ตอนที่ 209: บีบให้ตาย โดย Ink Stone_Romance
เฉินเยี่ยนมองไม่กี่คนในห้อง แล้วเธอมองซินห้าว
ซินห้าวยืนอยู่ข้างหลังเฉินเยี่ยน พยักหน้าให้เฉินเยี่ยน แสดงให้เห็นว่าไม่ว่าเฉินเยี่ยนจะทำอะไร เขาจะสนับสนุนเฉินเยี่ยน
“คุณป้า ในเมื่อคุณป้าไม่พูด งั้นฉันก็จะถือว่าป้าเรียกพ่อมาดื่มเหล้า แล้วมอมเหล้าพ่อฉัน รั้งให้พ่อฉันอยู่ที่นี่ แล้ว…”
เฉินเยี่ยนอยากจะดูว่าหม่าเหลียนจะพูดอะไรไหม แต่คิดไม่ถึงว่าเธอยังพูดไม่จบก็โดนเฉินจงขัดขึ้นมา “เยี่ยนจื่อ ไม่ใช่ ไม่ใช่แบบนั้น เรื่องนี้ เรื่องนี้โทษเธอไม่ได้”
เฉินจงพูดจบก็เหลือบมองหม่าเหลียน สายตามีแววสับสน เขามองเฉินเยี่ยนอีกครั้ง แววตารู้สึกผิด
คิดไม่ถึงว่าหม่าเหลียนไม่ได้พูดอะไร พ่อกลับออกหน้าแทนเธอ
หม่าเหลียนมองเฉินเยี่ยนด้วยความขอบคุณ แต่พวกเขาทำแบบนี้ยิ่งยั่วโมโหหวางนิวเข้าไปใหญ่ เธอสะบัดตัวออกจากเฉินเยี่ยนและหวางจวน แล้วพุ่งเข้าไปตบหน้าหม่าเหลียนพัลวัน
หม่าเหลียนเหมือนโดนหวางนิวทำให้ตกใจ เธอไม่รู้จักหลบ ปล่อยให้หวางนิวตบตามใจ ดูแล้วเธอเหมือนลูกแกะตัวน้อย โดนเสือที่ดุร้ายตามขย้ำ ไม่ต้องพูดเลยว่าน่าสงสารแค่ไหน
เฉินจงเข้าไปดึงหวางนิวออก เสื้อผ้าก็โดนหวางนิวดึงทึ้ง ดูแล้วน่าสมเพชมาก
หวางนิวลงมือกับเขาเป็นครั้งแรก เขาตกใจ แต่ไม่ได้โต้ตอบกลับ
เฉินเยี่ยนแล้วหวางจวนดึงหวางนิวออก
“พ่อ พ่อพูดมาเถอะว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่”
เฉินเยี่ยนถามเฉินจง เวลานี้แล้ว เฉินจงควรจะพูดความจริง
“พ่อผิดเอง อย่าถามเลย”
เฉินจงไม่อธิบาย เพียงแต่ยอมรับว่าเป็นความผิดตัวเอง เรื่องบางเรื่องเขาพูดไม่ได้ ได้แต่ยอมรับ
“หน้าไม่อาย! คุณยังมีหน้ามาพูดอีก คุณปกป้องเธอ เธอสาวกว่าฉัน เธอสวยกว่าฉัน คุณไม่ชอบฉันแล้ว คุณบอกฉันมา ฉันยังไม่ตาย คุณคิดจะไม่หาเธอ อย่าหวังเลย!”
เวลานี้หวางนิวเกลียดเฉินจงจริงๆ เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันหนึ่งที่เฉินจงทำแบบนี้กับเธอ
เฉินเยี่ยนขมวดคิ้ว มีเรื่องปกปิดอะไรกันแน่ ทำไมพ่อไม่ยอมพูด? เรื่องนี้ต้องมีเฉินเวยเข้ามาเกี่ยว แต่พ่อไม่พูด คนอื่นก็ไม่รู้ ก็เท่ากับว่าเขายอมรับเรื่องนี้ ชื่อเสียงก็หมดแล้ว
“แม่คิดจะทำยังไง?”
เฉินเยี่ยนมองแม่ตัวเอง เรื่องนี้เธอเป็นผู้อาวุโสกว่า ถึงจะรู้ว่าในเรื่องนี้มีบางอย่างอำพรางอยู่ แต่เธอตัดสินใจเองไม่ได้
“จะทำอะไรได้ ให้พ่อลูกสัญญากับแม่ ตั้งแต่นี้ต่อไปจะไม่เจอกับหญิงร่านนี่อีก ไม่ทำเรื่องแบบนี้! แล้วหญิงร่านคนนี้ ไล่เธอออกไปจากโรงงานเลย ต่อจากนี้ถ้ามาโรงงานอีกฉันจะฉีกเธอเป็นชิ้นๆ ถ้าทั้งสองคนยังเจอกันอีก ฉันจะทำให้พวกไม่ใช่คนเลย!”
หวางนิวพูดอย่างดุดัน
เฉินเยี่ยนมองแม่ตัวเอง โวยวายใหญ่โตขนาดนี้ โวยวายรุนแรงขนาดนี้ โวยวายจนทุกคนรู้ เพียงเพื่อหลังจากนี้ไม่ให้พ่อมาเจอผู้หญิงคนนี้อีก ให้พ่อสัญญาว่าอีกหน่อยจะไม่ทำเรื่องแบบนี้อีก หลักๆ แล้วคือต้องการให้ไล่หม่าเหลียนออกไปจากโรงงาน
ที่จริงไล่หม่าเหลียนออกจากโรงงานนั้นง่ายมาก แต่หาความผิดให้ก็ได้แล้ว เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องโวยวายเลย จัดการเงียบๆ ทำเป็นเรื่องใหญ่แล้วคนอื่นจะเสียหน้า คนในครอบครัวก็ดูไม่ดี แต่หวางนิวไม่เข้าใจ เธอรู้แต่ว่าคนยิ่งเยอะ เฉินจงและหม่าเหลียนจะยิ่งขายหน้า อีกหน่อยจะไม่ทำผิดอีกแล้ว
“ฉันจะออกจากโรงงานเอง อีกหน่อยฉันจะไม่มาเจอพี่เฉินจงอีกแล้ว เกิดเรื่องแบบนี้ฉันก็ไม่มีหน้าอยู่ต่อไป พี่ด่าฉันถูกแล้ว พี่วางใจได้”
ในที่สุดหม่าเหลียนก็ยอมพูด แต่เธอพูดแบบนี้ เฉินเยี่ยนรู้ เธอเหมือนเฉินเวยเลย
มิน่าเฉินเวยถึงได้มาหาหม่าเหลียน ถ้าหม่าเหลียนไม่มีใจให้แม้แต่นิดเดียว เรื่องวันนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น เพียงแต่เฉินเวยไปหาหม่าเหลียนตั้งแต่เมื่อไรนะ?
“ไม่ต้องพูดแล้ว เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ ผมผิดเอง คุณไม่ต้องออกจากโรงงาน และคุณไม่ได้ทำอะไรผิดทั้งนั้น คุณเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว เดิมทีก็ลำบากอยู่แล้ว ผมทำให้คุณอดตายไม่ได้”
เฉินจงพูด เขาไม่ให้หม่าเหลียนลาออก
“คุณว่าไงนะ? คุณไม่ไล่เธอไป คุณเอาเธอไว้ที่นี่ให้มาเป็นคู่คุณเหรอ? เฉินจง คุณฝันหวานไปแล้ว! ฉันยังไม่ตายนะ คุณก็อยากจะมีภรรยาสองคนแล้ว ฉันบอกให้นะ ไม่มีทาง!”
ตอนแรกหวางนิวเห็นหม่าเหลียนยอมไป เลยหายโกรธหน่อย แต่ฟังเฉินจงพูดแบบนี้แล้ว เธอร้อนรนขึ้นมาอีก
“เรื่องนี้ผมผิดเอง ผมสัญญาว่าต่อจากนี้จะไม่เจอเธออีก ผมจะไม่กินข้าวที่โรงงาน แต่ไล่เธอไปไม่ได้”
เฉินจงเงียบไปแล้วก็พูด ถึงแม้เขาจะรู้สึกผิดกับหวางนิว แต่ก็ไม่ได้ยอมถอย
เฉินเยี่ยนเข้าใจความคิดของเฉินจงได้ กลัวว่าเขาจะคิดว่าเรื่องนี้เป็นความผิดของเขาและเฉินเวย หม่าเหลียนเป็นเพียงผู้โดนกระทำ ดังนั้นเขาเลยรู้สึกผิด เลยไม่คิดจะให้หม่าเหลียนตกงาน
อันที่จริงเฉินจงไม่ได้คิดอย่างละเอียด ถ้าคิดให้ดี หม่าเหลียนบริสุทธิ์จริงหรือ? ถ้าบริสุทธิ์จริง ก็จะไม่เป็นสภาพแบบนี้
หวางนิวยังพูดไม่จบ อยู่ๆ หม่าเหลียนก็ลุกขึ้นยืน
“พี่เฉินจง ฉันขอบคุณพี่มาก แต่ไม่เป็นไร เกิดเรื่องแล้วฉันก็ไม่มีหน้าอยู่โรงงานนี้ต่อแล้ว ฉันไม่ดีเอง ฉันทำผิดต่อสามีที่ตายไปแล้ว พี่ดื่มมากไป ไม่โทษพี่เรื่องนี้ เป็นฉันที่ไม่ดีเอง ฉันจะไม่เรียกร้องอะไรจากพี่ พี่มีครอบครัวใหญ่ขนาดนี้ พี่กับอาซ้อกลับไปมีชีวิตที่ดีด้วยกันเถอะ ขอแค่พี่มีความสุข ฉันก็ตายตาหลับแล้ว ส่วนฉัน พี่ไม่ต้องสนใจหรอก ฉันเป็นคนอาภัพ ไม่มีวาสนา ฉันไม่เรียกร้องอะไรทั้งนั้น ฉันหวังแค่ตอนฉันตาย หาที่ฝังฉันให้หน่อย อย่าฝังไว้ข้างสามีฉันที่ตายไปแล้ว ฉันไม่มีหน้าไปเจอเขา ฉันขอร้อง ฉันไม่อยู่แล้ว ในใจคุณจะได้คิดถึงฉันบ้าง วันปีใหม่ก็เผาเงินมาให้ฉัน อย่าให้ฉันเป็นผีที่โดดเดี่ยว”
หม่าเหลียนพูดจบก็เหลือบมองเฉินจงอย่างตัดสินใจเด็ดเดี่ยว แล้วเธอออกแรงพุ่งไปตรงกำแพงข้างๆ เธอคิดจะฆ่าตัวตาย
มีหลายคนนึกไม่ถึง เฉินเยี่ยนนึกไว้อยู่แล้ว วิธีที่หม่าเหลียนชอบใช้ เธอไม่คิดจะเข้าไปห้าม เพราะหม่าเหลียนจะไม่โขกจนตัวเองตายแน่นอน เธอยังมีข้อเรียกร้องอยู่ ไม่อย่างนั้นคงไม่พูดคำพูดแบบนี้ ก็แค่ใช้แผนทรมานร่างกายตัวเองเท่านั้น
แต่เธอทำเรื่องแบบนี้ พูดคำพูดแบบนั้น ก็หมายความว่าเธอยอมรับว่าเธอกับเฉินจงทำเรื่องที่ไม่ควรทำ ทำเรื่องผิดต่อสามีเธอที่ตายไปแล้ว เพื่อไม่ให้กระทบกับครอบครัวของเฉินจง เธอเลยยอมตาย ตายไปแล้ว เฉินจงก็จะได้กลับไปใช้ชีวิตต่อ
หวางนิวโวยวายครั้งนี้ บีบบังคับให้เธอฆ่าตัวตาย ถึงแม้เธอจะพูดจาหยาบคาย แต่เธอถึงกับฆ่าตัวตาย อย่างน้อยก็ต้องมีหลายคนที่เห็นใจเธอบ้าง และด่าหวางนิวว่าเป็นคนพาล บีบบังคับให้เธอตาย
ถ้าหวางนิวกับเฉินจงทะเลาะกันรุนแรงกว่านี้ หรือสุดท้ายเกิดเรื่องอะไรขึ้น หม่าเหลียนก็จะยิ่งน่าสงสาร เฉินจงนึกถึงเธอ ก็จะต้องรู้สึกผิด มาดูแลเธอ นานเข้า ไม่แน่หม่าเหลียนอาจจะทำให้เฉินจงหวั่นไหวก็ได้ แล้วเธอก็จะได้สิ่งที่ต้องการ
เฉินเยี่ยนไม่ห้าม คนที่เหลือมีปฏิกิริยาตอบโต้ช้า เฉินจงและเฉินกุ้ยอยากจะเข้าไปดึง แต่หม่าเหลียนเป็นผู้หญิง พวกเขาเป็นกังวล เลยยื่นมือออกไปช้า
มีคนมาบังหม่าเหลียนไว้ข้างหน้า
เป็นหวางนิว
หวางนิวก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงได้มีปฏิกิริยาเร็วแบบนี้ เธอพุ่งไปกั้นหม่าเหลียนไว้
หัวหม่าเหลียนชนไปที่หน้าอกหวางนิวพอดี