เกาช้าวฮุ่ยหันขวับไปหาชูฮันที่นั่งข้างๆทันทีด้วยความไม่เข้าใจ”นายเป็นคนรึเปล่า? ทำไมความคิดในหัวของนายถึงได้ต่างจากคนปกติมากขนาดนี้! จะลงไปเล่นไปข้างล่างในเวลาแบบนี้ แล้วให้ฉันรออยู่ในนี้ คืออยากจะได้ชื่อว่าพิชิตยอดเขาแอลป์? ไม่อยากจะเชื่อเลย!”
”จะพูดอะไรให้มากความสรุปทำได้มั้ย?” ชูฮันไม่สนใจว่าเกาช้าวฮุ่ยคิดยังไง ตราบใดที่สามารถไปถึงจุดหมาย มันก็คุ้มค่ากับการได้มาซึ่งเศษชิ้นส่วนล่มสลายชิ้นที่ห้า
มากไปกว่านั้นอากาศในโลกาวินาศนั้นก็มีความหลากหลายอย่างมาก นอกเหนือจากที่สภาพอากาศโดยรวมจะต่ำลงแล้ว มันก็ยังมีความผันผวนของพืชพรรณที่เติบโตราวบ้าคลั่ง อีกจุดหนึ่งที่สำคัญก็คือสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลงโดยอิงจากสภาพอากาศเดิมในยุคก่อนที่ก็ย่ำแย่อยู่แล้วเป็นสองเท่า มันเหมือนกับความผิดปกติอันสมบูรณ์แบบเขตอากาศร้อนก็ร้อนจนแทบจะไหม้เกรียมได้ทุกเมื่อ เขตฝนชื้นก็เปียกชื้นตลอดเวลาจนน้ำท่วม เขตอากาศหนาวก็ยิ่งหนาวขึ้นกว่าเดิม
ก็เหมือนกับยอดเขาสูงสุดในเทือกเขาแอลป์ตอนนี้โดยความสูงเดิมนั้นอยู่ที่ระดับกว่า 4,800 เมตร ทว่าตอนนี้ชูฮันกลับอยู่ที่ความสูงเกินกว่า 4,900 หรือเกือบจะใกล้ที่ระดับ 5,000 เมตรแล้ว
สาเหตุก็ง่ายมากเป็นเพราะปริมาณหิมะมหาศาลที่เกิดขึ้นหลังจากการปะทุ มันทับเป็นชั้นหนาทำให้ยอดเขามีขนาดสูงขึ้น
ในตอนนี้จุดสูงสุดของเทือกเขาแอลป์ยังไม่สามารถตรวจจับได้ว่ามีปริมาณความหนาของหิมะทับถมอยู่ที่เท่าไหร่ จุดยอดนั้นถูกหิมะฝังกลบสนิท แม้ว่าตัวยอดจะดูดซับความร้อนจากแสงอาทิตย์ได้มากที่สุดกว่าจุดไหนในเทือกเขาเพราะใกล้กับดววอาทิตย์มากที่สุด หากมันก็ยังถูกกลบมิดจนมองไม่เห็นอยู่ดี
”ได้!”เกาช้าวฮุ่ยไม่มีทางเลือกนอกจากบังคับยานด้วยความเร็วสูงและบินโฉบลงมาทันที
ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วเกินจะคาดถึงและไม่ทันรอให้ชูฮันได้เกิดความรู้สึกตื่นเต้นหรือตกใจอะไรทั้งนั้น ภาพเดิมเคยเป็นวิวท้องฟ้ากว้างใหญ่สวยงามจู่ๆก็เปลี่ยนเป็นสีขาวโพลน
เพียงชั่ววินาทีเดียวพวกเขาก็จมลงไปในกองหิมะ!
นอกเหนือจากความเสถียรของAmaterasu3000 ทักษะการขับขี่ของเกาช้าวฮุ่ยก็ยังไม่ครอบคลุม
มีเพียงแค่Amaterasu 3000 เท่านั้นที่เสถียร มันมีคำมากมายที่ชูฮันไม่เข้าใจเด้งขึ้นมาที่หน้าจอแสดงผลตรงหน้า เกาช้าวฮุ่ยจับปลายคางตัวเอง แววตาวิบวับแปลกๆ “บางจุดหิมะหนาเกินไป มันอาจจะต้องลงลึกไปอีกหลายร้อยเมตร แต่บางตำแหน่งก็มีสิ่งกีดขวางบางอย่างขวางอยู่ มันคืออะไรกันนะ? หินก้อนยักษ์อะไรจะมาอยู่ที่สูงขนาดนี้? หรือว่ามันตกลงมาจากฟ้า?”
ชูฮันตาเป็นประกายทันทีที่ได้ยิน”ตำแหน่งที่มีสิ่งกีดขวางขนาดใหญ่? ไปที่นั่นกัน!”
เกาช้าวฮุ่ยหันมามองชูฮันอย่างสงสัยก่อนจะส่ายหัวและบังคับยานฝ่าไปในหิมะต่อ พร้อมกับเสียงบ่นโวยวายดังตลอดทาง “มันเปล่าประโยชน์มาก ที่นั่นเราไม่มีทางเจออะไรนอกจากเสียเวลาเปล่า น่าโมโหชะมัด แผนการเดินทางสร้างความประทับใจของฉันพังหมดแล้ว แถมระดับพลังงานที่เหลือตอนนี้มันก็มีมากพอแค่บินกลับไปเท่านั้น”
ความเร็วของเจ้าAmaterasu3000 นั้นรวดเร็วมาก ในขณะที่เกาช้าวฮุ่ยกำลังพูดอยู่ ทั้งสองก็มาอยู่ ณ ใจกลางของหิมะลึกหลายสิบเมตรแล้ว
ทันใดนั้นชูฮันก็พูดขึ้นมา”หยุด หยุดตรงนี้แหละ เปิดประตู” Amaterasu3000เบรกชะงัก ตามมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดของเกาช้าวฮุ่ย “เข้าใจผิดรึเปล่า? ที่นี้ มันไม่มีอะไรเลย! ยอดเขาจมอยู่ใต้กองหิมะหนาทึบที่สูงกว่าร้อยเมตร จะให้ฉันหยุดตรงนี้ทำไม? แล้วยังจะให้เปิดประตูเพื่อ? เอาเถอะ พ่อจะสงเคราะห์ให้ได้เล่นหิมะไถลตามใจ เชิญนายออกไปเล่นคนเดียวให้พอ!”
หลังจากร่ายยาวความหงุดหงิดในใจออกมาเกาช้าวฮุ่ยก็กดปุ่มให้เปิดประตูออกทันที ชูฮันเมินเฉยเกาช้าวฮุ่ยอย่างสิ้นเชิง เขาหยิบขวานซิ่วโหลและพุ่งตัวออกไปทันที
”!!!”
เกาช้าวฮุ่ยมองที่นั่งข้างคนขับซึ่งว่างเปล่าอย่างไม่อยากเชื่อและในขณะเดียวกันเนื่องจากการเปิดประตูกระทันหันของชูฮัน ส่งผลให้หิมะจำนวนมากด้านนอกไหลทะลักเข้ามาตามรอยปิดประตู อัดกระแทกลงมาใส่หน้าของเกาช้าวฮุ่ยเต็มๆ
”แม่ง!”เกาช้าวฮุ่ยสบถลั่นอย่างหัวร้อน และกวาดตามองหิมะจำนวนมากที่ท่วมทะลักอยู่ภายในเครื่อง Amaterasu3000 ตามมาด้วยเสียงก่นด่าร่ายยาวของเกาช้าวฮุ่ยไม่หยุด “แม่งเอ๊ย! ชูฮัน! แก…”
ในขณะที่ตัวชูฮันไม่สนใจเลยสักนิดว่าเกาช้าวฮุ่ยจะคิดยังไงชูฮันมีแผนการสำหรับตัวเขาเองดีอยู่แล้ว เขาไม่ลังเลที่จะทำตามมัน ในเมื่อเขายังอยู่ในเทือกเขาแอลป์นี้ คิดว่าเกาช้าวฮุ่ยเป็นคนที่ยอมรอได้นานขนาดไหนกัน?
สำหรับเป้าหมายเพียงหนึ่งเดียวในตอนนี้…ก็คือการมาตรวจสอบเสาหินภายใต้หิมะลึกหนาแห่งนี้!
”มันอยู่ตรงหน้าเราเลย”หวังไคตะโกนใส่ในหัวชูฮัน “แต่ว่าเสาหินมันใหญ่มากและพลังงานกดดันสูงมากจนฉันตรวจสอบไม่ได้ว่ามันเป็นเสาหินประเมิณของระยะไหน”
ชูฮันขุดหิมะตรงหน้าออกจนทั้งตัวเต็มถูกกองหิมะถมทับจนแทบขยับตัวไม่ได้และเมื่อนึกย้อนถึงการฝ่าเข้ามาอย่างง่ายๆและนุ่มนวลของ Amaterasu3000 ก่อนหน้านี้ ความรู้สึกเหลือเชื่อและตื่นตาตื่นใจก็ก่อตัวขึ้นอีกครั้งในใจชูฮัน
”ถึงแล้ว!”หวังไคโพล่งออกมาอย่างตื่นเต้น ในที่สุดชูฮันก็ขุดมาจนถึงด้านหน้า มือเขาโดนกับบางอย่างที่แข็งและเย็นเฉียบ มันมีตัวอักษรขึ้นไว้ว่าสามารถเข้าได้เฉพาะการประเมิณระยะ 5
มันใช้เวลานานกว่าชูฮันจะขุดหิมะที่หนาและเย็นเฉียบออกจนทั่วได้ใช้เวลานานไม่น้อยกว่าชูฮันจะสามารถมองเห็นระดับของการประเมิณของเสาหินที่ระบุไว้ และทันใดนั้นชูฮันก็ตะโกนเสียงดังลั่น “โดยเริ่มจากระยะที่หนึ่ง!”
ชูฮันไม่สามารถบรรยายเสาหินประเมิณตรงหน้าได้ถูกมันเป็นอะไรที่เหนือจินตนาการ มันงดงามตระการตายิ่งใหญ่กว่าตึกสูงเฉียดฟ้าในยุคศิวิไลซ์ซะอีก
ดังนั้นในตอนนี้ชูฮันอยู่ที่จุดประเมิณสำหรับระยะหนึ่ง ถ้ามันไล่เรียงตามลำดับลงไปจากหนึ่งถึงห้า ถ้ามันเป็นสถานที่ปกติมันก็คงไม่ใช่ปัญหาอะไร ทว่าเช่นนี้ชูฮันจะต้องขุดหิมะฝังหนาทึบลงอีกร้อยเมตรเพื่อจะเจอทางเข้าสำหรับการประเมิณระยะ 5 ซึ่งมันจะต้องใช้ความพยายามและเวลามหาศาล
”ยอมรับชะตากรรม”ชูฮันถอนหายใจอย่างหมดหนทาง
ในเวลาเดียวกันที่กองหิมะซึ่งห่างออกไปที่เกาช้าวฮุ่ยถูกทิ้งไว้ เกาช้าวฮุ่ยหน้าตาบูดบึ้งรอคอยชูฮันมาได้เกือบสามชั่วโมงแล้ว ซึ่งเป็นอย่างที่ชูฮันคิด เกาช้าวฮุ่ยไม่มีทางยอมรออยู่เฉยได้ไปตลอด แต่เขาก็ไม่สามารถหนีไปได้เช่นกัน เกาช้าวฮุ่ยในตอนนี้จึงได้แต่รอปากคว่ำ หน้าบูดบึ้งอย่างหมดความอดทน
หลายต่อหลายครั้งที่เขาพยายามบังคับยานให้ขยับไปมา เพราะคิดว่าชูฮันอาจจะตามหายานไม่เจอถึงได้ไม่กลับมาสักที เกาช้าวฮุ่ยพยายามที่จะดันประตูเปิดปิดอยู่หลายครั้งหากมันก็ไม่สำเร็จ เพราะหิมะที่ถล่มลงมาฝังอัดแน่นอยู่ในตัวยานทำให้เกาช้าวฮุ่ยรู้สึกเหมือนกับถูกบีบอัดแน่นอยู่ตลอด
ตอนนี้มันเป็นช่วงกลางวันมีแสงพระอาทิตย์สว่างโร่ทว่าตอนนี้มันเริ่มเข้าสู่ความมืดแล้ว และเกาช้าวฮุ่ยก็ทำความสะอาดหิมะในยานเกินกว่าสิบครั้งแล้วทั้งข้างในและข้างนอก!
แต่ก็ยังไม่มีสัญญาณว่าชูฮันจะกลับมาสักที
นี่เขาโดนทิ้ง!
เขาซึ่งเป็นคนจากตระกูลลึกลับเกา ทำไมเขาถึงมาอยู่ในที่แบบนี้กับชูฮันได้?
ถ้าเรื่องนี้มีใครรู้เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?
ชูฮันนายคิดจะทำบ้าอะไร?!