บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 894
แน่นอนว่าหนึ่งล้านเหรียญมันล่อตาล่อใจ แต่เงินจะมีประโยชน์อะไรหากพวกเขาไม่มีชีวิตอยู่เพื่อสนุกกับมัน
ด้วยเหตุนี้ทุกคนจึงวิ่งหนีไป
เฟลิเป้ถูกปล่อยให้คุกเข่าอย่างเจ็บปวดอยู่บนเข่าข้างหนึ่ง ขณะที่เขาจ้องเขม็งไปยังเศษขี้เถ้าของ เคธี่อย่างสิ้นหวัง
ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกอ่อนปวกเปียกไปทั้งตัว หลังจากที่เขามองลงไปแล้ว เขาก็พึ่งรู้ว่าไหล่ของเขาถูกยิงและเลือดไหลออกมาจากบาดแผลนั้น
เขาพยายามประคองสติไว้ แต่เปลือกตาของเขาเริ่มหนักขึ้นและเขาก็ล้มลงท่ามกลางสายฝนด้วยเสียงอันดังก้อง
เขายกมือที่เปื้อนเลือดเพื่อประคองโกศไว้ใกล้ตัวเขาเอง
“เคธี่…” เขาเรียกเบา ๆ ขณะที่กำลังจะหมดสติ ร่างที่คลุมเครือพร้อมกับร่มก็เดินเข้ามาปรากฏต่อหน้าเขาท่ามกลางสายฝน
ริมฝีปากบางของเขาแยกจากกันในขณะที่เขาจ้องมองไปที่ร่างที่ใกล้เข้ามา “เคธี่…”
ฝนตกตลอดทั้งคืน
ฟ้าสดใสและมีแดดออกเมื่อเฟลิเป้ตื่นขึ้นมาด้วยดวงตาที่พร่ามัว บาดแผลบนร่างกายของเขาท้วงออกมาว่าเจ็บปวด แต่เขาก็รู้ว่ามีคนทำแผลให้เขาแล้ว
เมื่อมองไปรอบ ๆ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย
เฟลิเป้ก้มศีรษะมองหาโกศที่อยู่ข้าง ๆ แล้วดึงมาที่หน้าอก “เคธี่”
เขาร้องออกมาเบา ๆ ขณะที่หัวใจของเขาสั่นไหวด้วยความเจ็บปวด
“ตื่นแล้วเหรอ?” จู่ ๆ ยูอิก็ปรากฏตัวต่อหน้าเฟลิเป้และพูดออกมาอย่างอ่อนโยน
“เมื่อวานฉันเห็นมีคนเยอะเลยที่ไล่ตามคุณ ฉันไม่กล้าเข้าไปยุ่งด้วย ก็เลยตามไปเงียบ ๆ แทน”
เฟลิเป้มองดูบาดแผลที่ถูกรักษาแล้ว “เมื่อวานคุณเป็นคนช่วยผมเหรอ?”
ดวงตาของยูอิเป็นประกายขณะที่เธอพยักหน้า “ใช่ ฉันทำเอง! ฉันเรียนวิชาแพทย์ในโรงเรียนมาหน่ะ!”
เฟลิเป้ยืนขึ้นด้วยความยากลำบาก ยูอิช่วยเขาพยุง อย่างไรก็ตาม เฟลิเป้พยายามหลบเลี่ยงเธอเท่านั้น เมื่อล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของเขา เฟลิเป้ก็โยนการ์ดใส่เท้าของยูอิ “200,000 สำหรับที่คุณช่วยผมเมื่อวานนี้ แล้วอย่าตามผมมาอีก”
200,000?
ยูอิจ้องไปที่การ์ดตรงเท้าของเธอด้วยความขยะแขยง
แค่นั้นเหรอ?
เธอจะมีเงินเหลือเฟือถ้าเธออยู่เคียงข้างเขา!
ยิ่งไปกว่านั้น ผู้ชายคนนี้ทั้งหล่อเหลาและภักดี เธอจะไม่ตกหลุมรักเขาได้อย่างไร?
…
เจเรมี่ตื่นขึ้นและได้รับแจ้งเหตุการณ์ของเฟลิเป้เมื่อคืนก่อน
เมื่อเห็นเมเดลีนยังหลับอยู่ เจเรมี่จึงลุกขึ้นอย่างเงียบ ๆ และออกไปดูสถานที่ที่เฟลิเป้ได้รับบาดเจ็บ
สิ่งที่เขาเห็นคือแอ่งเลือดซึ่งเจือจางและไม่มีเฟลิเป้อยู่ตรงนั้นแล้ว
เขากำลังจะสำรวจเพิ่มเติมเมื่อจู่ ๆ เมเดลีน ก็โทรมาถามว่าเขาไปไหน
เจเรมี่รีบกลับไปที่วิลล่าทันทีและพบกับเด็กสองคนในห้องนั่งเล่น พวกเขากำลังรับประทานอาหารเช้าที่เมเดลีนทำให้พวกเขาอยู่
เมื่อมองดูพี่น้องที่น่ารักทั้งสองคน เจเรมี่ก็รู้สึกว่าหัวใจของเขาอบอุ่นขึ้น
หลังจากส่งลูกไปโรงเรียนอนุบาลแล้ว เจเรมี่ก็พาเมเดลีนไปที่บริษัท
เมื่อได้รู้เรื่องที่ว่าเฟลิเป้ถูกไล่ล่าเพื่อเอาชีวิตแล้วนั่นก็ทำให้เมเดลีนตกใจ แต่เธอนึกไม่ออกว่าใครจะทำเรื่องแบบนี้
เมเดลีนรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่นึกถึงเคธี่ ดังนั้น เธอจึงตัดสินใจเริ่มทำงานที่บริษัทใหม่ของเจเรมี่ในขณะนี้แทน
เธอเรียกมันว่า ‘ไปทำงาน’ แต่ในฐานะภรรยาของประธานบริษัทนั้น เธอเป็นคนตัดสินเวลาตอกบัตรของตัวเอง
พวกเขาเพิ่งลงจากรถและเดินเข้าไปในอาคาร ขณะที่พนักงานต้อนรับหญิงเข้าหาเมเดลีนพร้อมกับช่อกุหลาบสีแดงสด
เจเรมี่ก้าวไปข้างหน้าของเมเดลีนโดยสัญชาตญาณ “นี่ดอกไม้อะไร?”
เมื่อเห็นท่าทางเย็นชาของเจเรมี่ พนักงานต้อนรับก็พูดอย่างตะกุกตะกักว่า “คุณวิทแมน มีชายคนหนึ่งเข้ามาส่งช่อดอกไม้นี้ให้เรา โดยบอกว่าเป็นของคุณนายวิทแมน เขายังบอกอีกว่า…”
“เขาพูดว่าอะไร?”