มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 831
“เธอกำลังบอกว่าเสื้อผ้าที่เจอรัลด์ใส่ก็มีราคาแพงพอ ๆ กันงั้นเหรอ?” โรสถามด้วยความไม่เชื่อ
“เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้แน่นอน! พวกเรารู้เกี่ยวกับพ่อของเขาดี สถานะของดีแลน คลอฟอร์ด ในตอนนั้นคงเชื่อตายล่ะ ครอบครัวของพวกเขาไม่ได้มั่งคั่งกันขนาดนั้น! คำอธิบายที่เป็นไปได้มากที่สุดก็คือ เจอรัลด์ถูกลอตเตอรี่! เขาต้องใช้เงินทั้งหมดนั้นอย่างหุนหันพลันแล่นเมื่อกี้นี้!” โรสกล่าว
ดูราวกับว่าหนึ่งล้านดอลลาร์ที่เจอรัลด์ใช้ไปนั้นทิ้งผลกระทบขนาดใหญ่ต่อพวกเธอกันจริง ๆ
“ตอนนี้ที่ป้าใหญ่และคนอื่น ๆ ต่างก็จากไปกันแล้ว ก็ไปที่ร้านและขอเงินคืนสำหรับบัตรสมาชิกกันเถอะ มันแพงมากเกินไป! มีเงินมากเกินไปในนั้น! นายไม่คิดว่ามันเปล่าประโยชน์ที่ทิ้งมันทั้งหมดไว้ในนั้นเหรอ?”
“ไม่มีความจำเป็นสำหรับเรื่องนั้นเลย เบ…”
“มันเป็นเงินหนึ่งล้านดอลลาร์เลยนะ! นายจะเสียมันไปเหมือนกับมันไม่มีค่าได้ยังไงกัน? อีกอย่าง ทำไม…ทำไมนายถึงมีเงินมากขนาดนั้นล่ะ?”
เบดูเหมือนจะกลัวเล็กน้อย
เจอรัลด์หัวเราะ ขณะที่เขาเหลือบมองเบที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัย หลังจากนั้นเขาก็พูดขึ้นมา “ฉันจะบอกเธอบางอย่าง บางอย่างที่เธอยังไม่สามารถบอกคนอื่นได้ นี่รวมถึงป้าห้าด้วยเหมือนกัน!”
“อะไรเหรอ?” เบถาม
“จริง ๆ แล้วฉันเป็นทายาทที่ร่ำรวย และฉันเป็นทายาทร่ำรวยแบบที่มีจำนวนเงินไม่จำกัดให้ใช้จ่าย!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มกระตือรือร้นบนใบหน้าของเขา
“ฮ่าฮ่าฮ่า!”
อย่างไม่คาดคิด เบก็หัวเราะเสียงดังขึ้นมาฉับพลัน “โอเคถ้างั้น ทายาทที่ร่ำรวย ถ้านายมีเงินมากขนาดนั้น งั้นก็โปรดให้ลูกพี่ลูกน้องที่สมถะของนายได้ช่วยเหลือนายในการใช้จ่ายเงินพวกนั้นบ้างแล้วกันนะ!”
เห็นได้ชัดว่าเบคิดว่าเจอรัลด์กำลังล้อเธอเล่นอยู่
“ค่อก ค่อก เธอเลือกที่จะเชื่อฉันหรือไม่ก็ได้!” เจอรัลด์ตอบกลับหลังจากกระแอมไอในคอ
“เออจริงสิ นายวางแผนที่จะให้ของขวัญอะไรกับคุณย่าในวันเกิดของเธอพรุ่งนี้ล่ะ?” เบถาม
“ฉันก็ไม่รู้ว่าจะให้อะไรเธอเหมือนกัน! ฉันจะคิดดูวันพรุ่งนี้แล้วกัน!”
บรรยากาศที่คฤหาสน์ตระกูลเยลแมนมีชีวิตชีวามาก
วันนี้เป็นวันเกิดครบแปดสิบปีของท่านผู้หญิงเยลแมน
เมื่อเทียบกับปีก่อน ๆ งานเลี้ยงวันเกิดแปดสิบปีของเธอนั้นยิ่งใหญ่กว่า และมีชีวิตชีวากว่ามาก
ไม่เพียงสมาชิกทั้งหมดของตระกูลเยลแมนจะอยู่ที่นั่น แต่ก็ยังมีแขกผู้มีเกียรติมากมายที่ได้รับเชิญให้มาที่นี่ เพื่อฉลองวันเกิดของท่านผู้หญิงเยลแมนเช่นกัน
“ของขวัญแต่ละอย่างและทุก ๆ ชิ้นมาจากแขกที่โดดเด่นทั้งหลายก็ควรถูกบันทึกลงในกระดาษอย่างชัดเจน และตรวจสอบอีกที นายต้องไม่สะเพร่าเกี่ยวกับเรื่องนี้เด็ดขาด! น่าจะมีแขกที่มีชื่อเสียงมากมายมาปรากฏตัวในปีนี้ และการจัดลำดับก็ควรได้รับการปฏิบัติด้วยความจริงจังอย่างดีที่สุด!”
ท่านผู้หญิงเยลแมนสวมชุดคลุมการเลี้ยงฉลองสีแดงในตอนเช้าตรู่ ขณะที่เธอชี้แนะพ่อบ้าน
หลังจากนั้นท่านผู้หญิงเยลแมนก็นั่งลง
เมื่อได้รับสัญญาณจากพ่อแม่ของพวกเขา รุ่นเด็ก ๆ ของตระกูลจึงเริ่มออกมาข้างหน้า เพื่อมอบของขวัญของพวกเขาให้กับท่านผู้หญิงเยลแมน
“คุณย่าคะ นี่คือกำไลหยกที่หนูซื้อมาให้ค่ะ ลองดูมันสิคะว่าคุณย่าชอบมันหรือเปล่า?”
เด็กสาวคนหนึ่งเดินมาด้วยรอยยิ้มที่อ่อนหวานบนใบหน้าของเธอ
“ฉันชอบมัน ฉันชอบมันมาก อู้วว หยกเนฟไฟรต์! เธอช่างเป็นเด็กดีอะไรอย่างงี้!”
ท่านผู้หญิงเยลแมนยิ้มอย่างมีความสุข
เธอจับมือของเด็กสาวตลอดการตอบโต้สั้น ๆ ของพวกเธอ
“โอ้ว! เบ! พวกเธอทั้งคู่เพิ่งมาถึงใช่ไหม ฉันคิดว่านะ?”
เบมาถึงพร้อมกับเจอรัลด์
พวกเขาบังเอิญพบกับยูราและคนอื่น ๆ
“เบ เธอซื้อของขวัญอะไรให้คุณย่าสำหรับปีนี้ล่ะ? อย่าบอกฉันนะว่าเธอจะมอบงานเย็บปักที่เธอทำเองให้คุณย่าอีกแล้ว เหมือนกับที่เธอทำเมื่อปีที่แล้วไง! ฮ่าฮ่าฮ่า!”
ยูราและคนอื่น ๆ เริ่มหัวเราะคิกคักกัน
เสียงหัวเราะของยูราชัดเจนที่สุด และก็ดังมากที่สุด หลังจากที่เขาพอใจกับการเยาะเย้ยเบแล้ว เขาก็จ้องไปที่เจอรัลด์อย่างเย็นชาและไม่เป็นมิตร
“ฉันไม่คาดคิดว่านายจะเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของคุณย่าด้วยเหมือนกันนะ! ฮ่าฮ่าฮ่า! เมื่อคิดว่านายมาที่นี่มือเปล่านั่นล่ะก็!” ยูรากล่าว ขณะที่เขาหัวเราะ
หลังจากนั้นเขาก็กระซิบข้างหูของเจอรัลด์ “ฉันจะเตือนนายนะ นายควรหยุดคิดที่จะแตะต้องทรัพย์สินของตระกูลเยลแมนซะ! อย่าปล่อยให้ฉันจับได้แล้วกันว่านายกำลังพยายามที่จะใส่ความคิดแปลก ๆ ในหัวของหญิงชราคนนั้น!”
เจอรัลด์ฟังคำยั่วยุของยูราอย่างเงียบ ๆ
เขาไม่แม้แต่จะสนใจที่จะมองเขาด้วยซ้ำแต่แทนที่ เขาส่งรอยยิ้มอ่อนโยนให้เบแทน “มาสิ เข้าไปด้านในกันตอนนี้เถอะ!” เขาพูดกับเธอ
พวกเขาเริ่มเดินไปหาคุณย่าหรือคุณยายของพวกเขากันต่อ
ยูราโกรธมากจนหมัดของเขาถูกกำไว้อย่างแน่นด้วยความโกรธ
“ไอ้บ้านนอก! ฉันจะไม่มีวันปล่อยนายไปง่าย ๆ ขนาดนั้นแน่!”
ยูราคิดอย่างเดือดดาลกับตัวเอง
เนื่องจากความคับข้องใจก่อนนี้ ยูราจึงไม่มีวันชอบเจอรัลด์เลย ทั้ง ๆ ที่คนบ้านนอกคนนั้นดูเหมือนจะจริงใจและมีเกียรติเพียงใดก็ตาม แต่ไอ้งั่งคนนั้นเอาแต่ขโมยจุดสนใจไปจากยูรา เมื่อพวกเขาอยู่ในบาร์กันคืนก่อน
ยูราไม่รู้ว่าเจอรัลด์พูดอะไรกับแบรนดอนในตอนท้าย จนลงเอยด้วยการที่แบรนดอนตีหัวของเขาอย่างแรงต่อหน้าลูกพี่ลูกน้องทั้งหมดของเขา