Chapter 211 : ปืน, วาฬและไวน์
” เหี้ย ” – เดฟ เหงื่อผุดขึ้นมาที่หน้าผาก
” ระวังคำพูดด้วย ” – ชายคนนั้นพูดขึ้นแล้วส่ายปืนไปมาตรงหน้า เดฟ
” อ่ะ ได้ แต่คุณช่วยชี้ปืนไปทางอื่นได้รึเปล่า ? ผมไม่ชอบปืน ผมเคยมีประสบการณ์แย่ๆกับมัน ผมไม่อยากโดนเป่าหัวเพราะเรื่องเข้าใจผิด ” – เดฟ พยายามฝืนยิ้มออกมา ใจของเขาเต้นรัวพร้อมกับเหงื่อที่เริ่มท่วมแต่การที่จะมาลนลานตอนนี้คงไม่ช่วยอะไร
ชายคนนั้นลดปืนลงอย่างว่าง่าย
” ไอ้นี่น่ะเหรอ ? มันไม่มีพิษมีภัยหรอก ฉันอยู่ในห้องทำงานตอนที่ได้ยินว่านายเข้ามา ถ้าฉันอยากทำอะไรจริง ฉันคงยิมปืนแม็คนั่ม.88 มาดีกว่า มันยิงได้แม่นกว่า ” – ชายคนนั้นมองไปที่ เดฟ ก่อนจะส่ายหน้าเมื่อชายหนุ่มไม่ได้มีท่าทีอะไรตอบกลับ
” ดันเต้ซิลวาน่า ” – ชายคนนั้นพูดขึ้นพร้อมกับยื่นมืออกมา
เดฟ ลุกขึ้นยืนก่อนจะจับมือกับอีกฝ่าย
” อ่ะ ใช่สิ นายคงเป็นเพื่อนกับลูกสาวฉันสินะ ” – พ่อของ โซว์ เดินอ้อมไปก่อนจะนั่งที่โซฟาตรงข้ามกับ เดฟ
เขานั่งไขว่ห้างแล้วเอาปืนวางไว้ที่ตักก่อนจะล้วงเข้าไปในเสื้อเพื่อหยิบบุหรี่
” บุหรี่หน่อยมั้ย ?” – เขาถามพร้อมกับดึงบุหรี่เข้าปากหนึ่งตัว
” ไม่ ขอบคุณ “
ดันเต้ ยักไหล่ก่อนจะจ่อปืนไปที่บุหรี่แล้วกดลั่นไกล เดฟ หน้าเบี้ยวเมื่อเห็นแบบนั้น มีเปลวไฟเล็กๆโผล่มาที่ปลายบุหรี่
‘ มันเป็นไฟแช็ค เฮงซวยเอ้ย ! ‘
เดฟ ตัวสั่นเพราะความหงุดหงิดและความโล่งใจ
ดันเต้ ดึงเอาบุหรี่ออกมาจากปากแล้วพ่นควันออกมาจากจมูกพร้อมกับมองมาที่ เดฟ
” งั้น เดวิด นายรู้จักลูกสาวฉันได้ยังไง ? “
” เราเจอกันในเกม ” – เดฟ ตอบกลับ
” เด็กทุกวันนี้ ไม่มีอะไรจริงอีกต่อไปแล้ว ฉันล่ะไม่เข้าใจความสนุกของเกมเลยจริงๆ “
” คุณเคยเล่นด้วยเหรอ ? “
” ฉันเคยลองมาแล้วแต่มันไม่ได้น่าสนใจเท่าไหร่ ฉันไม่ได้หลงใหลในเวทย์รึดาบ อย่าเข้าใจผิดไป ฉันชอบแนวตะวันตกกับปืน “
” ใช่ ผมเข้าใจ ” – เดฟ พูดขึ้น
” แต่ฉันเห็นที่ทาง CNN ฉายวิดีโอของนาย มันดูสนุกดี “
” ขอบคุณ” – เดฟ พูดขึ้น เขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมพ่อของ โซว์ ถึงได้ถามคำถามพวกนี้ออกมา เขาแค่พยายามใจเย็นและสำรวม
” นายคุยกับใครน่ะ เดฟ ?” – โซว์ ถามพร้อมกับเดินลงมา – ” พ่อ ! พ่อกลับมาเร็วจัง ! “- เธอพูดขึ้นพร้อมกับวิ่งเข้ามากอดพ่อ
” อี๋ พ่อตัวเหม็น พ่อไม่ควรสูบบุหรี่ มันเหม็น ! “
” แค่บุหรี่ตัวเดียวเอง ลูก “
” อ่ะ อ้าว แล้วไฟแช็คโง่ๆมาอยู่อะไรตรงนี้ ? ทำไมพ่อถึงต้องมาแกล้งแขกของเราด้วย ? พ่อรับปากแล้วนิว่าจะทำตัวดี ! ” – โซว์ มองกลับไปมาระหว่างพ่อกับ เดฟ
” โซว์ พ่อไม่ได้ทำอะไรเลย ! พ่อแค่มาสูบบุหรี่ ! “
เดฟ ไม่ได้พูดอะไร
โซว์ หรี่ตามองไปที่พ่อของเธอ เธอรู้ว่าพ่อโกหกแต่เขาก็รู้ว่าลูกก็รู้เรื่องนี้
” พ่อนี่จริงๆเลย เราจะคุยเรื่องนี้กันทีหลัง แล้ว ลุงแซม ไปไหนแล้ว ? “
” อีกเดี๋ยวก็น่าจะถึง วันนี้เราเสร็จธุระเร็วกว่าที่คิดเอาไว งั้น นี่คือเพื่อนใหม่ของลูกสินะ พ่อชอบรสนิยมในการแต่งตัวขอเขา”
โซว์ ยิ้ม – ” เขาเหมาะกับมันอยู่แล้ว “
” ลูกพาเขาไปดูรอบๆรึยัง ?” – ดันเต้ ถาม
” ยัง เราเพิ่งมาถึงและหนูก็ขึ้นไปชั้นบนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า “
” อ้อ ลูกน่าจะพาเขาไปดูของสะสมของพ่อ เขาคงต้องชอบมันแน่ๆ “
” มาสิ ฉันจะพานายเดินดูรอบๆ เดฟ “- โซว์ บอกกับ เดฟ
เดฟ ลุกขึ้นยืนแล้วเดินตาม โซว์ ไป เธอพาเขาไปที่ห้องหนังสือ, ออฟฟิศ, ห้องกินข้าวและห้องสนุ๊ก
” พ่อเธอนี่น่ากลัวจริงๆ “
” โอ้ เขาน่ะดีที่สุด เขาหลอกนายด้วยไฟแช็คนั่นเหรอ ? “
” ใช่และมันก็ได้ผลด้วย ฉันคิดว่าฉันฉี่แตกไปนิดๆด้วย “
โซว์ หัวเราะออกมา
” แล้วของสะสมที่เขาพูดถึงคืออะไร ? “
” เดี๋ยวนายก็ได้เห็นเอง “
โซว์ กดมือลงไปที่ตัวแสกนที่กำแพง กำแพงยกตัวขึ้นเผยให้เห็นห้องที่เหมือนกับพิพิธภัณฑ์ซึ่งเต็มไปด้วยชั้นวางแก้ว มีปืนเป็นร้อยๆกระบอกวางเรียงเอาไว้
” โว๊ว นี่มันพอสำหรับกองทัพเลยนะ ! ” – เดฟ พูดขึ้น
“ฮี่ฮี่ พ่อน่ะชอบเก็บและซื้อขายปืน “
” นี่มันถูกกฎหมายเหรอ ? “
” ก็ถูกตอนที่ลุงฉันเป็นทนายนี่ไง “
เดฟ เดินตามเธอไปตามชั้นวางที่ซึ่งมีปืนกลตั้งเอาไว้พร้อมกับสายกระสุนที่พาดลงมา “
” อันนี้โคตรเจ๋ง ! ” – โซว์ พูดขึ้น
” นี่มันอะไร ? “
” นี่คือ M60 ! “
เดฟ เอียงหัวมองไปที่ โซว์ เขาไม่รู้ว่าเธอพูดถึงเรื่องอะไร มันก็แค่ปืนกลที่มีขนาดใหญ่ขึ้นมาก็เท่านั้น
” ในหนังแรมโบ้ก็ใช้ หนังเก่าน่ะ จำได้มั้ย ? พ่อน่ะเป็นแฟนตัวยงเลย “
เดฟ แค่ยักไหล่
” โอ้ เดฟ เอาล่ะ แต่นายต้องรู้ว่านี่คืออะไร ” – เธอพูดขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่ปืนอีกกระบอก
เดฟ มองตามที่ โซว์ ชี้ มันคือปืนเล็กที่มีช่องกระสุนอยู่ข้างๆ
โซว์ เน้นเสียงขึ้นมา – ” ดูที่ลายเซ็นสิ “
เดฟก้มลงไปดูใกล้ๆและอ่านมันออกมา
” ปืนนี้คือปืนจากหนังเรื่อง Terminator 2 งั้นเหรอ ? “
” ใช่ พ่อน่ะจ่ายเงินไปเยอะกว่าจะได้มันมา “
เสียง ดันเต้ ดังขึ้นมาจากอินเตอร์คอม
” โซว์ ลุงลูกมาแล้ว เราอยู่ในห้องนั่งเล่น “
” ไปกันเถอะ เราค่อยมาเดินดูทีหลัง ” – โซว์ พูดขึ้น
พวกเขาได้กลับไปที่ห้องนั่งเล่น แซม นั่งอยู่ที่โซฟาใกล้ๆกับ ดันเต้
” โซว์ เดวิด ” – แซม พยักหน้าให้กับทั้งสองคน
” ลุง แล้วป้าเป็นยังไงบ้าง ? “
” เธอมาไม่ได้ วันแดงเดือด ” – เขายักไหล่ – ” เดวิด มีอะไรเกิดขึ้นในเกมอีกมั้ย ? “
” จริงๆแล้วก็มี ผมถูกปล้น “
” นายหมายความว่ายังไงถูกปล้น ? “
” ผมคิดว่ามันเป็นอีเวนต์ของเกม ผมได้ส่งข้อความหา กาดา แล้ว “
” เขาตอบกลับรึเปล่า ?”
” ผมจะลองเช็คดู ” – เดฟ ตอบกลับพร้อมกับดึงโทรศัพท์ออกมา – ” ใช่ เขาตอบกลับมา ขอดูก่อนนะ กาดา บอกว่าเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่มันจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นในเกม เขาพยายามหาอยู่ว่ามันคืออะไร “
” อืม แจ้งข้อมูลให้ฉันรู้ด้วย คัดลอกการสื่อสารทั้งหมดกับทางบริษัทมาให้ฉันด้วย กาดา ดูเหมือนว่าจะเป็นคนดีแต่เขาควบคุมบริษัทไม่ได้ บางคนน่ะแค้นเพราะเรื่องนี้ พวกโง่ “
” ได้ “
ดันเต้ เปลี่ยนเรื่องขึ้นมา – “โซว์ กินไวน์ก่อนกินข้าวเย็นสักหน่อย ลูกไปเอาไวน์ขวดโปรดพ่อมาได้มั้ย “
” ได้ “
ทันทีที่ โซว์ ออกจากห้องไป ทั้งสองคนก็มองมาที่ เดฟ ราวกับเสือหิวที่มองมาที่แกะรอโดนเชือด
” แล้ว เดฟ นายกับลูกฉันไปถึงขั้นไหนกันแล้ว ? ฉันต้องเอาปืนออกมาและกล่อมให้นายซื่อสัตย์ต่อเธอรึเปล่า ? ” – ดันเต้ ถามขึ้นมา
” อะไร…..? โว๊ว ! เราเป็นแค่เพื่อนกัน ! “
” โซว์ ไม่เคยพาเพื่อนผู้ชายมากินข้าวเย็น ” – ดันเต้ พูดด้วยหน้านิ่งๆ
ปากของ เดฟ เปิดออกแต่ก็ปิดอย่างรวดเร็ว เขามองไปที่พ่อที่คอยปกป้องลูกสาวและยังดูอันตรายอีกทั้งยังเหมือนเป็นพ่อค้าอาวุธด้วย
‘เพื่อน นายเป็นคนบอกให้เธอเชิญฉันมากินข้าวไง ‘
แซม พูดขึ้น – ” ดันเต้—”
” ไม่ แซม ให้ฉันจัดการเรื่องนี้เอง ” – ดันเต้ ขัดพี่ชายตัวเอง
” เท่าที่ฉันได้ยินมาตลอดหลายวันมานี้ก็ เดฟนั่นเดฟนี่ พ่อคนไม่ชอบถูกแทนที่หรอกนะ นายรู้ใช่มั้ย ” – ดันเต้ พูดขึ้นแล้วมองไปที่ เดฟ จากนั้นเขาก็เริ่มหัวเราะออกมา
แซม ยิ้มและมองไปที่ เดฟ เชิงขอโทษ – ” ดันเต้ ชอบแกล้ง นายคิดว่า โซว์ ได้นิสัยนี้มาจากใครกันล่ะ ? “
เดฟ ถอนหายใจออกมาแล้วทาบมือที่อก มาทีละเรื่องๆจริงๆ เขาไม่รู้ว่าหัวใจเขาจะรับมือไหวมั้ย
ทั้งสองคนยังคงคุยกันและแกล้ง เดฟ ต่อจนกระทั่ง โซว์ กลับมาพร้อมกับสาวใช้ที่เข็นรถเข็นมาด้วย
แก้วไวน์ถูกวางลงที่โต๊ะก่อนที่สาวใช้จะเปิดขวดไวน์ให้พวกเขาได้กลิ่น
พวกเขาคุยกันจนไวน์ถูกเทลงมาก่อนจะจิบมันพร้อมกับเนื้อและชีส
สุดท้าย ดันเต้ ก็วางแก้วไวน์ลงด้วยท่าทีเด็ดขาด
“เดฟ เรามีเรื่องต้องคุยกัน โซว์ อยู่ที่นี่ด้วยได้ใช่มั้ย ? อย่างน้อยๆมันก็เกี่ยวข้องกับเธอด้วย “
เดฟ อึ้ง เรื่อง ? นี่เขาไปทำอะไร รึไอ้อันเดตที่โด่งดังมีอะไรเกี่ยวข้องกับแวดวงคนค้าอาวุธ ?
แต่ เดฟ ก็พยักหน้าให้ ดันเต้ พูดต่อ
” สั้นๆ หลังจากที่ฉันบอกให้ โซว์ เชิญนายมากินข้าว อันที่จริงฉันถูกขอให้จัดงานนี้ขึ้นมาเพื่อพบกับนาย คนที่ขอคือ ทีโยจีโอวันนี “
” ผมไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ” – เดฟ พูดขึ้น เขายังคงสับสนอยู่
” ฉันเชื่อว่านายได้เจอกับลูกสาวเขา เคทลินจีโอวันนี ในเกม นายอาจจะรู้จักเธอในชื่อ Mercy “
โซว์ หันกลับไปมองที่ เดฟ ด้วยสีหน้าไม่เข้าใจแต่ เดฟ กลับแสดงสีหน้าหงุดหงิดออกมาเมื่อได้ยินชื่อนั้น
” ขอโทษที ผมไม่ต้องการเจอกับคนพวกนั้น ผมอยากอยู่ห่างพวกนั้นให้ได้มากที่สุด ” – เขากัดฟันแน่นแล้วพูดออกมา
ดันเต้ พยักหน้าให้กับ แซม
” เดฟ ฉันเป็นพี่ชายของ ดันเต้ เป็นลุงของ โซว์ แต่ฉันเองก็เป็นทนายของนายที่รักษาผลประโยชน์ของนาย ดันเต้ จะไม่กดดันให้นายยอมพบกับพวกนั้นถ้านายไม่ต้องการแต่ก่อนที่นายจะตัดสินใจก็ฟังฉันก่อน มันชัดแล้วว่านายมีความหลังกับพวกนั้น บางทีอาจจะเกี่ยวข้องกับการที่นายต้องเข้าโรงพยาบาลและการที่มีคนไปหานายที่อพาทเมนต์ คนอย่างจีโอวันนีจะไม่รับคำปฏิเสธรึให้แผนของพวกนั้นพังไป เขาจะหาทางให้ได้ในสิ่งที่เขาต้องการ มันจะดีกว่าถ้าเราควบคุมวิธีการและเวลาได้ และเผื่อว่าเราไม่มั่นใจ ถ้านายตกลงนายจะไม่ได้ไปคนเดียว ดันเต้ กับฉันจะไปด้วยในการพบปะกันครั้งนี้ “
ท้องของ เดฟ เริ่มแสบร้อนขึ้นมานิดๆ เขามีคนเข้าข้างเขา คนที่มีอำนาจด้วย
ดันเต้ พูดขึ้นอีกครั้ง – ” เดฟ เกมน่ะก็สนุก นายทำได้ดีในเวลาอันสั้นแต่ในโลกจริงน่ะมันเกี่ยวข้องกับชีวิตของนาย นายต้องเอาชนะความรู้สึกที่มีต่ออดีตและจัดการสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น น้อยคนนักที่จะเห็นว่าพวกมีอำนาจชิงอะไรไปจากพวกคนแบบนาย คว้าทุกโอกาสในชีวิตเพราะมันจะเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียว การพบกันครั้งนี้จะเปิดโอกาสใหม่ให้กับนาย จีโอวันนี ไม่ใช่ตัวที่ทำให้โลกต้องสั่นไหว เขาเป็นวาฬ วาฬที่นายไม่อาจจะหาเรื่องรึหลีกเลี่ยงได้ คิดตามที่ แซม กับฉันพูดไปให้ดีๆ “