ลานกว้างที่อยู่หลังซันนี่เดย์บาร์
ซิ่ว!
เย่เทียนใช้หมัดกดดันเซียวหยุนที่อยู่ตรงหน้าให้ถอยไป แล้วก็ได้ยินเสียงแหวกอากาศดังมาจากทางด้านหลัง เขาจึงไม่กล้าชักช้าแม้แต่น้อย หมุนตัวราวกับสายฟ้า แล้วซัดลูกเตะไปอย่างรุนแรง
สีหน้าของเซียวเจี้ยนเปลี่ยนไปเล็กน้อย ไม่นึกไม่ฝันว่าเย่เทียนจะตอบสนองเร็วถึงขนาดนี้ จึงรีบหลบออกด้วยท่าสะพานโค้ง
ไม่รอให้เย่เทียนได้โจมตีต่อด้วยความได้เปรียบ เซียวหยุนที่ถูกกดดันจนล่าถอยก็รีบพุ่งกลับเข้ามา แล้วซัดหมัดอันเท่ากระทะไปที่เย่เทียนอีกครั้ง
ในเวลาเดียวกัน เซียวเจี้ยนก็ได้ลุกขึ้นมายืน และใช้ลูกเตะที่รุนแรงซัดใส่เย่เทียนอีกครั้ง
ปฏิเสธไม่ได้ว่า การที่สองพี่น้องนี้โจมตีเย่เทียนจากหน้าหลัง กะเวลาและเข้าขากันมาก
“เยี่ยม!’
ตู้เคอหินที่เห็นแบบนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา แอบพูดอยู่ในใจคนเดียว เงินก้อนนี้ไม่ได้สูญเปล่า ต่อไปถ้ามีพี่น้องตระกูลเซียวคอยคุ้มกัน แล้วเขายังต้องเกรงกลัวใครอีก?
ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว เย่เทียนไม่ได้หวาดหวั่นเมื่อต้องเผชิญกับความอันตรายเลย จิกปลายเท้าซ้าย เกี่ยวขาข้างขวาเบาๆ ร่างกายของเขาก็ได้หมุนตัวขึ้นมาทันที
ไม่เพียงเท่านั้น เย่เทียนที่กำลังหมุนตัวก็ได้ลงมือหนักหน่วงยิ่งกว่าเดิม หมัดหนึ่งชกไปที่เซียวหยุนส่วนอีกหมัดก็ซัดไปที่เซียวเจี้ยน
ตุบตุบ!
เสียงที่อุดอู้ดังขึ้นสองครั้ง การโจมตีของพี่น้องตระกูลเซียวถูกกันตามลำดับ ทั้งสองถึงกับต้องถอยหลังอย่างช่วยไม่ได้!
ถึงจะเป็นการปะทะกันเบาๆ แต่รวมๆ เย่เทียนก็มองออกแล้ว คนพี่เซียวเจี้ยนน่าจะฝึกฝนวิชาที่เป็นการใช้ขา ส่วนคนน้องเซียวหยุนก็ฝึกการใช้มือ
ไม่เพียงเท่านั้น คนพี่เซียวเจี้ยนนั้นตัวเบาอย่างกับนก มีความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ ส่วนเซียวหยุนก็มีร่างกายที่หนาเตอะ ลดแรงกระแทกได้เป็นอย่างดี!
การมีผู้คนมากมายรายล้อมอยู่แบบนี้ ถ้าอยากจบศึกอย่างรวดเร็ว เขาก็มีแต่ต้องใช้วิธีที่ไม่ธรรมดาซะแล้ว
พอคิดได้อย่างนั้น เย่เทียนก็จ้องมองไปยังเซียวหยุนที่ถูกกดดันจนถอยหลัง มุมปากก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะออกมา
วินาทีต่อมา เย่เทียนก็หมุนตัวอย่างรวดเร็ว แล้วไล่ตามไปทางเซียวเจี้ยนยื่นมือซ้ายออกไปอย่างรวดเร็ว จับไปที่ข้อมือของเซียวเจี้ยน
เซียวเจี้ยนขมวดคิ้วขึ้นมาทันที สีหน้าก็ไม่ได้แตกตื่นแต่อย่างใด และรีบตีเข่าไปที่เย่เทียน เพื่อต้องการบังคับให้เย่เทียนต้องถอยออกไป
ดวงตาสีดำคู่นั้นของเย่เทียนเต็มเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่น โดยไม่ได้สนใจเข่าของเซียวเจี้ยนที่ซัดมาแม้แต่นิดเดียว และยังคงยื่นมือไปคว้าข้อมือของอีกฝ่ายต่อไป!
ตุบ!
วินาทีต่อมา เย่เทียนก็รู้สึกถึงแรงอันมหาศาลกระแทกเข้าที่ท้อง มันแรงเหมือนกับถูกรถบรรทุกชน เจ็บปวดอย่างถึงที่สุด
แต่เย่เทียนกลับไม่ได้แสดงสีหน้าที่เจ็บปวดออกมาแม้แต่น้อย แม้แต่มุมปากก็ยังยิ้มอยู่
นั่นก็เพราะว่า ถึงจะถูกโจมตีไปทีหนึ่ง แต่เขาก็จับข้อมือของเซียวเจี้ยนได้แล้ว และบีบมันไว้อย่างกับคีมเหล็กจนดิ้นแทบไม่ได้!
ในตอนนี้เซียวหยุนก็ทรงตัวได้แล้ว พอเห็นทั้งคู่ที่พัวพันกันอยู่ สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย แล้วรีบพุ่งเข้าใส่เย่เทียนทันที
แต่ทว่า เพราะเมื่อกี้เขาเพิ่งถูกบังคับให้ถอยไปหลายก้าว จึงไม่มีทางที่จะตามทั้งคู่ทันได้
“นี่….”
เซียวเจี้ยนตกใจไปทีหนึ่ง นึกไม่ถึงว่าเย่เทียนจะดันทุรังถึงเพียงนี้ ต่อให้ต้องใช้ไม้แข็งก็จะจับตัวเขาให้ได้
“คุณจบแล้ว!”
เย่เทียนยิ้มเยาะออกมาที่มุมปาก แล้วพ่นคำพูดที่ทำให้เซียวเจี้ยนต้องหน้าถอดสีออกมาสามคำ
ทันทีที่สิ้นเสียง เย่เทียนก็ออกแรงที่มือแล้วบิดออกไปด้านข้าง!
“โอ้ว?!”
เซียวเจี้ยนทนไม่ไหวจนอุทานออกมาด้วยความเจ็บปวด ความเจ็บปวดอันรุนแรงทำให้เขาดึงสติกลับมาได้ แล้วชักมือกลับมาอย่างรุนแรง ในตอนที่ทำให้หลุดออกจากการควบคุมของเย่เทียน เขาก็ใช้ขาโจมตีอีกครั้ง เพื่อต้องการกดดันให้เย่เทียนต้องล่าถอย
ทันใดนั้น เซียวหยุนก็ตามมาอย่างรวดเร็ว และซัดหมดที่รุนแรงใส่ตรงท้ายทอยของเย่เทียน เพื่อจะทำให้เย่เทียนปล่อยมือ
แต่น่าเสียดาย เย่เทียนได้คำนวณการตอบสนองของทั้งคู่ไว้แต่แรกแล้ว เขาบิดเอวเล็กน้อย แล้วขยับถอยหลังอย่างรวดเร็ว
แต่พอเป็นแบบนี้ เข่าของเซียวเจี้ยนที่ประทับอยู่ที่ท้องก็ได้หลุดออกไปโดยอัตโนมัติ และทำได้แค่ต้องพุ่งไปข้างหน้าตามแรงดึงของเย่เทียน
หันมองมาที่เซียวหยุน คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าเย่เทียนจะโจมตีมาแบบนี้ แต่การโจมตีของเขามันก็โจมตีไปแล้ว ในตอนที่แรงใหม่ยังไม่มา แรงเก่ายังไม่หาย ก็ทำได้แค่มองดูหมัดของตัวเองชกไปที่เซียวเจี้ยนอย่างแรง
ตุบ!
เสียงที่อุดอู้ดังขึ้นอีกครั้ง หมัดของเซียวหยุนในครั้งนี้ได้ชกไปที่หน้าอกของเซียวเจี้ยนจนทำให้เขาเกือบจะกระอักเลือดออกมาแล้ว
แต่ต่อให้เป็นแบบนั้น เซียวเจี้ยนก็รู้สึกแย่พอกัน รู้สึกอึดอัดที่ทรวงอก ทนไม่ไหวจนต้องโค้งตัวลง
เซียวหยุนรีบถามด้วยความเป็นห่วงว่า “พี่ พี่ไม่เป็นไรใช่มั้ย?”
ไม่รอให้เซียวเจี้ยนได้ทันตั้งตัว เย่เทียนก็ได้เคลื่อนไหวอีกครั้ง เขาได้ปล่อยขาของเซียวเจี้ยนออก แล้วกระโดดดีดตัวไปอยู่ข้างหลังเขา พร้อมกับแทงศอกเข้าไปที่หลังของเซียวเจี้ยนอย่างแรง
ตุบ!
เซียวเจี้ยนที่น่าสงสาร เดิมทีก็ไม่สามารถหลบออกจากหมัดนั้นของเซียวหยุนอยู่แล้ว ตอนนี้ข้างหลังยังมาโดนโจมตีอีก จึงทนไม่ไหวจนต้องโซเซไปข้างหน้าหลายก้าว สุดท้ายก็ยังทรงไม่ได้จนล้มลงกับพื้น
“ไอ้สารเลวเอ้ย!”
เซียวหยุนที่เห็นแบบนั้น ก็โมโหจนตาโต ตะโกนออกมาด้วยความโมโห แล้วซัดกำปั้นที่ใหญ่เท่ากระทะชกไปที่เย่เทียนอย่างแรงจนเกิดเป็นเสียงแหวกอากาศ
เย่เทียนยิ้มเยาะออกมาที่มุมปาก แล้วถีบออกไปรวดเร็วราวกับสายฟ้า มุ่งเป้าไปที่หัวเข่าของเซียวหยุน
เดิมที่ทั้งคู่ก็สูงพอๆ กันอยู่แล้ว ขาของเย่เทียนนั้นยาวกว่าแขนของเซียวหยุน ยังไม่ทันที่หมัดของเซียวหยุนจะทันถึงตัวเย่เทียน ขาของเย่เทียนก็ได้ถีบไปที่เข่าของเซียวหยุนอย่างแรงแล้ว
ตุบ!
ถึงแม้เซียวหยุนจะอ้วนท้วน แต่ยังไงช่วงล่างก็ยังเป็นจุดอ่อนอยู่ดี เมื่อหัวเข่าถูกเล่นงาน จึงทนไม่ไหวจนเข่าทรุดไปทันที
เย่เทียนไม่มีทางปล่อยให้โอกาสที่ดีแบบนี้หลุดรอดไปได้อยู่แล้ว เขารีบเหยียบไปที่สะบักของเซียวหยุนทันที ตอนที่ใช้แรงเหยียบขึ้นไปด้านบน เขาก็ได้ชกไปที่หัวของเซียวหยุนทีหนึ่ง
“ระวัง!”
เซียวเจี้ยนในตอนนี้ที่กำลังพยายามลุกขึ้นมายืน พอเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นก็รีบตะโกนออกไปทันที
แต่น่าเสียดาย สุดท้ายแล้วทุกอย่างนี้มันก็ได้สายเกินไป เซียวหยุนรู้สึกไหล่ทรุด มีเงาดำๆ วิ่งผ่านตรงหน้า ยังไม่ทันที่จะได้รู้ตัว ก็รู้สึกถึงความเจ็บที่แล่นมาจากหัว จากนั้นก็สลบเหมือดไป
“เสี่ยวหยุน!”
ตอนนี้เซียวเจี้ยนได้ลุกขึ้นมาแล้ว เมื่อเห็นเย่เทียนกำลังเหยียบอยู่บนหัวของเซียวหยุน ก็ได้คำรามออกมาด้วยความเดือดดาล
“ไม่ต้องห่วง ผมลงมืออย่างมีสติ เขาแค่สลบไปเท่านั้น”
ทำไมเย่เทียนจะไม่รู้ว่าเซียวเจี้ยนกำลังห่วงเรื่องอะไร แต่ตอนนี้มีคนมุงดูเยอะขนาดนี้ แล้วยังอยู่ในเมืองจินที่มีประตูเมืองมากมายอีก เขาเองก็ไม่กล้าลงมือฆ่าคนจริงๆหรอก
“เราสองคนไม่มีเหตุผลที่ต้องสู้กันต่อไปแล้วมั้ง?”
“มีสิ!” แต่ทว่า เซียวเจี้ยนกลับไม่ตอบรับข้อเสนอของเย่เทียน
“ก็ได้!”
เย่เทียนพยักหน้าด้วยความจนใจ มีสองคนยังไม่กลัวเลย ตอนนี้พอเหลือแค่คนเดียวแล้วยังมีอะไรให้กลัวอีก?
“ย้า!”
เซียวเจี้ยนคำรามออกมาทีหนึ่ง แล้วพุ่งใส่เย่เทียนอย่างรวดเร็ว ทำการซัดลูกเตะใส่เย่เทียน
“เฮ้อ!’
เย่เทียนส่ายหน้าพร้อมถอนหายใจ กะจังหวะแล้วซัดกำปั้นออกไป
ตุบ!
หมัดกับขาปะทะกัน เซียวเจี้ยนทนไม่ไหวจนร้องออกมา จึงรีบหยุดชะงักลง แต่ขาที่แอบสั่นนั้น เห็นได้ชัดว่าบาดเจ็บไม่น้อย
“นายชนะแล้ว”
“พะ แพ้แล้วเหรอ?”
พอเซียวเจี้ยนพูดออกมาแบบนั้น สีหน้าของตู้เคอหลินก็หม่นหมองราวกับศพ และไม่สามารถดึงสติกลับมาได้เลย….