เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 727
พู่！
ในปากของฮู๋หยางพ่นเลือดสดออกมาอย่างนับไม่ถ้วน
เขาถูกเสือขาวไล่ฆ่าเหมือนสุนัขพเนจรตัวหนึ่งที่จิตใจกระสับกระส่าย
ตอนนี้ร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส
เริ่นเทียนสิงไม่ยื่นมือมาช่วยอีก
เขาก็ตายแน่นอนแล้ว！
“ฮ่า ๆ ！”
“ตอนนี้ใครก็ช่วยแกไม่ได้แล้ว ไปตายซะเถอะ！”
เสือขาวที่ไล่ตามขึ้นมาหัวเราะอย่างดุร้าย ระหว่างที่พูดมีดรบในมือก็หันฟันลงไปทางคอของฮู๋หยางอย่างดุร้าย
ในพริบตานั้นสีหน้าของฮู๋หยางก็ขาวซีด
ขาวซีดจนไม่มีสีเลือดแม้แต่นิด！
ในใจของเขาเต็มไปด้วยความหมดหวังแล้ว
ตัวเองต้องตายแล้วเหรอ……
ฟิ้ว！
จู่ ๆ
เงาร่างหนึ่งเร็วเหมือนลม
ปรากฏเพียงครู่เดียวและหายไปอย่างรวดเร็ว
เพ้ง！
เสียงดังสนั่นเสียงหนึ่ง
เสือขาวทั้งคนรู้สึกถึงพลังที่แข็งแกร่งหนึ่งโจมตีมา
พลังที่แข็งแกร่งนี้
เขาเพียงเคยรู้สึกถึงบนตัวของท่านแม่ทัพ！
นาทีนั้น
ผู้แข็งแกร่งเหมือนเสือขาวต่างก็บินพลิกออกไปแล้ว
“ท่านเจ้าพันธมิตรใหญ่！”
ฮู๋หยางมีใบหน้าที่ดีใจมาก
เริ่นเทียนสิงมองเขาแวบหนึ่งแล้ว พูดเสียงเย็นชา“คนไร้ค่า！”
ฮู๋หยางก้มหน้าทันที สั่นไปทั้งตัว
เขารู้สึกถึงได้
เจ้าพันธมิตรใหญ่ได้โมโหแล้ว！
และเสือขาวที่ถูกโจมตีบินออกไป
เปลืองแรงมากถึงฝืนหยุดให้ร่างกายของตัวเองมั่นคงได้
เขามองเริ่นเทียนสิงอยู่ด้วยใบหน้าที่ตกตะลึง
“นายคือหยางเฟิง？”
เริ่นเทียนสิงจ้องมองถามเสือขาว
ในดวงตาที่แหลมคมชนิดนั้นเหมือนต้องการฉีกคนให้เป็นชิ้น ๆ ！
“ฮิ ๆ ！”
เสือขาวยิ้มเบา ๆ เสียงหนึ่ง“เฉือนตาหมาของแก！ ท่านแม่ทัพก็เป็นชื่อที่แกสามารถเรียกตรง ๆ ได้เหรอ？”
“กูก็คือเสือขาว ไม่ว่าสถานการณ์ใดก็ไม่ปิดบังชื่อแซ่จริง ๆ ของตัวเอง ！”
“เสือขาว？”
เริ่นเทียนสิงย่นคิ้วแล้ว จากนั้นส่ายหน้าพูด“ไม่เคยได้ยิน！ นายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน ถอยไปเถอะ！”
ความหดหู่ ความผิดหวังในดวงตาของเริ่นเทียนสิงไม่ปิดบังแม้แต่นิด！
เดิมทีเขาคิดว่าเสือขาวก็คือหยางเฟิง
ยังไงเสือขาวพลังแข็งแกร่ง เป็นผู้แข็งแกร่งของแดนปรมาจารย์ใหญ่สูงสุดอย่างสิ้นเชิง
ตงไห่เล็ก ๆ สามารถปรากฏผู้แข็งแกร่งของแดนปรมาจารย์ใหญ่สูงสุดคนหนึ่งได้ ถือว่าขัดความตั้งใจของสวรรค์แล้ว
แต่คนนี้คิดไม่ถึงว่าไม่ใช่หยางเฟิง？
ยังเป็นลูกน้องคนหนึ่งของหยางเฟิง？
หยางเฟิงนั่นสรุปแล้วเป็นใคร？
คิดไม่ถึงให้ลูกน้องที่แข็งแกร่งอย่างนี้ ยินยอมสมัครใจทุ่มเทชีวิตเพื่อเขา
ทันใดนั้น
ในใจของเริ่นเทียนสิงก็พรั่งพรูความแปลกใจที่รุนแรงขึ้นมา！
“แกไปตาย！”
“กระทั่งฉายานามของกูต่างก็ไม่เคยได้ยิน กูจะฆ่ามึง！”
ฟังคำพูดของเริ่นเทียนสิงอยู่
มองการดูถูกที่ไม่ปิดบังแม้แต่นิดนั่นของเขาที่มีต่อตัวเอง！
เสือขาวจู่ ๆ โมโหมาก！
ความโกรธเผาไหม้รุนแรงที่หน้าอกของเขา
“ฆ่า！”
เสือขาวมือกำมีดรบมุ่งไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญ！
เริ่นเทียนสิงมองเสือขาวแวบหนึ่งแล้ว พูดอย่างหงุดหงิด“มดก็คือมด รนหาความตายต่างก็กระตือรือร้นอย่างนี้！ ไม่ว่าแกเป็นหยางเฟิงหรือเปล่า แกก็ต้องตายแน่นอนแล้ว！”
กริ๊ง！
พูดจบ
เริ่นเทียนสิงดึงดาบยาวเล่มหนึ่งออกมาจากข้างเอว
ดาบนี้
เป็นดาบอ่อนเล่มหนึ่ง
แต่อยู่ในมือของเริ่นเทียนสิง
กลับตรงและแข็งแกร่งมาก ความสามารถได้แสดงออกมาให้เห็นหมด ！
ขัดเล็กน้อย
แสงเย็นกระพริบผ่าน
แสงดาบนั่นเพียงแค่แตะเบา ๆ บนมีดใหญ่ของเสือขาว
ตึ้ง！
ต่อมาก็คือเสียงดังสนั่นสะเทือนเลื่อนลั่น
เสือขาวบินพลิกออกไปอีกครั้ง
พู่！
วันนี้
ตั้งแต่เสือขาวตามหยางเฟิงกลับมา เป็นครั้งแรกที่กระอักเลือดสด！
แข็งแกร่ง！
เริ่นเทียนสิงคนนี้แข็งแกร่งมากแล้ว！
ต่างก็ต้องแข็งแกร่งกว่านายพล ผู้บัญชาการใหญ่ของประเทศศัตรูเหล่านั้นที่ตัวเองเจอที่ชายแดนอีก！
อีกทั้งแข็งแกร่งจนเหลือเชื่อ！
ให้ตัวเองแม้กระทั่งแรงเอาคืนต่างก็ไม่มี！
ตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนนี้อย่างเด็ดขาด！
พอคิดถึงที่นี่
เสือขาวโกรธแค้นมาก
มิน่าล่ะคนนี้สามารถกลายเป็นเจ้าพันธมิตรใหญ่บู๊ได้
มาออกนั่งบัญชาการที่จงโจวเปี้ยนเหลียงด้วยตัวเอง！
ถ้าหากพลังไม่แข็งแกร่งเกรงว่าก็ถูกฆ่านานแล้ว！