บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 891
ในชุดสูทลิมิเต็ดอิดิชั่นที่ออกแบบมาโดยเฉพาะ บวกกับรูปลักษณ์และออร่าอันสง่างามของเฟลิเป้ทำให้เขาดูเหมือนเพิ่งเดินออกมาจากนิยายอย่างไรอย่างนั้น
เขาดูเหมือนตัวละครที่คนส่วนใหญ่มองว่าทั้งเท่และเย็นชา
เขาใช่คนเดียวกับที่ยูอิและแม่ของเธอเรียกว่า ‘กุ๊ย’ เมื่อวานนี้รึเปล่า?
ทั้งยูอิและแม่ของเธอก็ตกตะลึง
ขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้า เฟลิเป้เหลือบมองผู้หญิงสองคนที่อยู่ข้างหน้าเขาและเบือนหน้าหนีเพื่อสั่งว่า “โยนทุกอย่างในบ้านทิ้ง อย่าปล่อยให้คนที่ไม่จำเป็นมาขวางทาง”
“เข้าใจแล้วครับ คุณวิทแมน”
ตามคำสั่งเหล่านั้น ลูกน้องของเขาก็รีบเข้าไปในบ้านเพื่อโยนทุกอย่างทิ้ง
ในขณะเดียวกันเฟลิเป้ก็เดินเข้าไปข้างในโดยไม่สนใจ
“เฮ้! เรียกคนมาทิ้งของได้ยังไง คุณคิดว่าคุณเป็นใคร…”
แม่ของยูอิพูด และเฟลิเป้ค่อย ๆ หันมามองเธอ
ด้านข้างที่หล่อเหลาของเขาดูอ่อนโยน แต่หางตาของเขาคมและเย็นชา “นี่คือบ้านของภรรยาฉัน ฉันแค่เอาของที่เป็นของเธอกลับคืนมา”
แม่ของยูอิโกรธจัด “หมายความว่ายังไงอะไรที่เป็นของเธอ? พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตไปเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว แม้แต่เด็กสาวที่ถูกสาปก็ตายไปแล้วด้วย คุณคิดว่าเพียงเพราะคุณเช่ารถสองสามคันและเรียกคนสองสามคนมา แล้วจะพยายามมาขโมยบ้านของฉันได้งั้นเหรอ? คุณคิดว่าคุณเป็นท่านประธานที่เจ้ากี้เจ้าการเหมือนในละครหรือไง?”
แม้ว่าการแสดงออกของเขาจะเย็นชาอยู่แล้วในตอนแรก แต่ขณะที่ผู้หญิงพวกนั้นใช้คำบรรยายเหล่านั้นกล่าวถึงเคธี่และการพูดถึงการตายของเธอ กลับทำให้เขาดูเลือดเย็นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“ถ้าพูดอีกแม้แต่คำเดียว ฉันจะจัดการให้พวกเธอไปอยู่กับเธอที่นั่นเลย เอาไหม?”
“…”
แม่ของยูอิรีบกลืนน้ำลาย เธอยังคงเชื่อว่าเฟลิเป้แกล้งทำ แต่ความกระหายเลือดของเขานั้นดุดันจริง ๆ
ไม่มีทางที่แม่ของยูอิจะยืนดูเฟลิเป้โยนของทั้งหมดทิ้งไป
เธอบ่นพึมพำเรื่องการเรียกตำรวจ ไม่นานจากนั้นมีคนหนึ่งจากฝูงชนอุทานขึ้นว่า “ฉันเคยเห็นหนุ่มหล่อคนนี้ในทีวีมาก่อน! เขาเป็นประธานคนปัจจุบันของบริษัท วิทแมนสมาชิกในครอบครัวที่ร่ำรวยที่สุดในเกลนเดล!”
ทั้งยูอิและแม่ของเธออ้าปากค้างพร้อมทั้งล้มลงกับพื้น
“อะไรนะ? เขาเป็นประธานที่ร่ำรวย?! ยัยเด็กสาวที่ถูกสาปแช่งนั่นมีผู้ชายที่เพรียบพร้อมแบบนั้นได้อย่างไร?” แม่ของยูอิไม่พอใจ
ยูอิก็รู้สึกเช่นเดียวกัน
ยัยเด็กกำพร้านั่น ได้หัวใจผู้ชายที่เพรียบพร้อมแบบนั้นมาครองได้อย่างไร?
เธอมองดูร่างของตัวเองอย่างมั่นใจ จากนั้นดูอารมณ์ที่เปลี่ยนไปในสายตาของเฟลิเป้
หลังจากให้คนทำความสะอาดวิลล่าแล้ว เฟลิเป้ก็ตัดสินใจอาศัยอยู่ที่นั่น
เช้าวันรุ่งขึ้น เขามาถึงหลุมศพของเคธี่ พร้อมช่อกุหลาบขาวเพื่อแสดงความนับถือในขณะที่หวนคิดถึงความรักที่เริ่มสายเกินไป
สองสามวันต่อมา ลูกน้องคนหนึ่งไปหาเขาอย่างรีบร้อน “คุณวิทแมนครับ มีบางอย่างผิดปกติกับคำสั่งซื้อของลูกค้าจากอาร์เอส ทุกสิ่งที่เราส่งไปกลับกลายเป็นของปลอม พวกเขามั่นใจว่าเรากำลังพยายามหลอกลวงพวกเขา และต้องการให้เราส่งชุดใหม่ให้พวกเขา”
หลังจากสัญญากับเคธี่ว่าจะไม่ทำการซื้อขายแบบนี้อีก เฟลิเป้ก็ตอบอย่างแผ่วเบาว่า “ส่งหนังสือแจ้งให้ทราบจากฉันว่าจากนี้ไป ฉัน เฟลิเป้ วิทแมน จะไม่มีส่วนร่วมในการทำงานของบริษัทอีกต่อไป พวกคุณทุกคนถูกไล่ออก ฉันจะจัดการกับผลที่ตามมาสำหรับลูกค้าจากอาร์เอสเอง”
ท่าทีของลูกน้องเขาเปลี่ยนไป “คุณวิทแมน นี่มัน…”
“ปล่อยฉันไว้คนเดียว”
เขาหันหลังและจากไปอย่างเฉยเมย ขังตัวเองอยู่ในห้อง
ทันทีที่ส่งคำบอกกล่าว ลูกน้องของเขาก็โกรธจนลุกเป็นฟืนเป็นไฟ
“อะไรนะ? เลิกจ้าง?”
“ทำไมเขาถึงจะไม่ทำล่ะ การค้าใหญ่ขนาดนี้เลยนะ?”