บทที่486
ผู้แปล : N.
“ โอ้! นั้นแสดงว่าเขานั้นเป็นเกมเมอร์มืออาชีพที่ดีที่เดียว และเขาจะเป็นคนมาประเมินนายในครั้งนี้” ลูชินได้พูดออกมา
“จริงเหรอครับ! ฮ่าฮ่า! ผมจะได้เล่นกับแครี่แห่งความตาย!” ลูไห่ได้กระโดดขึ้นมาอย่างตื่นเต้น “ไม่! ผมจะต้องเอาเรื่องนี้ไปอวดเพื่อนร่วมชั้นทันที!”
เขารีบส่งข้อความไปหาเพื่อนร่วมชั้นว่า “พี่น้อง! ฉันจะได้ฝึกซ้อมกับแครี่แห่งความตายในวันนี้!”
“แครี่แห่งความตาย? คืออะไร” มีคนได้ถามออกมาทันที
“แน่นอนว่ามันเป็น ‘แครี่แห่งความตาย’! เกมเมอร์ที่เป็นอันดับหนึ่งคนนั้นเอง!” ลูไห่ได้ตอบกลับไป
“เขาเป็นใครนะ?”
“เป็นไปไม่ได้! ข่าวล่าสุดบอกว่าเขากำลังแข่งอยู่ในยุโรป และเขาจะมีเวลามาเล่นกับนายได้ยัง!”
“ลูไห่! ฉันคิดว่านายเริ่มจะเป็นคนขี้โม้ละนะ!”
เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนไม่เชื่อสิ่งที่เขาพูดออกไป เขาก็รีบพูดต่อว่า “ฉันสาบานด้วยศักดิ์ศรีของฉัน! ฉันไม่เคยโกหกใคร!”
“โอ้! แล้วนายไปหัดขี้โม้มาตอนไหน?”
“ใครเชื่อนายก็ปัญญาอ่อนไปแล้ว!”
“พวกนายอย่ามาใส่ร้ายฉัน!” ลูไห่ได้พูดต่อ “ดี! เมื่อพวกนายต่างก็ไม่เชื่อฉัน งั้นอีกเดียวฉันจะไลน์สดให้พวกนายได้ดู! แล้วที่นี้พวกนายจะไม่เรียกฉันว่าขี้โม้อีกต่อไป!”
“ตกลง!” พวกเพื่อนๆของเขายังคงไม่เชื่อเรื่องนี้
“ถ้ามันเป็นเรื่องจริง ฉันจะมอบมีดแรร์ของฉันให้นายเลย!” มีเพื่อนบ้างคนได้พูดขึ้นมา
“ถ้าเป็นจริง ฉันจะเลี้ยงอาหารกลางวันนายเลย!”
“แต่ถ้ามันเป็นเรื่องที่นายโม้ละก็ รอวันจันทร์พวกฉันจะไปเอาเรื่องนายแน่คอยดู!”
“ตามนั้น! พวกนายรักษาสัญญาด้วยละกัน!” ลูไห่พูดจบก็หันไปถามลูชินว่า: “พี่สอง! ผมสามารถถ่ายทอดสดการฝึกซ้อมนี้ให้พวกเพื่อนๆผมดูได้ไหม!”
ลูชินที่ได้ฟังแบบนั้นก็คิดว่าอีกฝ่ายคงไม่ควรว่าอะไร ดังนั้นเขาจึงได้พยักหน้าเห็นด้วยออกมา
หลังจากนั้นไม่นานในห้องฉายเกมเสมือนจริงที่บ้าน ไอดีของลูไห่ก็ได้รับคำเชิญท้าทายจากไอดีปริศนา หรือจะพูดว่าไอดีนั้นคือแครี่แห่งความตายก็ได้!
“เป็นแครี่แห่งความตายจริงๆเหรอ?” ลูไห่รีบกดยอมรับ ก่อนที่เขาจะเห็นภาพที่ปรากฏตรงหน้านั้นเป็นคนหนุ่มสาวที่ดูหล่อเป็นอย่างมากและเขายังสวมใส่เสื้อของทีมอีกด้วย
“แครี่แห่งความตาย!” ลูไห่ได้ตะโกนออกมาอย่างไม่เชื่อ “ว้าว! เป็นคุณจริงๆ! ฉันเป็นไอดอลของคุณ … ไม่!คุณเป็นแฟนฉัน….”
ลูลานที่ได้ฟังแบบนั้นก็ได้หลุดหัวเราะออกมาแล้วพูดว่า “พี่ชาย! คุณควรพูดว่าคุณเป็นแฟนคลับของเขา!”
“ใช่แล้ว! ผมเป็นแฟนคลับของคุณ!” ลูไห่รีบพูดออกมา
“ ฮ่าฮ่า.” แครี่แห่งความตายที่ได้ฟังแบบนั้นก็หลุดหัวเราะออกมา แล้วพูดว่า “ ผ่อนคลายลงหน่อย ผ่อนคลายลงหน่อย”
หลังจากที่เขาพูกกับลูไห่จบลง เขาก็ได้เห็นลูชินที่นั่งอยู่ไม่ไกล ก่อนที่จะมาในครั้งนี้เขาได้ฟังจากหัวหน้าสโมสรว่าชายคนนั้นเป็นถึงผู้บริหารระดับสูงของบริษัทลู่เทคโนโลยี ดังนั้นเขาจะต้องให้ความเคารพเมื่อเจอทันที “สวัสดีครับประธานลู!”
“ สวัสดี!” ลูชินได้ต้อนรับเขาด้วยเช่นกัน “ ฉันได้ยินมาว่าคุณเป็นอันดับหนึ่งในวงการนี้ และที่ฉันเชิญคุณมาที่นี้ก็เพราะฉันอยากจะให้คุณช่วยทดสอบว่าเด็กคนนี้ที่ว่าเขาพอจมีความสามารถที่จะเป็นเกมเมอร์มืออาชีพได้ไหม?”
“ มันไม่มีปัญหาครับ” แครี่แห่งความตายยังพูดต่อว่า “ งั้นเรามาเริ่มกันเลยไหม?!”
“ครับ!” ลูไห่ได้ตอบรับกลับไป และระหว่างที่เขาพยายามลดความตื่นเต้นลงนั้น เขาก็ได้เตรียมอุปกรณ์ในเกมและจดจ่อไปกับมัน
ในขณะเดียวกันการฝึกซ้อมครั้งนี้ก็ได้รับการถ่ายทอดสดไปยังเพื่อนร่วมชั้นของเขา และนั้นก็ทำให้พวกเพื่อนร่วมชั้นของลูไห่ตกใจเป็นอย่างมาก
“แครี่แห่งความตายปรากฏตัวจริง ๆ ! เขากำลังเล่นเกมกับลูไห่!”
“แครี่แห่งความตายคือไอดอลของฉัน! ลูไห่! นายช่วยฉันขอลายเซ็นเขาได้ไหม?!”
“ไอ้โง่! นี่คือการฉายภาพจากระยะไกล แล้วลูไห่จะไปขอลายเซ็นของแครี่แห่งความตายได้ยังไง”
“เสร็จกัน! ฉันแพ้เดิมพันซะงั้น! แบบนี้มีดแรร์ของฉันก็…!”
“ ฉันสูญเสียค่าอาหารกลางวันจริงๆ! แต่มันก็ไม่สำคัญอะรไตราบใดที่ฉันเห็นแครี่แห่งความตาย มันถือว่าเป็นอะไรที่คุ้มค่า!”
“ฉันอยากรู้จริงๆว่าพื้นหลังของตระกูลลูไห่นั้นคืออะไร ทำไมเขาถึงมีพลังมากขนาดนี้ เขาถึงกับสามารถเชิญตัวแครี่แห่งความตายมาเล่นเกมด้วยได้!”
ในตอนนี้ลูไห่ไม่ได้สนใจข้อโต้แย้งของพวกเพื่อนๆของเขาอีกต่อไป เพราะเขากำลังเข้าสู่สถานะแล้ว และตอนนี้ในห้องเกม ทั้งสองคนต่างก็ได้สวมอุปกรณ์เกมกันเสร็จแล้ว
อุปกรณ์นี้สามารถค้นหาจุดบนร่างกายมนุษย์และติดตามการเคลื่อนไหวของมนุษย์พร้อมกัน จากนั้นก็เป็นตัวละครเกมออกมา โดยที่ตัวละครนี้จะมีการติดตั้งอาวุธและทักษะพิเศษต่างๆเพื่อใช้ต่อสู้กันเอาไว้
เกมนี้ถือว่าเป็นการแก้ปัญหาคนที่เบื่อหน่ายกับการออกกำลังแบบเดิมๆ เพราะตัวเกมมันจำเป็นที่จะต้องเคลื่อนไหวร่างกายตลอดเวลา
ลูชินได้ดูการต่อสู้ของทั้งคู่ตลอดเวลา จะเห็นได้ว่าพวกเขาทั้งสองนั้นเลือกที่จะเล่นอาชีพนักเวทย์เหมือนกัน ดังนั้นตลอดเวลาการต่อสู้ของทั้งคู่นั้นมันเต็มไปด้วยเอฟเฟกต์พิเศษมากมายกระจายออกมา
ต้องบอกว่าความสามารถของลูไห่ในการเล่นเกมนั้นดีจริงๆ มันถือว่าดีกว่าลูชินก็ว่าได้ แต่ยังไงก็ตามคู่ต่อสู้ของเขานั้นเป็นถึงมือวางอันดับหนึ่งของวงการนี้ และเขายังเป็นผู้เล่นที่เกมอันดับต้นๆของโลกอีกด้วย ดังนั้นถึงแม้ว่าลูไห่จะพยายามโจมตีเข้าไปยังไง แครี่แห่งความตายก็สามารถตอบสนองได้ทันทั้งหมด
หลังจากนั้นไม่นานแครี่แห่งความตายก็ได้ต้อนให้ลูไห่หมดหนทาง ก่อนที่เขาจะแพ้ไปในที่สุด ถึงแม้ว่าลูไห่จะเป็นฝ่ายแพ้ แต่เขากับได้รับความรู้มากมายกับการฝึกซ้อมครั้งนี้
ในท้ายที่สุดแครี่แห่งความตายก็ใช้การดำเนินการที่เรียบง่ายในการฆ่าตัวละครในเกมของลูไห่ลง
“มันเจ๋งมาก!” ถึงแม้ลูไฮจะแพ้ แต่เขาก็รู้สึกภาคภูมิใจและเป็นเกียรติอย่างยิ่ง เนื่องจากคู่ต่อสู้ของเขาเป็นถึงแชมป์โลก เขาไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะสามารถต่อสู้กับอีกฝ่ายได้นานแบบนี้
“เป็นยังไงบ้าง?” หลังจากเกมนี้จบลงลูชินก็ได้ถามผลจากแครี่แห่งความตายทันที
แครี่แห่งความตายที่ได้ฟังแบบนั้นก็ได้ตอบกลับมาว่า“ พรสวรรค์ในการเล่นเกมของเขานั้นถือว่าดีเป็นอย่างมาก หากเขาได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีกว่านี้ เขาจะมีโอกาสได้เป็นผู้เล่นระดับมืออาชีพอย่างแน่นอน”
“ แต่ผมต้องพูดอะไรซักสองสามอย่าง! ถนนสายนี้มันไม่ได้ดูดีอย่างที่คิด และมันยังเต็มไปด้วยอุปสรรคมากมาย ไม่แน่ว่านายอาจจะเสียใจกับการเดินบนเส้นทางนี้ก็ได้! “
เมื่อลูไห่เผชิญหน้ากับคำสอนของไอดอลของเขาแบบนี้ เขาก็ได้แสดงสีจริงจังออกมาทันทีและพูดขึ้นว่า “ผมเองก็รู้ว่ามันเป็นเส้นทางที่ยากลำบาก แต่ยังไงผมก็ยังอยากลองทำมัน!”
แครี่แห่งความตายที่ได้ฟังแบบนั้นก็ยิ้มออกมาและพูดว่า “เอาล่ะ! นายก็อย่าเสียใจถ้าเกิดว่าทางที่นายเลือกนั้นมันผิด งั้นก่อนที่จะจากกันฉันจะพูดอะไรเป็นอย่างสุดท้าย เมื่อนายเลือกที่จะต่อสู้ในเกมแล้ว จงจำไว้ว่ามันมีเพียงสงผลลัพธ์เท่านั้น คือ ชนะกับแพ้ ฉันหวังว่านายจะจำเรื่องนี้เอาไว้!”
“ผมจะจำเรื่องนี้เอาไว้ครับ!” ลูไห่ได้พยักหน้าเป็นการตอบกลับมาทันที
“ประธานลู! ผมคงต้องขอตัวลาก่อน” แครี่แห่งความตายได้หันไปทางลูชินและพูดประโยคนี้ออกมา
“ผมต้องขอบคุณมาก” ลูชินได้ตอบกลับไป
“คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณ! นี้เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น” แครี่แห่งความตายพูดจบก็ได้ออฟไลน์ออกไปทันที
ถึงแม้ว่าแครี่แห่งความตายจะจากไปแล้ว แต่ลูไห่ก็ยังไม่สามารถใจเย็นลงได้
ลูชินรู้ดีว่าคำพูดของไอดอลของตัวเองนั้นมีประโยชน์มากกว่าการพูดของคนรอบข้าง ดังนั้นเขาจึงคิดว่าจะต้องให้เวลาลูไห่คิดดูอีกครั้ง
เขาจึงได้พูดว่า: “เอาละ! นายก็ลองกลับไปคิดดูสักสองสามวันก็แล้วกัน ถ้านายยังไม่เปลี่ยนใจ พี่จะเป็นคนไปพูดกับพ่อแม่ของนายให้เอง”
“ขอบคุณครับ!” Lu Hai ตอบทันที
“ดี! อีกสามวันฉันจะมารอฟังคำตอบของนาย” ลูชินยิ้มเป็นการตอบรับ ก่อนที่เขาจะหันไปพูดกับลูลานว่า “เรื่องทางนี้ก็จบแล้ว งั้นเราไปหาอะไรกินกันเถอะ”
……
สามวันต่อมาลูไห่ยังไม่เปลี่ยนใจ ดังนั้นลูชินจึงได้ไปพูดกับพ่อแม่ของเขาด้วยตัวเอง การพูดครั้งนี้พ่อแม่ของเขาก็ขอตามไปด้วย
หลังจากที่เขาได้พูดสนับสนุนการตัดสินใจของลูไห่ออกมานั้น การแสดงออกของทั้งสี่ท่านนั้นดูไม่ดีเป็นอย่างมาก แต่เมื่อพวกเขาได้ฟังว่าถ้าการตัดสินใจของลูไห่เป็นเรื่องที่ผิดแล้วละก็ ตัวลูไห่จะต้องกลับมาเรียนต่อมหาลัยทันที ซึ่งหลังจากที่พวกท่านทั้งสี่คนได้ฟังแบบนี้ก็ยอมให้ลูไห่ไปเป็นเกมเมอร์
ลูชินยังคงหลังอยู่บ้านอีกสองสามวัน ก่อนที่เขาจะเดินทางไปนิคมภาคใต้ เพราะเมื่อเร็วๆนี้เขาสังเกตเห็นอาการของซูเสี่ยวนั้นไม่ดีเป็นอย่าง ดังนั้นเขาจึงต้องคิดไปเยี่ยมเธอ
แต่เมื่อเขาไปที่บริษัทกับไม่พบซูเสี่ยว แต่เป็นซู่เสียวที่นั่งทำงานอยู่แทน