“บางทีเขาอาจไม่รู้ฐานะของตัวเอง ฉันควรเตือนเขาก่อนจะเกิดเรื่อง” เอียนซื่อหรงพูดปลอบใจตัวเองในใจ
“คุณเฉิน ผมเป็นพี่ชายของเอียนชิงเฉิง ไม่ทราบว่าน้องสาวผมสบายดีไหม” เอียนซื่อหรงกลุ้มเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้น้องสาวตัวเองเพื่อตีสนิทกับคนอื่น
เฉินโม่รู้นานแล้วว่าเขาเป็นพี่ชายเอียนชิงเฉิง คนตระกูลเอียนแห่งยานจิง แต่สำหรับคนอย่างเอียนซื่อหรง เฉินโม่รู้จักตั้งแต่ชาติก่อนแล้ว
ชาติก่อนเอียนซื่อหรงเป็นพี่ชายแท้ๆ ของเอียนชิงเฉิง แน่นอนว่าไม่มีทางให้เอียนชิงเฉิงแต่งงานกับลูกคนรวยที่ไม่ทำการทำงาน ไร้อนาคต ดังนั้นเมื่อชาติก่อนเอียนซื่อหรงแอบเล่นงานเฉินโม่ไม่น้อยเลย
แต่ตอนที่เฉินโม่ยังไม่โดนตระกูลหลี่ไล่ออกจากตระกูล เอียนซื่อหรงประจบประแจงน้องเขยคนนี้เป็นอย่างมาก
คนแบบเอียนซื่อหรงประจบสอพลอแต่คนรวย มีผลประโยชน์ ดังนั้นเฉินโม่จึงไม่สนใจเขา
เห็นเฉินโม่ยังคงไม่พูด เฉินเข่อเอ๋อร์พูดเตือนเบาๆ “พี่เฉินโม่ มีคนเรียกพี่อยู่น่ะ!”
“หืม งั้นเหรอ” เฉินโม่ตอบอย่างราบเรียบ เห็นได้ชัดว่าไม่สนใจ
เขาหันมามองเอียนซื่อหรง แล้วพูดอย่างราบเรียบว่า “เธอสบายดี นายมีธุระอะไรเหรอ”
เพียงประโยคเดียวเกือบทำให้เอียนซื่อหรงสำลักตาย เฉินโม่ทำอะไรไม่เหมือนคนอื่นจริงๆ นี่จะคุยกันอย่างมีความสุขได้ไหม
“ไม่มีอะไรครับ เห็นคุณเฉินอยู่ที่นี่พอดี เลยแวะมาทักทาย” เอียนซื่อหรงพูดอย่างกระอักกระอ่วน
“ตอนนี้ทักทายเสร็จแล้ว นายไปได้แล้ว” เฉินโม่พูดอย่างราบเรียบ
เอียนซื่อหรง “……”
เฉินเข่อเอ๋อร์ “……”
เฉินเข่อซิน “……”
พวกหมิงเจ๋อเซวียน “……”
ทุกคนมองเฉินโม่เหมือนมองคนประสาท ไม่เข้าใจว่าเขาไม่รู้จักหลักครองตนในสังคมจริงๆ หรือจงใจทำให้เอียนซื่อหรงลำบากใจกันแน่
แต่เอียนซื่อหรงเคยได้ยินคนในตระกูลพูดถึงนิสัยของเฉินโม่ ในเมื่อเฉินโม่ไม่อยากคุยกับเขา แม้เขาเสียหน้ามาก แต่ก็ไม่กล้าต่อต้านเฉินโม่สักนิด
“ครับ งั้นผมขอตัวก่อน!” เอียนซื่อหรงออกไปอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของทุกคน
เฉินเข่อซินที่เตรียมหาจังหวะเข้าไปทำความรู้จักคุณชายเอียน ทำได้เพียงชะงักฝีเท้า มองเอียนซื่อหรงเดินออกไปด้วยใบหน้าเสียดาย เสียโอกาสดีอย่างนี้ไปฟรีๆ
“นี่คุณชายเอียนจริงเหรอ เขาไปแบบนี้งั้นเหรอ” ลูกน้องคนหนึ่งถามด้วยความสงสัยเต็มใบหน้า
หมิงเจ๋อเซวียนหรี่ตาลงเล็กน้อย “ต้องมีความลับในนี้ที่พวกเราไม่รู้แน่นอน ฉันคิดว่าฐานะของไอ้หมอนั่นไม่ธรรมดา ต้องไม่ใช่ไอ้บ้านนอกที่มาจากอำเภอเล็กๆ แน่นอน!”
คนที่เหลือก็พยักหน้าเห็นด้วย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เฉินโม่ทำบัตรสมาชิกระดับไดมอนด์ หรือท่าทีที่คุณชายเอียนมีต่อเฉินโม่ เต็มไปด้วยจุดที่น่าสงสัย
คนบ้านนอกที่มาจากอำเภอเล็กๆ จะมีกำลังแบบนี้ได้ยังไง
แต่เฉินเข่อซินไม่ได้คิดเช่นนี้ เธอคิดไปเองว่าเข้าใจเฉินโม่ทุกอย่าง ถ้าเฉินโม่ไม่โดนตระกูลหลี่ ตระกูลมหาอำนาจของยานจิงไล่ออกจากตระกูล เขาจะดูถูกเอียนซื่อหรงก็ได้ แต่ตอนนี้ฐานะของเฉินโม่ก็แค่คนตระกูลเฉินแห่งหนานซู ไม่สามารถล่วงเกินตระกูลเอียนได้เลย
เมื่อเอียนซื่อหรงเดินออกไปไกลแล้ว เฉินเข่อซินตวาดใส่เฉินโม่เบาๆ ด้วยใบหน้าอึมครึม “เฉินโม่ นายรู้ไหมคนเมื่อกี้คือใคร เขาคือเอียนซื่อหรง คุณชายตระกูลเอียนเชียวนะ โอกาสดีที่จะได้ทำความรู้จักตระกูลเอียน แต่นายกลับทำให้ล้มเหลว!”
เฉินเข่อซินโมโหจนใบหน้าสวย ดูโหดเหี้ยมขึ้นเล็กน้อย เธอฝันอยากทำความรู้จักกับลูดหลานตระกูลมหาอำนาจของยานจิง โอกาสดีแบบนี้อยู่ตรงหน้าแล้ว แต่กลับหายวับไปเพราะคำพูดของเฉินโม่เพียงประโยคเดียว จะให้เธอยอมได้ยังไง
เฉินโม่มองเฉินเข่อซินอย่างสะอิดสะเอียน แล้วพูดเย็นชาว่า “ฉันไม่สนว่าหรอกว่าเขาอยู่ตระกูลเอียนหรือตระกูลหลี่ ฉันไม่อยากคุยกับเขา ต้องให้เธอมายุ่งด้วยเหรอ”