บทที่ 573 จุดคุ้มทุน (6)
[เมือง ไทนิส]
ผมไปตัวเมืองกับฮารินและบอส ลมทะเลพัดเบาๆในเมืองท่าเรือที่คึกคัก
พวกเราไปเที่ยวสถานที่เพลิดเพลินกับผู้ขายอาหารและร้านค้า
มีบางอย่างที่สดชื่นเกี่ยวกับการได้เห็นโลกที่ผมไม่ได้สร้างขึ้นมาเองแล้ว
“ฮาจิน.”
ขณะที่ผมกำลังตรวจสอบม้วนหนังสือที่วางขายที่ร้านขายเวทมนตร์บอสก็เรียกหาผม
“ว่าไง?”
“ดูนั่นสิ”
บอสชี้ไปที่แผงขายของ
[ตุ๊กตายัดไส้. เริ่มต้นเพียง 8 ชิลลิง]
มันเป็นร้านขายตุ๊กตา บอสกำลังมองหาตุ๊กตาหมีโดยเฉพาะ
“คุณชอบหมีเหรอบอส? ฉันเดาว่านั้นเป็นข้ออธิบายว่าทำไมคุณถึงชอบหมวกหมีมากขนาดนั้น”
“ไม่นะ ฉันไม่…นายมีเงินไหม”
เธอถามเหมือนผู้กระทำผิด
“อ๊ะ มีสิ”
ผมให้เหรียญทองคำแก่เธอด้วยรอยยิ้ม มันเป็นส่วนหนึ่งของเงินที่ผมได้รับเพื่อพาฮารินมาที่นี่
“อืมม ขอบคุณ”
บอสเดินไปที่แผงขายและหยิบตุ๊กตาที่ถูกยัดนุ่นขึ้นมา แต่ดูเหมือนว่ามันยังไม่พอเพราะเธอหยิบแมวยัดขึ้นมาด้วยมืออีกข้าง ผมมองดูเธอด้วยรอยยิ้มก่อนที่จะหันไปมองแผงอื่นๆ
…เมื่อก่อน
“อะไร.”
ทันใดนั้นคนที่ถูกปล้นก็ปรากฏตัวและล้อมผม ร่างกายของพวกเขามีขนาดใหญ่ราวกับว่าพวกเขาได้รับการหุ้มเกราะอย่างเต็มที่ภายใต้เสื้อคลุมของพวกเขาและพวกเขาแต่ละคนมีดาบคมแขวนอยู่บนเข็มขัดของพวกเขา
“….”
มือสังหารจาก อรันเฮลล์ อยู่ที่นี่แล้วเหรอ
“พวกแกเป็นใคร?”
บอสกลับมาหาผมอย่างรวดเร็วพร้อมพลังเวทมนตร์ของเธอ ผมยังเอา Desert Eagle ออกมาด้วยในขณะนั้นคนที่ดูเหมือนจะเป็นผู้นำก็กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เคารพ
“…คุณ คิมฮาจิน ถูกต้องไหม พวกเรามารับคุณภายใต้คำสั่งของ
ผู้บัญชาการดาบคิมซูโฮ”
*************************************************************************
[สาธารณรัฐลีโอเรส – ห้องใต้ดินของ เซเรเน่]
เซเรเน่ ได้รับข้อความจาก คิมซูโฮ ว่า ฮาริน และสหายของเขามาถึง
ไทนิส แล้ว
เธอประหลาดใจที่พวกเขาสามารถเข้าสู่สาธารณรัฐได้โดยไม่ถูกสังเกตเห็นจากผู้คุมชายแดน แต่ไม่ว่ายังไงเธอสั่งให้อัศวินของเธอไปเรียกพวกเขามา
“จากการสอบสวนของเรา เขาเป็นนักแม่นปืนระดับ F จากลอเรนซิโอ้”
“…อะไรนะ?”
อย่างไรก็ตามการไต่สวนของสาธารณรัฐแสดงให้เห็นว่าชายผู้ที่ถูกยกย่องอย่างสูงจากผู้บัญชาการดาบคือนักแม่นปืนระดับ F
“ไม่มีทาง…บางทีเขาอาจจะอยู่ที่อันดับ F โดยมีจุดประสงค์บางอย่าง”
“ไม่น่าเป็นไปได้ เขาเป็นมือใหม่ที่เพิ่งเข้าร่วมกองทัพเมื่อหนึ่งปีก่อน”
“….”
เซเรนเงียบลงและหันไปมองชายที่อยู่ในคุกแก้ว ดูเหมือนว่าเขาไม่รู้ว่าเขาอยู่ในคุกเพราะเขาหาวอย่างไม่แยแสในเก้าอี้ของเขา
“แล้วคนอื่น ๆ ล่ะ?”
“พวกเรายืนยันถึงตัวตนของลูกสาวของตระกูลลอเรนแต่ไม่สามารถระบุตัวอีกคนได้ ไม่มีบันทึกของเธอเลย”
“หืมมม ….”
เซเรเน่ ขมวดคิ้วและถูคางของเธอ
นักแม่นปืนระดับ F ที่หยุดสงครามได้ด้วยตัวคนเดียวงั้นเหรอ? มันเป็นเรื่องตลกที่สนุกที่สุดที่เธอได้ยิน เธอไม่เชื่อว่านักแม่นปืนคนนี้ซ่อนความแข็งแกร่งของเขาเอาไว้ เขาดูเป็นใบ้และเธอก็ไม่รู้สึกถึงพลังเวทใดๆจากเขา สิ่งมีชีวิตที่ไม่มีพลังเวทงั้นเหรอ คิมซูโฮจะเอาชนะเขาไม่ได้จริงๆเหรอ
‘ลีเคนโด จำเป็นต้องทดสอบเขาไหม? ผู้บัญชาการดาบโกหกงั้นเหรอ?”
ขณะที่ เซเรเน่ กำลังตัดสิน คิมฮาจิน …
ตู้ม!
ประตูห้องใต้ดินเปิดออกและอัศวินตะโกนอย่างเร่งด่วน
“คุณหนู เส้นทางแห่งมอนสเตอร์เปิดในเมืองหลวงแล้ว!”
“…อะไรนะ?!”
เซเรเน่ ทำหน้าบึ้งทันที อัศวินผู้พิทักษ์คิมฮาจินก็วิ่งออกไปทันทีและ
เซเรนก็จ้องมองที่คิมฮาจิน
‘เขาดูเหมือนทหารสามัญระดับ F ไม่ว่าฉันจะสังเกตเขามากแค่ไหนก็ตาม มันคงโอเคที่จะทิ้งเขาไว้ที่นี่คนเดียวใช่ไหม? ไม่ แต่จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพ่อรู้
ก๊อง – ก๊อง – ก๊อง-
“ว้ายยย!”
ในขณะนั้นชายในคุกแก้วเริ่มเคาะกำแพงแก้ว
“ ชิ นายทำให้ฉันตกใจ…จะทำอะไร!”
เซเรเน่กระโดดด้วยความประหลาดใจแล้วก็รู้ว่าชายคนนั้นกำลังพูดอะไรบางอย่าง
“…ฮะ?”
เธอเดินขึ้นไปบนกำแพงพร้อมกับขมวดคิ้ว เมื่อเห็นปากของชายจากระยะใกล้เธอก็สามารถอ่านปากเขาได้
– ถ้าพวกมันเป็นมอนสเตอร์ธรรมดา …
– ไม่สำคัญว่ามีกี่ตัว …
– ฉันสามารถจัดการพวกมันได้ …
– ฉันคนเดียวก็พอ…
“เขากำลังพูดอะไร……”
ขณะที่ เซเรเน่ บ่นชายผู้นั้นถือเครื่องจักรแปลกๆมันคือ Desert Eagle ซึ่งดูเหมือนก้อนโลหะในสายตาของ เซเรเน่
“นั่นอะไรน่ะ?” เซเรนถาม
คิมฮาจินยิ้มและตอบกลับ
– อาวุธพิเศษสำหรับการสังหาร
“…สังหาร?”
ตู้มมม-!
เสียงดังขึ้นพร้อมกัน แผ่นดินไหวเทียมปะทุขึ้นและมีหลุมขนาดใหญ่ปรากฎขึ้นบนพื้น
กี้ๆๆๆๆๆ…
เสียงแปลกๆดังขึ้นจากรู มันเป็นการผสมผสานของเสียงร้องของ
มอนสเตอร์ เวลาผ่านไปนานแล้วตั้งแต่ ‘ทางมอนสเตอร์’ ถูกสร้างขึ้นใกล้กับเมืองหลวง เซเรนกัดฟันของเธอแล้วดึงดาบออกมา
“….”
จากนั้นเธอมองดูที่คิมฮาจิน เขาจ้องมองเธอเหมือนเด็กไร้เดียงสาเคาะที่ผนังกระจก คิมฮาจินก็พูดออกมาอีกครั้ง
– ให้ฉันออกไป
เขาดูผ่อนคลายมาเหลือเกินไป
ก๊าสสสสสส!
เสียงร้องของมอนสเตอร์ดังขึ้น
ก๊องๆๆๆ
และชายในคุกแก้วก็เรียกร้องให้เธอปล่อยตัวเขาออกไป
– แค่ให้ฉันออกไป ฉันจะจัดการพวกมันให้เธอเอง
เมื่ออ่านปากของเขา เซเรเน่ ก็ขมวดคิ้ว
“หืมมม ถ้านายมั่นใจมากทำไมนายไม่พังมันออกมาเองเลยละ!”
แม้ว่านั่นคือสิ่งที่เธอพูดแต่ เซเรเน่ ก็กดปุ่มเพื่อเปิดคุก
วิ้งงงงงง
ประตูคุกเปิดกระจก ชายคนนั้นเดินออกไปอย่างสบายๆพร้อม จ้องมอง เซเรเน่ เขาพึมพำอย่างเย่อหยิ่ง
“ฉันไม่อยากถูกเรียกเก็บเงินสำหรับการทำลายทรัพย์สิน”
และในขณะนั้นเอง…
ก๊าสสสสสสส-!
มอนสเตอร์กระโดดขึ้นมาจากหลุมในพื้นดิน