ตอนที่ 218: มีข่าวดี โดย Ink Stone_Romance
หวางนิวหลับลงที่ไหน แต่ร่างกายเธอไม่สบาย ไม่นานก็ผล็อยหลับไป
“เยี่ยนจื่อ เสี่ยวเวยเธอจะติดคุกไหม?”
หลัวเหมยนั่งอยู่ที่เตียงอีกฝั่งถามเฉินเยี่ยนที่นั่งเหม่ออยู่ตรงนั้น
“ติด ติดแน่นอน ถ้าเธอไม่ติดคุก จะมีความยุติธรรมได้ยังไง”
เฉินเยี่ยนพูดอย่างมั่นใจ ไม่ลังเลเลย
หลัวเหมยก้มหน้า
“คิดว่าฉันไร้ความเมตตาใช่ไหม?”
เฉินเยี่ยนถามหลัวเหมย เธอไม่ได้มองหลัวเหมย เดิมทีหลัวเหมยกลัวเธอหน่อยๆ ตอนนี้เห็นเธอแบบนี้แล้ว ต้องยิ่งกลัวเธอแน่นอน
“ไม่ใช่ เธอทำถูกต้อง พูดถามจริงที่บ้านมีคนอย่างเฉินเวย ฉันก็กลัว อีกหน่อยไม่กล้ากินข้าวกับเธอแล้ว เธอกล้าทำกับแม่ขนาดนี้ แล้วคนอื่นล่ะ เดิมทีว่ากันว่าเธอร่วมมือกับอวี๋เหวยหมินทำร้ายเธอ ฉันยังไม่ค่อยอยากจะเชื่อ แต่ตอนนี้ฉันเชื่อแล้ว”
“เยี่ยนจื่อ เธออย่าเสียใจไปเลย เดิมทีฉันไม่ควรจะพูด แต่ฉันคิดว่าเสี่ยวเวยเป็นแบบนั้นต้องโทษตัวเธอเอง”
สุดท้ายหลัวเหมยพูดประโยคหนึ่งปลอบใจเฉินเยี่ยน
เฉินเยี่ยนเหลือบมองหลัวเหมย คิดไม่ถึงว่าหลัวเหมยไม่คัดค้านเธอ
“ฉัน…”
หลัวเหมยเห็นเฉินเยี่ยนมองเธอ คิดอยากจะพูดอะไรแต่กลับกลืนลงไป
“ทำไมเหรอ?”
เฉินเยี่ยนถาม เวลานี้ยังมีอะไรไม่กล้าพูดอีก
“ฉัน ฉันท้องแล้ว”
หลัวเหมยไม่กล้าพูดเท่าไร
“ตอนแรกฉันคิดว่าให้ผ่านไปอีกสักพักค่อยบอก แต่ที่บ้านเป็นแบบนี้ ฉันคิดว่าควรพูดดีไหม ให้แม่ได้ดีใจ”
หลัวเหมยหน้าแดงก่ำไปหมด หลัวเหมยท้องแล้ว
“กี่เดือนแล้ว?”
เฉินเยี่ยนถาม คิดไม่ถึงว่าเวลานี้หลัวเหมยจะมีข่าวดี หวางนิวนั้นตั้งหน้าตั้งตารอหลานมาตลอด
“สองเดือนกว่าแล้ว ฉันก็ไม่รู้ว่าใช่หรือเปล่า สองเดือนกว่านี้ประจำเดือนไม่มา คิดว่าน่าจะใช่”
หลัวเหมยหน้าแดงจนเลือดจะซึมออกมาได้แล้ว เดิมทีเธอยังไม่คิดจะบอก แต่หลายวันนี้ที่บ้านเกิดเรื่องไม่ดี เธออยากจะให้ที่บ้านได้ดีใจหน่อย
“รอลุงหกมาดูแม่แล้วให้เขาจับชีพจรพี่ดู น่าจะไม่ผิด แม่ต้องดีใจแน่นอน พี่สะใภ้ ขอบคุณนะ”
เฉินเยี่ยนขอบคุณหลัวเหมย ข่าวนี้เป็นข่าวดีจริงๆ
“ดูพูดเข้า พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน ฉันก็หวังจะให้แม่หายเร็วๆ”
หลัวเหมยมองเฉินเยี่ยนอย่างจริงใจ
เฉินเยี่ยนพยักหน้าให้เธอ วินาทีนี้ เฉินเยี่ยนและหลัวเหมยใกล้ชิดกันเยอะเลย
ตอนอาหารเที่ยงหวางนิวกินข้าวได้เล็กน้อย เธอกินไม่ค่อยลง เฉินเยี่ยนก็ไม่ได้เรียกอีก
จนตอนที่ลุงหกมาดูหวางนิว เฉินเยี่ยนให้เขาจับชีพจรหลัวเหมย จับครั้งนี้ ลุงหกยืนยันว่าหลัวเหมยท้องแล้ว
“จริงหรือ ท้องแล้วหรือ?”
หวางนิวไม่อยากจะเชื่อ
เห็นลุงหกพยักหน้า หวางนิวค่อยมีชีวิตชีวาขึ้นมาหน่อย จับหลัวเหมย พูดเรื่องที่เธอต้องระวัง
หวังว่าข่าวดีนี้จะทำให้แม่ดีใจขึ้นมาหน่อย
ตอนบ่ายเฉินจงกลับมาแล้ว หวางนิวมองข้างหลังเขา ไม่มีคน เฉินเวยไม่ได้ตามกลับมา ดวงตาหวางนิวแดงอีกครั้ง
เธอใช้สายตาถามเฉินจง
“เฉินเวยยอมรับแล้ว เขาบอกว่าเธอกลับมาไม่ได้”
สีหน้าเฉินจงก็ดูไม่ดี
หวางนิวน้ำตาไหล แต่เธอจะพูดอะไรได้ เธอจะโทษใคร? เป็นเฉินเวยที่ทำตัวเอง
จนเฉินจงรู้ว่าหลัวเหมยท้องสีหน้าค่อนออกอาการดีใจขึ้นมาหน่อย เขาเลยปลอบหวางนิวสักพัก
หลังเฉินกุ้ยกลับมา รู้เรื่องนี้ก็ดีใจมาก มองหลัวเหมยไม่ละสายตาเลย หลัวเหมยโดนเขามองจนเขินอาย แต่ในใจก็รู้สึกหวานชื่นเป็นพิเศษ
รอจนหวางนิวหลับ เฉินจงเรียกเฉินเยี่ยนออกไปนอกห้อง
พ่อลูกสองคนเผชิญหน้ากัน ไม่มีใครพูดอะไร
“พ่อ หนูรู้ว่าพ่อกับแม่โทษหนู แต่หนูจำเป็นต้องทำแบบนั้น”
ในที่สุดเฉินเยี่ยนก็พูด
“พ่อรู้ เยี่ยนจื่อ พ่อแค่อยากจะถามลูก ในฝันนั้น เสี่ยวเวยแย่งอวี๋เหวยหมินกับลูก แล้วมีเรื่องนี้ของแม่หรือเปล่า?”
เฉินจงถามเฉินเยี่ยน
“ไม่มีค่ะ ตอนนั้นหนูแต่งงานกับอวี๋เหวยหมิน เฉินเวยแต่งงานกับคนอื่น แต่เธอไปไม่รอด หย่าแล้วก็มาอยู่บ้านหนู จากนั้นเธอก็ดีกับอวี๋เหวยหมิน ซินห้าวไม่ได้ปรากฏตัว พ่อกับแม่ก็ไม่มีเรื่องอะไร”
เฉินเยี่ยนพูดตามจริง แน่นอน พ่อแม่ในเรื่องของเธอไม่ใช่เฉินจงและหวางนิว
เฉินจงพยักหน้า คิดแล้วก็ไม่น่ามี ไม่อย่างนั้นเฉินเยี่ยนจะต้องบอกเขาแน่นอน ให้เขาเตรียมป้องกัน
“ระหว่างทางกลับมาพ่อก็คิดเหมือนกัน ตอนนั้นเสี่ยวเวยทำแบบนี้กับลูก หลังพวกลูกกลับมา เธอก็ยังไม่ยอมเปลี่ยน ยังทำร้ายลูกอีก แย่งเวยหลายชุน ต่อมาเธอก็ไปชอบซินห้าว อะไรที่เป็นของลูก เธอต้องการหมด เธอไม่ได้มา ก็เลยทำเรื่องแบบนี้ เธอผิด แม่ลูกก็เสียใจ แต่ก็ปล่อยเสี่ยวเวยเป็นแบบนี้ไม่ได้จริงๆ อีกหน่อยถ้าเธอคิดทำร้ายใครอีก จะทำอย่างไร? ปล่อยให้เธอทำร้ายคนอื่นอีกไม่ได้แล้ว หวังว่าในนั้นจะสั่งสอนเธอได้!”
เฉินจงคิดมากมาย ตอนนี้เท่ากับเขาเห็นด้วยกับการกระทำของเฉินเยี่ยนแล้ว
เฉินเยี่ยนเห็นเฉินจงเข้าใจแล้ว เธอดีใจมาก
“แล้วป้าหม่า?”
เฉินเยี่ยนถามถึงหม่าเหลียนขึ้นมา
“พ่อมาคิดอย่างละเอียดอีกที เรื่องนี้เสี่ยวเวยทำ แต่เป็นไม่ได้ที่หม่าเหลียนจะไม่รู้เรื่องอะไรแม้แต่น้อย ไม่อย่างนั้นตอนนั้นเธอก็คงไม่ทำแบบนั้น ก่อนหน้านี้พ่อคิดน้อยไปหน่อย เธอออกจากโรงงานไป หลังจากนี้พ่อจะไม่ไปถามว่าเธอเป็นยังไง ทำได้ก็ต้องยอมรับผลที่ตามมา ต่อจากนี้พ่อจะดูแลให้แม่มีความสุขเอง”
เฉินจงคิดได้แล้ว ตอนนี้เขาก็ไม่คิดว่าหม่าเหลียนบริสุทธิ์
“ถูกแล้ว พ่อคิดได้ถูกแล้ว”
เฉินเยี่ยนปลื้มใจมาก ไม่อย่างนั้นเฉินจงจะเอาแต่คิดว่าเขาเป็นคนดึงหม่าเหลียนเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย รู้สึกผิดกับเธอ นั่นไม่ใช่เรื่องดี
“ฝั่งแม่ลูกเดี๋ยวพ่อจะไปปลอบอีก เรื่องลูกกับซินห้าวถ้ากำหนดวันได้ก็รีบกำหนดวันเถอะ พวกลูกรีบสร้างครอบครัว เผื่อเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาอีก”
เฉินจงแลดูอ่อนล้า
“ค่ะ”
เฉินเยี่ยนพยักหน้า เธอเข้าใจความหมายของเฉินจง
“ช่วงนี้ที่โรงงานลูกดูแลมากหน่อย ส่วนพ่ออยู่บ้านเป็นเพื่อนแม่”
เฉินจงฝากฝังแล้วลุกขึ้นเดินออกไป
มีเฉินจงเข้าใจ มีเขาคอยปลอบอยู่ คิดว่าหวางนิวจะต้องดีขึ้นมา
เฉินเยี่ยนพอสบายใจได้บ้าง
เวลาเย็น มีหลายคนมาบ้านเฉิน นอกจากคนในหมู่บ้านเดียวกันที่มาเยี่ยมหวางนิว ยังมีเจ้าอ้วนและหวางจวน นอกจากนั้นยังมีหวางตงฮวา ลุงของเฉินเยี่ยนและคนอื่นๆ อีก
เมื่อวานที่บ้านหวางตงฮวาเกิดเรื่อง เธอเลยไม่ได้ไปโรงงานม้วนบุหรี่ วันนี้หลังจากไปโรงงานมาก็ได้ยินเรื่องนี้ เธอร้อนใจมาก หวางจวนให้เธอเลิกงาน เพราะช่วงนี้งานการผลิตค่อนข้างหนัก พวกเธอต้องการทำงานให้ดี จะได้ทำให้เฉินเยี่ยนสบายใจ จัดการเรื่องที่บ้านได้
ดังนั้นหวางตงฮวาให้คนไปบอกข่าวที่บ้านตัวเอง หลังเธอเลิกงานก็มากับทุกคน
เห็นสภาพหวางนิวแล้ว ทุกคนต่างปลอบใจ
รู้ว่าเฉินเวยเป็นคนทำ คุณอาก็ด่าเฉินเวยชุดใหญ่
หวางนิวได้แต่ร้องไห้ พูดอะไรไม่ออก
สุดท้ายทุกคนกลับไปแล้ว คนบ้านเฉินทำความสะอาดกัน เฉินหู่และเฉินเวยไปดูหวางนิว สภาพจิตใจหวางนิวดีขึ้นกว่าเมื่อวานเยอะขึ้นบ้าง
“ผมหวังจะไม่ให้เธอกลับมา! อยู่ในนั้นไปทั้งชีวิต!”
รู้ว่าเฉินเวยอยู่สถานีตำรวจ เฉินหู่ก็พูดแบบนี้ออกมา สีหน้ายังมีความโกรธอยู่