Chapter 212 : บอกได้จากวิธีเดิน
ดันเต้ หยิบไวน์ขึ้นมาจิบ
“เดฟ ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมจิโอวันนีถึงได้สนใจในตัวนายรึแม้แต่ว่ารู้จักนายได้ยังไง “
โซว์ ขัดขึ้นมา – ” และฉันก็อยากรู้ว่าทำไมนายถึงเกลียด Mercy นัก “
” มันซับซ้อน ” – เดฟ พูดขึ้น
แซม ผายมือบอกให้พูดทีละคนแล้วหันไปหา เดฟ
” นายไม่ต้องบอกเราทุกอย่าง เดฟ แต่ยิ่งเราเข้าใจมากเท่าไหร่เราก็จะช่วยนายทำตามเป้าหมายได้มากเท่านั้น “
เดฟ สูดหายใจเข้าลึกๆ – ” ก่อนที่ผมจะเริ่มเล่นเกม ผมทำงานเป็นเด็กปั๊มกะช่วงเย็น ผมขี่จักรยานกลับบ้านหลังจากที่เลิกงานตอนที่มีคนขับมาชน แรงชนนั้นทำให้ผมปลิวไปและสลบ ตอนที่รู้สึกตัวผมก็เห็นรถนั้นชนเข้ากับต้นไม้และกำลังลุกไหม้ มันดึกแล้ว ไม่มีใครอยู่แถวนั้น ผมลากตัวเองไปที่รถพยายามดึงคนขับออกมา ” – เดฟ หยุดแล้วถูขาตัวเองพยายามนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้น
” ตอนนั้นผมยังไม่รู้แต่คนขับก็คือ Mercy หลังจากที่ลากเธอออกมาจากรถแล้วผมก็หมดสติไปอีกรอบและตื่นขึ้นมาในโรงบาล แน่นอนว่าการทำดีไม่ควรได้รับบทลงโทษ ทันทีที่ผมตื่นขึ้นมาก็มีชายสองคนในห้องพูดคุยบางอย่างอยู่ พวกเขาต้องการโทษผมกับอุบัติเหตุครั้งนี้โดยให้เซ็นบางอย่างที่บอกว่าผมขับรถและชนมันเอง หนึ่งในนั้นเอาปืนมาขู่ พวกนั้นบอกว่าจะจ่ายค่ารักษาให้และผมก็จะได้เงิน 20,000 เพื่อปิดปากให้เงียบ ผมก็ได้แต่ต้องยอมตามน้ำ มันเป็นการตัดสินใจง่ายๆ โซว์ เธอจำตอนที่อยู่ห้องประมูลที่ Mercy เกือบจะฆ่าฉันได้มั้ย ? “
” จำได้ ” – โซว์ ตอบกลับ
” Mercy หน้าตาดูคล้ายกับคนที่ขับรถชนฉัน ความจำฉันจากอุบัติเหตุครั้งนั้นไม่ดีนักแต่ฉันก็มีภาพของเธอในหัว ฉันยืนยันว่าเป็นเธอในครั้งต่อมาที่เราพบกันในเกมแต่ฉันได้ระบายอารมณ์ออกมาและไล่เธอไป นั่นแหละคือตอนที่ฉันเผลอพูดออกไป พวกคุณก็รู้ทุกอย่างหลังจากนั้น ดังนั้นทุกอย่างเลยมาเป็นแบบนี้ “
เดฟ ดื่มไวน์เข้าไปอีก เขาไม่สนว่ามันจะเป็นไวน์รึเบียร์แต่มันเป็นของดี เขาคิดว่ารสชาติมันคล้ายกับไวน์ที่เขากินจากร้านอาหารตอนกลางวัน
” นายรู้มั้ยว่าทำไมจิโอวันนีถึงได้อยากพบนาย ?” -ดันเต้ ถาม
เดฟ ยักไหล่ – ” ผมไม่รู้ว่าพวกนั้นต้องการอะไร เท่าที่ผมรู้คือพวกนั้นไม่ใช่คนดี ยิ่งผมเกี่ยวข้องกับพวกนั้นน้อยเท่าไหร่ยิ่งดี “
” เข้าใจแล้ว ” – ดันเต้ เงยหน้าเหมือนกับพูดกับตัวเอง – ” มันดูไม่เข้าท่า นายไม่ได้ไปหาเรื่องพวกนั้น ถ้านายหาเรื่องพวกนั้น เขาคงติดต่อนายไม่ได้ขอให้มานัดเจอกัน ตัวละครของนายน่ะโด่งดัง เขาสามารถใช้ประโยชน์จากชื่อเสียงนี้ได้แต่นั่นไม่ใช่นิสัยของเขา ไม่ เราพลาดข้อมูลบางอย่างไป บางทีอาจจะเป็นสิ่งที่มีแค่ ทีโย เท่านั้นที่รู้ แซม กับฉันมีนัดกินข้าวเย็นกับเขาวันพรุ่งนี้ บางทีตอนนั้นเราอาจจะได้รู้อะไรบ้าง “
ดันเต้ หันกลับมา – ” พูดคุยเรื่องจริงจังทำฉันหิวแล้ว กลิ่นหอมดีแหะ ไปที่โต๊ะกินข้าวกันเถอะ “
มันคือคำเชิญจาก ดันเต้ ดังนั้นทุกคนจึงลุกขึ้นยืนแล้วไปยังห้องกินข้าว
ไม่น่าแปลกใจที่อาหารนั้นจะหรูหรา อาหารส่วนมากเป็นของที่ เดฟ ไม่เคยกินมาก่อนแต่อาหารแต่ละอย่างนั้นอร่อย บทสนทนานั้นเต็มไปด้วยชีวิตชีวาและเสียงหัวเราะทั้งเรื่องตอนเด็กของ โซว์, การหนีของพี่น้องซิลวานาในอดีต, คำพูดจากหนัง ของหวานนั้นเป็นของฝรั่งเศสที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน มันอร่อย แต่สำหรับ เดฟ แล้ว จุดเด่นในอาหารเย็นวันนี้คือกาแฟ ตอนที่เขาจิบมันจิบแรกเขาได้หลับตาลงและเกือบร้องออกมา เขากดความอยากที่จะกอดแก้วเอาไว้ เขาสูดกลิ่นหอมและลิ้มรสแต่ละจิบที่ไหลไปตามคอ เขาถามว่ามันยี่ห้องอะไรและ ดันเต้ ก็ได้บอกเขาว่ามันหมักโดยองุ่นพิเศษ
พวกเขายังคงอยู่ที่โต๊ะตอนที่โทรศัพท์ของ เดฟ นั้นสั่น เขาเช็คโทรศัพท์ดูและเห็นว่ามันคือ ราฟ
” ขอตัวสักเดี๋ยว ” – เขาพูดขึ้นแล้วเดินกลับไปที่ห้องนั่งเล่น
” ว่าไง ราฟ “
” เพื่อน นายโอเคมัย ? ฉันไปหานายที่บ้านแต่มันกลายเป็นขยะไปแล้ว ! “
” ใช่ ฉันไม่เป็นไร ราฟ เรื่องมันยาว ฉันไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว ฉันย้ายมาอยู่ในเมือง “
” ดีเลย ! งานรวมรุ่นจะเริ่มแล้ว นายอยู่ไหน ?”
” รวมรุ่น ? “
” นายลืมสินะ ? บ้าเอ้ย รวมรุ่นไง วาเนสซ่า ก็จะไปด้วย จำ วาเนสซ่า ได้มั้ย ? “
” โอ้พวก ฉันลืมไปเลย ฉันกำลังกินข้าวกับเพื่อนอยู่ อีกสักพักคงเสร็จ ส่งที่อยู่มาให้ฉันละกัน “
” ใครน่ะ ?” โซว์ ถามในตอนที่เขาวางสาย เธอตามเขามาในห้องนั่งเล่นเพื่อดูว่าเขาเป็นอะไรมั้ย
” เพื่อนฉัน ราฟ มีงานรวมรุ่นคืนนี้ ฉันจะไปดูหลังจากที่กินข้าวเสร็จ “
” ฮาฮา ! มันดีที่นายได้ไปสปากับหาชุดแล้ว ฉันจะไปส่งนายเองหลังจากที่เสร็จจากที่นี่ ” – เธอพูดขึ้น
” ดีเลย ” – เดฟ ตอบกลับ
พวกเขาได้กลับเข้ามาที่ห้องกินข้าวและดื่มกาแฟจนเสร็จก่อนจะพูดคุยกับสองพี่น้องขาโหด
” เดฟ มัน 2 ทุ่มแล้ว นายจะไปงานรวมรุ่นสาย เราไปกันเลยมั้ย ? ” – โซว์ พูดขึ้นแล้วดึงมือ เดฟ
พวกเขาลงลิฟต์มาที่ชั้นจอดรถ
” เอาคาเมโร่ไปละกัน ” – โซว์ พูดขึ้น
” นี่รถของเธอหมดเลยเหรอ ?”
” ใช่ ของพ่อด้วย ฉันยังซื้อมินิน่ารักไว้ด้วยแต่ฉันไม่ขับมันเท่าไหร่ มันดูน่ารักเกินไป ฉันไม่อยากให้มันมีรอยถลอก นายก็รู้นิว่าคนอื่นขับรถกันยังไง “
เดฟ ส่ายหน้าก่อนจะเอาโทรศัพท์ออกมาโทรหา ราฟ
” เฮ้ ฉันกำลังไป อีกสักพักก็คงจะถึง “
” ได้พวก ฉันอยู่ในคลับนะ “
โซว์ ขับรถออกไปก่อนที่จะไปจอดที่คลับที่ชื่อว่าอันเดอร์กราว
พวกเขาลงจากรถก่อนที่ โซว์ จะส่งกุญแจให้กับคนรับรถและตาม เดฟ เข้าไปในคลับ
คนเฝ้าประตูสองคนกำลังเช็ครายชื่อและ เดฟ ก็มีรายชื่อในนั้นด้วย
” และผู้หญิงคนนี้มากับคุณด้วยใช่มั้ย ? “
” ใช่ “
ชายคนนั้นขีดฆ่าชื่อเขาแล้วเปิดเชือกให้พวกเขาเข้าไป
แสงเลเซอร์และภาพจำลองเต็มไปทั่วพื้นที่ในคลับ บาร์อยู่ที่ใจกลางห้องและมีที่นั่งส่วนตัวเรียงตามกำแพง เพลงกำลังเล่นและคนก็เริ่มขยับไปตามจังหวะเพลง
คนส่วนมากที่เต้นอยู่เป็นเพื่อนเก่าของเขาและหลายคนก็ยืนรึนั่งอยู่ตามบาร์ด้วย เดฟ มักจะอยู่คนเดียวตอนที่เรียน เขาไม่ได้เป็นคนดังอะไรที่ทุกคนจะจำเขาได้ทันทีที่เห็น
ตอนที่ เดฟ เดินเข้าไปในคลับเพื่อหา ราฟ กับ โซว์ มันก็ไม่มีเลยสักคนที่จำเขาได้แต่พวกนั้นต่างก็มองมาที่ เดฟ อย่างสงสัย สายตาของผู้หญิงนั้นชื่นขมเขาจนกระทั่งเห็น โซว์ สายตาจากผู้ชายตอนแรกดูเป็นมิตรกันแต่เมื่อเห็น โซว์ แล้วพวกเขาต่างก็ส่งสายตาหื่นๆออกมา
เดฟ ยังคงมองไปรอบๆจนพบกับชายรูปร่างสูงใหญ่ในเสื้อยืดสีขาวและกางเกงยีนส์ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ เดฟ ยิ้มออกมาแล้วเดินเข้าไปหาอีกฝ่าย
” ราฟ ใจเย็นๆ เหลืออาหารให้คนอื่นบ้าง “
ชายคนนั้นหันกลับมาพร้อมกับปากที่ยังเต็มไปด้วยอาหาร – ” เดฟ ! “
เดฟ หลบเศษอาหารที่พุ่งออกมาแต่ไม่อาจจะหลบกอดของคนตัวใหญ่กว่าได้ เดฟ ไม่ชอบโดนกอดแต่เขาก็ยอมแพ้หลังจากที่หนีจากอ้อมแขนของ ราฟ ไม่ได้
เดฟ หัวเราะออกมา – ” ว่าไงพวก “
ราฟ กลืนอาหารในปากลงไปและยก เดฟ ขึ้นมาถึงระดับไหล่ขึ้นมามองและตบที่หลังของ เดฟ
” โว๊ะ พวก สุดยอดไปเลย นายดูเหมือนเศรษฐีเลย และคนน่ารักคนนี้เป็นใคร ?” – ราฟ พูดขึ้นแล้วมองไปที่ โซว์
” นี่ โซว์ซิลวาน่า โซว์ นี่เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน ราฟ แม้ว่าจะกินตะกละไปบ้างก็เถอะ “
” ยินดีที่ได้พบ โซว์ เดฟ หลังๆนี้ทำตัวค่อนข้างลึกลับ ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไม “
โซว์ หน้าแดงแต่ก็ยังยื่นมืออกไป
” ว่าไง ราฟ “
ราฟ ก็ยังเข้าไปกอดเหมือนเดิม นี่คือนิสัยเขา บวกกับ โซว์ ก็ยังน่ารักด้วย โซว์ ถือว่ามันเป็นคำทักทาย อย่างน้อยอีกฝ่ายก็จริงใจไม่คิดที่จะลวนลามเธอและมันก็ดีกว่าเพื่อนปลอมๆของเธอ
” เดฟ เรากินสักหน่อยเพื่อจะได้ตาม ราฟ ทัน มั้ย “
” นั่นเยี่ยมไปเลย โซว์ ขอบคุณ ! “
ราฟ มอง โซว์ เดินแหวกคนออกไปที่บาร์ก่อนจะต่อยเข้าที่ไหล่ของ เดฟ
” สุดยอดไปเลยพวก “
” มันไม่ใช่แบบนั้น “
” ใช่สิ ฟังนะ เดฟ นายก็รู้ว่าฉันเป็นคนในทีมผู้นำของ Devastator ใช่มั้ย ? ฉันจะเชิญนายเข้ากิลด์ นายจะได้เควสเลเวลสูงและลงดันเจี้ยนด้วย ฉันรู้ว่ามันยากกับการใช้ชีวิตในเมืองแต่เราจะหาเงินพอที่จะหาที่อยู่ดีๆให้นายได้และมีชีวิตที่ดีขึ้น ” – ราฟ ยักคิ้วไปทาง โซว์ จากนั้นก็หันกลับมาหา เดฟ – ” นายจะได้รักษาอาการบาดเจ็บของนาย เดี๋ยวนะ นายไม่ได้พิการแล้วนิ และมือนาย ! มันเกิดอะไรขึ้น ? “
” เรื่องมันยาว ราฟ ฉันเจอคนดีๆและชีวิตของฉันก็พลิกตาลปัตรไป “