ตอนที่ 675 : ประกาศจับ
จางเจิ้งเฉียงใช้ความคิด เนื่องจากเรามาที่นี่เพื่อความสนุกสนาน ดังนั้นจึงไม่จําเป็นต้องรีบเร่งมากนัก นอกจากนี้แหวนวงนี้มีความสําคัญกับฉันมาก” จากนั้นเขาก็ตอบรับข้อเสนอ
ในระหว่างการเดินทางจากเมืองทอนตันไปยังเมืองมังกรเงิน เจย์ลิสหวาดกลัวผู้ชายผมหางม้าสีดําคนนี้มาก เขากินอาหารแปลกๆเหล่านั้นมาเกือบสามวันแล้ว ที่เลวร้ายที่สุดคือเขายังกินสิ่งมีชีวิตที่เหมือนมนุษย์อีกด้วย แล้วทําไมเขาต้องบังคับให้ฉันกินมันด้วย!” เธอเดินนําทางอยู่ข้างหน้าด้วยความกังวลเป็นอย่างมาก ในขณะที่เหงื่อเย็นไหลท่วมเต็มหลังของเธอจากนั้นเธอก็พูดเบาๆ “เอ่อ…ฉันยังไม่รู้ว่าจะเรียกคุณอย่างไรดี…คุณตัวโต…”
“คุณสามารถเรียกฉันว่าหัตถ์พระเจ้า” เย่ฉางยิ้ม
เจย์ลิสนิ่งค้างไปชั่วครู่ ตลอดการเดินทางเธอไม่ได้รับอุปกรณ์ใดๆเลย ทั้งๆที่พวกเขาฆ่ามิ นิบอสและบอสไปตั้งมากมาย แต่เธอได้รับค่าประสบการณ์มามากพอสมควร ทันใดนั้นพวกเขาก็ มาถึงปาหินและเจย์ลิสก็พูดเบาๆ “จากที่นี่เป็นต้นไปเราจะต้องทําตัวให้ดูต่ําต้อยเข้าไว้ ถ้ามีคน ถามอะไร เราแค่บอกว่าเรากําลังจะไปที่เมืองมังกรเงิน เราไม่ได้วางแผนที่จะอยู่ที่นี่”
“ทําไม?” เย่ฉางถาม
“วันนี้กิลด์หมาปาสงครามได้ยึดครองพื้นที่แห่งนี้แทนที่กิลด์ไวกิ้งแล้ว มอนเตอร์ในพื้นที่แถวนี้ดรอปอุปกรณ์ดีมาก และยังให้ค่าประสบการณ์ที่สูงอีกด้วย อีกทั้งพวกโกเลมยักษ์ยังมีระยะเวลาการเกิดที่เร็วขึ้น สิ่งสําคัญที่สุดคือมันจะดรอปวัสดุที่เรียกว่าคริสตัลธาตุดินระดับสอง มันสามารถใช้เพื่อสร้างเครื่องมือจํานวนมาก สรุปสั้นๆก็คืออย่าไปรบกวนพวกเขา ก่อนหน้านั้นฉันกําลังสู้กับโกเลมยักษ์ในปา และจู่ๆพวกเขาก็สังเกตเห็นฉันหลังจากนั้นก็…เฮ้อ! ฉันก็ถูกพวกเขาฆ่าตาย และอุปกรณ์หลายชิ้นของฉันก็ดรอป.” เจย์ลิสกระซิบ
“โอ้!” เย่ฉางไม่ได้ใส่ใจมาก ฉันต้องรีบไปอยู่แล้ว ดังนั้นฉันไม่จําเป็นต้องไปรบกวนพวกเขาหรอก”
“เอ๊ะ! นี่ไม่ใช่นักบวชสาวน้อยที่เราเพิ่งฆ่าไปเมื่อหลายวันก่อนเหรอ? เธอมาที่นี่เพื่อขโมยสิ่งของของเราอีกครั้งงั้นหรือ?” ผู้เล่นสองสามคนโผล่ออกมาจากปาหิน โดยมีนักเวทผมสีฟ้าเป็นผู้นําทีม
“ไม่ใช่นะ! เรากําลังจะไปเมืองมังกรเงิน พวกเราแค่ผ่านทางมา ..” เจย์ลิสไม่ต้องการถูกฆ่าจนอุปกรณ์ของเธอดรอปอีกครั้ง เธอจึงก้มศีรษะลงและพูดด้วยความเคารพ
“ดี ที่เธอยังรู้จัก…”
ผู้เล่นคนนั้นยังไม่ทันพูดจบประโยค
“ระวัง!” มีคนตะโกนบอกเขา
ทันใดนั้นลูกไฟก้อนโตก็พุ่งเข้าไปหาพวกเขา แม้ว่าพวกเขาต้องการจะหลบ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถทําได้ เพราะระยะรัศมีการระเบิดของลูกไฟที่เย่ฉางยิ่งมานั้นกว้างเกินไป ทันใดนั้นพวกเขาก็ตายทั้งหมด เย่ฉางยิ้มพร้อมกับชูมือขวาขึ้น “พวกเอ็งจะพล่ามเยอะเกินไปแล้ว เอาศิลปะต่อสู้กายภาพของฉัน – [Flame Burst Attack] ไปแดกซะ!”
เจย์ลิสตกตะลึง ไม่กี่วินาทีต่อมาเธอก็กลับมารู้สึกตัว “ศิลปะต่อสู้กายภาพอะไรกัน!? นั่นมันสกิล [Flame Burst] ของนักเวทชัดๆ” เธอจ้องมองเย่ฉางที่กําลังเดินกอดอกอย่างช้าๆ จากนั้นเธอก็กระตุ้นเขา “รีบไปกันเถอะ! พวกเขาจะแจ้งสมาชิกของหมาปาสงครามที่อยู่ใกล้ๆนี้อย่างแน่นอน! เมื่อพวกเขามาถึงที่นี่ เราจะหนีไม่พ้น!”
เย่ฉางส่ายหัว “ถ้าทําอย่างนั้นมันจะน่าอายเกินไป มันทําให้ฉันไม่รู้สึกเหมือนเป็นจักรพรรดิ เลย แค่ก แค่ก มันทําให้ฉันเสียสไตล์ของฉัน ฮ่ม! เอาเป็นว่าถ้าพวกเขากล้าเสนอหน้ามาให้ฉันเห็น อีก ฉันจะฆ่าพวกเขา มาสิบฆ่าสิบ มาร้อยฆ่าร้อย นอกจากนี้หากเราไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้ ฉันก็แค่ทิ้งคุณและหนีไป พวกเขาไม่สามารถตามฉันทันหรอก ดังนั้นคุณไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอกนะ”
“ ” เจย์ลิสพูดไม่ออก “เฮ้ เฮ้ คําพูดและน้ําเสียงของคุณเหมือนแม่ทัพผู้เจนจัดสงคราม เลย แต่ทําไมมันถึงฟังดูแปลกๆ? ฉันรู้สึกเหมือนว่าฉันกําลังจะได้กลับไปที่จุดเกิดเลย”
ในตอนแรกเมื่อเจย์ลิสเห็นกลุ่มคนที่พุ่งเข้ามาหาแบบไม่หยุดไม่หย่อน เธอหวาดกลัวมากแต่ในตอนท้ายเธอได้แต่ถอนหายใจอย่างเดียว
“ศิลปะต่อสู้กายภาพ! [Diamond Star Punch]!” เสาน้ําแข็งจํานวนมากบินว่อนไปทั่ว
“ศิลปะต่อสู้กายภาพ! [Soaring Wings]!” แรงระเบิดของสกิล [Light Strike Array) ทําลายกลุ่มศัตรูทั้งทีม
“ศิลปะต่อสู้กายภาพ! [Little Little Wave]!” คลื่นนของสกิล [Tidal Wave]
“ศิลปะต่อสู้กายภาพ! [Corosive Needle Attackg!” หมอกควันสีเขียวปรากฏขึ้นเนื่องจากสกิล [Acid Rain]
เมื่อเห็นคนเหล่านั้นกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เจย์ลิสจ้องมองเผ่ฉาง “นี่คุณพี่ชาย! จริงๆแล้วคุณเป็นนักเวทปีศาจที่หวังจะเป็นนักสู้ สกิลทั้งหมดที่คุณใช้มันไม่มีความเกี่ยวข้องกับศิลปะต่อสู้ กายภาพเลยสักนิด!”
ด้วยเหตุนี้เอ่ฉางจึงมีชื่ออยู่ในประกาศจับพร้อมกับนักบวชสาวน้อย สิ่งที่ทําให้เจย์ลิ สรู้สึกหมดหนทางมากกว่าเดิมก็คือ เธอเห็นว่าตัวเองถูกตามล่าโดยสมาชิกกิลด์หมาปาสงครามในเว็บไซต์ “ฉันทําอะไรผิด?!”
ในอีกด้านหนึ่งหลินหลี่กําลังเผชิญสถานการณ์เดียวกัน ตอนนี้เขาถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนมากมายในดินแดนกุหลาบ
นักดาบหญิงผมสีแดงที่ถืออาวุธรูปตัว F เดินออกมาจากฝูงชนที่ล้อมรอบหลินหลี่ ผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่ถูกหลินหลี่ฆ่าตายหลายครั้งตรงจุดเกิด เธอชื่ออลิสซ่า เธอเป็นผู้เล่นหญิงที่มีชื่อเสียงในเมี องแบล็กวินด์ และยังเป็นหัวหน้าหนึ่งในสาขาของกิลด์ Union Aliance “ในที่สุดก็เจอตัวนาย เสียที นายยังจําฉันได้ไหม?” (อึ้งเปลี่ยนจากแอสซาซินเป็นนักดาบ)
หลินหลิ่มองที่เธออย่างถี่ถ้วนแล้วส่ายหัว “ฉันจําไม่ได้ว่าเธอเป็นใคร! ทําไมเธอถึงตามหานล่ะ?.เอ๊ะ เดี๋ยวก่อนนะ!”
อลิสซ่ายิ้มเยาะ “ตอนนี้นายจําได้แล้วเหรอ?”
หลินหลี่ครุ่นคิด “พี่ใหญ่ขาวบอกว่าเราต้องปลอมตัว ดังนั้นเราไม่สามารถใช้ชื่อจริงของเราได้ ชื่อจริงของฉันแปลว่าความสุข (Happy) ดังนั้นฉันควรจะใช้ชื่อปลอมว่า Hubby! ฮีฮี ฉันคนนี้ฉ ลาดจริงๆ!” เขาเอามือถูจมูกแล้วตอบไปว่า “ฉันจําเธอไม่ได้ แต่ฉัน Hubby คนนี้กําลังเร่งรีบอยู่ รีบๆไสหัวไปให้พ้นๆซะ! น่ารําคาญชะมัด!”
อลิสซ่าพูดไม่ออก “นายยืนคิดตั้งนานแต่กลับจําฉันไม่ได้!” เธอตะโกน “นายจําฉัน ไม่ได้จริงๆเหรอ! แต่ฉันจํานายได้! ฉันเพิ่งออกมาจากจุดเกิด และนาย …. นายก ฆ่าเขาซะ!”
“คนของเราเตรียมพร้อมรอที่จุดเกิดแล้วใช่ไหม?” อลิสซ่าถามนักเวทผมสีดําที่อยู่ข้างๆ – บาร์เลีย
“ถ้าเราฆ่าเขาที่นี่ จุดเกิดของเขาคือเมืองไอรอนซอว์ ฉันได้เตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว”
“ดีมาก หากฉันไม่ได้ฆ่าเขาจนเลเวลลด และส่งเขากลับไปที่หมู่บ้านของผู้เล่นมือใหม่แล้วล่ะก็ ฉันคงรู้สึกไม่ดีมากๆ การกระทําของเขาไม่มีเหตุผล!”
“หัวหน้าสงบสติอารมณ์ลงก่อน เมื่อเราฆ่าเขาแล้ว เราจะไปที่อื่นเพื่ออัพเลเวล
“พวกนายต้องการทําอะไร! พวกนายตัดสินใจรังแก Hubby คนนี้งั้นหรอ?!” หลินหลี่รู้ว่าส ถานการณ์แย่ลงเมื่อเห็นทุกคนเริ่มดึงอาวุธออกมา และเหล่านักเวทก็เริ่มสวดมนต์
“นายฆ่าหัวหน้าของเราไปตั้ง 5 ครั้ง! นายทําให้เธอเลเวลลดลง และนายก็วิ่งหนีไป! เราจึงจะฆ่านายและทําให้นายกลับไปที่หมู่บ้านผู้เล่นมือใหม่! พวกเรา! ลงมือได้!”
“พวกนายกําลังข่มขู่ Hubby คนนี้งั้นหรือ!? Hubby เริ่มโกรธแล้วนะ! โกรธมากๆ!” ในขณะที่หลินหลี่พูด เขาก็เริ่มโกรธ ดวงตาของเขาเปล่งประกายสีแดง และมีไอน้ําพุ่งออกมาจากรูจมูก ราวกับว่าเขาเป็นกระทิงน้อยที่กําลังจะโกรธ “พี่ใหญ่ขาวบอกว่าการรังแกคนอื่นไม่ดี! ดังนั้น เมื่อโดนรังแก เราต้องเอาคืน! Hubby โกรธแล้ว!”
หลินหลี่หยิบขวดระเบิดเพลิงระดับสูงออกมาแล้วโยนลงบนพื้นรอบๆตัวเอง ครู่ต่อมามีทะเลเพลิงล้อมรอบล้อมไปทั่วทุกที่ “ตาย! ตายซะ! ไอ้ชั่ว!”
หลินหลี่คว้าตัวนักเวทย์และระเบิดศีรษะของเขาโดยตรง ในขณะนี้ท่าทางของหลินหลี่ไม่ได้โกรธอีกต่อไปแล้ว แต่เป็นรอยยิ้มที่ชั่วร้ายแทน “ฮ่า ฮ่า! ฮ่า ฮ่า! ฮ่า ฮ่า!”
“ให้ตายเถอะ! แกบังอาจร่ายเวทควบคุมฉันหรอ? ตายไปซะ! บ้าเอ้ย! แกจะโหดร้ายเกินไปแล้ว!” การแสดงออกของหลินหลี่กลับกลายเป็นโกรธอีกครั้ง จากนั้นเขาก็หยิบกระบองออกมาฟาดใส่นักดาบที่พุ่งเข้ามา ในขณะที่พึมพําอะไรบางอย่าง “ใครขอให้แกมากลั่นแกล้งฉันหาา! แกกล้ารังแกฉันได้อย่างไร!”
หลินเซ็นที่อยู่ในดวงจิตพูดไม่ออก “เฮ้ นายก็ไม่ได้ดีไปกว่าฉันเลย” เขาพูดขึ้นมาว่า “ให้ฉันเล่นกับพวกนี้เอง นายสามารถไปพักผ่อนได้ไปฝึกเต้นอโกโก้เถอะ”
“ไม่มีทาง! ถ้าฉันตายวันหยุดของฉันจะถูกทําลาย” การแสดงออกอันโมโหของหลิน เซ็นกลายเป็นชั่วร้าย “ไอ้หนู ฉันรู้ระบบการทํางานของเกมเสมือนจริงดี! ฉันเคยใช้มันเพื่อทําลายมนุษยชาติมาแล้ว ”
“เหอะ! คุณรู้หรือไม่ว่าฉันช่วยโลกโดยเฉลี่ยสามครั้งต่อวัน? ถ้าฉันไม่ลงในสวนดอกไม้พวกมันจะไม่ได้รับสารอาหาร และพื้นดินก็จะแห้งเหี่ยวเพราะขาดสารอาหาร ฉันเป็นคนที่ปกป้อง พวกมัน! ถ้าฉันไม่กิน มันจะมีอาหารล้นโลก ในท้ายที่สุดทุกคนจะพยายามกินมันให้หมด และตาย เพราะกินมากไป ฉันเป็นคนที่ช่วยชีวิตพวกเขา! ถ้าวันไหนฉันไม่สดชื่น โลกก็จะหม่นหมองฉันปกป้องโลกอีกครั้ง! แต่คุณทําเพียงครั้งเดียวเอง! แย่ที่สุดคือคุณยังล้มเหลวอีกด้วย ในขณะที่ ฉันคนนี้ช่วยโลกสามครั้งต่อวัน ดังนั้นอย่าเอาตัวเองมาเปรียบเทียบกับฉัน งี่เง่า!” หลินหลีบ่น
” รอยยิ้มชั่วร้ายของหลินเซ็นจางหายไป