แดนนิรมิตเทพ บทที่ 956
เมื่อกินยาเสริมจิต เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนเริ่มปรับลมหายใจทันที
สวีจื่อหาวฟังแล้วก็งุนงง ไม่รู้ว่าพวกเฉินโม่กำลังพูดอะไรกัน
แต่เขาฟังออกว่าเหมือนพวกเฉินโม่ สนใจเขาซูคงมาก “พวกนายจะไปที่นั่น เพื่อดูให้ชัดเจนใช่ไหม”
เฉินโม่ไม่คิดปิดบังสวีจื่อหาวอยู่แล้ว พยักหน้าพูดว่า “ใช่ ที่นั่นอาจมีโอกาสใหญ่ ฉันต้องไปสักครั้ง”
สวีจื่อหาวพยักหน้าพูดว่า “ฉันช่วยอะไรพวกนายไม่ได้ แต่พวกนายต้องระวังตัวนะ”
“มีฉันอยู่ ไม่มีทางเป็นอะไรหรอก” เฉินโม่พูด
รอจนเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนฟื้นขึ้นมา เฉินโม่กับเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนบอกลาสวีจื่อหาว มุ่งหน้าไปยังเขาต้าเหลียง
เขาต้าเหลียงตั้งอยู่ที่ชายแดนทิศตะวันตกของหัวเซี่ย เขตแดนติดต่อกับเขาคุนหลุน แม้ลักษณะพื้นที่ภูเขา ไม่ได้ยิ่งใหญ่ทรงพลังเหมือนเขาคุนหลุน แต่ด้านความอันตรายและลึกลับ เรียกได้ว่าไม่เป็นรองเขาคุนหลุนเลย
เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนมองเขาต้าเหลียง ที่มีเมฆหมอกรายล้อมทางด้านหน้า พูดแบบยังกลัวไม่หาย “ที่นี่แหละ”
เฉินโม่หน้านิ่ง “เข้าไปเถอะ!”
“อืม!”
ลักษณะพื้นที่ของเขาต้าเหลียงทั้งสูงทั้งอันตราย ปกติมีคนมาน้อยมาก เว้นเสียแต่พวกคนพื้นเมืองที่เชิงเขาจะขึ้นมาเก็บสมุนไพร ถึงจะขึ้นมาบนเขาต้าเหลียง ถ้าตามปกติมีคนขึ้นมาน้อยมาก
แต่เฉินโม่กับเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนเข้าไปในเขาครั้งนี้ กลับพบว่าตลอดทางมีคนเยอะมาก ส่วนใหญ่ในนั้นคือนักบู๊
เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนพูดเบาๆ ว่า “ดูเหมือนข่าวถูกเปิดเผยแล้ว คนพวกนี้น่าจะมาหาเขาซูคงเหมือนกัน”
เฉินโม่มองคนพวกนี้แวบหนึ่ง แล้วพูดอย่างราบเรียบว่า “ไม่เป็นไร พวกเขาก็หาของพวกเขาไป เราก็หาของเราไป ถ้าพวกเขากล้าสร้างความวุ่นวาย ก็ฆ่าซะให้จบๆ”
เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนพยักหน้า แววตาที่มองเฉินโม่แฝงด้วยความเลื่อมใส
ระหว่างที่ยังหาสถานที่เป้าหมายไม่เจอ ไม่มีใครสร้างสงครามที่ไม่จำเป็น แคล้วคลาดปลอดภัยตลอดเส้นทาง
จนมาถึงลึกลงไปในเขาต้าเหลียง เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนชี้หุบเขาที่อยู่ในเมฆหมอกข้างหน้า พูดอย่างยินดีว่า “ตรงนั้นแหละ”
เฉินโม่แววตาจดจ่อ แล้วพูดว่า “ไปกัน!”
ทั้งสองคนเร่งความเร็วกะทันหัน จนเรียกความสนใจจากนักบู๊รอบๆ นักบู๊พวกนั้นพากันเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น ตามทั้งสองคนไป
สุภาษิตกล่าวไว้ว่า ดูเหมือนจะใกล้ แต่แท้จริงยังไกลมาก แม้หุบเขานั้นดูไม่ไกล แต่เมื่อเดินขึ้นมาจริงๆ ก็ยังมีระยะทางห่างอยู่ช่วงหนึ่ง
แต่จากพละกำลังของเฉินโม่กับเนี่ยเสี่ยวเชี่ยน แม้อยู่ในส่วนลึกของภูเขาที่อันตรายแบบนี้ ก็เหมือนเดินในที่ราบ
ไม่นาน หุบเขาอยู่ใกล้มากแล้ว
แต่ไม่มีสถานที่ประหลาดที่เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนพูดถึง ที่นี่เป็นเพียงหุบเขาธรรมดาๆ เท่านั้น
เฉินโม่กำลังจะดูอย่างละเอียด จู่ๆ สัมผัสได้ถึงออร่าแข็งแกร่ง กำลังบินมาทางนี้อย่างรวดเร็ว
ผู้อาวุโสสวมชุดคลุมยาวสีเขียวสามคน เหยียบกิ่งไม้ เหาะมากลางอากาศ
“เฉินโม่ คนที่ทำร้ายฉันคือพวกเขา!” เมื่อเห็นทั้งสามคน เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนพูดอย่างโมโหทันที
ทั้งสามคนก็เห็นเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนเหมือนกัน หรือพูดว่ารอเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนอยู่ที่นี่มาตลอด
“เอายันต์หยกมา ฉันจะไว้ชีวิตเธอ!” หนึ่งในผู้อาวุโสที่มีปานอยู่บนหน้า ตวาดออกมาอย่างเย็นชา
“หึ ยันต์หยกอยู่กับฉัน มีปัญญาพวกนายก็มาเอาสิ!” เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนเชื่อพละกำลังของเฉินโม่ แม้สามคนนี้แข็งแกร่ง แต่น่าจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินโม่
“รนหาที่ตาย!” ผู้อาวุโสที่มีปานบนหน้าตวาดอย่างโมโห เหาะกระโจนเข้ามาหาเนี่ยเสี่ยวเชี่ยน
ตอนนี้เฉินโม่สงสัยในใจ เขารับรู้ได้ถึงพละกำลังของสามคนนี้ น่าจะเป็นปรมาจารย์แดนคุ้มกาย แต่ออร่าของสามคนนี้กลับแข็งแกร่งกว่าปรมาจารย์แดนมองขวัญที่เฉินโม่ฆ่า
อีกทั้งชุดของสามคนนี้ เป็นชุดคลุมยาวที่คนโบราณใส่ ปกติคนที่ยังใส่ชุดแบบนี้ในหัวเซี่ย ล้วนเป็นตระกูลใหญ่ที่สืบทอดกันมานาน
ที่มาของสามคนนี้ ทำให้เฉินโม่เกิดความสงสัย
บทที่ 955
บทที่ 957