ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ที่แฟนเพจ
••••••••••••••••••••
บทที่****175: การล่อลวง
“ข้าไม่แน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ ข้ารู้สึกมาตลอดว่าเด็กคนนี้ซ่อนความลับไว้มากมาย!” ภรรยาจ้าวสำนักกล่าวพร้อมกับลูบศีรษะตนเองอย่างช่วยไม่ได้ พร้อมกล่าวต่อว่า “เขามีความลับมากมายนั่นน่าจะเป็นสาเหตุที่เขาเกรงกลัวฉุ่ยจิ้ง!”
“เจ้ากำลังจะบอกว่าฉุ่ยจิ้งรู้ความลับของเขา?” จ้าวสำนักรีบกล่าว
“ข้ามั่นใจมากถึงแปดในสิบ ด้วยสมบัติวิญญาณสองชิ้นที่คอยช่วยเหลือนาง ฉุ่ยจิ้งสามารถทำนายทุกสิ่งอย่างได้ ข้าไม่เชื่อว่าซ่งจงจะสามารถหนีนางพ้น!” ภรรยาจ้าวสำนักตอบกลับ
“เราควรเชิญฉุ่ยจิ้งมาเพื่อถามไถ่ดีหรือไม่?” จ้าวสำนักกล่าว
“ไม่มีประโยชน์ ฉุ่ยจิ้งได้รับประโยชน์มากมายจากซ่งจง ผลไม้วิญญาณสองผลก็เพียงพอที่จะปิดริมฝีปากของนาง!” ภรรยาจ้าวสำนักกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ลืมมันไปเถิด เด็กเหล่านี้ล้วนแต่มีโชคชะตาของตนเองและเราไม่ต้องดูแลพวกเขามากขนาดนั้น แม้ว่าซ่งจงจะอยู่ตรงนี้ แต่ฮัวอวิ๋นจะไม่ทำอะไรเกินไปกว่านี้ และแน่นอนว่าเขามีทางรอด ดีที่สุดคือปล่อยให้กฎแห่งธรรมชาติพาไป เราควรเลิกกังวลเรื่องเขากันได้แล้ว”
“อืม ข้าก็คิดเช่นนั้น!” จ้าวสำนักพยักหน้าและไม่กล่าวสิ่งใดต่อ
เมื่อเจ้าอ้วนออกจากสำนักชั้นใน เขามาถึงลานของตนเองพร้อมกับกระโดดเข้าไปในมิติลึกลับทันที เขาตื่นเต้นที่จะได้เรียนรู้ยันต์หยกสายฟ้าที่เพิ่งได้รับมา
แน่นอนว่าเขาไม่ได้ศึกษาการปรับแต่งสายฟ้า แต่เป็นการควบคุมมันต่างหาก น่าเสียดายที่สมบัติโบราณชิ้นนี้ซับซ้อนเกินไป เจ้าอ้วนจึงไม่สามารถเข้าใจมันได้ในทันที หลังจากที่ผ่านการเรียนรู้มาหลายเดือน เขาก็ยังไม่อาจจะเข้าใจความซับซ้อนของมันได้เลย
ถ้าในอดีตเจ้าอ้วนคงไม่มีทางเลือกอื่นและทำได้เพียงถอนหายใจ แต่ในตอนนี้แตกต่างออกไป แม้ว่าเขาจะไม่สามารถทำได้ แต่เขายังมีภาพวาดแห่งหญิงงามทั้งเก้าคอยช่วยเหลือ! ผู้ฝึกตนระดับเฟินเสินที่มีชีวิตยาวนานกว่าพันปีแน่นอนว่าพวกนางย่อมมีความสามารถ
หลังจากที่ผ่านไปหลายวัน ในที่สุดพวกนางทั้งหมดก็ได้ข้อสรุป เพราะว่าความก้าวหน้าของเจ้าอ้วนทำให้ความแข็งแกร่งของพวกนางเพิ่มขึ้น และในตอนนี้มันเข้าสู่ช่วงกลางถึงปลายของระดับปฐมภูมิแล้ว ด้วยระดับเช่นนี้ทำให้พวกนางทั้งหมดสามารถปรับแต่งสายฟ้าได้โดยง่าย
แต่ว่าปริมาณของวัสดุที่การปรับแต่งสายฟ้าต้องการนั้นน่ากลัวเกินไป แม้ว่าจะอยู่ในระดับต่ำที่สุดก็สามารถล้างผลาญการสะสมวัสดุของเจ้าอ้วนไปได้ถึงสิบปี นี่เป็นทรัพย์สินของเขาทั้งหมด มันไม่ใช่แค่สิ่งที่ถูกเขาแยกชิ้นส่วนภายในมิติลึกลับเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงวัสดุของตู๋เชียนเฉิงอีกด้วย
แม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ ปริมาณของวัสดุก็ยังคงไม่เพียงพอ เขายังคงต้องนำน้ำแห่งองค์ประกอบทั้งห้าหรือหินจิตวิญญาณระดับกลางไปแลกเปลี่ยนวัสดุบางอย่าง
แม้ว่าจะใช้ทรัพยากรจำนวนมาก แต่เจ้าอ้วนก็ยังคงตั้งใจที่จะปรับแต่งสายฟ้าแห่งธาตุทั้งห้าให้ได้ อาจเพราะความสะดวกที่เขามีเครื่องมือเหล่านี้ การปรับแต่งทุกขั้นตอนดูดซับปราณจิตวิญญาณ จากนั้นมันจะปรากฏสายฟ้าขึ้นสองดวงคืออสนีขั้วบวกและขั้วลบอย่างละหนึ่ง ความแข็งแกร่งของมันขึ้นอยู่กับความหนาแน่นของปราณจิตวิญญาณ ซึ่งเพียงวันเดียวก็พอแล้วกับการรวบรวมความหนาแน่นของปราณจิตวิญญาณที่อยู่ภายในมิติลึกลับ แน่นอนว่าในทุกวันเขาจะมีการปรับแต่งสายฟ้าวันละสองลูก
นอกจากนี้ถ้าอยู่ในสถานการณ์ฉุกเฉิน เขาสามารถใช้หินจิตวิญญาณเสริมแม้ว่ามันจะต้องใช้เป็นจำนวนมาก แต่เพื่อแลกกับสายฟ้าเรียกได้ว่ามันยังคุ้มค่าอยู่
นอกจากนี้เจ้าอ้วนยังเป็นผู้ฝึกตนที่มีองค์ประกอบแห่งธาตุทั้งห้า เขาจึงสามารถใช้สายฟ้าชนิดนี้ได้ เพียงสายฟ้าสิบลูกที่ถูกส่งออกไปมันมากพอที่จะเป็นอันตรายต่อผู้ฝึกตนระดับจินตันแล้ว
เพื่อให้บรรลุเป้าหมายนี้โดยใช้เวลาสั้นที่สุด เจ้าอ้วนจึงตัดสินใจที่จะเผาผลาญสมบัติทั้งหมดที่เขามีเพื่อปรับแต่งสายฟ้าพวกนี้ แม้ว่าสมบัติวิเศษนี้จะสร้างสายฟ้าได้อย่างง่ายดาย แต่มันก็ไม่ได้ง่ายเช่นนั้น แม้ว่าหญิงงามทั้งเก้าจะร่วมมือกันแต่มันต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งปี ดังนั้นเจ้าอ้วนจึงไม่ลังเลอีกต่อไป เขาขอให้หญิงงามทั้งเก้าเริ่มทำงานทันที
ทางด้านเจ้าอ้วนนั้นเก็บของและไปยังนครเวหาทันทีในช่วงบ่าย
ในขณะนี้เขาไม่ใช่ระดับเซียนเทียนมือใหม่อีกต่อไป แต่เขาอยู่ในระดับปฐมภูมิ เขาจึงได้รับสิทธิ์ที่จะเข้าสู่นครเวหาชั้นกลาง นอกเหนือจากร้านค้าชั้นดี แต่มันยังมีหอการค้าสมบัติชั้นเลิศอีกด้วย
หอการค้าสมบัติเป็นอาคารขนาดใหญ่หลายร้อยฟุตและกว้างหลายพันฟุต ตรงกลางของมันประดับด้วยเสาหยกที่สูงสิบฟุตและกว้างสามร้อยฟุต
กำแพงหยกนี้เป็นสมบัติวิเศษขนาดยักษ์ มันสามารถแสดงข่าวสารและทันเหตุการณ์ทุกสิ่งอย่างภายในเมือง ทางด้านซ้ายเป็นสิ่งที่ผู้คนต้องการซื้อ ทางด้านขวาเป็นสิ่งที่ผู้คนต้องการขาย
หากมีสิ่งที่ผู้ฝึกตนต้องการซื้อหรือขาย พวกเขาสามารถมาลงทะเบียนได้ที่หอการค้าสมบัติพร้อมกับจ่ายค่าธรรมเนียมด้วยหินจิตวิญญาณ จากนั้นจะได้รับแถบหยกเพื่อเป็นสัญลักษณ์สำหรับซื้อขาย ถ้าหากมีคนสนใจสินค้าที่วางขาย พวกเขาจะสามารถค้นหาคนขายได้ แต่ถ้าหากไม่ต้องการพบกับบุคคลอื่น ก็ยังสามารถฝากสมบัติไว้ที่หอการค้าสมบัติเพื่อให้ทำการแลกเปลี่ยนแทนได้ พวกเขาทั้งหมดล้วนมีความเป็นมืออาชีพและจะไม่ยอมให้คนขายสินค้าสูญเสียกำไร ถ้าหากพวกเขาทำพลาดนั่นหมายความว่าพวกเขาพร้อมรับผิดชอบและชดใช้ให้อย่างถึงที่สุด
เนื่องจากหอการค้าสมบัติเป็นสิ่งที่แสดงความมั่งคั่งของนครเวหา มันมีอายุยาวนานกว่าหลายพันปีและมีชื่อเสียงที่ดีเยี่ยม ดังนั้นผู้ฝึกตนจากทั่วทุกมุมโลกยินดีวางสมบัติไว้ที่นี่เพื่อขายมัน อีกทั้งผู้ฝึกตนทั้งหลายต่างก็ต้องการเข้ามาซื้อสินค้าที่นี่ และเจ้าอ้วนก็เป็นหนึ่งในนั้น
ในหอการค้าสมบัติมีผู้คนไม่มากนัก มีเพียงลูกค้าไม่กี่สิบคนที่กำลังเดินไปรอบ โดยส่วนใหญ่ปรากฏตัวโดยรูปลักษณ์ที่แท้จริง แต่มีบางส่วนก็ยังปกปิดตนเอง เจ้าอ้วนต้องการปกปิดรูปลักษณ์ของตนเองเช่นกัน แต่ด้วยโครงสร้างที่น่ากลัวของร่างกาย ทำให้เขาไม่อาจทำเช่นนั้นได้ เขาจึงต้องเดินเข้าไปด้วยรูปลักษณ์ที่แท้จริงอย่างไร้หนทางจะทำสิ่งใด
โดยปกติแล้วผู้ฝึกตนที่เข้ามาหอการค้าสมบัตินั้นจะอยู่ในระดับจินตันหรือปฐมภูมิขั้นสุดท้าย ราคาของสมบัติในที่แห่งนี้สูงเกินไป เพียงแค่ต้องการโฆษณาสมบัติของตนเองบนกำแพงหยกก็มีค่าใช้จ่ายคือหินจิตวิญญาณหนึ่งหมื่นก้อน ดังนั้นจึงแทบไม่มีใครยอมสูญเสียมากขนาดนั้น สำหรับผู้ที่เพิ่งเข้าสู่ระดับปฐมภูมิ พวกเขายังมั่งคั่งไม่มากพอที่จะใช้จ่ายในสถานที่แห่งนี้
ดังนั้นในขณะที่ผู้ฝึกตนระดับปฐมภูมิเช่นเจ้าอ้วนเดินเข้ามา เขาจะถูกจับตามองจากทุกคนอย่างรวดเร็ว ด้วยร่างกายที่ใหญ่มากเช่นนั้นทำให้ผู้ฝึกตนปีศาจได้แต่เยาะเย้ยเขาอยู่ไกล ๆ
ในทางตรงกันข้ามมีเพียงไม่กี่คนที่เดารูปลักษณ์ของเขาได้
“คนผู้นี้คือซ่งจงใช่หรือไม่?”
“ซ่งจงไหน?”
“เจ้าโง่ เขาเป็นหนึ่งในสำนักเสวียนเทียน ว่ากันว่าผลงานการล่าผลไม้วิญญาณเมื่อสองปีที่แล้วเขาทำงานร่วมกับหานปิงเอ๋อสังหารผู้ฝึกตนระดับจินตันสองคนพร้อมทั้งสร้างอาการบาดเจ็บให้กับผู้ฝึกตนระดับหยวนหยินอีกด้วย!”
“สวรรค์! นั่นเขาหรือ? เหตุใดเขาจึงไม่ดูโหดร้าย? สำหรับข้าแล้วช่างดูคล้ายกับก้อนไขมันเดินได้เท่านั้น”
“ก้อนไขมัน? เจ้ายังไม่เข้าใจ ไขมันที่เจ้ากล่าวถึงนั้นสร้างปาฏิหาริย์ไว้มากมาย เขาสังหารตู๋เชียนเฉิงและสร้างความแตกตื่นให้กับโลกใบนี้ จากนั้นเขาได้ต่อสู้กับผู้ฝึกตนระดับเดียวกันนับสิบคน เป็นคนที่ยืนหยัดในค่ำคืนอันโหดร้ายเพื่อคุ้มกันหานปิงเอ๋อ หลังจากนั้นเขาปลดปล่อยพลังของตนเองในตอนสุดท้ายเพื่อสังหารผู้ฝึกตนระดับจินตันและสร้างบาดแผลให้กับผู้ฝึกตนระดับหยวนหยินในการโจมตีเพียงครั้งเดียว เขาไล่ต้อนผู้ฝึกตนปีศาจกระทั่งพวกเขาจนมุม! นอกจากนั้นมูลค่าค่าหัวของเขาเทียบเท่ากับสมบัติวิเศษขั้นห้าอีกด้วย”
“โอ้ หมายความว่าเราจะได้รับสมบัติวิเศษขั้นห้าถ้าหากสังหารเขาได้งั้นหรือ?”
“พูดนั้นง่ายดายแต่กระทำยากยิ่ง! ว่ากันว่าเขามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับจ้าวสำนัก อีกทั้งอาจจะเป็นลูกเขยของจ้าวสำนักอีกด้วย ปัญหาจะตามมามากมายถ้าหากเราไปยุ่มย่ามกับเขา!”
ในขณะที่ทุกคนจะพยายามกล่าวถึงเขาอย่างระมัดระวัง เจ้าอ้วนเดินไปที่กำแพงหยกแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินว่าพวกเขาพูดอะไรพร้อมกับมองเข้าไปในกำแพงอย่างไม่สนใจ
ในระยะเวลาสั้น ๆ เจ้าอ้วนได้ค้นพบวัสดุคุณภาพสูงนับสินชิ้นที่เขาต้องการแล้ว บางอย่างต้องใช้หินจิตวิญญาณ บางอย่างต้องการอุปกรณ์วิเศษหรือวัสดุคุณภาพสูงเพื่อแลกเปลี่ยน
เจ้าอ้วนใช้หินจิตวิญญาณจำนวนมากเพื่อซื้อวัสดุสามอย่าง จากนั้นเขาเริ่มมองหาวัสดุอื่นอีก และสิ่งที่ดีเยี่ยมในหอการค้าสมบัตินี้คือสามารถซื้อขายกันข้ามแคว้นได้
อย่างเช่นแม้ว่าเจ้าอ้วนไม่มีวัสดุที่พวกเขาต้องการ แต่เจ้าอ้วนสามารถเสนอน้ำแห่งองค์ประกอบทั้งห้าเพื่อใช้ในการแลกเปลี่ยนได้ ด้วยเหตุผลเช่นนี้จะทำให้ทุกคนได้รับในสิ่งที่ตนเองต้องการ และแน่นอนทุกสิ่งอย่างไม่สามารถค้นหาได้โดยง่าย บางรายการนั้นต้องมีการพูดคุยกันมากกว่าสิบครั้ง
ในที่สุดหลังจากทำงานหนักมาหนึ่งวัน เจ้าอ้วนได้รับวัสดุถึงแปดในสิบจากสิ่งที่เขาต้องการ มีเพียงห้าถึงหกอย่างเท่านั้นที่เขายังหาไม่พบ
อย่างน้อยทุกอย่างก็ราบรื่นดีเมื่อเขามีน้ำองค์ประกอบแห่งธาตุทั้งห้าอยู่ในมือ มันคือส่วนประกอบสำคัญของยาอายุวัฒนะ เนื่องจากปัญหาในขั้นตอนการสร้าง และความยากของการค้นหามัน มันจึงเป็นสินค้าที่ได้รับความนิยมสูงสุด เขาจึงไม่ต้องกังวลว่าจะมีปัญหาในการแลกเปลี่ยนเพราะมันมีค่ามากกว่ายิ่งกว่าหินจิตวิญญาณเสียอีก
ด้วยรายการนี้เจ้าอ้วนสามารถติดต่อซื้อขายผ่านหอการค้าสมบัติได้อย่างง่ายดาย พวกเขายินดีที่จะแลกเปลี่ยนกับน้ำองค์ประกอบแห่งธาตุทั้งห้า อีกทั้งยังเสนอราคาที่สูงกว่าตลาดทั่วไปถึงสองเท่า
เมื่อเผชิญกับการต่อรองที่ดีเยี่ยมเช่นนี้ ผู้ฝึกตนหลายคนตกลงรับข้อเสนออย่างรวดเร็ว เพียงเวลาแค่สี่ถึงหกชั่วโมง เจ้าอ้วนจึงได้รับวัสดุที่ต้องการอย่างครบถ้วน ความจริงแล้วเวลาส่วนใหญ่ที่เสียไปก็เพราะการขนส่ง
แม้จะเหมือนเจ้าอ้วนลงทุนไปก้อนใหญ่ ทว่ามันไม่ได้ทำให้เขากังวลแต่อย่างใด อย่างไรแล้วเขาสามารถได้รับน้ำองค์ประกอบแห่งธาตุทั้งห้าได้ไม่ยาก ดังนั้นเรื่องราวพวกนี้เขาจึงไม่ได้ใส่ใจแต่อย่างใดนัก
การแลกเปลี่ยนทั้งหมดเกิดขึ้นในห้องส่วนตัวภายในหอการค้าสมบัติชั้นบน นอกเหนือจากพนักงานภายในหอการค้าสมบัติ ไม่มีผู้ใดรู้ว่าเจ้าอ้วนซื้อสิ่งของมากมายเช่นนี้ ดังนั้นตราบใดที่หอการค้าสมบัติไม่เปิดเผยข้อมูลดังกล่าว จะไม่มีใครล่วงรู้ถึงการซื้อขายครั้งนี้ และเจ้าอ้วนจะปลอดภัย
ด้วยชื่อเสียงของหอการค้าสมบัติ พวกเขาจะไม่สร้างปัญหาให้กับผู้ฝึกตนระดับปฐมภูมิเช่นเขา ดังนั้นเจ้าอ้วนจึงค่อนข้างมั่นใจว่าตนเองจะปลอดภัย
นอกจากนี้ยังมีความประหลาดใจเล็กน้อยที่เจ้าอ้วนไม่ได้คาดคิด หอการค้าสมบัติสนใจการใช้จ่ายของเจ้าอ้วนในวันนี้อย่างมากจึงมอบตำแหน่งลูกค้าคนสำคัญให้กับเขา
นั่นหมายความว่าเขาจะได้รับส่วนลดสองในสิบทุกการใช้จ่าย นอกจากนี้เขายังสามารถเข้าร่วมการประมูลที่จะเกิดขึ้นปีละครั้งได้ โดยปกติแล้วจะต้องใช้จ่ายเงินมากเป็นจำนวนหนึ่งหอการค้าสมบัติจึงจะมอบสิทธิ์เช่นนี้ให้
แม้ว่าเจ้าอ้วนจะไม่ได้ใช้จ่ายถึงเป้าหมายของพวกเขา แต่การซื้อวัสดุจำนวนมากด้วยท่าทีที่สงบและไม่สนใจว่าจะต้องจ่ายมากเท่าใด ทำให้หอการค้าสมบัติมองเห็นความมั่งคั่งของเขา และแน่นอนว่าตำแหน่งลูกค้าคนสำคัญจะต้องทำให้เขากลับมาที่แห่งนี้อีก
การได้รับสิทธิพิเศษเช่นนี้ทำให้เจ้าอ้วนรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก แต่เจ้าอ้วนไม่ยอมให้พวกเขาหลอกล่อได้โดยง่าย เจ้าอ้วนปฏิเสธการเดินซื้อของต่อและรีบกลับไปยังประตูเคลื่อนย้ายทันที
อย่างไรก็ตามก่อนที่เจ้าอ้วนจะเดินทางถึงประตูเคลื่อนย้าย เขาถูกชายวัยกลางคนหยุดไว้ บุคคลผู้นี้แข็งแกร่งกว่าเจ้าอ้วน เขาอยู่ในระดับปฐมภูมิขั้นกลาง ใบหน้าของเขาขาวซีด ทั้งยังดูเจ้าเล่ห์ซึ่งทำให้ผู้คนที่พบเห็นสามารถรังเกียจได้
หลังจากหยุดลง เขาหัวเราะออกมาและกล่าวว่า “นี่คือน้องชายซ่งจงผู้มีชื่อเสียงของสำนักเสวียนเทียน ฉายาหัตถ์สายฟ้าใช่หรือไม่?”
“ท่านกล่าวเกินไป ข้าคือซ่งจงเท่านั้น!” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายสุภาพ เขาจึงไม่กล้าที่จะหยาบคาย ดังนั้นเขาจึงถามออกไปว่า “ข้าขอบังอาจถามว่าศิษย์พี่อาวุโสคือ?”
“ฮ่าฮ่า ข้าเป็นผู้ฝึกตนอิสระ ไม่มีตัวตน ถ้าหากศิษย์น้องต้องการทราบ สามารถเรียกข้าว่านักบวชฮั่น!” ฮั่นกล่าวออกมาพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ
“ขออภัยนักบวชฮั่นที่ข้าหยาบคาย!” เจ้าอ้วนยกมือขึ้นคำนับพร้อมกล่าวต่อ “ข้าสงสัยว่าเหตุใดศิษย์พี่จึงหยุดข้าไว้ ท่านต้องการมอบสิ่งใดให้ข้าหรือไม่?”
“ฮี่ฮี่ ข้าไม่มีปัญญาจะไปแลกเปลี่ยนกับเจ้าได้หรอก เพียงแต่ข้าต้องการทำการค้ากับศิษย์น้องเท่านั้น!” เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ข้าต้องขออภัยด้วยที่ไม่ใช่พ่อค้าและไม่ทำธุรกิจกับผู้ใด!” ในขณะที่เจ้าอ้วนได้ยินดังนั้น เขารีบปฏิเสธอย่างรวดเร็ว ในตอนนี้เขากลายเป็นบุคคลที่มีค่าหัวและเขาไม่ต้องการที่จะสร้างปัญหาให้กับตนเอง ดังนั้นเขาจึงปฏิเสธทันทีโดยไม่มีคำกล่าวต่อ
หลังจากกล่าวจบ เจ้าอ้วนกำลังจะเดินออกไป แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าศิษย์พี่คนนี้จะไม่ยอมให้เขาไปพร้อมกับขัดขวางเขาไว้อีกครั้ง “เหอะเหอะ ศิษย์น้องซ่ง ทำไมเจ้าจึงไม่ฟังข้อเสนอของข้าก่อนที่จะจากไปล่ะ? ข้ารับรองว่าเจ้าจะต้องสนใจข้อเสนอนี้อย่างแน่นอน!”
“ไม่มีทาง!” เจ้าอ้วนตอบกลับอย่างเยือกเย็น “ในตอนนี้ข้าไม่สนใจสิ่งใดทั้งนั้น!”
“จริงหรือ?” ฮั่นกล่าวออกมาเสียงเบา “กระทั่งข้อมูลเรื่องครอบครัวเจ้างั้นหรือ?”
“ว่าอะไร?” เมื่อเจ้าอ้วนได้ยินเช่นนั้น เขาหันกลับทันที พ่อแม่ของเขาหายตัวไปยี่สิบกว่าปีและไม่มีข่าวคราวใด แต่ในวันนี้มีการพูดถึงอีกครั้ง เป็นธรรมดาที่เขาจะตกใจและรีบถามออกไปทันที “ข้อมูลอะไรของครอบครัวข้า?”