EG บทที่ 770 เซอร์ไพรส์
“เมื่อวานมีกี่สายที่โทรมาหาผม?..เป็นสายจากบริษัทไหนบ้าง?..อืม..ขอลิสต์รายชื่อบริษัทที่โทรมาทั้งหมดแม้ว่าคนที่โทรมาจะไม่ใช่ซีอีโอของบริษัทก็ตาม”
เฝิงอยู่ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ก่อนจะยกกาแฟขึ้นจิบ
“ถ้ารวมทั้งหมดมีประมาณ 62 สายครับ..ผมได้แยกรายชื่อตามขนาดของบริษัทและตำแหน่งที่พวกเขารับผิดชอบเป็นที่เรียบร้อยแล้ว..ข้อมูลทั้งหมดอยู่ในคอมพิวเตอร์ของบอสแล้วครับ”
ราล์ฟรายงานให้เฝิงหยู่ทราบ
เฝิงหยู่จึงเปิดไฟล์Excelขึ้นมาดูรายละเอียดตามที่ราล์ฟแจ้ง ในขณะนี้ไฟล์Excelไม่ได้มีฟังก์ชันมากมายนักแต่มันก็ถือว่าล้ำหน้ากว่าซอฟต์แวร์ที่ใช้กันทั่วไปในสำนักงานต่างๆ เฝิงหยู่รู้จักฟังก์ชั่นพื้นฐานของโปรแกรมนี้เป็นอย่างดี ฟังก์ชันขั้นสูงที่เขาเคยใช้เมื่อชีวิตก่อนยังไม่ได้รับการพัฒนาในขณะนี้
แต่เฝิงหยู่ไม่ได้บอกหลิวชุนซีให้ทราบถึงฟังก์ชั่นขั้นสูงของโปรแกรมExcelในอนาคต เขาแค่บอกให้หลิวชุนซีพัฒนาMicrosoft Officeต่อไปและมันจะกลายเป็นส่วนสำคัญที่สร้างรายได้ไม่ใช่น้อย เฝิงหยู่ไม่ทราบวิธีการพัฒนาแต่เขารู้ผลลัพธ์ที่มันควรจะเป็น
หากหลิวชุนซีพัฒนาจนมันประสบความสำเร็จ เฝิงหยู่ก็จะสามารถแย่งตลาดของโปรแกรมMicrosoft Officeจากบริษัทของไมโครซอฟท์มาได้ แม้ว่าเริ่มแรกมันจะเริ่มต้นเพียงแค่ตลาดจีนแต่มันก็สามารถขยายส่วนแบ่งทางการตลาดไปยังประเทศอื่นๆได้ในไม่ช้า ซอฟท์แวร์นี้ก็เปรียบเหมือนกับ Cash Cows [1] ในชีวิตก่อนของเฝิงหยู่ Microsoft Office ถือเป็นผลิตภัณฑ์ที่สร้างรายได้ให้กับไมโครซอฟท์เป็นอย่างดีและมันยังสามารถสร้างกำไรได้หลายพันล้าน!
แน่นอนว่าเฝิงหยู่จะไม่ยอมให้ลีโนโวเป็นฝ่ายละเมิดลิขสิทธิ์ แต่เขาสามารถซื้อลิขสิทธิ์ที่ถูกต้องได้ตลอดเวลา ในฐานะที่เขาเป็นคณะกรรมการบริหารคนหนึ่งของไมโครซอฟท์และยังถือเป็นบุคลากรที่มีค่าเช่นนี้ ก็คงไม่น่าจะเป็นปัญหาสำหรับเขาที่จะได้รับสิทธิบัตรแบบพื้นฐานจากไมโครซอฟท์ ไม่แน่ว่าบริษัทไมโครซอฟท์อื่นๆก็อาจมีลิขสิทธิ์แบบเดียวกันก็ได้
บริษัทแรกในลิสต์รายชื่อที่เฝิงหยู่เปิดดูสร้างความเซอร์ไพรส์ให้เขาไม่น้อย ซีอีโอของบริษัทเดลล์(Dell) ลงทุนติดต่อมาหาเขาด้วยตัวเอง ดูท่าเขาต้องการตลาดจีนเป็นอย่างมาก
บริษัทต่อๆไปก็เป็นแบรนด์ใหญ่ทั้งหมด แต่บริษัทที่อยู่ในลำดับล่างๆของลิสต์รายชื่อเฝิงหยู่ไม่ค่อยคุ้นนัก บางทีพวกเขาอาจเป็นบริษัทที่เกิดขึ้นทีหลังจนเฝิงหยู่ไม่ทันได้สังเกตเห็นเมื่อในชีวิตก่อน
“แล้วรายชื่อบริษัทอินเทอร์เน็ตและซอฟต์แวร์ที่ตั้งอยู่ในซีแอตเทิลล่ะครับ?”
เฝิงหยู่ปิดไฟล์ลงและเอ่ยถามราล์ฟ
“บอส..คุณจะไม่ติดต่อพวกเขากลับไปหรือครับ?” ราล์ฟเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ
“ทำไมผมต้องติดต่อกลับไปด้วยล่ะ? หากพวกเขาเป็นกังวลมากนักเดี๋ยวก็คงติดต่อมาอีกแต่ถ้าไม่..ผมก็ไม่จำเป็นที่ต้องสนใจ”
ทันทีที่เฝิงหยู่ตอบกลับราล์ฟก็ยิ่งตะลึงไปกันใหญ่
“แต่คนเหล่านี้ล้วนแต่เป็นผู้บริหารระดับสูงและพวกเขายังเป็นหุ้นส่วนของไมโครซอฟท์ด้วยนะครับ”
“ราล์ฟ..มีอยู่อย่างหนึ่งที่คุณต้องทำความเข้าใจให้ดี..ผมเป็นคนจ้างคุณมาทำงานไม่ใช่ไมโครซอฟท์..คุณได้ทำงานที่นี่ก็เพราะผมนั่งอยู่ในตำแหน่งผู้อำนวยการของไมโครซอฟท์..หากผมไม่ได้เป็นผู้อำนวยการของไมโครซอฟท์อีกต่อไป..คุณยังจะส่งรีซูเม่มาให้ไมโครซอฟท์รับคุณเข้าทำงานใหม่หรือจะลาออกไปพร้อมกับผมล่ะ?”
เฝิงหยู่มองไปที่ราล์ฟ ในความคิดของเขานั้นต้องทำให้ราล์ฟเข้าใจเรื่องนี้ให้ชัดเจน
ราล์ฟถึงกับชะงักไปทันที เขาตัดสินใจเข้าทำงานกับเฝิงหยู่เพราะเฝิงหยู่เป็นผู้อำนวยการของไมโครซอฟท์แต่ดูเหมือนเขาจะเข้าใจผิดไป เขาเป็นผู้ช่วยของเฝิงหยู่และใช้สถานที่ของบริษัทไมโครซอฟท์เป็นที่ทำงานเท่านั้น
ราล์ฟคิดอยู่พักหนึ่ง หากเขาออกจากเฝิงหยู่ก็ใช่ว่าเขาจะสามารถปรับตัวเข้ามาทำงานในระบบของบริษัทไมโครซอฟท์ได้แต่ถ้าเขาเลือกติดตามเฝิงหยู่และพยายามทำความเข้าใจกับการทำงานของเฝิงหยู่ให้ดีที่สุดก็เท่ากับว่าเขาได้เปรียบแล้ว ไม่ต้องมาพัฒนาศักยภาพของตัวเองให้เหมาะสมกับไมโครซอฟท์ใหม่!
“บอส..ผมเลือกติดตามบอสไปอยู่แล้วครับ”
ราล์ฟก้มศีรษะลงเล็กน้อย แน่นอนว่าเฝิงหยู่ค่อนข้างพอใจกับคำตอบของราล์ฟไม่น้อย
“การเป็นผู้ช่วยที่ดีคุณต้องรู้ว่าควรถามอะไรตอนไหน..หากผมต้องการให้คุณทำอะไรสักอย่างให้นั่นก็เพราะผมจ่ายเงินจ้างคุณ..ในทางกลับกันคุณไม่มีสิทธิ์มาตัดสินใจแทนผมว่าผมต้องทำอะไร..เข้าใจใช่มั้ยครับ?”
“เข้าใจแล้วครับ..ข้อมูลที่บอสต้องการอยู่ในคอมพิวเตอร์ของบอสแล้วครับ..ผมจัดการให้เรียบร้อยแล้ว”
ราล์ฟตอบกลับแม้ว่าเฝิงหยู่จะมีอายุน้อยกว่าเขาแต่ความสำเร็จของเฝิงหยู่นั้นเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถเอื้อมถึงจริงๆ
เฝิงหยู่เริ่มเปิดไฟล์นั้นขึ้นมาและอ่านรายละเอียดทั้งหมด เข้าอาจใช้ภาษาอังกฤษได้อย่างคล่องแคล่วแต่ศัพท์บางคำก็ยากเกินกว่าที่เขาจะเข้าใจได้ ชื่อบริษัทส่วนใหญ่เป็นบริษัทที่เฝิงหยู่ไม่เคยได้ยินมาก่อนซึ่งราล์ฟเองก็ไม่ได้เน้นให้เห็นความสำคัญมากนัก อาจเป็นไปได้ที่บริษัทพวกนี้ไม่ได้เป็นบริษัทใหญ่หรือมีชื่อเสียงมากนัก มันมีความเสี่ยงสูงเกินไปหากจะลงทุนในบริษัทเหล่านี้
เฝิงหยู่กวาดสายตาผ่านรายชื่อบริษัทเหล่านี้อย่างคร่าวๆ เขากำลังมองหาบริษัทที่เขาอาจรู้จักและต้องการให้เป็นบริษัทที่เพิ่งจดทะเบียนได้ไม่นาน ไม่ว่ามันจะเป็นการคุกคามบริษัทเหล่านี้หรือไม่แต่การที่พวกเขาจะยื่นมือเข้าไปลงทุนด้วยก็ถือเป็นข้อตกลงที่ดี
กริ๊ง!กริ๊ง!กริ๊ง!
เฝิงหยู่ปรายตาไปที่โทรศัพท์ก่อนจะส่งสัญญาณให้ราล์ฟเป็นคนรับสาย
“สวัสดีครับ..นี่คือห้องทำงานของคุณเฝิงประจำสำนักงานไมโครซอฟท์ครับ”
[“คุณราล์ฟหรือครับ? ผมคือซาบุรุ ฮิราทานิจากโตชิบานะครับ..ผมเคยโทรมาก่อนหน้านี้แล้วแต่ทำไมคุณเฝิงถึงไม่ติดต่อกลับมาล่ะครับ?”]
เสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัยของซาบุรุ ฮิราทานิดังผ่านสายโทรศัพท์ออกมา
ราล์ฟเห็นว่าเจ้านายของตนไม่ต้องการที่จะพูดสายด้วยจึงตัดสินใจปฏิเสธสายนี้แทนเฝิงหยู่ทันที
“คุณซาบุรุ ฮิราทานิครับ..ผมแจ้งคุณไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะครับว่าถ้าเจ้านายผมว่างเมื่อไหร่เขาจะตัดสินใจโทรกลับไปหาคุณเอง..ถ้าคุณไม่มีธุระอะไรเพิ่มเติมผมขออนุญาตวางสายนะครับ!”
กริ๊ก! สายถูกตัดไปทันที
ซาบุรุ ฮิราทานิถึงกับตกตะลึง เป็นแค่ผู้ช่วยผู้อำนวยการของไมโครซอฟท์แต่กล้าตัดสายของเขาทิ้ง มันมากเกินไปแล้ว!
ซาบุรุ ฮิราทานิจึงรายงานเรื่องนี้ให้กับบอร์ดบริหารของไมโครซอฟท์ทราบทันที นี่มันมากเกินไป!
เฝิงหยู่พูดขึ้นโดยไม่คิดที่จะเงยหน้าออกจากเอกสาร
“ไม่ต้องไปสนใจพวกปลาซิวปลาสร้อยพวกนั้นหรอก”
“ครับบอส”
ถ้าซาบุรุ ฮิราทานิรู้ว่าเฝิงหยู่เรียกตัวเองว่าปลาซิวปลาสร้อยเขาคงเต้นเป็นเจ้าเข้าอย่างแน่นอน เขาเป็นหนึ่งในหุ้นส่วนใหญ่ของโตชิบา เป็นถึงผู้บริหารระดับสูงของบริษัทข้ามชาติระดับต้นๆของโลก! ทำไมถึงกล้าไปดูถูกเขาเช่นนั้น?
ราล์ฟก็เข้าใจเจ้านายของตัวเองไม่น้อย อย่างแรกเลยเจ้านายของเขาอาจไม่ชอบบริษัทญี่ปุ่นเพราะเขาเป็นคนจีน ภายนอกของเจ้านายเขาอาจดูเป็นคนอ่อนน้อมแต่ข้างในค่อนข้างหยิ่งพอสมควร เขากล้าที่จะดูถูกผู้บริหารระดับสูงเหล่านั้นก็อาจเป็นเพราะกลุ่มคนพวกนั้นไม่ได้ร่ำรวยหรือประสบความสำเร็จแบบที่เจ้านายของเขาเป็น หากเป็นราล์ฟเองก็อาจจะโกรธเช่นกันเมื่อคนที่ประสบความสำเร็จไม่เท่าตนเองมาชี้นิ้วออกคำสั่งให้ทำอย่างนั้นอย่างนี้
สิ่งสำคัญที่สุดราล์ฟรู้ว่าเจ้านายของเขาไม่ชอบที่จะจัดการอะไรด้วยตัวเอง เฝิงหยู่ให้ราล์ฟทำงานที่ไมโครซอฟท์ทั้งหมดแทนเขาและเฝิงหยู่ก็มีหน้าที่เซ็นชื่อรับรองเท่านั้น ด้วยวิธีนี้อาจมองได้ว่าราล์ฟมีอำนาจมากกว่าแต่ก็มีงานท่วมเป็นภูเขาเช่นกัน
ราล์ฟคิดว่าหากตัวเองทำตามคำสั่งของเฝิงหยู่และทำภารกิจต่างๆที่เฝิงหยู่มอบหมายให้สำเร็จ เขาจะได้รับค่าตอบแทนเป็นเงินจำนวนมาก เจ้านายของเขาใจดีมากหากเขาอารมณ์ดี
สายที่สองโทรเข้ามาและราล์ฟก็จัดการตอบกลับไปเช่นเดิม หลังจากที่รู้ว่าใครเป็นคนคุยสายด้วยแล้ว ราล์ฟก็จัดการลิสต์รายชื่อพวกเขาว่าปลาซิวปลาสร้อยทันที!
เฝิงหยู่ยังคงอาจรายละเอียดในไฟล์นั้นต่อไป ทันใดนันเขาก็สะดุดตาเข้ากับชื่อหนึ่ง ‘อเมซอน!’
บริษัทนี้เพิ่งก่อตั้งเมื่อปีที่แล้วหรอกหรือ? พวกเขาต้องการเงินทุนในตอนนี้หรือเปล่า? อ่า..รู้แล้ว! ฉันรู้แล้วว่าตัวเองจะทำอย่างไรกับเรื่องที่น่าเซอร์ไพรส์ขนาดนี้!
[1] Cash Cows – สินค้าที่มีส่วนแบ่งทางการตลาดสูงแต่มีอัตราการเติบโตต่ำ อย่างไรก็ตามสินค้าและบริการในกลุ่มนี้ยังสามารถสร้างรายได้ให้กับธุรกิจอยู่เรื่อยๆได้อย่างต่อเนื่อง
ติดตามเพจใหม่ได้ที่ https://www.facebook.com/ceonovel23