มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 855
“ทั้งหมดที่เธอคิดถึงก็คือวันเกิดนั้นของเธอ! วันเกิดอะไรจะสำคัญมากไปกว่างานฉลองตระกูลเยลแมนล่ะ?!” ท่านผู้หญิงเยลแมนตะเบ็งเสียงออกมา โดยรู้สึกหน้ามือดอย่างยิ่งในตอนนี้
“คุณย่า!” เบที่เพิ่งมาถึงตะโกนขึ้นมา ในขณะที่เธอวิ่งมาหาเธอ ประธานคนอื่น ๆ จากงานเลี้ยงวันเกิดของเบก็ติดตามมาข้างหลังอย่างใกล้ชิด
“เธอ! เธอไปอยู่ไหน”
และในขณะที่ท่านผู้หญิงเยลแมนกำลังจะปลดปล่อยความโกรธทั้งหมดที่ถูกกักขังเอาไว้ สายตาของเธอก็จับจ้องไปยังคนเหล่านั้นที่ยืนอยู่ด้านหลังเบ ดูเหมือนว่าต้องใช้เวลาเหมือนชั่วนิรันดร์สำหรับเธอที่ในที่สุดก็ตระหนักได้ว่ากลุ่มคนด้านหลังเบเป็นใคร
เมื่อเธอตื่นจากภวังค์ในที่สุด อย่างไรก็ตาม เธอพร้อมด้วยคนสองร้อยคนในห้องนั่งเล่น ก็ก่อความโกลาหลครั้งใหญ่ขึ้นมาทันที
“นั่นคือประธานแจ็กเกอร์ไม่ใช่เหรอ?! คนที่ร่ำรวยที่สุดในแจ็คสันวิลล์?!”
“แม่ง! นั่นคือเขาจริง ๆ! แล้วก็ตรงนั้น! นั่นคือประธานยาร์แบรี่ ใช่ไหม? ผู้มีอิทธิพลอย่างเขามาทำอะไรที่นี่กันล่ะ?”
“ประธานโกลด์เวลล์ก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน! เขาเป็นชายที่ร่ำรวยและมีอำนาจมากที่สุดจากทางเหนือเชียวนะ!”
ในตอนนี้แขกหลาย ๆ คนก็ลุกขึ้นยืนกันแล้ว และพวกเขาต่างก็กำลังตะโกนชื่อของผู้มีอิทธิพลทั้งหมดที่ปรากฏตัวออกมากัน คนเหล่านั้นไม่ได้เพียงมึนงงมากเกินไปจนพูดไม่ออก
ท่านผู้หญิงเยลแมนเองก็รู้อยู่แล้วว่าทุกคนที่นั่นเป็นใคร อย่าลืมว่าเธอได้พยายาม และล้มเหลวที่จะประจบพวกเขาแต่ละคนมาก่อนหน้านี้
‘ทำไม…? ทำไมพวกเขาทุกคนถึงมาที่นี่เพียงเพื่อจะฉลองวันเกิดของเบล่ะ?’
“ประธานครับ! ประธานแจ็กเกอร์และที่เหลือได้เข้าร่วมเพื่อฉลองวันเกิดของคุณเบ! ขอโทษด้วยครับที่หายไปนาน แต่มันเป็นเพราะผมกังวลว่าคนรับใช้ธรรมดาจะไม่รู้วิธีต้อนรับพวกเขาอย่างเหมาะสมกัน! ผมจึงคอยบริการพวกเขาอยู่ตลอดเวลานี้!” เชลดอนกล่าวอย่างตื่นเต้น ขณะที่เขาเดินกลับมาอยู่ข้างท่านผู้หญิงเยลแมนในท้ายที่สุด
“อะไรนะ?” ท่านผู้หญิงเยลแมนกล่าว ขณะที่โรส, ยูรา และเยลแมนที่เหลือต่างก็เบิกตากว้างกันด้วยความไม่เชื่อ
แม้การมาถึงของพวกเขาจะทำให้ท่านผู้หญิงเยลแมน ประหลาดใจอย่างแน่นอน แต่เธอก็รีบคืนสติและกล่าวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว “นั่งลงก่อนสิคะ ประธาน! พวกคุณทุกคน!”
โทนเสียงของเธอไม่ได้ฟังดูสิ้นหวังเหมือนกับที่เธอเป็นเมื่อหลายนาทีก่อนอีกต่อไป
“ฮ่าฮ่า! ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องมีน้ำใจขนาดนั้นหรอกครับ ท่านผู้หญิงเยลแมน! เอาตามตรงพวกเราไม่ได้วางแผนที่จะก้าวก่ายในงานเลี้ยงของคุณตั้งแต่แรกอยู่แล้ว! อย่างไรก็ตามเนื่องจากคุณเยลแมนนำพวกเราเข้ามา ผมคิดว่ามันก็ไม่ได้เสียหายอะไรที่จะเป็นส่วนหนึ่งของแขกผู้มีเกียรติที่นี่! ผมหวังจริง ๆ ว่าแขกทั้งหลายที่นี่จะเคารพพวกเราบ้าง!” เอไลจาห์ หนึ่งในผู้มีอิทธิพลกล่าว ด้วยรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเขา
“แน่นอนสิครับ!” ประมาณมิลและคนอื่นหลายคนกล่าว ขณะที่พวกเขาลุกขึ้นยืนและพยักหน้ากันทันที
เมื่อเห็นแบบนั้น เชนจึงทำได้เพียงแค่จับจ้องไปยังแขกผู้มีเกียรติที่เพิ่งทำการปรากฎตัวกันเท่านั้น คนเหล่านั้นที่เพิ่งเข้ามามีตำแหน่งสูงพอ ๆ กันกับปู่ของเขา พูดง่าย ๆ เขาก็เป็นแค่แมลงเล็ก ๆ ตัวหนึ่งต่อหน้าพวกเขาเท่านั้น
“วันนี้เป็นวันที่มีความสุขสำหรับตระกูลเยลแมน เชน! ถ้าไม่มีอะไรแล้ว คุณยังคงจะทำอะไรอยู่ที่นี่อีกล่ะ?” เบกล่าวอย่างเย็นชา
“อย่ามาสนใจผมเลย ผมแค่กำลังจะดื่มอวยพรให้กับคุณแจ็กเกอร์และคุณยาร์แบรี่…” เชนกล่าวด้วยรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเขา
และในขณะที่เขากำลังจะเดินไปหาพวกเขา อย่างไรก็ตาม โบรดี้ก็พูดขึ้นมา “เธอพูดถูกนะ ถ้าไม่มีอะไรอื่นแล้ว ทำไมคุณถึงยังไม่ไปอีกล่ะ?”
เมื่อได้ยินน้ำเสียงไร้ไมตรีของโบรดี้ เชนจึงกล่าวขึ้นมาด้วยโทนเสียงที่กระดากอายทันที “…ฮะ? ผม… เข้าใจแล้วครับ! ผมจะขอตัวก่อนตอนนี้แล้วกันนะ!”
เมื่อรู้สึกได้ว่าแม้แต่โบรดี้ก็ไม่ต้องการให้เขาอยู่ใกล้ ๆ นี้ เขาจึงเต็มไปด้วยความตื่นตกใจกลัว เขาวางแผนทุกอย่างไว้อย่างระมัดระวังมาก…แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของเขาจะเป็นเบ! คนที่ไม่สำคัญโดยสิ้นเชิงในตระกูลนั้น!
ไม่ว่าจะยังไง เขาก็ไม่กล้าอ้อยอิ่งอยู่ที่นั่นไปนานกว่านี้แล้ว ด้วยกิริยาท่าทางที่ฉับไว เชนที่อับอายขายหน้าจึงสั่งให้ลูกน้องของเขาจากไปด้วยกันกับเขาอย่างเงียบ ๆ
“เบ เธอยอมดเยี่ยมไปเลยเมื่อกี้! เมื่อครู่นั่นคือคุณหลงผู้ยิ่งใหญ่เชียวนะ!” เมกล่าว ขณะที่เธอและเพื่อนคนอื่นของเธอจับแขนของเธอไว้
“เพราะลูกพี่ลูกน้องของฉันไม่ชอบตระกูลหลง ฉันจึงไม่พบเหตุผลใดที่จะไม่เกลียดพวกเขาเช่นกัน!” เบตอบกลับ ด้วยรอยยิ้ม
“ฮะ? นั่นคือเหตุผลที่ทำไมเธอถึงสั่งให้คุณหลงจากไปงั้นเหรอ? เมื่อพูดถึงเขาแล้วก็ ก่อนหน้านี้พวกเธอทั้งคู่แอบคุยถึงเรื่องอะไรกันเหรอ?” เมถาม เธอและหญิงสาวคนอื่น ๆ ตอนนี้กำลังพบว่าเจอรัลด์น่าลึกลับมากกว่าที่เขาควรจะเป็นมากนัก
ก่อนที่เบจะทันได้ตอบ อย่างไรก็ตาม แคทเธอรีนอธิบายขึ้นมาฉับพลัน “คุณแม่เห็นไหมคะ ประธานทั้งหมดเหล่านี้มาที่นี่ในวันนี้เพื่อฉลองวันเกิดของเบกันก็เพราะหลานชายของดิฉัน เจอรัลด์ เชิญพวกเขามาเองค่ะ! แต่นั่นก็ไม่ใช่ทั้งหมดนะคะ! เห็นได้ชัดว่านั่นเป็นเพียงของขวัญชิ้นแรกเท่านั้น! เจอรัลด์พูดว่าเขาได้เตรียมของขวัญไว้ให้เธอทั้งหมดสามอย่าง! นั่นไม่ถูกต้องเหรอ เจอรัลด์?”
เมื่ออธิบายได้ครึ่งทาง แคทเธอรีนก็จับแขนของเจอรัลด์ไว้แล้วด้วยท่าทางที่สนิทสนม ท้ายที่สุดแล้วเธอก็พบว่าตัวเองชอบหลานชายคนนี้ของเธอมากขึ้นในวันนี้
เมื่อได้ยินสิ่งที่แคทเธอรีนพูดมา ท่านผู้หญิงเยลแมนจึงมองไปที่เจอรัลด์ด้วยความแปลกใจ
แม้เดิมทีเธอยังคงค่อนข้างสงสัยว่าเขาเป็นคนที่ไม่ธรรมดาอย่างแท้จริงหรือไม่ แต่เมื่อเห็นว่าเขามีอำนาจมากในวันนี้ จึงทำให้เธอรู้สึกเหมือนว่าเขาเป็นคนที่แตกต่างไปโดยสิ้นเชิง
ยูราและโรสเองก็รู้สึกขายหน้าอย่างมาก ขณะที่พวกเขาเฝ้ามองเหตุการณ์ที่กำลังเล่นออกมาจากด้านข้าง
“แน่นอนครับ! มีของขวัญอีกสองอย่างที่ผมยังไม่ได้แสดงให้ดู!”