มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 856
มีรอยยิ้มค่อนข้างขมขื่นบนใบหน้าของเจอรัลด์ ขณะที่เขากล่าวไปแบบนั้น
“หืมม? ทำไมเชนถึงกลับมาข้างในอีกล่ะ?”
ก่อนที่ใครก็ตามจะทันได้ตอบสนองกับคำพูดนั้น เสียงกรีดร้องด้วยความตกใจก็ดังก้องไปทั่วห้องโถง
ไม่นานหลังจากนั้นก่อนที่ทุกคนจะได้เห็นเชนและลูกน้องของเขาถอยกลับเข้ามาในห้องนั่งเล่น นั่นยังไงล่ะเหตุผล
ผู้หญิงที่ดูมีอำนาจคนหนึ่งได้ทำการปรากฎตัวในไม่กี่วินาทีต่อมา และที่ติดตามอยู่ด้านหลังของเธอ คือกลุ่มผู้ชายที่ดูน่ากลัวอย่างยิ่งผู้ที่ทั้งหมดดูเหมือนจะแข็งแกร่งพอ ๆ กัน
‘นี่…นี่อาจเป็นใครกัน…?’ ท่านผู้หญิงเยลแมนคิดกับตัวเอง ขณะที่มุมปากของเธอกระตุก
ในทางกลับกัน เบรู้สึกเต็มไปด้วยความเกรงขามและแปลกใจ ขณะที่เธอมองไปที่หญิงสาวคนสวย ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็เห็นด้วยตาของเธอเองว่าเชนถอยกลับมาด้วยความหวาดกลัวเพียงใดด้วยการปรากฏตัวของผู้หญิงคนนั้น
“ช่างเป็นความบังเอิญอย่างแท้จริงอะไรอย่างงี้ เชน! พวกเราพบกันอีกแล้วนะ!” ผู้หญิงคนนั้นกล่าว ขณะที่เธอกำลังเคี้ยวหมากฝรั่งตอนที่มองไปยังผู้ชายที่หวาดกลัวคนนั้น
“ค ครับ คุณ! มันนานมากแล้วจริง ๆ!” เชนพูดตะกุกตะกัก ใบหน้าของเขาหยดไปด้วยหยาดเหงื่อจากความกลัว
“ประธานคลอฟอร์ด!” ประธานแจ็กเกอร์ และคนอื่น ๆ กล่าวทักทาย ขณะที่พวกเขาโค้งให้เธออย่างเคารพ
“ป ประธานคลอฟอร์ดงั้นเหรอ…?”
เมื่อเห็นว่าผู้มีอิทธิพลทั้งหมดกำลังโค้งคำนับให้หญิงสาวกัน ท่านผู้หญิงเยลแมนจึงโค้งตัวเล็กน้อย เธอไม่ได้ต่อต้านการทำแบบนั้น เนื่องจากผู้หญิงคนใหม่นี้รู้สึกมีอำนาจและน่าประทับใจอย่างไม่ธรรมดาจริง ๆ
“คุณย่า!” เบตะโกนขึ้นมา ขณะที่เธอเพิ่งเริ่มขยับเท้าเข้ามา อย่างไรก็ตามเจอรัลด์ยื่นมือออกมาเป็นสัญญาณให้เธอยังคงยืนอยู่เคียงข้างเขา
“ธ เธอเป็นใครเหรอ ลูกพี่ลูกน้อง?” เบกล่าวอย่างประหม่า ขณะที่ใบหน้าน่าเอ็นดูของเธอแดงขึ้นมา
เขารอยยิ้ม จากนั้นเขาก็ลูบหัวเธอเบา ๆ ก่อนจะมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นและพูดขึ้นมา “พี่สาวครับ นี่คือลูกพี่ลูกน้องของเรา! เธอมีชื่อว่าเบ!”
“…พี่สาวเหรอ…ห้ะ? เธอคือลูกพี่ลูกน้องอีกคนของฉัน…พี่เจสสิก้าหรือเปล่า?” เบกล่าว ขณะที่เธอปิดปากของเธอด้วยความตื่นเต้น ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็ไม่เคยรู้เลยว่าลูกพี่ลูกน้องของเธอดูหน้าตาเป็นแบบไหนมานานแล้ว วันนี้ ในที่สุดเธอก็ได้เห็นว่าเจสสิก้าดูเป็นยังไงเช่นกัน!
“หวัดดี เบ! เธอช่างน่ารักอะไรอย่างงี้!” เจสสิก้ากล่าวขณะที่เธอเดินไปหาเบและจับมือของเธอ
“เจสสิก้าเหรอ?” ท่านผู้หญิงเยลแมนกล่าว สายตาของเธอเบิกกว้างขึ้นกว่าเดิม
‘เธอ…เธอเป็นหลานสาวของฉันจริง ๆ ใช่ไหม…?’
“แม้มันเป็นครั้งแรกที่พบกันในวันนี้ ฉันเกรงว่าของขวัญของฉันจะไม่มีอะไรเป็นพิเศษ เบ…ฉันหวังจริง ๆ ว่าเธอจะชอบของขวัญที่เรียบง่ายของฉัน…” เจสสิก้ากล่าว
ทันทีที่เธอพูดจบ หนึ่งในลูกน้องของเธอก็เดินไปหาเบทันที และยื่นกล่อง ๆ หนึ่งออกมาข้างหน้า
ทันทีที่เบเปิดกล่องดู สิ่งของล้ำค่าอย่างยิ่งก็เผยออกมา และความงามออร่าก็ส่งคลื่นของความน่าเกรงขามไปในหมู่คนเหล่านั้นที่เห็นมัน
“นั่น…นั่นคือพลอยสีน้ำเงินในตำนาน ไม่ใช่เหรอ?! พระเจ้า!” ใครบางคนตะโกนขึ้นมาจากภายในฝูงชน โดยไม่สามารถระงับความประหลาดใจของพวกเขาเอาไว้ได้
แม้แขกหลายคนจะประหลาดใจกัน แต่คนอื่นมากมาย เช่นเมและหญิงสาวทั้งหลาย ก็ถึงกับอิจฉากันเป็นอย่างมาก
ดังนั้นกลับกลายเป็นว่าเจอรัลด์และครอบครัวของเขามีอำนาจเช่นนี้สินะ! เมื่อคิดว่าพวกเธอไม่ได้ขอข้อมูลติดต่อทางไลน์ของเขาเลยด้วยซ้ำ! เมื่อคิดถึงมันในตอนนี้ เมและคนอื่น ๆ ก็รู้สึกเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
“รับสิเบ! มันเป็นของขวัญจากลูกพี่ลูกน้องของลูกนะ! รับมันไว้ได้แล้ว!” แคทเธอรีนส่งเสียงร้องด้วยความดีใจ
โรส, ยูรา, อิซาเบล และคนอื่นหลายคนต่างก็มึนงงไปตาม ๆ กันกับเหตุการณ์ที่พลิกผันนี้
เมื่อพลอยสีน้ำเงินถูกรับไปแล้ว เจสสิก้าก็หันไปทางท่านผู้หญิงเยลแมน ก่อนจะกล่าวทักทายเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ด ด้วยความยินดี!” ท่านผู้หญิงเยลแมนกล่าวอย่างตื่นเต้น ขณะที่เธอพยักหน้าให้เจสสิก้า
เธอใช้เวลาสักพักกว่าจะสังเกตได้ แต่เธอก็ตระหนักได้ในขณะนั้นว่าเจสสิก้าแตกต่างจากเจอรัลด์อย่างไร
ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม แม้เธอเคยเห็นอะไรมากแล้วในวัยของเธอ แต่เธอก็ประหลาดใจกับความประหม่าเพียงใดที่เธอยังคงรู้สึกได้ เมื่อเผชิญหน้ากับใครบางคนอย่างเจสสิก้า
เมื่อได้ยินสิ่งที่ท่านผู้หญิงเยลแมนกล่าว เจสสิก้าก็หันหลังกลับและกวาดมองผ่านฝูงชน ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะสบตากับเธอเลยด้วยซ้ำ และแขกทุกคนก็พบว่าตัวเองกำลังหลบตาลงต่ำกัน
ภายหลังในเวลาอันยาวนานที่สุด สายตาของเธอก็จับจ้องไปที่เบอีกครั้ง
จากนั้นเธอก็ยิ้มและพูดขึ้นมา “เบ ถ้าเธอยังไม่เคยได้ยิน เจอรัลด์กับฉันได้เตรียมของขวัญไว้ให้เธอสามอย่าง! เนื่องจากพวกเราทั้งคู่ก็ได้มอบของพวกเราแต่ละคนไปแล้ว ตอนนี้พวกเราจะมอบชิ้นที่สาม และของขวัญชิ้นสุดท้ายให้!”