนนี้ก็ถึงเวลาสะสางปัญหาความบาดหมางระหว่างตระกูลถังกับตระกูลฉินแล้ว!”
ใบหน้าฉินหลัวเข้มขึ้น นางกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว “เรื่องพวกนี้ไม่เกี่ยวข้องกับพี่ชายฉัน!”
“แกพูดผิดแล้วล่ะ” ถังซีจ้องหน้าฉินหลัวอย่างเย็นชา และเอ่ยทีละคำ “พี่ชายแก มีส่วนในการตายของคุณน้าฉัน น้าสะใภ้ฉัน และคุณยายถานซิง ไม่ใช่เหรอ!”
“พวกมันสมควร…” ฉินหลัวกลืนคำพูดที่กำลังจะออกมาจากปลายลิ้น แล้วกล่าวอย่างเย็นชา “แกมีหลักฐานอะไร จะมากล่าวหาว่าพี่ชายฉันฆ่าพวกมัน”
ถังซียิ้มเยาะ “ฉันไม่มีหลักฐานหรอก แต่เอ็มไพร์กรุปต้องมีหลักฐานอะไรด้วยเหรอ ในการกำจัดฉินกรุปให้หายไปจากโลกนี้น่ะ แกคิดว่าพี่ชายแกจะต้านทานเอ็มไพร์กรุปได้เหรอ”
หลินเจียวและเซียวจิ้นหนิงตัวแข็ง นี่สิ่งที่เธอสองคนกำลังได้ยินคืออะไร
แม้แต่เซียวจิ้นหนิงก็ยังรู้สึกว่าหญิงชราคนนี้ร้ายกาจเหลือเกิน หลังจากได้ยินสิ่งที่ฉินหลัวได้กระทำลงไป โชคดีที่เธอไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจหญิงชราคนนี้ ไม่อย่างนั้นเธอคงตกที่นั่งลำบากแน่…
ดูอย่างหลินหรูสิ หญิงชราคนนี้ผลักเธอตกบันได เพียงเพราะหลินหรูไม่เชื่อฟังนาง!
ฉินหลัวจ้องหน้าถังซี กล่าวออกมาด้วยท่าทางเหมือนคนบ้า “ถ้าฉันไม่ได้เป็นภรรยาเขา ก็อย่าหวังว่าผู้หญิงอื่นจะได้เป็น! เขาตกหลุมรักผู้หญิงอื่นอย่างรวดเร็วหลังจากเจียงซู่หวาตาย! เขารักเจียงซู่หวามากไม่ใช่เหรอ เขาบอกว่าจะไม่แต่งงานกับผู้หญิงคนไหนนอกจากเจียงซู่หวา! แล้วทำไมถึงไปตกหลุมรักผู้หญิงอื่นหลังจากการเจียงซู่หวาตายไปแค่ปีเดียว แล้วทั้งคู่ยังแต่งงานกันอีกในสองปีต่อมา มันเป็นแค่คำแก้ตัวของเขาที่จะปฏิเสธไม่แต่งงานกับฉัน! เพราะฉะนั้นเขาก็ต้องลงเอยด้วยความเดียวดาย!”
“ฉินหลัว แกนี่ร้ายกาจยิ่งกว่างูพิษ” ถังซีพยายามระงับความโกรธภายในใจ และกล่าวอย่างเยือกเย็น “แกฆ่าคุณยายฉันตายถึงสองครั้ง!”
ฉินหลัวสับสนกับคำพูดของถังซี และกล่าวอย่างเย็นชาว่า “แกพล่ามอะไรของแก!”
ถังซีกำมือแน่น “ถ้าอย่างนั้นแกก็ยอมรับใช่ไหม ว่าแกฆ่าคุณยายถานซิง”
“นังผู้หญิงคนนั้นน่ะเหรอ” ฉินหลัวหัวเราะเยาะ ตะคอกใส่ถังซีอย่างบ้าคลั่ง “นังผู้หญิงคนนั้นก็บัดซบไม่ต่างกัน มันบอกว่ามันรักพี่ชายฉัน แต่ทันทีที่มันเจอกับถังเจิ้นหวา มันก็ทรยศพี่ชายฉัน ไปแต่งงานกับถังเจิ้นหวา! ผู้หญิงแพศยาอย่างนั้นมันสมควรตาย เสียดายที่มันยังทิ้งลูกชายไว้ให้ถังเจิ้นหวา ถ้าฉันเป็นพี่ชายฉัน ฉันก็ต้องฆ่าลูกชายมันด้วย!”
“นั่นเป็นเหตุผลเดียวกับที่แกลักพาตัวแม่ฉัน หลังจากฆ่าคุณยายฉันใช่ไหม” ถังซีจ้องหน้านางอย่างเยือกเย็น “แกคิดว่านั่นยังเป็นเหตุผลไม่เพียงพอที่ทำให้พี่ชายแกฆ่าถานซิงอีกเหรอ”
ฉินหลัวตระหนักได้ทันทีว่าถังซีหลอกให้นางพูดความจริง นางจึงตะคอก “แกเอาอะไรมาพูด! ฉันไม่เคยบอกว่าพี่ชายฉันฆ่าถานซิง ที่นังแพศยานั่นอายุสั้นไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเราเลย”
เมื่อได้ฟังคำพูดอันไร้สำนึก ถังซีก็ส่ายศีรษะพร้อมกับลุกขึ้นยืน “ในเมื่อแกไม่ได้สำนึกในความผิดร้ายแรงที่แกก่อเลยสักนิด ก็อยู่ที่นี่ไปเถอะ ฉันไม่ฆ่าแกหรอก แต่ฉันจะทำให้แกต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิต”
ถังซีมองหน้าฉินหลัวด้วยรอยยิ้มบางๆ “พวกแกรู้ไหมว่าการทำงานเยี่ยงทาส โดยไม่ได้อาบน้ำ ไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าไปตลอดชีวิตน่ะ เป็นยังไง”
ขณะมองดูใบหน้าสิ้นหวังของพวกเธอ ถังซีก็กล่าวต่อไป “พวกแกรู้ไหมว่าที่นี่เป็นคุกแบบไหน ฉันจะบอกพวกแกให้ก็ได้ ที่นี่เป็นคุกพิเศษสำหรับอาชญากรชั้นเลวที่สุด ไม่มีนักโทษคนไหนจะได้เดินออกไปจากที่นี่ในขณะที่มีชีวิต”