มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 836
“หืมม? แต่สิ่งที่เธอพูดมาก็สมเหตุสมผลเหมือนกัน นายน้อยหนุ่มจากตระกูลระดับสูงจะไม่มีวันยุ่งยากในการทำเรื่องเช่นนี้หรอก และพวกเขาจะไม่มีวันแสดงเจตนาที่ตรงไปตรงมาและชัดเจนเหมือนกัน มีความเป็นไปได้จริง ๆ ที่คุณคลอฟอร์ดจะตกหลุมรักหนึ่งในหญิงสาวจากตระกูลเยลแมน!”
“อิซาเบล เธอเพิ่งเริ่มทำงานให้กับบริษัทเมื่อไม่นานมานี้ หลังจากที่เรียนต่างประเทศมาหลายปี ย่าเชื่อว่าเธอคงพบผู้คนมามากมายและมีส่วนร่วมในงาน และโอกาสที่แตกต่างกันอย่างมากมายใช่ไหม? เธอจำได้บ้างไหมว่าได้พบกับนายน้อยที่มีอำนาจและน่าเกรงขามเช่นนี้?”
ท่านผู้หญิงเยลแมน ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็รู้ดีว่าอิซาเบลเป็นที่ต้องตาแค่ไหน ใช่ เบก็เทียบเท่าได้กับความงามของเธอ แต่เธอแทบจะไม่ได้สัมผัสเหตุการ์ณที่ยิ่งใหญ่กว่าหรือโลกภายนอกมากนักเมื่อเทียบกับอิซาเบล
อิวาเบลใช้เวลาครู่หนึ่งเพื่อคิดถึงประสบการณ์ของเธอก่อนจะตอบกลับ “หนูก็คิดอย่างนั้นนะคะ คุณย่า!”
“เอาล่ะ ถ้าเป็นอย่างงั้นล่ะก็ งั้นพวกเราจะถือซะว่ามันเป็นความกรุณาสำหรับตระกูลเยลแมน! อิซาเบล ถ้ามีอะไรที่เธอต้องการหรือจำเป็นในอนาคต ก็ไม่ต้องลังเลใจที่จะขอย่านะ!” ท่านผู้หญิงเยลแมนกล่าว
“ขอบคุณค่ะ คุณย่า!” อิซาเบลตอบกลับอย่างตื่นเต้น
คำพูดเหล่านี้ส่อให้เห็นถึงความเป็นไปได้ว่าอิซาเบลจะสามารถรักษาตำแหน่งสูง ๆ ให้ตัวเองได้ในอนาคต
คุณย่าจับมือของอิซาเบลไว้ ในขณะที่พวกเขากลับไปยังคฤหาสน์กัน
เป็นตอนนั้นเองที่ยูม่าได้รับโทรศัพท์ฉับพลัน
“นายพูดว่าอะไรนะ? ช่วยพูดอีกทีได้ไหม?”
สีหน้าบนใบหน้าของยูม่าเปลี่ยนทีนที
หลังจากวางสาย ดูเหมือนราวกับว่าสีทั้งหมดจะถูกระบายออกจากใบหน้าของยูม่าในทันที
“คุณแม่!”
ยูม่างงงวยเล็กน้อย เขาก็ตกอยู่ในอาการมึนงงขณะที่เขาเข้าไปใกล้ท่านผู้หญิงเยลแมน
“เป็นอะไรไปล่ะ?”
“มีบางอย่างเกิดขึ้นกับบริษัทครับ!”
“เกิดอะไรขึ้น?”
สีหน้าบนใบหน้าของท่านผู้หญิงเยลแมนเปลี่ยนฉับพลัน
ยูม่ากลืนน้ำลายอึกใหญ่และพูดขึ้นมา “เมื่อสองสามวันก่อนที่ผ่านมา ห่วงโซ่อุปทานของบริษัทอยู่ภายใต้ความตึงเครียด ดังนั้นผมจึงทำตามขั้นตอนปกติในการสมัครขอสินเชื่อกับธนาคาร ลูกน้องของผมเพิ่งโทรมาบอกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเงินกู้นั้น! ธนาคารเพิ่งปฏิเสธการขอสินเชื่อของเราครับ!”
“อะไรนะ?”
ท่านผู้หญิงเยลแมนไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าสิ่งต่าง ๆ จะเลวร้ายลงเร็วขนาดนี้
“แกใช้อะไรในการยื่นขอร่วมล่ะ?” ท่านผู้หญิงเยลแมนถาม
“ผมเสนอขายที่ดินที่มีอยู่ที่ตระกูลเยลแมนจะใช้เพื่อโครงการของเรา ผมทำแบบเดียวกันนี้มาตลอดและมันก็ลงเอยด้วยความประสบผลสำเร็จอยู่เสมอ แต่ธนาคารเพิ่งแจ้งให้เราทราบว่าพวกเขาจะไม่ปล่อยที่ดินกลับคืนให้พวกเราอีกต่อไปแล้ว! พวกเราพยายามที่จะเจรจาต่อรองแต่ก็ไม่มีอะไรคืบหน้าเลยครับ!”
“ต้องเป็นตระกูลหลงแน่! มันต้องเป็นตระกูลหลง!”
ยูม่ากล่าวด้วยสีหน้าซีดเชียวบนใบหน้าของเขา
กลับกลายเป็นว่า คนค้ำประกันที่ยูม่าเคยพึ่งพาคือตระกูลหลง ถ้าจะพูดให้ถูก เป็นหนึ่งในสมาชิกอาวุโสของตระกูลนั้นที่เข้าหาเขาเป็นการส่วนตัวเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับการกู้ยืมนี้
เขาลืมเลือนไปโดยสิ้นเชิงต่อข้อเท็จจริงที่ว่าเขาได้เดินเข้าไปในกับดักที่พวกเขาวางไว้สำหรับเขา
พวกเขาก็สนใจในที่ดินส่วนนี้เช่นกัน
ความตระหนักได้ของยูม่านั้นสายมากเกินไปหน่อย
ท่านผู้หญิงเยลแมนโกรธมากจนเธอตบหน้ายูม่าอย่างรุนแรง
ตระกูลหลงเป็นคู่แข่งยาวนานของตระกูลเยลแมนมาเสมอ แต่กระนั้น ยูม่าก็ถูกทำให้ตาบอดเพราะความต้องการเงินของเขา จนเขาเต็มใจที่จะเสี่ยงร่วมมือกับศัตรูของพวกเขา
เมื่อพิจารณาว่าตระกูลหลงมีอำนาจและอิทธิพลอย่างไร พวกเขาจึงสามารถที่จะเปลี่ยนแปลงทางเลือกของธนาคารด้วยการแค่ดีดนิ้วเท่านั้น
“แก แก …แกพยายามที่จะยั่วโมโหฉันให้มากที่สุดเท่าที่แกจะทำได้งั้นเหรอ?!”
ท่านผู้หญิงเยลแมนกล่าว ขณะที่เธอโบกไม้เท้าในมือของเธอ
“คุณแม่ ตอนนี้พวกเราจะทำยังไงกันดีครับ? พวกเราดำเนินโครงการของเรามาครึ่งทางแล้วนะ ตระกูลหลงกำลังพยายามที่จะฉกฉวยโอกาสในการเตรียมการทั้งหมดของพวกเราใช่ไหม?”
ยูม่าถามด้วยสีหน้าหดหู่ใจ
แปะ!
“แกมันไร้ประโยชน์! อย่ามาถามฉันแบบนั้น!”
ท่านผู้หญิงเยลแมนโกรธมากจนเธอไม่ลังเลใจที่จะตบหน้ายูม่าเป็นครั้งที่สอง เธอโกรธมากจนเธอหมดแรงที่จะฉลองวันเกิดของเธอต่อไป โกรธจนควันที่ออกหู เธอเดินเข้าไปในอาคารอย่างโกรธเคือง!
…
“เบ เธอโอเคไหม?”
เบร้องไห้ขณะที่เธอวิ่งกลับมาจนถึงบ้าน
เจอรัลด์ตามหลังเธอไป
เบวิ่งตรงเข้าไปยังห้องของลุงห้า เธอกุมมือของเขาขณะที่เธอร้องไห้สะอึกสะอื้น…