ตอนที่ 214: ฉันต่างหากที่เป็นนางเอก! โดย Ink Stone_Romance
“ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น”
เฉินเวยส่ายหน้า แต่พอส่าย หนังศีรษะก็เจ็บ น้ำตาเธอไหล มองไปทางซินห้าวที่อยู่ข้างหลังเฉินเยี่ยน หวังจะให้ซินห้าวช่วยเธอ
“แม่ไม่ได้คิดจะฆ่าตัวตายเลย เธอเป็นคนวางยาลงไปในอาหารที่ให้แม่กินใช่ไหม?”
เฉินเยี่ยนเข้าไปใกล้มองเฉินเวย
เฉินเวยตัวสั่น แววตามีความหวาดกลัว เฉินเยี่ยนเดาถูกด้วย แล้วเธอควรจะทำยังไงดี?
ซินห้าวอยู่หลังเฉินเยี่ยนสายตาเย็นชา ผู้หญิงคนนี้ที่ชื่อเฉินเวย ดูอ่อนแอบอบบาง กลับทำเรื่องแบบนี้ได้ เป็นงูพิษจริงๆ
“ฉันเปล่า ไม่ใช่ฉัน แม่อยากฆ่าตัวตายเอง แม่คิดว่าพ่อทำผิดต่อแม่ แม่คิดสั้น”
เฉินเวยรีบส่ายหน้า แต่ความเจ็บทำให้เธอไม่สามารถส่ายหน้าได้ เธอไม่อยากมองเฉินเยี่ยน แต่เฉินเยี่ยนดึงผมเธออยู่ ทำให้เธอขยับไม่ได้
อีกมือหนึ่งของเฉินเยี่ยนบีบคอเฉินเวยอยู่
“เธอบอกความจริงฉันมา ไม่อย่างนั้น…”
มือเฉินเยี่ยนออกแรง แต่เฉินเวยไม่ยอมรับ
“เฉินเวย ทำไมเธอถึงมาที่นี่ เธอรู้ เธอยังอยากมาอีกครั้ง แต่ฉันบอกเธอให้ ครั้งนี้จะไม่โชคดีแบบนี้แล้ว เธอจะไม่โชคดีแบบนี้อีกแล้ว เธอแน่ใจใช่ไหม?”
คำพูดเฉินเยี่ยนมีเพียงเฉินเวยที่เข้าใจ นัยน์ตาเฉินเวยป็นประกาย
เฉินเวยนึกถึงชาติที่แล้ว ความสัมพันธ์ที่ลักลอบระหว่างเธอและอวี๋เหวยหมินโดนเฉินเยี่ยนจับได้ ตอนนั้นท่าทางเฉินเยี่ยนน่ากลัว สุดท้ายพวกเขามาเกิดใหม่ที่นี่
ถ้าเฉินเยี่ยนเกิดบ้าแบบนั้นขึ้นมา ครั้งนี้เธอจะยังได้มาเกิดใหม่อีกไหม?
ในเมื่อเฉินเวยมาเกิดใหม่แล้ว เดิมทีเธอควรจะเป็นที่รักของทุกคน ทุกคนควรจะห้อมล้อมเธอ แต่ทำไมชีวิตเธอถึงได้ลำบากแบบนี้นะ?
ไม่!
ไม่ว่าจะยังไงก็ไม่สามารถยอมรับได้ ถ้าเธอยอมรับ เฉินเยี่ยนจะต้องไม่ปล่อยเธอแน่
สายตาเฉินเวยแน่วแน่ขึ้นมา ปล่อยให้เฉินเยี่ยนบีบคอ เธอไอไม่หยุด แต่ยังไม่ยอมรับ
“เยี่ยนจื่อ นี่ นี่…”
เฉินกุ้ยได้ยินเสียงเลยเดินออกมาดู เห็นเฉินเยี่ยนทำแบบนี้กับเฉินเวย เขาอยากจะช่วยแต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี
เขาก็โกรธเฉินเวย แต่ตอนนี้เฉินเวยเป็นแบบนี้ เขาก็รู้สึกสงสาร
“พี่ใหญ่ เข้าไปในห้อง ไม่ต้องสนใจอะไรทั้งนั้น ใครก็ไม่อนุญาตให้เข้ามายุ่ง!”
สีหน้าเฉินเยี่ยนเย็นชามาก
เฉินเวยอยากจะร้องขอความช่วยเหลือ แต่เธอพูดอะไรไม่ออก เฉินกุ้ยจึงเข้าห้องไป
“ใครก็ช่วยเธอไม่ได้ เฉินเวย จะพูดหรือไม่พูด!”
เฉินเยี่ยนไม่สามารถปล่อยให้เฉินเวยทำตามอำเภอใจได้แล้ว ครั้งนี้เธอทำเรื่องบ้าเสียสติแบบนี้ เธอไม่อยากคิดถึงอนาคต
“ไม่ใช่ฉัน”
เฉินเวยฝืนพูดออกมา
เฉินเยี่ยนขมวดคิ้ว เธอปล่อยมือ เธอบีบเฉินเวยจนตายไม่ได้
“ซินห้าว”
เฉินเยี่ยนหันหน้ามา
ซินห้าวเดินมาข้างหน้าหนึ่งก้าว
“ช่วยฉันบิดแขนเธอหน่อย ให้เธอเจ็บ จนกว่าเธอจะยอมพูด”
เดิมทีเฉินเยี่ยนไม่อยากให้ซินห้าวเข้ามาเกี่ยวข้อง แต่ตอนนี้เฉินเวยไม่พูด ถ้าซินห้าวทำไม่ได้ เธอก็จะหาวิธีอื่น
“ไม่ ไม่ เฉินเยี่ยน เธอทำแบบนี้กับฉันไม่ได้ ไม่ใช่ฉัน ซินห้าว คุณทำไม่ได้ ไม่ได้!”
นัยน์ตาเฉินเวยมีความหวาดกลัว รีบอ้อนวอน เธอยอมให้เฉินเยี่ยนลงมือกับเธอ แต่ถ้าซินห้าวลงมือกับเธออีก เธอคงรู้สึกสะเทือนจิตใจ
ซินห้าวไม่ได้พูดอะไร เขาเดินตรงไปข้างหน้า เขาทำเหมือนมองไม่เห็นความหวาดกลัวและการร้องขอของเฉินเวย
เฉินเวยเข้าไปกอดขาซินห้าว ซินห้าวกลับใช้ช่วงเวลานี้ลงมือ
เสียงร้องของเฉินเวยดังขึ้นมา เธอเจ็บจนลงไปนอนพลิกไปมาอยู่ที่พื้น
ซินห้าวทำเหมือนไม่ได้ยิน ถ้าเฉินเวยลงมือวางยาหวางนิวจริง งั้นเฉินเวยก็ไม่สมควรได้รับความเห็นใจเลยสักนิด
เฉินกุ้ย เฉินจง และเฉินหู่ยืนมองอยู่หน้าประตู คิดอยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่รู้ควรจะพูดอะไร
สีหน้าหลัวเหมยดูทนไม่ไหว เธอคิดว่าจะยังไงเฉินเวยก็ไม่น่าจะวางยาหวางนิว แบบนั้นเธอก็ไม่ใช่คนแล้ว
ในใจพวกเขาไม่ค่อยเชื่อว่าเฉินเวยจะทำเรื่องแบบนั้น แต่เฉินเยี่ยนยืนยันแบบนี้ แล้วยังไม่ยอมให้พวกเขาเข้าไปยุ่ง พวกเขาเลยได้แต่มอง ในใจก็อยากจะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันนา
“ไม่ใช่ฉัน ไม่ใช่ฉัน ซินห้าวคุณทำแบบนี้กับฉันไม่ได้ ฉันชอบคุณ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นคุณ ฉันก็ชอบคุณ ฉันฝันถึงคุณ คุณทำแบบนี้ไม่ได้ ฉันรักคุณด้วยใจจริง คุณช่วยฉัน ช่วยฉันหน่อย”
เฉินเวยเจ็บจนใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อ แต่เธอยังไม่ยอมรับ แล้วเธอบอกความในใจของเธอกับซินห้าวออกไปแล้ว
เฉินเยี่ยนคิดไม่ถึงว่าเฉินเวยจะปากแข็งขนาดนี้ แบบนี้แล้วยังไม่พูดอีก
แต่เฉินเยี่ยนเชื่อว่าต้องเป็นเฉินเวย เพราะถ้าไม่ใช่เฉินเวย หวางนิวที่อยู่ข้างในได้ยินทุกอย่างแล้ว นิสัยเธอที่ปกป้องลูก ถึงแม้ว่าจะต้องคลานก็จะคลานออกมาปกป้องเฉินเวย
แต่หวางนิวเปล่า งั้นก็มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว นั่นคือเฉินเวยเป็นคนทำ หวางนิวเสียใจแล้ว
“ให้ผมลงมืออีกไหม?”
ซินห้าวก็คิดไม่ถึงว่าเฉินเวยจะสามารถทนต่อไปได้
เฉินเยี่ยนส่ายหน้า เฉินเวยตัดสินใจแล้ว ถึงแม้ซินห้าวจะลงมืออีก เฉินเวยก็ยังไม่ยอมรับ
เฉินเยี่ยนเดินออกไป เธอยกอ่างน้ำเข้ามา
เฉินเยี่ยนวางน้ำลงตรงหน้าเฉินเวย จากนั้นดึงผมเฉินเวย จับหน้าเฉินเวยกดลงไปในอ่าง
น้ำเต็มอ่าง เฉินเวยโดนกดหัวลงไปในอ่าง น้ำล้นออกมา กระจายไปทั่วทิศทาง
คนในห้องต่างคิดไม่ถึงว่าเฉินเยี่ยนจะทำแบบนี้ สายตาที่มองเฉินเยี่ยนดูสับสน
เฉินเยี่ยนไม่สนใจคนอื่นจะมองเธอยังไง
“เฉินเวย ฉันต้องการความจริง”
เฉินเยี่ยนดึงเฉินเวยขึ้นมา น้ำบนหน้าเฉินเวย แยกไม่ออกว่าอันไหนคือน้ำ อันไหนคือน้ำตา
เฉินเวยส่ายหน้า
เฉินเยี่ยนกดเฉินเวยลงไปแบบนี้ แล้วดึงขึ้นมาอีก ในที่สุดเฉินเวยก็ทนไม่ไหว เธอคิดว่าตัวเองจะหมดอากาศแล้ว เฉินเยี่ยนโหดเหี้ยมเกินไป เธอไม่ใช่คน เธออยากจะฆ่าตัวเองให้ตายจริงๆ ตัวเองไม่สามารถให้เธอฆ่าตายได้ ตัวเองยังมีอนาคตที่ดีอยู่
เฉินเวยหอบตะโกนเสียงดังขึ้นมา “ฉันเอง ฉันทำเอง ไม่ต้องกดแล้ว กดอีกฉันก็ตายแล้ว”
เฉินเยี่ยนปล่อยเฉินเวย เฉินหู่ได้ยินก็วิ่งออกมา เขาไม่พูดอะไรถีบเฉินเวยไปหลายครั้ง เขาคิดไม่ถึงเลยว่าพี่รองจะทำเรื่องแบบนี้ แม่ทำดีกับพี่รองมากที่สุด ดีกว่าเขาด้วยซ้ำ
เฉินเยี่ยนไม่ห้ามเฉินหู่ เธอยืนอยู่ตรงนั้นฟังเฉินเวยร่ำไห้
สีหน้าเฉินจงและเฉินกุ้ยหน้าดำคร่ำเครียดจนน่ากลัว
“แกทำจริงหรือ? นั่นเป็นแม่แกเลยนะ!”
เฉินจงเดินมาข้างหน้าเฉินเวย เขาถามอยากไม่เชื่อ
“เธอเป็นแม่หนู แต่ใครให้พวกพ่อลำเอียงหาเฉินเยี่ยน ไม่สนใจความเป็นความตายของหนู พวกพ่อรู้ว่าหนูชอบซินห้าว หนูถูกใจซินห้าว ทำไมพวกพ่อถึงยกซินห้าวให้เฉินเยี่ยน? หนูบอกว่าอย่าตกลง หนูไม่อยากให้เฉินเยี่ยนแต่งงานกับซินห้าว แต่มีใครสนใจหนูบ้าง? พวกพ่อไม่สนใจหนูเลย แล้วทำไมหนูต้องสนใจพ่อแม่ด้วย! หนูต้องการให้เป็นแบบนี้ แบบนี้เฉินเยี่ยนก็จะแต่งงานไม่ได้ ฮาฮา”
เฉินเวยโพล่งออกมา พูดจบก็หัวเราะเหมือนคนบ้า ใบหน้าบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บปวด แล้วยังมีคราบน้ำตา ดูแล้วน่ากลัว แตกต่างกับเวลาปกติของเธอโดยสิ้นเชิง
เฉินจงถีบเฉินเวยเข้าอย่างหนัก
เฉินเวยบ้าไปแล้ว เป็นบ้าอย่างหวาดระแวง
“เฉินเวย ต่อให้ชีวิตนี้ฉันอยู่เป็นโสดจนแก่ฉันก็ไม่ต้องการผู้หญิงแบบเธอ คนที่ฉันชอบคือเฉินเยี่ยน นอกจากเฉินเยี่ยนแล้วฉันจะไม่แต่งงานกับผู้หญิงคนไหน เธอถึงขั้นลงมือกับแม่ตัวเอง แค่มองเธอฉันก็รู้สึกขยะแขยงแล้ว”
ซินห้าวคิดไม่ถึงว่าเฉินเวยจะเป็นแบบนี้ แล้วยังมีความรู้สึกกับเขาอีก เขาคิดว่าที่เขาพูด ที่เขาทำนั้นชัดเจนพอแล้ว
“ทำไมคุณถึงไม่รักฉัน? ฉันมีตรงไหนที่เทียบเฉินเยี่ยนไม่ได้ ฉันสิเป็นคนที่รักคุณจริง เฉินเยี่ยนสิไม่ใช่คนดี เธออ่อยผู้ชายมากมาย อีกหน่อยคุณก็รู้เอง เธอหลอกคุณ คุณต้องรักฉัน มีแค่ฉันที่จะทำดีที่สุดกับคุณ ฉันสิให้คุณได้ทุกอย่างที่คุณต้องการ”
เฉินเวยไม่พอใจ เธอคิดไม่ถึงว่าซินห้าวจะพูดแบบนี้ เธอต่างหากที่เป็นนางเอก ทำไมถึงทำแบบนี้กับเธอ!