ตอนที่ 476 ผู้หญิงที่ไม่สมหวัง
ผู้ช่วยเปลี่ยนมือถือเครื่องใหม่ให้ฟางจื่อชิว เธอรีบโบกมือให้ผู้ช่วยออกไป จากนั้นก็รีบกดโทรออกทันที
“ฮัลโหล” ทางนั้นเพิ่งพูดขึ้น ฟางจื่อชิวสีหน้าเคร่งขรึม พูดความคิดในใจออกไปทันที
“ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันไม่เพียงต้องการให้เฉวียนกรุ๊ปล้มลง ยังจะทำให้อีลั่วเสวี่ยพ่ายแพ้ยับเยิน สองคนนั้นอย่าหวังว่าจะได้อยู่ด้วยกัน ไม่มีวันเด็ดขาด!”
ผู้ชายที่เธอคว้ามาไม่ได้ คนอื่นก็อย่าหวังว่าจะได้ ถ้าเธอไม่ได้เป็นเจ้าของคนที่ดีเยี่ยมอย่างนั้น ยิ่งไม่ควรตกเป็นของคนอื่น ไม่เด็ดขาด
พออีกฝ่ายได้ยินเช่นนั้นก็พูดอย่างมีความหมายลึกซึ้ง “แน่นอน คุณย่อมได้ตามที่ต้องการ ฉันเองก็คิดเหมือนคุณ” เป้าหมายของสองคนนี้ตรงกัน ย่อมต้องเล่นงานศัคตรูร่วมกัน
ฟางจื่อชิวหรี่ตาลง “ถัดจากนี้จะให้ฉันทำอะไร ฉันยินดีร่วมมือเต็มที่ ฉันต้องการให้เฉวียนหมิงล้มลง ล้มห้หนักๆ เลย”
“ไม่มีปัญหา” อีกฝ่ายพูดจบก็วางสาย
ฝานเจียวเจียวมองดูมือถือในมือแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “พลังของหญิงที่โกรธแค้นน่ากลัวที่สุด”
“งั้นหรือ ไม่รู้ว่าความโกรธแค้นของฝานเจียวเจียวมาจากไหน?” ซีเหมินหลงเซี่ยวนั่งอยู่บนโซฟา แววตาเขาเรียบเฉย เขาแกว่งแก้วไวน์ในไม่ลืมที่จะพูดแหย่เธอ
ฝานเจียวเจียวได้ยินเช่นนั้นก็นั่งลงข้างๆ ซีเหมินหลงเซี่ยว แล้วเอนตัวลงไปพาดบนร่างซีเหมินหลงเซี่ยวราวกับปีศาจงู “คุณซีเหมิน อยากรู้สาเหตุที่ฉันโกรธแค้นหรือเป็นห่วงว่าฉันจะลงมือเล่นงานผู้หญิงคนนั้นกันแน่?”
ก่อนหน้านี้เธอไม่รู้ ภายหลังรู้แล้วว่าซีเหมินหลงเซี่ยวเองก็สนใจผู้หญิงคนนั้น จึงนึกโมโหขึ้น ผู้หญิงที่ไม่มีอะไรเลย กลับได้รับความสนใจจากคนมากมาย ช่างดวงดีจริงนะ
ซีเหมินหลงเซี่ยววางแก้วไวน์ลง ยิ้มอย่างมีเสน่ห์ “คุณหึงหรือ?” เขาถามพลางวางมือข้างหนึ่งลงบนขาเธอ แล้วนวดเบาๆ
แววตาฝานเจียวเจียวลึกล้ำ เธอสอดมือเข้าไปในเสื้อซีเหมินหลงเซี่ยว “ถ้าฉันหึง แล้วคุณจะทำยังไง?”
เธอหึงแล้วจริงๆ ซีเหมินหลงเซี่ยวเป็นคนที่มีฐานะสูงมาก แม้พวกเขาจะมีความสัมพันธ์กันลึกซึ้ง แต่ไม่แน่ว่าจะกลายเป็นสามีภรรยากันได้ แต่จะมีผู้หญิงคนไหนที่อยากให้ในใจผู้ชายที่ตนอยู่ด้วยมีหญิงอื่น
“งั้นผมคงต้องชดเชยให้คุณดีๆ แล้ว” ซีเหมินหลงเซี่ยวหรี่ตาลง ในดวงตาเต็มด้วยความเสน่หา ต้องบอกว่าผู้หญิงตรงหน้ารู้จักรับมือผู้ชาย แม้แต่เขาก็กินอย่างไม่รู้สึกเบื่อ
ขณะที่มือเขาขยับขึ้นข้างบน จู่ๆ ฝานเจียวเจียวก็ลุกยืน “ฉันไม่ต้องการให้ผู้ชายของฉันซ่อนผู้หญิงอื่นไว้ในใจ!”
“ซ่อนหรือ? ผมไม่จำเป็นต้องซ่อน เธอเป็นผู้หญิงของเฉวียนหมิง ต่อให้ผมคิดถึงก็ไม่ได้ตัวเธออีกอย่างผู้ชายเองก็รู้จักสงวนตัว” อีลั่วเสวี่ยต่างออกไป เธออยู่กับเฉวียนหมิง ต่อให้เขาได้ครอบครองเธอ ความรู้สึกย่อมต่างกัน
แต่ฝานเจียวเจียวต่างออกไป ทั้งคู่ต่างคล้อยตามจิตใจตนเอง ต่างยินยอมพร้อมใจ พอใจก็พอแล้ว
ฝานเจียวเจียวได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มหยัน “ผู้หญิงที่ไม่ได้ตัว คุณกลับยกย่องเธอสูงขนาดนี้” ไม่รู้จริงๆ ว่าอีลั่วเสวี่ยใช้ยาเสน่ห์อะไรมอมพวกเขา แต่ละคนเหมือนค้องมนตร์สะกด
ซีเหมินหลงเซี่ยวดึงฝานเจียวเจียวเข้ามาไว้ในอ้อมกอด แววตาดูน่ากลัว “คุณยังฟังผมพูดไม่จบ ผู้หญิงที่ไม่ได้ตัว ย่อมมีจุดจบที่ต่างออกไป”
ฝานเจียวเจียวเลิกคิ้วขึ้นทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น ริมฝีปากแดงเข้มโค้งขึ้นจนดูน่าหลงใหล “เอ๊ะ? พบจุดจบอะไรหรือ? ฉันชักอยากรู้แล้วคะ?”
ตอนที่ 477 นายท่านผู้เฒ่ารีบกลับมา
“เมื่อไม่ได้ตัว ไม่อาจครอบครอง ถ้าไม่ทำลาย แล้วจะทิ้งไว้เพื่ออะไร?” หรือจะทิ้งไว้ให้คอยเตือนใจตัวเองว่าหลงรักเมียคนอื่น ตนเองไม่สามารถล่อลวงฝ่ายตรงข้ามมาได้
ไม่ ทำไม่ได้ คนอย่างเขาซีเหมินหลงเซี่ยว ไม่ทำเรื่องแบบนั้น แน่นอนว่าถ้ากำจัดเฉวียนหมิงได้แล้ว แล้วเธอสามารถเข้ามาอยู่ในอ้อมอกตนก็ย่อมเป็นเรื่องดี
ผู้ชายอย่างเฉวียนหมิงเป็นคู่แข่งที่น่ากลัว เขาอยากดูนักว่าคนที่หยิ่งผยองอย่างเฉวียนหมิง หลังจากเผชิญกับเรื่องนี้แล้วจะย่ำแย่แค่ไหน
ขณะที่ซีเหมินหลงเซี่ยวพูด มีความอำมหิตวาบขึ้นในดวงตา แต่ดูเหมือนฝานเจียวเจียวจะชอบคำตอบนี้มาก
“ไม่เสียทีที่เป็นผู้ชายที่ฉันชื่นชม จะพูดจะทำอะไรก็ถูกใจฉันไปหมด” มือที่อ่อนนุ่มค่อยๆ ไต่ขึ้นไปบนแขนเขา มืออีกข้างแหย่เล่นด้วยการวาดเค้าโครงใบหน้าเขา แล้วมาหยุดอยู่บนลูกกระเดือกเขา
ซีเหมินหลงเซี่ยวยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ผมเองก็คิดไม่ถึงว่าคุณฝานจะถูก…สเปคผม” ฝานเจียวเจียวคิดว่าเขาจะพูดว่าถูกใจเขา คิดไม่ถึงว่าจะพูดแบบนี้ ทำให้รู้สึกอายทันที
ส่วนเขาดึงมือฝานเจียวเจียวลงแล้วกอดเธอไว้ในอ้อมกอด ต่างจ้องมองตากัน อุณหภูมิรอบตัวสูงขึ้นทุกที จากนั้นก็เริ่มเล่นสนุกในแบบดั้งเดิมที่สุด
เวลาผ่านไปสองวันอย่างรวดเร็ว สองวันนี้เพราะเฉวียนหมิงแสดงท่าทีชัดเจนแล้วว่าจะไม่เป็นทองแผ่นเดียวกันกับตระกูลฟาง ดังนั้นธุรกิจสกุลฟางจึงเผยโฉมหน้าที่แท้จริงออกมาอย่างสิ้นเชิง เริ่มตัดความร่วมมือโครงการต่างๆ กับเฉวียนกรุ๊ปและทำการขัดขวาง ยังแย่งชิงลูกค้าและผลประโยชน์จากเฉวียนกรุ๊ป
ช่วงนี้ความร้อนแรงจากเรื่องโรแมนติคที่สนามบานลดลงแล้ว ราคาหุ้นของเฉวียนกรุ๊ปเริ่มตกลงอีก สร้างความเสียหายเพิ่มขึ้น
เพราะเรื่องนี้ทำให้นายท่านผู้เฒ่าแห่งตระกูลเฉวียนที่กำลังพักผ่อนอยู่ต่างประเทศต้องรีบเดินทางกลับมาด้วยความร้อนใจ
ในคฤหาสน์ของเฉวียนหมิง อีลั่วเสวี่ยกับเฉวียนหมิงกำลังตากแดดพร้อมกับทำงานอยู่ที่ระเบียงบนชั้นสอง เหล่าเกาเดินมา ท่าทางร้อนรน
“นายน้อย นายน้อยหญิง ข่าวแจ้งมาว่านายท่านผู้เฒ่ากับมาแล้ว ขณะนี้มาถึงสนามบินแล้ว ท่านโทรมาบอกว่าให้นายน้อยรอพบท่านครับ”
อีลั่วเสวี่ยเลิกคิ้วขึ้น มองดูเฉวียนหมิง “ปู่คงจะโมโหมาก ฉันจะไปชงชาช่วยลดความดันและช่วยให้ผ่อนคลายให้ท่าน” เธอพูดแล้วผละออกไป
เฉวียนหมิงพยักหน้าอย่างสงบนิ่ง “อืม ชงชาให้เข้มหน่อย เหล่าเกา บอกทางครัวให้ทำอาหารที่ปู่ชอบ เดี๋ยวฉันจะไปต้มน้ำแกงให้ ปู่โมโหจนเสียสุขภาพ ต้องบำรุงหน่อย”
เหล่าเกางุนงง แย่แล้ว แย่แล้ว นายน้อยกับนายน้อยหญิงทำอะไรแย่ๆ มากขึ้นทุกที น่าสงสารนายท่านผู้เฒ่า ไม่ช้าก็เร็วต้องถูกสองคนนั้นเล่นงานจนย่ำแย่แน่ ไม่ถูก เล่นงานจนโมโหไม่ออกแน่
ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถของนายท่านผู้เฒ่าเบรคกะทันหันจอดที่หน้าประตูคฤหาสน์เฉวียนหมิง นายท่านผู้เฒ่าเปิดประตูรถเดินออกมา ไม่รอให้บอดี้การ์ดมาเปิดให้
“นายท่าน” บอดี้การ์ดที่เฝ้าประตูเห็นก็รีบเปิดประตูให้ เชิญเขาเข้าไปในคฤหาสน์
พอเดินมาหึงหน้าตึก เหล่าเกายืนต้อนรับอย่างนอบน้อม “นายท่าน ท่านมาแล้ว” พูดพลางเปิดประตู
นายท่านผู้เฒ่าเดินพรวดเข้ามาถึงห้องรับแขก พอไม่เห็นเฉวียนหมิงจึงเดินกระแทกเท้าขึ้นไปชั้นบน ไม่เห็นแววตาที่มีเลศนัยของเหล่าเกาซึ่งเดินตามหลังมา
“เจ้าหนู หลาน…” นายท่านผู้เฒ่าผลักประตูห้อง แล้วตะลึงงันเพราะภาพที่เห็นตรงหน้า ถึงกับหน้าแดงทันที
ขณะนี้อีลั่วเสวี่ยกำลังแนบชิดกับเฉวียนหมิง ดูเหมือนสองคนนี้กำลังทำอะไรบางอย่างที่ไม่อาจบรรยายได้ แต่คาดไม่ถึงว่าจะถูกคนรบกวน อีลั่วเสวี่ยหน้าแดง แล้วมายืนอยู่ข้างหลังเฉวียนหมิง
กลับเป็นเฉวียนหมิงที่เชิดมุมปากขึ้น ท่าทางเหมือนเสียดาย แล้วจึงเงยหน้ามองปู่ตน “ปู่ครับ ทำไมปู่ไม่เคาะประตู ถ้าทำจนเหลนตกใจหนีไป อย่าโทษผมนะ”