บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 890
ท่าทีของเฟลิเป้มืดมนขณะที่เขาขมวดคิ้ว “ฉันคือสามีของเคธี่”
“อะไรนะ? สามีของยัยเด็กตัวซวยนั่นงั้นเหรอ?”
“คุณใช่… สามีของเคธี่จริง ๆ งั้นเหรอ?”
ทั้งแม่และลูกสาวต่างตกใจ
เฟลิเป้ไม่อยากที่จะเสียเวลากับพวกเธออีก “พวกเธอมีเวลาหนึ่งวันที่จะย้ายออกไป”
“อะไรนะ? แกจะทำให้พวกเราย้ายได้ยังไง? ยัยเด็กตัวซวยนั่นออกไปตั้งหลายปีแล้ว บ้านหลังนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับหล่อนอีกต่อไปแล้ว!” แม่คนนั้นกอดอกขณะที่เธอจ้องไปยังเฟลิเป้อย่างเย่อหยิ่งและดูถูก “นี่ฉันคิดว่ายัยเด็กตัวซวยนั่นจะตาดีสักแค่ไหน ใครจะคิดว่าเธอจะหาพวกถังแตกและหน้าละอ่อนมา แกอยากได้บ้านกลับไปเป็นสินสมรสรึไง? ฝันไปเถอะ! ดูแกสิ ใครจะแต่งงานกับแกในเมื่อแกซื้อบ้านสักหลังไม่ได้ด้วยซ้ำ?”
เฟลิเป้จิกสายตาเย็นชาใส่หญิงคนนั้น จนทำให้เธอหนาวสั่นลามไปถึงสันหลัง
“เธอมีเวลาหนึ่งวันที่จะย้ายออก หรือไม่ฉันก็จะทำให้เธอออกไปด้วยตัวฉันเอง”
“…”
เมื่อได้เตือนพวกเธอแล้ว เฟลิเป้ก็หันหลังจากไป
“เจ้ากุ๊ยตัวซวยนั่น แกฝันไปเถอะ ถ้าคิดว่าฉันจะยอมให้แกขโมยบ้านของฉันไป!” หลังจากที่ได้สติคืนจากความตกใจในตอนแรก หญิงแก่คนนั้นก็มองด้วยสายตาดูถูก ในตอนที่เธอหันหลังกลับ เธอก็ได้รู้ว่าลูกสาวของเธอได้ตามเฟลิเป้ไปแล้ว
หลังจากที่ถามรอบ ๆ หมู่บ้านถึงที่ที่พ่อแม่ของเคธี่ถูกฝังไว้ เฟลิเป้ก็พบว่าพวกเขาอยู่ที่เอพริล ฮิลล์
เขายกโกศของเคธี่และเครื่องมือของเขาไป พร้อมกับมองหาหลุมศพของพ่อแม่เคธี่
เมื่อเลือกจุดดี ๆ ที่ข้าง ๆ ได้ เขาก็เริ่มขุด
จากนั้นเขาก็วางโกศและเสื้อผ้าตัวโปรดของเคธี่ในตอนที่เธอยังมีชีวิตอยู่ลงในดิน เขาหยิบปากกาขึ้นมาแล้วเขียนว่า ‘ด้วยความระลึกถึง เคธี่ จอร์แดน ภรรยาสุดที่รักของเฟลิเป้ วิทแมน’ บนแผ่นไม้
ทันใดนั้นเอง ฝนก็เริ่มตกปรอย ๆ
เฟลิเป้เอนตัวพิงหลุมศพอย่างเหนื่อยล้าขณะที่หยาดฝนและน้ำตาได้ไหลร่วงลงจากสองตาของเขา
‘เคธี่’
‘คุณเห็นไหม?’
‘คุณคือภรรยาของผม’
‘ไม่ใช่น้องสาวที่ผมเลี้ยงดู’
เมื่อได้มองฉากนั้นถูกคลี่คลาย ญาติของเคธี่ ยูอิ ก็รีบวิ่งกลับไปที่บ้านเพื่อบอกกับแม่ของเธอ
หญิงคนนั้นตกใจ “อะไรนะ? ยัยเด็กตัวซวยนั่นตายแล้วรึ?”
“ใช่! หล่อนตายแล้ว!” ยูอิยืนยัน ขณะหวนนึกถึงสีหน้าที่แสนเจ็บปวดของเฟลิเป้ขณะที่เขาลูบหลุมศพของเคธี่ “หนูไม่คิดว่าผู้หญิงอย่างเคธี่จะเจอผู้ชายที่รักหล่อนเอามาก ๆ”
“หึ ความรักซื้ออะไรได้ล่ะ? ฉันบอกได้เลยว่าเจ้ากุ๊ยนั่นมาที่นี่ก็แค่เพื่อบ้านเท่านั้น!”
“นั่นก็จริง คนหล่อไม่ได้ทำให้ได้เครื่องประดับและกระเป๋าถือมีแบรนด์” ยูอิทำปากยื่นด้วยความผิดหวัง และกำลังตัดสินใจที่จะลืมเรื่องเฟลิเป้
วันต่อมา ยูอิออกจากบ้านหลังจากที่แต่งหน้าอย่างงดงามและสวมชุดเซ็กซี่ จู่ ๆ เธอก็เห็นรถยนต์ลิมิเต็ดอิดิชั่นจำนวนหนึ่งที่เธออยากจะขับเข้ามาในหมู่บ้านมาโดยตลอด
เธอจ้องมองอย่างอิจฉา แล้วพบว่ารถเหล่านั้นมาจอดหน้าประตูบ้านของเธอ
ยูอิอึ้งและรีบวิ่งออกไป แม่ของเธอซึ่งกำลังพูดคุยกับเพื่อนบ้านที่ลานหน้าบ้านก็วิ่งออกไปเมื่อมีกิจกรรมอึกทึกเสียงดัง
เมื่อเห็นรถแบรนด์ดังข้างประตูบ้าน หญิงคนนั้นก็ดูมีความสุข “นี่คือแฟนผู้ร่ำรวยที่ลูกพูดถึงเมื่อวันก่อนใช่ไหม ยูอิ? ดูความจริงใจของเขาสิ แม่คิดว่าลูกควรจะแต่งงานกับเขานะ!”
เมื่อได้ยินแม่ของเธอและมองไปที่สายตาอิจฉาของชาวบ้านรอบ ๆ ที่มองเธอ ยูอิก็รู้สึกถึงความมั่นใจของเธอที่เพิ่มสูงขึ้น
อย่างไรก็ตาม ชายคนที่สองที่ลงมาจากรถ ทำให้ทั้งยูอิและแม่ของเธอตาค้างอย่างตกตะลึง!