ตอนที่ 348 เรื่องลำบากใจ
ถังเฉียนได้ยินเช่นนี้ย่อมร้อนใจ นางไม่สนใจว่าเวลานี้เหมาะหรือไม่ แล้วรีบเก็บข้าวของจะไปหาหวังหลง แต่เป็นครั้งแรกที่เถิงเฟิงไม่เห็นด้วยกับนาง แล้วขวางนางไว้
“เราไปตอนนี้อาจจะไม่เป็นผลดีต่อเขาก็ได้ ตรงกันข้าม เราอาจทำให้เขาเดือดร้อน ครั้งนี้เจ้าจะเอาแต่ใจตัวเองไม่ได้”
ถังเฉียนฟังเช่นนี้ก็เข้าใจทันที ที่จริงพวกเขาวางแผนไว้ก่อนแล้วเพียงแต่ไม่ได้บอกนางเท่านั้นเอง
“ดังนั้นเจ้าไม่ได้ต้องการมาหาข้า เจ้ากับเถิงอวิ๋นวางแผนไว้ก่อนแล้ว”
ในที่สุดถังเฉียนจึงเข้าใจว่าเหตุใดพวกเขาจึงไม่ได้ไปหาเหาเก๋อกับพวก นับว่ารู้แล้วว่าทำไมเขาจึงคุ้นเคยกับที่นี่มาก เพราะพวกเขาวางแผนตั้งแต่แรกแล้ว ส่วนนางเป็นเพียงห่วงโซ่หนึ่งของแผนการนี้ รวมทั้งจู่ๆ นางอยากช่วยหวังหลงไปตามหาญาติ เกรงว่าพวกเขาก็คงวางแผนไว้ก่อนแล้ว
“อาหรูน่า แม้พวกเราจะวางแผนไว้แล้วว่าจินซิวอ๋องต้องตาย แต่ข้าจะให้เจ้าเสี่ยงอันตรายไม่ได้ ข้าจึงมารับเจ้ากลับด้วยตัวเอง ขอเพียงคราวนี้เขาตาย เจ้าก็จะมีความชอบ ถึงตอนนั้นไม่ต้องคำนึงว่าเดิมเจ้ามีฐานะเช่นไร จะไม่มีใครคัดค้านที่เราอยู่ด้วยกัน”
ถังเฉียนมองดูเถิงเฟิงที่โผเข้ามากอด จู่ๆ ก็รู้สึกว่าไม่จริง
“เจ้ากับกุ้ยเฟยเป็นพวกเดียวกัน พวกเจ้าต้องการฆ่าฉู่จิ่งเหยา กุ้ยเฟยสัญญากับพวกเจ้าอย่างไร ให้ตั้งตนเป็นอ๋องหรือ”
เถิงเฟิงหันหลังกลับ ถังเฉียนไม่เคยเห็นท่าทางเช่นนี้ของเขา แผ่นหลังของเขาดูเย็นชาและโดดเดี่ยว
“ฉู่จิ่งเหยาอันตรายเกินไป ถ้าหากเขาสืบทอดราชบัลลังก์ ที่เราต้องการเป็นอิสระย่อมต้องใช้เวลา แต่ถ้าเป็นน้องๆ ที่ไม่เอาถ่านของเขา วันหลังถ้าเราอยากจะชิงภาคตะวันตกเฉียงใต้คืนหรือบุกจงหยวนก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ อาหรูน่า ถึงวันนั้น เจ้าก็คือฮองเฮา เจ้ารู้หรือไม่”
ถังเฉียนได้ยินเขาพูดเช่นนี้ก็รู้สึกเหนือความคาดหมาย เถิงเฟิงในหลายวันมานี้ นอกจากครั้งแรกที่เห็นเขาในชุดเสื้อคลุมแล้ว นางล้วนรู้สึกว่าไม่คุ้นเคย
“เจ้าเป็นใคร เจ้าเป็นใครกันแน่”
ถังเฉียนใช้มีดสั้นจ่อคอเถิงเฟิงไว้ จู่ๆ นางก็ฉุกคิดถึงที่ครั้งก่อนเคยเห็นเถิงเฟิงคนนั้น นั่นคือหงหลิงเอ๋อร์ที่ปลอมตัวเป็นเถิงเฟิง ก่อนนี้นางไม่รู้ แต่หลังจากรู้จักเถิงอวิ๋นแล้วนางจึงรู้ว่าโลกนี้ยังมีวิชาแปลงโฉม สามารถเปลี่ยนเสียงและหน้าตาคน ปลอมตัวเป็นคนอื่นได้
ที่จู่ๆ ถังเฉียนทำเช่นนี้ กลับทำให้เถิงเฟิงตกใจ
“เจ้าจะฆ่าข้าหรือ ข้าเป็นคู่หมั้นของเจ้านะ ยังจำนี่ได้หรือไม่ ข้าเองนะ…”
เถิงเฟิงคิดจะตีศีรษะถังเฉียน แต่ครั้งนี้นางไม่ยอมให้เขาทำ
“เจ้าคือหงหลิงเอ๋อร์ใช่หรือไม่ เจ้าสืบรู้ความจำของเขา แล้วแปลงโฉมเป็นเขา เจ้ามาเพื่อสังหารข้า เจ้าจงใจให้ข้าผละจากสายตาคนอื่น จงใจให้ข้าอยู่ตามลำพัง”
ถังเฉียนเหลือบมองกล่องหยกเวินเซียงหน่วน เห็นได้ชัดว่าปิดสลักอย่างแน่นหนา
“เจ้ากลัวเสี่ยวจิน จึงปิดกล่องหยกไว้ เจ้าเตรียมลงมือเล่นงานข้าแล้วใช่หรือไม่”
ทันใดนั้นคนตรงหน้าก็หัวเราะเสียงดังประหลาด นางยื่นมือออกมาดึงหน้ากากออก หงหลิงเอ๋อร์ปรากฎขึ้นตรงหน้าถังเฉียน นางคิดไม่ถึงว่าหงหลิงเอ๋อร์จะตามมาถึงที่นี่
“เจ้าดูข้าออกได้อย่างไร ข้าน่าจะปลอมตัวได้แนบเนียนไร้ช่องโหว่”
ถังเฉียนเห็นนางเผยโฉมหน้าที่แท้จริงออกมา จึงไม่จำเป็นต้องปิดบังแล้ว
“เพราะเถิงเฟิงจะไม่พูดเช่นนี้กับข้า เขาไม่เคยคิดจะเป็นเจ้าครองจงหยวน เขาบอกข้าเสมอว่าสถานที่ที่สวยที่สุดในโลกนี้คือบ้านเขาที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เหตุใดต้องไปที่อื่นด้วย เจ้าไม่เข้าใจเขาเลย”
ตอนที่ 349 เตรียมไว้ก่อนแล้ว
หงหลิงเอ๋อร์ได้ฟังเช่นนี้ก็หัวเราะร่า
“ข้าไม่เข้าใจเขา ข้าว่าเจ้าต่างหากที่ไม่เข้าใจผู้ชาย เจ้าฆ่าข้าสิ เหตุใดเจ้าถึงไม่ลงมือ เจ้ารู้ดีว่าขณะนี้ไม่มีโอกาสแล้ว ที่ข้ามาก็เพื่อสังหารจินซิวอ๋อง เวลานี้เขาอยู่อย่างยากลำเค็ญที่เสิ้งจิง รอให้ทัพหนุนเหล่านี้ผ่านไปแล้ว เขาจะต้องตายอย่างไร้ที่กลบฝัง”
จู่ๆ ถังเฉียนก็รู้สึกว่าเบื้องหน้าสายตาร้อนผ่าวสว่างจ้า แสงนั่นแผดเผาจนดวงตานางบาดเจ็บ นางยกแขนขึ้นบังแสงไว้ หงหลิงเอ๋อร์จึงฉวยโอกาสหนีไป นางหายไปจากจุดกำเนิดแสง ถังเฉียนรู้ว่านี่เป็นแสงจ้าป้องกันชีวิตประจำเผ่าของหงหลิงเอ๋อร์ นางทำได้เพียงหลบ แต่ไม่สามารถแก้ได้ แล้วได้ยินเสียงหงหลิงเอ๋อร์พูดว่า
“ส่วนเจ้า ก็ต้องตายไปกับเขา ฮ่าฮ่า…”
แม้ว่าถังเฉียนจะเข้าใจแล้วและพบความผิดปกติของหงหลิงเอ๋อร์ แต่สายไปแล้ว ถังเฉียนผละจากที่นี่ตรงไปยังหมู่บ้านสกุลหวัง ตอนที่นางมาท่านอ๋องมอบภารกิจลับให้นาง นางยังจำได้ แต่ครั้งนี้นางจำเป็นต้องลงมือล่วงหน้า
“เสี่ยวจิน ไปหาเหาเก๋อ พาเขามาหาข้า”
ถังเฉียนปล่อยเสี่ยวจิน ส่วนนางตรงไปที่ทางเส้นนั้นทันที นางสำรวจตำแหน่งไว้ก่อนแล้ว เพียงแต่รอดินระเบิดของเหาเก๋อเท่านั้น พวกเขาสามารถระเบิดภูเขาลูกนี้ ถึงตอนนั้นทุกอย่างก็ไม่ทันกาลแล้ว
เมื่อถังเฉียนมาถึง เห็นทหารม้าอยู่ข้างหน้านาง ถือป้ายคำสั่งควบม้าผ่านไป เหาเก๋อนำดินระเบิดมาให้ จัดวางเรียบร้อย ทหารกำลังเดินทัพมา ด้านล่างมีทัพหน้าผ่านไปแล้ว
“ระเบิดเขาเดี๋ยวนี้ ต้องมีคนบาดเจ็บล้มตายอย่างเลี่ยงไม่ได้”
“ระเบิด!”
สายตาถังเฉียนจ้องมองอย่างแน่วแน่ นางเป็นหมอที่รักษาช่วยชีวิตคน แต่นางเข้าใจดีว่าตนเองไม่ใช่เป็นเพียงหมอเท่านั้น ในยามที่บ้านเมืองวุ่นวาย นางจำเป็นต้องช่วยคนมากขึ้น แม้เหตุผลนี้อาจจะฝืนไปบ้าง กระทั่งไม่สามารถพูดให้ตนเองยอมรับได้ แต่นางรู้ดีว่านางไม่สามารถปล่อยให้ฉู่จิ่งเหยารอความตายอยู่ที่เสิ้งจิงได้
“ตูม ตูม…”
อานุภาพของดินระเบิดรุนแรงกว่าที่ถังเฉียนคาดไว้มาก ภูเขาถล่มลงมา ทัพหน้ากับทัพหลังถูกตัดขาดออกจากกัน ถังเฉียนยืนห่างออกไปมองดูเศษฝุ่นฟุ้งกระจายทั่วท้องฟ้า ถึงนางจะยืนอยู่ไกลพอ แต่ก็ยังรู้สึกว่าท้องฟ้าหมุนแผ่นดินเคลื่อน
“เจ้านาย เราบรรลุหน้าที่แล้ว”
ถังเฉียนเกาะแขนเหาเก๋อยืนขึ้น แล้วพูดว่า
“ ไป เราไปหาหวังหลง ตอนนี้เขายังตกอยู่ในอันตราย”
เหาเก๋อขี่ม้าตามถังเฉียนมาตลอดทาง เขามีคำถามอยากถามนาง แต่เขาไม่สามารถเอ่ยปากได้
“เจ้าอยากรู้ใช่ไหมว่าเหตุใดข้าจึงดูออกว่าเป็นเถิงเฟิงตัวปลอม เหตุใดถึงบอกเจ้าคนเดียว ไม่บอกแม้กระทั่งฉู่จิ่งเหยา”
เหาเก๋อขี่ม้าอยู่ข้างๆ ถังเฉียน เขานึกแปลกใจตลอดเวลา เขาไม่น่าจะเป็นตัวเลือกแรกของถังเฉียน
“ถ้าเทียบกับคนแล้ว ข้าย่อมเชื่อใจตัวเองมากกว่า หงหลิงเอ๋อร์เคียดแค้นข้า ต่อให้นางแกล้งทำเป็นชอบข้า แต่ลึกๆ ในใจแล้วก็ยังเกลียดข้า”
ถังเฉียนพูดจบก็หวดแส้ลงไป ร่างนางพุ่งทะยานออกไปราวกับลูกธนู แต่นางไม่ได้บอกเหตุผลที่แท้จริง เพราะตอนที่เถิงเฟิงกอดนางนั้น นางจะรู้สึกอบอุ่น ส่วนการเต้นของหัวใจเถิงเฟิงต่างจากคนปกติ ในการกอดครั้งแรก นางรู้ว่านั่นคือเถิงเฟิง แต่ครั้งที่สองการเต้นของหัวใจเขาไม่เหมือนเดิมแล้ว
นั่นพิสูจน์ว่าเถิงเฟิงมาแล้ว แต่คนที่อยู่ตรงหน้ากลับไม่ใช่ ถังเฉียนไม่เผยความลับนี้ให้ใครรู้ นี่เป็นความลับของเถิงเฟิง เขาเคยบอกว่าแม้แต่มารดาเขาก็ยังไม่รู้
“เถิงเฟิง เจ้ากลัวว่าตัวเองจะอายุไม่ยืน จะทำให้พวกเขาเสียใจใช่หรือไม่”
ถังเฉียนรับปากเขาว่าจะหาวิธีรักษา แต่นางยังไม่มีเบาะแสเลย