มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 853
“นี่ไม่ใช่งานเลี้ยงที่มีชีวิตชีวาหรอกเหรอ!” เสียงที่ไม่ได้ต้อนรับเป็นพิเศษซึ่งดังมาจากทางเข้าหลักตะโกนขึ้นมา
ขณะที่ทุกคนหันไปมอง คนกลุ่มหนึ่ง นำมาโดยทายาทหนุ่มที่ร่ำรวยคนหนึ่ง ก็เห็นได้ว่ากำลังเดินเข้ามาในบ้านกัน
“คุณไม่สามารถเข้าไปได้ได้นะเพราะคุณไม่ได้รับเชิญ!” คนรับใช้คนหนึ่งที่กำลังพยายามที่จะขวางทางพวกเขาเอาไว้ ตั้งแต่พวกเขาเข้ามาในอาคารแล้วตะโกนใส่
“ไปให้พ้นทางของเรา!” ชายผู้หนึ่งที่ทายาทคนนั้นเดินนำเข้ามาคำรามใส่ ในขณะที่เขาผลักคนรับใช้ออกไป
เมื่อเห็นแบบนั้น ทุกคนก็ถึงกับเงียบกัน
“…เชน หลงงั้นเหรอ?” ท่านผู้หญิงเยลแมนกล่าว ขณะที่เธอลุกขึ้นยืนด้วยการขมวดคิ้วบนใบหน้าของเธอ
เยลแมนคนอื่น ๆ ก็ลุกยืนขึ้นเช่นกันทีละคน และพวกเขาทุกคนก็มีสีหน้าเย็นชาพอ ๆ กันบนใบหน้าของเขา ขณะที่พวกเขาจ้องไปที่เชนอย่างเกลียดชัง
เชนเป็นนายน้อยใหญ่ของตระกูลหลง และแม้ว่าเขาจะอายุยังน้อย แต่เขาก็เป็นที่รู้จักกันดีกับการที่ค่อนข้างมีเล่ห์เหลี่ยม เยลแมนต่างก็รู้ดีว่าเบื้องหลังใบหน้านั้นมีบุคลิกที่ชั่วช้า
ภายในตระกูลหลง เชนเองก็เป็นรองแค่เจ้านายหลงเท่านั้น ตำแหน่งสูงของเขาทำให้เขาได้รับบทบาทของผู้นำทางสังคมของตระกูลหลงในยานเคน ท้ายที่สุดแล้ว ตระกูลหลงเป็นคนที่กำราบตระกูลอื่น ๆ อยู่ที่นั่น
เขาเพียงกลับมาที่ประเทศประมาณสี่ปีก่อนเท่านั้น แต่นั่นก็เป็นเวลาทั้งหมดที่เขาจำเป็นต้องช่วยเหลือตระกูลหลงให้ได้กรุ๊ปและบริษัทมาอย่างน้อยร้อยกลุ่ม ทั้งขนาดใหญ่และเล็กจากทั่วทุกแห่ง
ความช่วยเหลือของเขาคือเหตุผลที่ทำไมตระกูลหลงถึงสามารถมายังจุดที่พวกเขาอยู่ในวันนี้กันได้ มันก็ยังเป็นเหตุผลที่ทำไมถึงไม่มีตระกูลไหนในปัจจุบันจะเคยฝันที่จะได้คุกคามตำแหน่งในจุดสูงสุดของพวกเขาในเร็ว ๆ นี้
“ฮึ่ม! คุณไม่สามารถตำหนิที่ผมทำตัวหยาบคายเล็กน้อยนะครับ! ท้ายที่สุดแล้ว คุณจะไม่เชิญตระกูลหลงมางานเลี้ยงที่มีชีวิตชีวาเช่นนี้ได้ยังไงกัน? นี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวคุณเอง ท่านผู้หญิงเยลแมน!” เชนกล่าวด้วยรอยยิ้มเยือกเย็นบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขาหรี่ตาเล็กน้อย
“แต่แน่นอนพวกเราไม่ได้เชิญคุณมา! ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ตระกูลเยลแมนนั้นก็เล็กน้อยสำหรับตระกูลหลงที่มีอิทธิพลและอำนาจ! ทำไมพวกเราถึงฝันที่จะเชิญผู้มีอิทธิพลเช่นนี้อย่างคุณมาด้วยล่ะ! ไม่ว่าจะยังไง ทำไมคุณถึงมาที่นี่คะ คุณหลง? ถ้าฉันจำไม่ผิด ลูกชายของฉันมีความขัดแย้งกับคุณเกี่ยวกับเรื่องเงินกู้ ประเด็นเหล่านั้นยังไม่ได้รับการแก้ไขใช่ไหม?” ท่านผู้หญิงเยลแมนโต้กลับ
“อ่า แต่แน่นอนครับเรื่องนั้นได้รับการแก้ไขแล้ว! แม้คุณเยลแมนจะช้าไปสองสามวันก็ตาม แต่ตระกูลหลงก็ยินดีกับเรื่องนั้น เนื่องจากพวกเรามีความสัมพันธ์ที่ดีกับเยลแมนมาหลายรุ่นอยู่ดี! พวกเราจะไม่ยุ่งกับเงินกู้เล็กน้อยเช่นนั้นหรอก! แต่อย่างไรก็ตาม พวกเรามาที่นี่ในวันนี้ก็เพื่อจะถกกันในเรื่องเงินกู้อื่นกัน ตอนนี้เงินกู้นี้ไม่ใช่น้อย ๆ เลยทีเดียว!” เชนตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
“อธิบายเพิ่มเติมสิ” ท่านผู้หญิงเยลแมนกล่าว ด้วยการขมวดคิ้ว
ในขณะเดียวกัน หลังจากได้ยินสิ่งที่เชนต้องพูด ลูกของเธอหลายคนและสมาชิกคนอื่น ๆ มากมายของตระกูลเยลแมนก็เริ่มสั่นขึ้นมาอย่างประหม่ากัน
“คุณหมายความว่ายังไงกัน คุณหลง? ในขณะที่พวกเรากู้ยืนเงินมา พวกเราก็ทำมันผ่านประธานเจมส์ตัน ประธานมิล และประธานลีกเช่นกัน!” ยูม่าตอบกลับอย่างโกรธเคือง
“ฮึ่ม! แม้นั้นเป็นกรณีก่อนหน้านี้ แต่ประธานเหล่านั้นที่คุณพูดถึงก่อนหน้านี้ก็บรรลุข้อตกลงกับผมไปเมื่อไม่กี่วันนี้เอง! โดยพื้นฐานแล้ว ความร่วมมือและเงินกู้ใด ๆ ที่คุณได้ทำกับพวกเขาตอนนี้ก็ถูกโอนให้กับตระกูลหลง!”
“หลังจากคำนวณดูเล็กน้อย ผมก็พบว่าคนเหล่านั้นจากตระกูลเยลแมน ที่ได้รับมอบหมายให้รับผิดชอบในบริษัท แต่ละคนก็ได้ยืมเงินจำนวนไม่น้อยเลยมาจากประธานมากกว่าสามสิบคนได้! ในการประมาณคร่าว ๆ ยอดรวมทั้งหมดก็จะเป็นหนึ่งพันห้าร้อยล้านดอลลาร์! และการประมาณนั้นยังไม่ได้รวมสินเชื่อธนาคารที่พวกเขาทำด้วยซ้ำ!” เชนประกาศออกมา รอยยิ้มของเขากว้างขึ้นกว่าเดิม
“…คุณ…คุณกำลังพล่ามไร้สาระอยู่นะ! ครอบครัวของเรามีทรัพย์สินใหญ่มากมายขนาดนั้น…พวกเราจะมีจำนวนเงินกู้เงินที่มีดอกเบี้ยสูงเช่นนั้นได้ยังไงกัน?!” ท่านผู้หญิงเยลแมนตอบกลับ ในขณะที่ใบหน้าของเธอซีดลงในแต่ละวินาที
เจตนาของเชนที่มาที่นี่ในวันนี้นั้นชัดเจนมาก
ถ้าเขาจะใช้เงินกู้นั้นมาปราบตระกูลเยลแมนภายในระยะเวลาอันสั้น ตระกูลเยลแมนก็จะไม่มีช่องทางที่จะรวบรวมเงินได้มากมายขนาดนั้นอย่างรวดเร็วขนาดนี้หรอก อย่างดีที่สุด เยลแมนก็จะทำได้เพียงแค่จำนองทรัพย์สินที่พวกเขาเป็นเจ้าของในอัตรามหาศาลเท่านั้น
เมื่อพวกเขาทำแบบนั้น ธนาคารก็จะระงับตระกูลเยลแมนเนื่องจากการเคลื่อนไหวแม้เพียงส่วนเล็กน้อยก็จะส่งผลต่อทั้งหมดอย่างแน่นอน เมื่อสถานการณ์นั้นเกิดขึ้น มันก็จะไม่ง่ายเหมือนกับการล้มละลายอีกต่อไปสำหรับตระกูลของพวกเขา
“ฮ่า! งั้นเหรอครับ? ทำไมคุณไม่ยืนยันมันกับลูก ๆ ของคุณล่ะ!” เชนพูดเยาะเย้ยอย่างเย็นชา
“คุณ…อะไรนะ? นี่หมายความว่ายังไงกัน?!” ท่านผู้หญิงเยลแมนคำราม ขณะที่เธอเริ่มเคาะปลายไม้เท้าของเธอกับพื้น
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอ ยูม่า โรส และคนอื่น ๆ ที่อยู่ที่นั่นก็ไม่มีความกล้าที่จะพูดด้วยซ้ำ ขณะที่พวกเขาผลัดกันกลืนน้ำลายอึกใหญ่
“ฮ่าฮ่า! งั้นไม่มีใครกล้าที่จะยอมรับใช่ไหม? ก็ได้ถ้างั้น ผมจะอธิบายด้วยตัวเองแล้วกัน!” เชนประกาศ ขณะที่เขาส่ายหัวของเขาด้วยรอยยิ้มขมขื่นบนใบหน้าของเขา
“เมื่อเป็นเรื่องของตระกูลเยลแมน พวกเขามีนิสัยที่น่าสนใจเป็นพิเศษอย่างหนึ่ง ลูก ๆ ภายในตระกูลของคุณแต่ละคนมีอำนาจแตกต่างกันไป จากสิ่งที่ผมได้ยินมา ลูกคนที่นำกำไรมาให้ตระกูลมากที่สุดก็จะได้รับสิทธิ์ในการสืบทอดบทบาทของผู้นำตระกูลเยลแมน ผมพูดไม่ถูกเหรอ? อ่า! ตอนนี้ก็มาคำนวณกันสักเล็กน้อยเถอะ ดีไหมครับ? ตั้งแต่ลูกชายคนโตขอบคุณเป็นต้นไป ก็ไม่มีลูกคนไหนขอบคุณเต็มใจที่จะใช้เงินของตัวเองเพื่อทำอะไรเลย! ผมหวังว่าคุณจะรู้ว่าพวกเขาทุกคนชื่อของตระกูลเยลแมนในการให้ได้รับเงินกู้ของพวกเขา! แย้งผมได้นะถ้าผมพูดผิดไป!” เชนอธิบาย ขณะที่ท่านผู้หญิงเยลแมนเปลี่ยนเป็นหน้าแดงด้วยความโกรธ
เมื่อคิดย้อนกลับไป ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมยูม่าถึงพูดทั้งหมดนั้นในงานเลี้ยงวันเกิดของเธอ เมื่อคิดว่าเขาอ้างว่าเขาจะติดต่อผู้ออกเงินกู้ทันทีเพื่อแก้ปัญหาห่างโซ่อุปทาน แต่กลับกลายเป็นว่า พวกเขาทั้งหมดต่างก็ใช้กลยุทธ์เดียวกันตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้
“ทำไมคุณถึงไม่แจ้งให้พวกเราทราบว่าคุณโอนสิทธิ์ของคุณให้ตระกูลหลงเมื่อเกิดเรื่องขึ้น ประธานมิลและประธานลีก?” ยูม่าที่โกรธมากจนใบหน้าของเขาแดงราวกับลูกมะเขือเทศคำรามใส่