ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 884
คำกล่าวหาที่แม่ของเชนพูดทำให้ให้มิสยูนาผู้งดงามและมีเสน่ห์สั่นสะท้านด้วยความโกรธ
เพราะความใจดีที่มาพร้อมกับดวงตาที่สวยและร่างกายที่เย้ายวนของเธอทำให้เกิดการนินทาเธออยู่ทุกที่เป็นประจำ
แต่มิสยูนาเป็นคนที่มีคุณธรรมที่ดี ผู้หญิงเช่นนี้จะถูกซื้ออย่างนั้นได้อย่างไรในเมื่อเธอยังไม่ได้ตกหลุมรักเลย?
มิสยูนาไม่สามารถอดกลั้นความโกรธของเธอไว้ได้อีกต่อไป
“ระวังคำพูดของพูดด้วยค่ะ มิสซิสชอว์!”
“หยุดพูดเรื่องไร้สาระสักทีค่ะ!”
“ถ้าคุณไม่มีหลักฐานอะไร ฉันจะฟ้องคุณด้วยข้อหาหมิ่นประมาทค่ะ!”
“ฟ้องฉันอย่างนั้นเหรอ? เอาเลยสิ!”
แม่ของเชนทำตัวไร้ยางอายอย่างเหลือเชื่อ
“ถ้าเธอไม่ใช่ผู้หญิงสำส่อนแล้วทำไมเธอถึงต้องปกป้องนังเด็กสำส่อนซีนเธียร์ ซิมเมอร์ด้วย?”
“ทั้งหมดก็เป็นเพราะว่าครูสกปรก ๆ อย่างเธอที่ทำให้ลูกศิษย์แบบลูกชายของฉันได้มีโอกาสเกิดมายังไงล่ะ!”
“เธอกล้ามาฟ้องฉันได้ยังไง? เธอไม่มียางอายบ้างเลยเหรอ?!”
มิสยูนาโกรธมากจนเธอสามารถระบุเรื่องที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่ได้
เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะความอิจฉาริษยาของเด็กนักเรียนและไม่ใช่เรื่องที่ร้ายแรงอะไร
แต่แม่ของเชนทำให้ซีนเธียร์ ซิมเมอร์กลายเป็นหญิงสำส่อนด้วยข้อกล่าวหาของเธอ แม้แต่มิสยูนาก็ยังถูกผู้หญิงคนนี้ทำให้ชื่อเสียงของเธอเสียหาย
“พอแล้ว!”
อาจารย์ใหญ่ขมวดคิ้ว
“เรามาจบเรื่องตรงนี้เถอะมิสยูนา เราได้ตัดสินใจแล้ว!”
ตอนนี้มิสยูนารู้สึกไม่พอใจ
เธออยากจะช่วยซีนเธียร์แต่เธอเป็นเพียงแค่ครู อำนาจของเธอจึงมีจำกัด
เธอแทบจะปกป้องตัวเองไม่ได้เลย
“หยุดเป็นครูเถอะถ้าเธอยังทำสายตาไร้เดียงสาอย่างนี้! เธอออกไปเป็นเมียน้อยของใครสักคนไม่ได้เหรอ?”
“ในเมื่อเธอกลายเป็นครูที่ไร้ยางอาย เธอแค่รับเงินและพอใจกับสิ่งที่ได้ไม่ได้เหรอ?”
“หยุดเข้ามายุ่งกับเรื่องของคนอื่นสักที!”
“เธอทำได้หรือเปล่า?”
“ฉันรู้จักคณะกรรมการสองสามคนของที่นี่นะ ถ้าเราอยากจะไล่เธอออกมันก็เป็นเรื่องง่ายนิดเดียว!”
แม่ของเชนหยิ่งผยอง เธอคิดมาโดยตลอดว่ามิสยูนาสวยเกินไปสำหรับความดีของเธอ
เพราะความอิจฉาของเธอ จึงทำให้เธอไม่พอใจมิสยูนาอยู่ตลอด
ในที่สุดตอนนี้เธอก็มีข้ออ้างที่จะกดดันมิสยูนาแล้ว เธอจะยอมแพ้ทำไมกันล่ะ?
ภายในพริบตาเดียวเธอก็สามารถหาทางออกที่ชั่วร้ายสี่หรือห้าอย่างที่จะไล่มิสยูนาออก
ในตอนที่เธอกำลังจะเอ่ยปากพูดอีกครั้ง เสียงประตูของห้องประชุมถูกเตะเปิดออกจนเกิดเสียงดังขึ้น
ฮาร์วีย์และซีนเธียร์เดินเข้ามาด้านในห้องประชุม
อาจารย์ใหญ่และคนอื่น ๆ ตกใจอย่างมาก
พวกเขาใช้ชีวิตอย่างสุขสบายมาโดยตลอดและไม่เคยพบเจอกับสถานการณ์อย่างนี้มาก่อน
แม้แต่พ่อแม่ของเชนก็ยังประหลาดใจ เสียงที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันทำให้พวกเขาตกใจเพราะพวกเขารู้ว่าสิ่งที่ทำมันผิด
“นังเด็กเวร! ใครอนุญาตให้เธอเข้ามาทำอวดดีในห้องประชุม? เธอรู้หรือเปล่าว่าที่นี่คืออะไร?!”
แม่ของเชนชี้นิ้วไปที่ซีนเธียร์ด้วยความโกรธ
ซีนเธียร์ส่งสายตาเย็นชาเพื่อตอบกลับ
ถ้านี่เป็นครั้งอื่นเธอคงรู้สึกหวาดกลัวบ้างเล็กน้อย
แต่ตราบใดที่พี่เขยของเธออยู่ที่นี่ เธอก็ไม่จำเป็นจะต้องกลัวอะไรอีก
เธอรู้ดีว่าพี่เขยของเธอเป็นใคร
เขาชอบที่จะระมัดระวังตัว แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะยอมให้ใครอวดดีต่อหน้าเขา
“คุณกำลังพูดถึงเรื่องที่ซีนเธียร์จะถูกไล่ออกใช่ไหมครับ?” ฮาร์วีย์ถามอย่างเย็นชา
“ไอ้คนชั้นต่ำ นายคิดว่านายเป็นใคร? นายคิดว่านายจะเข้ามาทำอวดดีในนี้ยังไงก็ได้เหรอ?”
“ออกไปสะ!”
“รปภ.! เอาเขาออกไป!”
มิสซิสชอว์ชี้ตรงที่ไปฮาร์วีย์อย่างเย่อหยิ่งพร้อมกับดุด่าเขา