มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 834
โรสกล่าว
“ฮึ่ม! เธอสามารถไปได้ถ้าเธอต้องการจะไป! ยิ่งไกลจากสายตา ก็ยิ่งเลือนลางในสมอง!” ท่านผู้หญิงเยลแมนตอบสนองอย่างเย็นชา
จากนั้นเธอก็หันหลังกลับเพื่อดูสถานการณ์ของงานเลี้ยง
“เกิดอะไรขึ้นกัน? มีแขกผู้มีเกียรติมากมายในงานเลี้ยงวันเกิดของฉันเมื่อปีก่อน ในตอนนี้พวกเขาทั้งหมดไปไหนกันล่ะในปีนี้?”
ท่านผู้หญิงเยลแมนตระหนักถึงเรื่องบางอย่างที่ผิดปกติขึ้นมาได้ฉับพลัน
ยูม่าตอบกลับ “ครับ มันรู้สึกค่อนข้างแปลก ๆ ทำไมถึงมีแขกไม่กี่คนที่นี่ในวันนี้กัน? ผมหมายถึง ผมเชิญพวกเขาเป็นการส่วนตัวให้มางานเลี้ยงแล้วไม่ใช่หรือไง?”
บนใบหน้าของท่านผู้หญิงเยลแมนมีสีหน้าบูดบึ้ง
เธอส่งสัญญาณให้พ่อบ้านของเธอ เชลดอน ให้ก้าวออกมาข้างหน้า
เธอถามเขาเกี่ยวกับระดับผู้ที่มาร่วมงานที่ตกต่ำสำหรับแขกที่พวกเขาได้เชิญโดยเฉพาะให้มางานเลี้ยงนี้
เชลดอนตอบกลับ “ท่านผู้หญิงเยลแมน ผมขอโทษครับแต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมสิ่งนี้ถึงเกิดขึ้น แขกผู้มีเกียรติและหุ้นส่วนมากมายที่พวเราเชิญต่างก็โทรมาบอกว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นอย่างกระทันหัน และพวกเขาไม่สามารถมาที่นี่ได้อีกต่อไป พวกเขาเพียงขอให้ผมแสดงความยินดีกับคุณในนามของพวกเขา! สำหรับตอนนี้ มีประธานของบริษัทต่าง ๆ มากกว่าสามสิบคนที่โทรหาพวกเราเพื่อแจ้งให้พวกเราทราบถึงการไม่เข้าร่วมของพวกเขาครับ!”
“อะไรนะ?”
ท่านผู้หญิงเยลแมนระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างโกรธเคือง “ฮึ่ม! ฉันเข้าใจแล้วตอนนี้ พวกเขาต้องวางแผนเรื่องนี้ด้วยกันแน่! ดูเหมือนตระกูลของเราจะดวงตกแล้วตอนนี้! ถ้าเป็นยี่สิบสามสิบปีก่อนแล้วล่ะก็ สถานที่แห่งนี้ก็คงอัดแน่นไปด้วยผู้คนแล้วเมื่อไหร่ก็ตามที่ตระกูลเยลแมนจัดงานเลี้ยง แต่ตอนนี้ผู้คนไม่แม้แต่จะสนใจที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงด้วยซ้ำ แม้หลังจากที่ฉันได้ส่งคำเชิญให้พวกเขาเป็นการส่วนตัวก็ตาม!”
ยูม่าและคนที่เหลือยังคงนิ่งเงียบ
“ยูม่า เธอได้รับโครงการที่แม่ขอให้ไปประมูลมาแล้วหรือยัง? หรือพวกเรากลับมากันมือเปล่าหรือเปล่า?” ท่านผู้หญิงเยลแมนถาม
“การหมุนเวียนเงินทุนของเราคือปัญหาหลักตอนนี้ครับ คุณแม่ ผมกำลังจัดการกับมันโดยเร็วที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ ผมจะคิดวิธีแก้ปัญหาสำหรับปัญหาห่วงโซ่อุปทานก่อนจะสิ้นสุดวันพรุ่งนี้ หลังจากนั้น ผมจะพยายามซื้อโครงการที่มีกำไรงามมาให้ได้ครับ!” ยูม่าตอบกลับ
“โอ้วพระเจ้า บ้านของเราไม่ได้ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นบ้านอีกต่อไปแล้ว และสิ่งเดียวกันนี้ก็เกิดขึ้นกับธุรกิจสายเลือดของเรา!? พวกเราจะหล่นไปข้างหลังตระกูลหลงและควาร์ริงตันง่าย ๆ แบบนี้จริง ๆ ใช่ไหม?” ท่านผู้หญิงเยลแมนกล่าวอย่างหดหู่ใจ
ทันทีทันใดนั้น
พ่อบ้านก็พุ่งเข้ามาในคฤหาสน์จากทางเข้าหลักอย่างฉับพลัน
“คุณนายครับ คุณนาย!”
“เกิดอะไรขึ้นกัน เชลดอน?” ท่านผู้หญิงเยลแมนถาม
“คุณ…คุณควรรีบออกมาดู มีขบวนรถข้างนอกพร้อมกับของขวัญให้คุณครับ!”
เชลดอนกล่าวและเขาก็ดูประหม่ามาก
“ฮะ?”
ท่านผู้หญิงเยลแมนรู้สึกประหลาดใจ
เชลดอนจะไม่มีทางตอบสนองในลักษณะที่พูดเกินจริงเช่นนี้ ถ้าพวกมันเป็นแค่ของขวัญธรรมดาจากแขกธรรมดาทั่วไป
เช่นนั้น อาจเป็นใครกันล่ะ?
ท่านผู้หญิงเยลแมนตะลึงงันไปชั่วขณะ
ดังนั้นเธอจึงลุกขึ้นจากที่นั่งของเธอ และติดตามเชลดอนออกจากบ้านไป
ยูม่า, โรส และคนที่เหลือก็ติดตามไปอยู่ด้านหลังของพวกเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็นเช่นกัน
เมื่อพวกเขาออกมาจากคฤหาสน์ในที่สุด พวกเขาก็เห็นรถโรลส์รอยซ์ แฟนธอมมากกว่าสิบคันอยู่นอกประตู รถเหล่านี้มีราคาอย่างน้อยถึง 3,000,000 ดอลลาร์เลยทีเดียว
ทีมบอดี้การ์ดที่แต่งตัวในชุดดำกำลังยืนเรียงแถวกันอยู่
พวกเขาแต่ละคนถือกล่องของขวัญไว้ในมือของพวกเขา
“คุณคลอฟอร์ดจากตระกูลคลอฟอร์ดส่งของขวัญเหล่านี้มาให้คุณครับ ท่านผู้หญิงเยลแมน! ตระกูลคลอฟอร์ดขออวยพรให้คุณมีความสุขมาก ๆ ในวันเกิดของคุณนะครับ!”
หัวหน้าบอดี้การ์ดพูดขึ้นมาในที่สุด
ท่านผู้หญิงเยลแมนและคนอื่น ๆ ต่างก็ตะลึงงันไปตาม ๆ กันและถึงกับพูดไม่ออก
การนำเสนอของขวัญเหล่านี้ไม่อาจจินตนาการไปได้กว่านี้อีกแล้ว!
ไม่กี่วินาทีต่อมา บอดี้การ์ดคนแรกก็เปิดกล่องของขวัญในมือของเขา
“โสมพันปีครับ!”
“อะไรนะ? โสมพันปีงั้นเหรอ?”
ทุกคนต่างก็ประหลาดใจกัน
“หม้อหินอ่อนสีขาวโบราณ!”
“อะไรนะ?”
ท่านผู้หญิงเยลแมนรู้สึกหวั่นไหวไปกับของขวัญที่เธอเห็นอย่างขัดเจน
ยูม่าและโรสในทางกลับกันทำได้เพียงแค่กลืนน้ำลายอย่างวิตกกังวลเท่านั้น
“ภาพวาดอ็องรี มาติสของแท้!”
กล่องของขวัญใบที่สามก็ถูกเปิดออกถัดมา
“ภาพวาดอ็องรี มาติสของแท้งั้นเหรอ?!”
ทุกคนมากระจุกตัวอยู่รอบ ๆ พ่อบ้าน
“คุณคลอฟอร์ดจากตระกูลคลอฟอร์ดงั้นเหรอ? เขาเป็นใครกัน? เขาจะใจกว้างและฟุ่มเฟือยขนาดนี้ได้อย่างไร?”