“ใช่แล้ว! ต้องมีบางอย่างในหอคอยโยวหลิงที่เป็นอันตรายต่อวิญญาณที่ไม่ใช่มนุษย์ ใครจะรู้ว่าอูจิ่วมีเจตนาอะไรซ่อนอยู่?” วิญญาณสัตว์อสูรอีกตัวพูดขึ้น
“นั่นเป็นกรณีของหอคอยโยวหลิงสามแห่งก่อนหน้านี้ อูจิ่วก็เตือนวิญญาณเผ่าพันธุ์อื่นทั้งหมดแล้วไม่ใช่หรือว่าอย่าเข้าใกล้หอคอยโยวหลิง? เขาไม่ได้ชั่วร้ายไปซะทั้งหมดหรอก อย่างน้อยเขาก็บอกเราถึงอันตรายในตอนนั้น ไม่ใช่หรือ?” หมีดำที่หมกมุ่นอยู่กับการเพิ่มความแข็งแกร่งยังคงยืนกราน
“ข้าได้ยินมาว่า อูจิ่วพูดแล้วว่าหอคอยโยวหลิงแห่งที่สี่ ไม่ว่าวิญญาณเผ่าพันธุ์ไหนจะได้ไป เขาสามารถปรับเปลี่ยนสถานที่ให้เหมาะกับการฝึกฝนของเผ่าพันธุ์นั้นได้ มันไม่น่าจะมีอันตรายกับพวกเราแล้วใช่ไหม?”
“เขาพูดเจ้าก็เชื่อเลยหรือ?”…ไอลีนโนเวล
ทั้งหุบเขาเต็มไปด้วยเสียงถกเถียงกันอย่างเผ็ดร้อน วิญญาณสัตว์อสูรที่อยากจะได้พลังมากขึ้นจากหอคอยโยวหลิง โต้เถียงอย่างรุนแรงกับพวกวิญญาณสัตว์อสูรหัวเก่า เสียงคำรามแสบแก้วหูดังเข้าหูของมังกรเพลิง ทำให้ดวงตาของมันค่อยๆฉายแววหงุดหงิดขึ้นมา
มังกรเพลิงย่อมรู้ถึงข้อดีของหอคอยโยวหลิง แต่อันตรายของหอคอยโยวหลิงต่อวิญญาณที่ไม่ใช่มนุษย์ทำให้วิญญาณมากมายกลัวมัน
“เอาล่ะ พวกเจ้าหุบปากให้หมด ข้าจะเชิญวิญญาจารย์อูจิ่วกับผู้นำของวิญญาณพืชและวิญญาณอาวุธมาพูดคุยเรื่องนี้กัน พวกเจ้าไม่ต้องเถียงกันแล้ว!” มังกรเพลิงยืนตัวตรง เสียงของมันดังก้องไปถึงหูของวิญญาณสัตว์อสูรทุกตัวที่นั่น ด้วยร่างกายขนาดมหึมาและพลังมหาศาล มันจึงเป็นอาวุธชั้นดีในการต่อต้านความขัดแย้งใดๆ เสียงคำรามก้องของมังกรเพลิงทำให้ทั้งหุบเขาเงียบกริบลงทันที วิญญาณสัตว์อสูรทุกตัวรีบปิดปากของตน ไม่กล้าพูดอะไรอีกแม้แต่คำเดียว
เหตุการณ์เดียวกันนี้เกิดขึ้นกับสถานที่ที่วิญญาณอาวุธมารวมตัวกันด้วย
แต่สิ่งที่แตกต่างจากวิญญาณสัตว์อสูรก็คือสติปัญญาของวิญญาณอาวุธยังไม่พัฒนาเต็มที่ ต่อให้วิญญาณอาวุธอยู่ในโลกมาหลายร้อยหลายพันปี ถ้าหากมีจิตวิญญาณไม่มากพอ พวกมันก็จะไม่สามารถเข้าสู่โลกวิญญาณหลังจากถูกทำลายได้ และตลอดระยะเวลาก่อนที่พวกมันจะเข้ามาในโลกวิญญาณ พวกมันเป็นเพียงอาวุธที่มีจิตวิญญาณ แต่ยังไม่สามารถคิดได้อย่างอิสระ
มีเพียงปฏิกิริยาของวิญญาณพืชเท่านั้นที่สงบกว่าเล็กน้อย วิญญาณพืชมีจำนวนน้อยที่สุดในโลกวิญญาณ และนิสัยของวิญญาณส่วนใหญ่ก็แปลกประหลาด ชอบอยู่เงียบๆ ไม่ค่อยรวมกลุ่มกัน ดังนั้นเมื่อเกิดปัญหาเกี่ยวกับกรรมสิทธิ์ของหอคอยโยวหลิงแห่งที่สี่ขึ้นมา ปฏิกิริยาจากเหล่าวิญญาณพืชจึงน้อยกว่าหน่อย แต่ก็ค่อนข้างคล้ายกับวิญญาณเผ่าพันธุ์อื่น
เนื่องจากวิญญาณพืชมีจำนวนน้อยที่สุด จึงไม่สามารถต่อสู้กับวิญญาณเผ่าพันธุ์อื่นในด้านจำนวนได้ พวกเขาเน้นที่ความแข็งแกร่งของแต่ละบุคคลมากกว่า ดังนั้นความปรารถนาในหอคอยโยวหลิงแห่งที่สี่จึงมีมากกว่า
ผ่านไปเพียงสิบวัน โลกวิญญาณที่เคยเงียบสงบก็พลันเปลี่ยนไป เดิมทีวิญญาณเผ่าพันธุ์ต่างๆไม่มีเรื่องอะไรต่อกัน ในเมืองแทบจะไม่มีความขัดแย้งใดๆเกิดขึ้น แต่หลังจากมีข่าวเกี่ยวกับหอคอยโยวหลิงแห่งที่สี่ได้ไม่นาน ก็เกิดการโต้เถียงกันมากมาย ถึงขนาดลงไม้ลงมือกันจนกลายเป็นการต่อสู้ตะลุมบอนไปทั่วโลกวิญญาณ
วิญญาณเผ่าพันธุ์ต่างๆที่เคยพร้อมใจกันต่อต้านวิญญาณมนุษย์ บัดนี้หันมาต่อต้านกันเองไปทั่วทุกหนแห่ง พวกเขาต่อสู้เพื่อชิงสิทธิในการใช้หอคอยโยวหลิงแห่งที่สี่ ความขัดแย้งระหว่างวิญญาณเผ่าพันธุ์ต่างๆดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง จากตอนแรกที่ปฏิเสธวิญญาณมนุษย์ ตอนนี้กลายเป็นมิตรกันในชั่วพริบตา
วิญญาณทั้งหมดล้วนอยากให้เผ่าพันธุ์ของตนได้สิทธิใช้หอคอยโยวหลิงแห่งที่สี่ เพื่อให้พวกเขามีโอกาสแข็งแกร่งขึ้น
การต่อสู้และความขัดแย้งค่อยๆเข้าสู่จุดเดือด วิญญาณที่ลงไม้ลงมือต่อสู้สร้างความวุ่นวายก็เพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ