ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 885
“ใครเป็นอาจารย์ใหญ่ของที่นี่?!”
ฮาร์วีย์จ้องมองหญิงขี้โมโหผู้เป็นแม่ของเชนด้วยสายตาที่เย็นชา เขาเคยเห็นผู้หญิงแบบเธอมามากมายและผู้หญิงแบบนี้ทำให้เขารู้สึกรำคาญไม่ได้
“ฉันเอง! นายเป็นใครถึงกล้าเข้ามาทำอวดดีในห้องประชุมของโรงเรียนอย่างนี้?!”
อาจารย์ใหญ่ยืนขึ้นและจ้องไปที่ฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ
“ก่อนที่จะไล่ซีนเธียร์ออก คุณได้ลองสืบสวนเหตุการณ์นี้อย่างทั่วถึงหรือยัง?” ฮาร์วีย์ ยอร์กเรียกร้องอย่างเย็นชา
“สถานการณ์นี้เกี่ยวข้องกับเจ้าหน้าที่ของโรงเรียนเท่านั้น เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนาย!”
อาจารย์ใหญ่สวนกลับอย่างน่ารังเกียจ
‘ชายหนุ่มคนนี้มาจากที่ไหน? เขากล้ามาตั้งคำถามกับฉันได้ยังไง? ตลกจริง ๆ !’
“ผมเป็นญาติกับเธอ ซึ่งแน่นอนว่าต้องเกี่ยวข้องกับผมอยู่แล้วถ้าเธอกำลังจะถูกไล่ออก”
“ใครที่ใส่ร้ายเธอต่อหน้าผมจะต้องตายแน่”
ท่าทางของฮาร์วีย์เยือกเย็นราวกับมหาสมุทรอาร์กติก เขาไม่พอใจที่อาจารย์ใหญ่ธรรมดา ๆ มาวางท่าหยิ่งผยองต่อหน้าเขา
“ไอ้หนุ่ม!”
ในตอนนั้นพ่อของเชนยืนขึ้น กลิ่นเหม็นของอาหารทะเลโชยออกมาจากร่างกายของเขา
เขาจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาดูถูกและดุด่า “ในเมื่อนายเป็นญาติกับนังเด็กนี่ งั้นฉันก็แนะนำให้นายพาเธอออกไปซะ นายไม่มีอำนาจพอที่จะจัดการเรื่องนี้!”
“ถ้านายไม่กลับไปตอนนี้ ฉันจะให้คนมาลากนายออกไปจากที่นี่! ถ้าเกิดเรื่องอย่างนั้นขึ้นเมื่อไหร่ ฉันเกรงว่านายคงดูไม่ได้แน่!”
ฮาร์วีย์หันไปและมองไปที่ชายคนนั้น
“คุณคงเป็นคนที่ยืนกรานที่จะไล่ซีนเธียร์ออกสินะ?”
“ใช่แล้ว!”
พ่อของเชนหัวเราะอย่างเย็นชา
“เด็กผู้หญิงแย่นี่อายุเท่าไหร่กันนะ?”
“เธอพยายามยั่วลูกชายของฉันเพื่อเงิน เขาขโมยเงินหลายพันดอลลาร์จากบริษัทของฉันและใช้เงินซื้อของขวัญให้เธอจนหมด!”
“ในเมื่อตอนนี้นายอยู่ที่นี่แล้วฉันขอเตือนนายไว้ ถ้านายไม่จ่ายเงินเจ็ดหมื่นหกพันดอลลาร์คืนให้กับเราภายในวันนี้ก็อย่าคิดว่าจะได้ออกไปจากที่นี่!”
ฮาร์วีย์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่แสนเยือกเย็น
“ความขาดวินัยของตระกูลคุณเกี่ยวข้องกับซีนเธียร์ยังไงเหรอครับ?”
“การขโมยเงินของลูกชายของคุณเพื่อความต้องการที่เป็นภัยเกี่ยวข้องกับซีนเธียร์ยังไง?”
“ผมขอเตือนคุณ คุณต้องมีข้อแก้ตัวที่เหมาะสมให้กับผม ไม่อย่างนั้นผมรับรองว่าผมจะทำให้คุณเสียเงินมากกว่าเจ็ดหมื่นหกพันดอลลาร์แน่”
พ่อของเชนหายใจแรงและหัวเราะใส่คำพูดของฮาร์วีย์
“ข้อแก้ตัวเหรอ? ฉันควรมีข้อแก้ตัวให้นายอย่างนั้นเหรอ?”
“ฉันขอเตือนนายนะ นายจ่ายเงินมาพร้อมขอโทษตอนนี้และออกไปซะ!”
“หรือฉันจะให้อาจารย์ใหญ่โทรเรียกตำรวจมาจับนาย! สายตรวจมาเมื่อไหร่นายจะไม่มีโอกาสแม้แต่จะรู้สึกผิดแน่!”
ฮาร์วีย์หัวเราะเยาะอย่างฝืนใจ
“ตอนนี้คุณกำลังเอาตำรวจมาขู่ผมเหรอ? ผมล่ะกลัวจริง ๆ !”
“ดูเหมือนว่าอาจารย์จะเชื่อทุกคำที่คุณพูดเพื่อไล่ซีนเธียร์ออกสินะ ดูเหมือนว่าคุณมีสายสัมพันธ์กับโรงเรียนค่อนข้างดีนิ? คุณบริจาคเงินให้กับโรงเรียนค่อนข้างมากเลยใช่ไหมครับ?”
“แหม แหม ฉันไม่คาดคิดว่าผู้ชายที่ดูโง่เง่าไม่มีความรู้จะพอมีความฉลาดในตัวเองอยู่ด้วย”
“ในเมื่อนายรู้เรื่องความสัมพันธ์ที่ฉันมีกับโรงเรียนแล้ว ทำไมนายไม่จ่ายเงินมาให้ฉันตอนนี้เลยล่ะ?!”
พ่อของเชนระเบิดหัวเราะออกมา ท้ายที่สุดแล้วเงินคืออำนาจทั้งหมด
เขาได้มอบเงินสนับสนุนโรงเรียนเป็นจำนวนที่น่าประทับใจให้กับโรงเรียนของลูกชายของเขา
ด้วยภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ อาจารย์ก็ต้องเข้าข้างเขาโดยปกติอยู่แล้ว
แต่แล้วชายที่น่าสมเพชคนนี้ยังโผล่ออกมาจากที่ไหนไม่รู้และยังกล้าที่จะต่อต้านคนร่ำรวยเหล่านี้เพราะเรื่องนี้เหรอ?
หรือเขากำลังรนหาที่ตายของตัวเองอยู่?
ฮาร์วีย์จ้องมองเขาอย่างเยือกเย็นอีกครั้งและหันไปจ้องมองอาจารย์ใหญ่
“ผมจะให้เวลาพวกคุณทุกคนหนึ่งนาที คุณยังมีโอกาสที่จะกลับไปตัดสินใจใหม่”
“ผมค่อนข้างใจร้อน ถ้าหมดเวลาเมื่อไหร่คุณจะไม่มีโอกาสที่จะได้ขอร้องอ้อนวอนผมอีกต่อไป”
พ่อของเชนหัวเราะเยาะ
“นายโง่เหรอ? เรื่องนี้ถูกตัดสินไปแล้วไม่ใช่เหรอ? คิดจริง ๆ เหรอว่าอาจารย์ใหญ่จะเข้าข้างนาย?”