ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 873
แฟรงค์รู้สึกถึงแรงกดดันที่ไม่สามารถบรรยายได้จากฮาร์วีย์มันกำลังกดเขาให้จมลง ความรู้สึกคล้ายกับตอนที่เขาคุกเข่าต่อหน้าเวย์น ยอร์ก
‘ผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่? ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงมีออร่าที่แข็งแกร่งกว่าเวยน์?’
“ช่วยบอกฉันที” ฮาร์วีย์พูดขึ้นอย่างเย็นชา “แบร์รี่ วอเตอร์ นายกำลังวางแผนจะทำอะไรกับภรรยาของฉัน?”
แฟรงค์ตัวสั่น จากนั้นจึงเล่าความจริงให้ฮาร์วีย์ฟัง
“เขาบอกว่าเขาต้องการรู้และลิ้มรสว่าผู้หญิงของเจ้าชายยอร์กจะมีรสชาติอย่างไร”
“และ…และเขายังบอกอีกด้วยว่าพวกตระกูลเซอร์เรย์สนับสนุนเขาอยู่เบื้องหลัง และไม่มีใครที่กล้าจะแตะต้องตัวเขา!”
แบร์รี่เริ่มเหงื่อออกอย่างมากกับคำพูดของแฟรงค์
อันที่จริง นี่เป็นส่วนหนึ่งของแผนการของพวกเขา
แต่ไม่รู้ว่าทำไม แบร์รี่รู้สึกเหมือนว่าเขาได้ทำอะไรผิดไปโดยไม่รู้ตัว
“แน่ใจนะว่านี่เป็นความคิดของเขา” ไทสันถามขึ้นในทันใด
“แน่นอน ผมมั่นใจครับพี่ไทสัน! ผู้ชายคนนี้จ่ายเงินค่าจ้างให้ผมเป็นจำนวนมาก ถ้าไม่อย่างนั้นผมจะไม่มีทางช่วยเขาอย่างแน่นอน ด้วยสัตย์จริงครับพี่!”
ฮาร์วีย์จ้องมองไปที่แฟรงก์ด้วยสายตาที่เยือกเย็น
“นายก็น่าจะรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ถ้านายกล้าโกหกต่อหน้าฉัน”
“ไม่อย่างแน่นอน ไม่อย่างแน่นอน!”
เหงื่อไหลอาบไปทั่วแผ่นหลังของแฟรงค์ เขากลัวที่จะถูกเปิดโปง
“มือไหนที่แกใช้สัมผัสภรรยาของฉัน?”
ฮาร์วีย์เปลี่ยนเรื่อง
แฟรงค์สะดุ้ง ก่อนที่ฮาร์วีย์จะเผยออร่าแห่งความกดดันออกมา เขาทำได้เพียงแค่ยอมแพ้ เขาตอบฮาร์วีย์และยื่นมือขวาออกไป
“ขะ…ข้างนี้”
“แล้วนายทำอะไรลงไป?” ฮาร์วีย์ถามอย่างใจเย็น
“ผะ…ผมใช้มันตบหน้าของเธอ” แฟรงค์พูดอย่างตะกุกตะกักและตัวสั่นอยู่กับที่ไม่สามารถขยับไปไหนได้
“งั้นต่อจากนี้ไป ก็จงเตรียมที่จะถนัดซ้ายได้เลย”
น้ำเสียงของฮาร์วีย์เยือกเย็น
ไทสันเดินไปหาแฟรงก์ด้วยสีหน้าเย็นชาไม่แพ้กัน จากนั้นจึงตบแฟรงก์ด้วยก้อนอิฐ
แฟรงค์ตัวสั่นหนักยิ่งขึ้น เขาเปิดปากพูดด้วยความหวาดกลัว
“เมื่อเรามาถึงจุดนี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องถึงมือพวกคุณทั้งสองคนหรอก ผมสามารถทำเรื่องขี้ประติ๋วนี้ให้พวกคุณได้”
แฟรงก์คว้าก้อนอิฐด้วยมือซ้าย แล้วทุบไปที่มือขวาของตัวเองด้วยท่าทางโมโห
“กรอดดด!”
เสียงคำรามแผ่วเบาดังก้องไปตามเสียงกระดูกที่แตกร้าว
ภาพทั้งหมดทำให้แบร์รี่หวาดกลัวอย่างสุดขีด
แฟรงค์ คอสเทลโลเป็นอันธพาลและมีอำนาจมาก ๆ ในด้านนี้
แต่จริง ๆ แล้วเขาต้องการที่จะตัดสินลงโทษตัวเองต่อหน้าไทสันและฮาร์วีย์
ไทสันก็เป็นอีกคนที่เป็นหัวหน้าแก๊งและมีอำนาจเหนือผู้คนอื่น ๆ มากมาย
แต่ฮาร์วีย์เป็นแค่ลูกเขยเกาะภรรยากิน! เขามีสิทธิ์อะไรมาทำท่าทางหยิ่งผยองแบบนี้?
แบร์รี่แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง
แม้ว่าร่างกายของแฟรงก์จะสั่นเทาอย่างหยุดไม่ได้ เขาทำได้เพียงทุบอิฐอย่างต่อเนื่อง แต่ทั้งไทสันและฮาร์วีย์ก็ไม่ได้ห้ามเขา
ตุบ! ตุบ! ตุบ!
เสียงอิฐกระแทกมือของเขาดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ไม่นานหลังจากนั้น มือของแฟรงค์ก็กลายเป็นกองเลือดและเศษเนื้อ
แบร์รี่เกือบสลบเมื่อเห็นแบบนั้น เขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนในชีวิต
เมื่อเขาคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขาหลังจากนั้น สติของเขาก็เริ่มหลุดลอยหายไป
“มีใครคนอื่นที่แตะต้องตัวเธออีกไหม?” ฮาร์วีย์ถามอีกครั้งอย่างใจเย็น
แฟรงค์ฝืนยิ้มออกมา ใบหน้าของถอดสีจนไร้ซึ่งสีสัน เขามองไปที่ลูกน้องของเขาโดยที่ไม่รู้ตัว
“ตัดนิ้วมันทิ้งซะ” ฮาร์วีย์สั่ง “ฉันเสียเวลาที่นี่มามากแล้ว”
“ได้ครับ!”
แฟรงค์ไม่กล้าที่จะปฏิเสธฮาร์วีย์ เขาตะเกียกตะกายอยู่ครู่หนึ่งจนกระทั่งเขาสามารถยืนขึ้นได้ จากนั้นเขาก็เดินไปหาลูกน้องของเขา