SD:บทที่ 108 ขั้นตอนแรกสู่การเป็นสุดยอดกรุ๊บ
เซียหรงหรง ไม่ได้คาดหวังว่า ซูฉิวไป่ จะกอดเธอกะทันหันหัวใจของเธอเต้นเร็วมากยิ่งขึ้นเมื่ออยู่ในอ้อมแขนของเขา เธอไม่รู้ว่าควรจะผลัก ซูฉิวไป่ ออกไปหรือไม่หรือต้องการจะกอดเขาต่อไป
ในทางตรงกันข้าม ซูฉิวไป่ รู้สึกอึดอัดใจ
เขาเพิ่งรู้สึกตัวว่าแขนทั้งสองข้างของเขากอดแน่นขึ้นเขาได้กลิ่นหอมจางๆจากร่างกายของหญิงสาวและไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไร
สถานการณ์นั้นหยุดนิ่งค้างมาเกินกว่า 10 วินาที
ทันใดนั้นวังไค่ก็เห่าขึ้น!
ทั้งคู่ตกใจมากจึงแยกตัวออกจากกันทันที หันหลังกลับไปพวกเขาเห็นสุนัข 2 ตัวกำลังจ้องมองมาทางนี้
ใบหน้าของ เซี่ยหรงหรง เป็นสีแดงเล็กน้อยและดวงตาของ ซูฉิวไป่ พยายามมองไปรอบๆ จากนั้นเซี่ยหรงหรงก็โบกมือเรียกสุนัขตัวสีขาวตัวเล็กของเธอให้วิ่งมา
ซูฉิวไป่ไอและโบกมือเรียกวังไค่เช่นกัน
อย่างไรก็ตามวังไค่เพียงหันมามองเขาและเดินไปที่กองโบราณวัตถุอย่างไม่สนใจมันทำให้ ซูฉิวไป่ รู้สึกหมั่นไส้หลังจากนั้นไม่นานความอึดอัดใจก็ค่อยๆจางหายไป ซูฉิวไป่ และ เซียหรงหรง กลับมาเริ่มพูดคุยกันอีกครั้ง
“เซี่ยกรุ๊บต้องทุ่มเทความพยายามมากแค่ไหนถึงจะเป็น สุดยอดกรุ๊บ”
ซูฉิวไป่ ถามเบาๆหลังจากเทน้ำแก้วหนึ่งให้กับ เซียหรงหรง
เซียหรงหรง คิดสักครู่และตอบว่า
“มีเครือข่ายบริษัทใหญ่มากกว่า 20 กลุ่มทั่วโลกและมี 3 กลุ่มอยู่ในประเทศจีน กลุ่มอิทธิพลใหญ่ทั้ง 3 มีเงินทุนและกำลังที่แข็งแกร่ง..เซี่ยกรุ๊บยังคงห่างไกลจากหนึ่งในนั้น เราอาจเคยเป็นกลุ่มที่มีอิทธิพลอันดับ 4 แต่นั้นไม่ได้หมายถึงตอนนี้…”
คำพูดของ เซียหรงหรง เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก ซูฉิวไป่ รู้ว่าการให้ระดับระหว่างกลุ่มอิทธิพลนั้นมีความเข้มงวดมากและเมื่อพิจารณาจากขนาดปัจจุบันของกลุ่มเซี่ยมันแย่ยิ่งกว่าระดับ 4 อย่างแน่นอน
ดังนั้นเป้าหมายต่อไปคือการนำ เซี่ยกรุ๊บกลับไปยังขุมอำนาจระดับ 4
จากนั้นมุ่งสู่ระดับ 3 ระดับ 2 และสุดท้ายระดับ 1!
สิ่งที่แน่นอนก็คือถ้า เซี่ยกรุ๊บ เป็นขุมอิทธิพลอันดับ 1 ทุกอย่างที่ เซียเทียนเคยกล่าวเอาไว้เกี่ยวกับคนทรยศจะไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป ซูฉิวไป่ มีความมั่นใจว่าเขาสามารถที่จะต่อกรกับบุคคลนั้นแทนที่จะซ่อนตัวอยู่เฉยๆ
“คุณต้องทำยังไงบ้างเพื่อจะฟื้นอิทธิพลของกลุ่มระดับ 4?”
ซูฉิวไป่ ถามต่อ
เซียหรงหรง คิดอยู่นานจึงตอบเขาว่า
“การประเมินระดับอิทธิพลของสมาคมนั้นเกิดขึ้นปีละครั้ง การให้คะแนนในปีนี้สิ้นสุดลงไปแล้วและมีการให้ลำดับคะแนนอีกครั้งในเดือนมิถุนายนปีหน้า! หากเราสามารถทำตามข้อกำหนดได้เราก็จะได้รับผลการประเมินมากยิ่งขึ้น!”
เซี่ยกรุ๊บ ตกต่ำมาหลายปีดังนั้นมันยังคงเป็นหนทางไกลที่จะขึ้นมายังระดับเดิม
แต่ เซียหรงหรง ก็เติบโตขึ้นในสภาพแวดล้อมเช่นนี้อย่างนั้นเธอจึงคุ้นเคยกับการเปลี่ยนแปลงของเศรษฐกิจ
“เอาล่ะ!จากนี้ไปเราจะต้องทำให้สำเร็จภายในเดือนมิถุนายนปีหน้า!ตอนนี้เราอยู่ไกลจากระดับแค่ไหน”
ซูฉิวไป่ มีแรงจูงใจเขายืนขึ้นพร้อมกับพูดเสียงดัง
อย่างไรก็ตาม เซียหรงหรง มองเขาอย่างใจเย็นก่อนจะตอบเพียงเสียงเบาๆว่า
“มันยังเป็นหนทางอีกยาวไกลและแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเป็นไปตามข้อกำหนดภายในเดือนมิถุนายนปีหน้า…”
คำพูดของเธอหดหู่เล็กน้อย ซูฉิวไป่ ชี้ไปที่โบราณวัตถุต่างๆและถามว่า
“ถ้าเรารวมทั้งหมดนี้ด้วยล่ะ”
เซียหรงหรง ยังคงส่ายหัว
“การจัดอันดับของกลุ่มนั้นไม่ใช่การแข่งขันด้านทรัพยากรทางการเงินอย่างเดียว แต่มีปัจจัยอื่นอีกมากมายเช่นความแข็งแกร่งของอิทธิพลและคุณค่าทางวัฒนธรรม..”
“โอ้..ลืมไปเถอะคุณไม่ต้องบอกผมก็ได้ผมไม่เข้าใจหรอก…ถ้าอย่างนั้นแผนของคุณล่ะ?”
ซูฉิวไป่ รู้สึกเวียนหัวเมื่อได้ยินคำอธิบายของเธอเขาจึงขัดจังหวะขึ้น
เซียหรงหรง ยังคงเงียบเธอเงยหน้าขึ้นและพูดว่า
“ฉันคงต้องใช้เวลาคิดถึงสิ่งนี้สักหน่อยหากเป้าหมายของเราคือกลุ่มอันดับ 1 ทุกขั้นตอนที่เราจะทำนั้นสำคัญมาก!”
“ตกลง!หากมีปัญหาอะไรให้บอกผมผมจะช่วยคุณแก้ไข!”
ซูฉิวไป่ สูดหายใจลึกๆและสัญญา
ในเวลานี้ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับแผนการที่เซี่ยกรุ๊บกำลังดำเนินการภายในห้องเล็กๆซึ่งมี เซียหรงหรง และ ซูฉิวไป่
ทั้งสองคนคุยกันจนถึงเช้า เนื่องจาก ซูฉิวไป่ เป็นห่วงสุขภาพของ เซียหรงหรง เขาจึงพาเธอไปห้องนอนของเขาและบอกเธอว่าให้นอนหลับพักผ่อนและเมื่อเธอตื่นขึ้นค่อยมาคุยรายละเอียดอีกที
มันแปลกจริงๆ เซียหรงหรง มักจะนอนไม่หลับมานานแล้วแต่ภายในเตียงเล็กๆของ ซูฉิวไป่ เธอกลับหลับสบายมาก
เธออาจกำลังคิดเกี่ยวกับ ซูฉิวไป่ ผู้กำลังนอนอยู่บนโซฟาพวกเขาถูกแบ่งกั้นโดยเพียงประตู ดังนั้นเมันอาจทำให้เธอได้รับแรงกระตุ้นบางอย่างซึ่งสิ่งนั้นทำให้เธอฝันถึงบางสิ่งที่น่าอาย
ซูฉิวไป่ เองก็มีอารมณ์คล้ายกัน ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวก็คือ เซียหรงหรง หลับสนิท แต่เขาไม่สามารถข่มตานอนลงได้จิตใจของเขาเต็มไปด้วยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนั้น
จับมือ..กอดกัน!
ด้วยความคิดนี้หัวใจของเขาเต้นแรงความรู้สึกที่ไม่เคยปลุกเร้าในตัวเขาเริ่มกระตุ้นให้บางสิ่งบางอย่างที่ไม่เคยถูกปลุกขึ้นมา กลับมารู้สึกอีกครั้ง…
พวกเขาตื่นในเวลาเดียวกันในวันถัดมา
เมื่อคืน เซียหรงหรง ได้ฝันแปลกๆทำให้เธอรู้สึกอายเล็กน้อยเมื่อ เห็นหน้า ซูฉิวไป่ ในทางกลับกัน ซูฉิวไป่ ยังคงจ้องมองเธอยิ่งเขามองเธอมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งคิด
สถานการณ์ค่อนข้างบอบบางแต่ไม่มีใครพูดอะไรสักคำ
หลังจากนั้นไม่นานเซี่ยหรงหรงก็จัดให้ให้คนที่น่าเชื่อถือมารับของโบราณเหล่านี้ และเพื่อความปลอดภัยพวกเขาจำเป็นจะต้องเก็บของเก่าเหล่านี้ไว้ในกล่องเพื่อไม่ให้ใครพบเห็น
ในที่สุดทุกสิ่งทุกอย่างก็ถูกเก็บไว้ในที่ปลอดภัย มันทำให้เขารู้สึกโล่งอก
หลังจากนั้นเซี่ยหรงหรงก็เตรียมตัวเกี่ยวกับงานแสดงสินค้าครั้งนี้ ซึ่งเป็นปัญหาที่จะต้องแก้ไข เธอจำเป็นที่จะต้องได้รับใบรับรองตรวจสอบสิทธิ์ในการเป็นเจ้าของโบราณวัตถุเหล่านี้ซึ่งมีต้นกำเนิดไม่รู้ว่ามาจากที่ไหน
เซียหรงหรง ยังคงกล่าวถึงปัญหานี้กับ ซูฉิวไป่ แต่ชายหนุ่มไม่ได้ตระหนักถึงความลำบากของเรื่องนี้ เขาเพียงแค่ขอหมายเลขโทรศัพท์ของนักต้มตุ๋นและข้อมูลการติดต่อที่อยู่ของพนักงานที่หายไปจาก เซียหรงหรง
พวกเขาโง่เขลาเกินไปที่คิดว่าจะสามารถหลบหนีได้หลังจากที่หลอกลวงเงินมหาศาลจากเซี่ยกรุ๊บ!
ซูฉิวไป่ ตั้งใจที่จะจัดการกับนักต้มตุ๋นเหล่านั้นก่อน จากนั้นเขาจะรอจนกว่างานแสดงสินค้าจบลงและคุยรายละเอียดกับ เซียหรงหรง เพื่อตัดสินใจขั้นต่อไปว่าจะทำยังไง
ทันใดนั้น ซูฉิวไป่ ก็ได้รับโทรศัพท์จาก กู่เฉิงหยา หลังจากส่งเซี่ยหรงหรง
หากไม่ได้รับสายโทรศัพท์นี้เขาคงลืมเรื่องเกี่ยวกับ กู่เฉิงหยา ไปแล้ว
เมื่อยกหูโทรศัพท์ขึ้นเขาก็ได้รับรู้ว่าอาจารย์ตงฟางไม่สามารถที่จะรอได้อีกต่อไป
ซูฉิวไป่ ได้สัญญากับเขาแล้วเมื่อวานดังนั้นเขาไม่สามารถที่จะหลีกเลี่ยงได้ในตอนนี้นอกจากใช้งานเขียนของจักรพรรดิ
อย่างไรก็ตามเมื่อเขาถามอาจารย์ตงฟางว่าพวกเขาควรพบกันที่ไหนอาจารย์ตงฟางกลับลังเล
“เอ่อ..น้องชายต้องขอโทษด้วยพอดีมีเพื่อนเก่า 2-3 คนที่เมืองชิงเหอของฉันต้องการเห็นผลงานนี้ด้วย ดังนั้น..”
เมื่อได้ยินเสียงนี้ ซูฉิวไป่ เข้าใจทันที
มันไม่ใช่เรื่องใหญ่แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าใครเป็นเพื่อนของอาจารย์ตงฟางแต่เขาก็ไม่ต้องกังวลอะไรเพราะอาจารย์ตงฟางนั้นมีชื่อเสียง
“ไม่มีปัญหาครับเราจะพบกันที่ไหนดี?ผมสามารถนำงานไปให้คุณได้!”
อาจารย์ตงฟางดีใจที่ ซูฉิวไป่ ตกลง งานประดิษฐ์ตัวอักษรจากราชวงศ์ฉินและราชวงศ์ฮั่นนั้นมีค่ามาก ใครได้เห็นผลงานนี้จะเป็นผู้โชคดีใน 3 ช่วงอายุคน!
“มีห้องเล็กๆในพิพิธภัณฑ์ชิงเหอ ที่อยู่ใจกลางเมือง คุณพอที่จะมาที่นั่นได้ไหม”
จริงๆแล้วมันเหมาะสมมากกว่าที่จะให้พวกเขามาหา ซูฉิวไป่ แทนที่จะไปที่อื่น แต่พวกเขานั้นเป็นผู้อาวุโสซึ่ง ซูฉิวไป่ เองคิดว่าตัวเองควรเป็นคนนำผลงานไปให้พวกเขาดู
หลังจากนั้น ซูฉิวไป่ วางสายและขับรถไปที่พิพิธภัณฑ์
ในขณะเดียวกัน เซี่ยหรงหรงเองที่กำลังวิตกกังวลเกี่ยวกับเรื่องรับรองสิทธิ์การเป็นเจ้าของโบราณวัตถุเธอก็ได้รับข้อความจากเซี่ยกรุ๊บ
“ คุณแน่ใจเหรอว่าชายชราคนนั้นอยู่ที่พิพิธภัณฑ์?แม้แต่อาจารย์ตงฟางก็อยู่ที่นั่น”
นี่เป็นข่าวดีสำหรับ เซียหรงหรง ซึ่งเธอไม่คาดคิดว่าจะโชคดีขนาดนี้
“ใช่แล้วพวกเขาอยู่ที่นั่น”
“ตกลงฉันจะไปด้วย!”
หลังจากวางสายแล้ว เซียหรงหรง แจ้งผู้รับผิดชอบคนอื่นให้รู้ การพิสูจน์ตัวตนของโบราณวัตถุเหล่านี้มีความสำคัญสำหรับเซี่ยกรุ๊บ
แม้ว่าเธอไม่รู้ว่าทำไมอาจารย์ตงฟางจึงมาที่นี่ แต่เรื่องการรับรองโบราณวัตถุเหล่านี้จะเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา
แต่เขาจะตกลงช่วยหรือไม่?
เมื่อคิดเช่นนั้นแล้วเซี่ยหรงหรงรู้สึกเป็นห่วง
———————————————–