มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 837
“พ่อคะ หนูมันไร้ประโยชน์ หนูไม่สามารถพูดปกป้องแม่ได้ด้วยซ้ำเมื่อทุกคนโจมตีเธอ! หนูมันน่าผิดหวัง! หนูขอโทษจริง ๆ ที่หนูไม่ได้เป็นไปตามความคาดหวังของพ่อ!” เบกล่าว ขณะที่เธอร้องไห้
“แม่มอบกำไลอันโปรดและล้ำค่าให้หนูด้วยความตั้งใจที่จะมอบมันเป็นของขวัญวันเกิดให้คุณย่า เพื่อให้เธอกรุณาและทำให้เธอมีความสุข แม่ทำแบบนี้ก็ด้วยความหวังว่าหนูจะก้าวหน้าในบริษัทได้! แต่ยูราทำกำไลนั้นพัง! เขาทำมันอย่างจงใจ หนูรู้ว่าเขาทำ! ทุกคนก็เห็นด้วยตาของพวกเขาเองว่าทำแบบนั้น!”
“แต่พ่อคะ คุณย่ากลับเมินเฉยต่อคำดูถูกและกล่าวหาคุณแม่ว่าทำเกินกว่าเหตุ เธอพูดว่ามันไม่ได้เป็นอะไรไปมากกว่ากำไลหยก พ่อคะ เป็นไปได้ไหมว่าในสายตาของคุณย่า ไม่มีใครที่จะสามารถเทียบได้กับยูราเลยหรือเปล่า?”
เบรู้สึกเสียใจอย่างจริงจังในวันนี้
ตามปกติแล้ว เธอจะเพียงทนมันเอาไว้เมื่อคนอื่น ๆ เยาะเย้ยเธอหรือแม่ของเธอ
แต่อย่างไรก็ดี คราวนี้มีการแสดงความไม่เป็นธรรมอย่างโจ่งแจ้งเกิดขึ้น
โดยไม่สามารถทนมันได้อีกต่อไปแล้ว เธอจึงวิ่งกลับมาบ้าน
“พ่อไม่รู้หรอกเหรอว่าโรสเกลียดพ่อ หนู และแม่ของหนูมากแค่ไหน? ทุก ๆ วัน เธอจะพยายามที่จะหาเหตุผลทุกรูปแบบเพื่อจะขับไล่พวกเราออกไปจากตระกูล! ก็ได้! หนูจะไม่มีวันกลับไปที่ตระกูลเยลแมนอีกตั้งแต่นี้ต่อไป!”
เบกล่าว เธอฝังหัวไว้บนเตียงพ่อของเธอและยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้นต่อไป
เจอรัลด์ทำได้เพียงแค่ตบไหล่เธออย่างอ่อนโยน ขณะที่เขาพยายามสุดความสามารถที่จะปลอบโยนเธอ
แม้เบเป็นผู้หญิงที่ใจดีและอดทน แต่เธอก็มีความเชื่อมั่นในตนเองของตัวเองเหมือนกัน ไม่มีใครบนโลกนี้ที่จะสามารถทนต่อวงจรการเลือกปฏิบัติ และการกลั่นแกล้งที่ไม่มีวันสิ้นสุดนี้ได้หรอก
ไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่เบกำลังรู้สึกอยู่ในตอนนี้ได้ นอกเหนือจากเจอรัลด์เอง
เมื่อพูดแล้วก็ หากครอบครัวของเบไม่ได้ช่วยเหลือแม่ของเขาในตอนนั้น พวกเขาก็คงจะไม่ต้องลงเอยอยู่ในสภาพที่เลวร้ายเช่นนี้หรอก
เนื่องจากแม่ของเขาได้มอบหมายความรับผิดชอบให้เขาจัดการกับปัญหานี้อยู่แล้ว เจอรัลด์ก็จะต้องติดหาวิธีแก้ปัญหาเพื่อยุติภัยอันตรายของลุงห้าของเขาให้ได้!
“ลูกพี่ลูกน้อง ฉันขอโทษจริง ๆ นะที่ทำให้นายเป็นกังวล ฉันขอโทษที่นายยังไม่ได้เพลิดเพลินกับงานเลี้ยงในวันนี้เลยด้วยซ้ำ!”
เบเริ่มขอโทษก่อนที่เธอจะหยุดร้องไห้จริง ๆ เธอเช็ดน้ำตาจากใบหน้าของเธอ ในขณะที่สูดจมูกฟุดฟิดอยู่เรื่อย ๆ
“ไม่เป็นไร! ฟังนะ เบ เธอต้องหยุดมีความคิดที่สิ้นหวังเช่นนี้ซะ ทุกอย่างจะดีขึ้นในอนาคต มันจะดีขึ้นอย่างแน่นอนและฉันให้สัญญาในเรื่องนั้น!”
เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขาจับมือของเบ
“อืม ฉันก็หวังอย่างงั้นจริง ๆ!”
เบพยักหน้า
โทรศัพท์องเบดังขึ้นมาฉับพลัน
เมื่อมองดูไอดีผู้โทรเข้าก็พบว่ามันเป็นสายเรียกเข้าจากเชลดอน พ่อบ้านของท่านผู้หญิงเยลแมน
“ตระกูลเยลแมนจะจัดประชุมเร่งด่วน ทุกคนต้องอยู่ที่นี่โดยเร็วที่สุดครับ!”
หลังจากกล่าวไปแบบนั้น เชลดอนก็วางสายโทรศัพท์ทันที
“ไปล้างหน้าของเธอซะ และพวกเราจะมุ่งหน้าไปกัน เร็วเข้า!” เจอรัลด์กล่าว
“ไม่ล่ะ ฉันไม่ไปที่นั่นหรอก! ฉันจะไม่ไปเหยียบในสถานที่น่าหวาดกลัวนั้นด้วยซ้ำ! ในที่สุดฉันก็เข้าใจแล้วว่าทำไมอาของฉันถึงปฏิเสธที่จะอยู่ที่นั่น ทั้ง ๆ ที่เป็นบุคคลที่โดดเด่นและมีความสามารถเช่นนั้น! จริง ๆ นะ ไม่ช้าก็เร็ว ๆ นี้ ฉันจะตายจากการทรมานทั้งหมดที่พวกเขาทำกับฉันแน่!” เบตอบกลับอย่างโกรธเคือง
“เธอพูดอย่างงั้นได้ยังไงกัน? เธอต้องคิดถึงแม่ของเธอด้วยสิ ฉันมั่นใจว่าป้าใหญ่ของเธอจะคอยแต่พูดเย้ยหยันเธอทุกรูปแบบต่อไปแน่ อย่างน้อยตอนนี้เธอก็ควรไปนะ!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
เบคิดอยู่สักพักก่อนที่เธอจะพยักหน้าเล็กน้อย
สุดท้ายเธอก็เห็นด้วยกับคำพูดของเจอรัลด์
การประชุมสิ้นสุดลงตอนบ่ายสองโมงตรง
เจอรัลด์ไม่ได้ไปด้วยกันกับเบในการประชุมฉุกเฉินนี้ แต่แทนที่เขากลับอยู่ที่บ้านเพื่อช่วยทำกายภาพแขนขาให้ลุงห้าของเขาเพื่อให้พวกมันยังใช้ต่อไปได้
ในที่สุดเบก็กลับบ้านมาพร้อมกับแคทเธอรีนจากการประชุมนั้น
เจอรัลด์สามารถได้ยินแคทเธอรีนสบถด่าเสียงดังทันทีที่พวกเธอกลับมา
“โรสฉันสาบานต่อพระเจ้าเลย นี่จะเป็นการสู้จนกว่าจะตายไปข้างหนึ่ง! เรื่องนี้จะไม่มีวันสิ้นสุดจนกว่าจะเลือดตกยางออกกัน! เธอกล้าดียังไงมารังแกใครบางคนแบบนี้! ฉันจะตามล่าเธอแน่!”
แคทเธอรีนแช่งด่า
“ป้าห้า เกิดอะไรขึ้นครับ?”
เจอรัลด์ถาม
แคทเธอรีนไม่ได้ตอบกลับคำถามของเขา สายตาของเธอแดงก่ำและน้ำตาก็เอ่อขึ้นมา ขณะที่เธอเดินตรงเข้าไปในบ้าน
เบก็อารมณ์ไม่ดีอย่างชัดเจนเช่นกัน
แม้กระนั้น แทนที่จะเมินเฉยต่อเขา เธอตอบกลับเจอรัลด์
“ลูกพี่ลูกน้อง มีบางอย่างที่เลวร้ายเกิดขึ้นกับตระกูลเยลแมน ทุกอย่างยุ่งเหยิงไปหมดแล้วในตอนนี้!”