มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 863

การหายตัวไปของเบได้สร้างความโกลาหลครั้งใหญ่ท่ามกลางคนเหล่านั้นที่อาศัยอยู่ในยานเคน และนั่นก็รวมถึงผู้มีอิทธิพลหลาย ๆ คนจากแจ็คสันวิลล์ด้วย เนื่องจากพวกเขารู้ว่าคุณคลอฟอร์ดไม่อยู่แถวนี้ พวกเขาจึงส่งลูกน้องของตัวเองออกไปตามหาเบในระหว่างนั้นกัน

ในขณะที่พวกเขาสงสัยคนสองสามคนที่เกี่ยวข้อง แต่สุดท้ายก็ไม่มีเบาะแสเพียงพอจะไปต่อได้ เบแค่ดูเหมือนว่าจะหายเข้าตัวเข้าไปในอากาศได้อย่างนั้นแหละ!

ถึงแม้แคทเธอรีนเองต้องการจะติดต่อตระกูลคลอฟอร์ดจากนอร์เบย์ แต่ก็มีเพียงเบเท่านั้นที่สามารถติดต่อพวกเขาได้! ไม่มีใครเลยที่จะรู้วิธีติดต่อพวกเขาได้ด้วยซ้ำ!

พวกเขาก็ไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่าเบยังคงมีขีวิตอยู่หรือไม่ อย่าลืมว่ามันก็เป็นเวลาถึงเจ็ดวันแล้วตั้งแต่ที่ใครก็ตามที่ได้เห็นเธอ ตั้งแต่วันนั้นเธอก็ตระหนักได้ว่าลูกสาวของเธออาจจะตายไปแล้วก็ได้ แคทเธอรีนมีสีหน้าหดหู่เป็นอย่างมากบนใบหน้าของเธอ

วันนี้สมาชิกของตระกูลเยลแมนทุกคนมารวมตัวกันเพื่อหารือถึงความคืบหน้าในการหายตัวไปของเบ แม้ทุกคนที่การประชุมจะเอาจริงเอาจังกัน แต่แคทเธอรีนเองก็ร้องไห้หนักมากอยู่ดี

ไม่มีใครพูดแม้แต่คำเดียว และทุกคนเพียงก้มหน้าของพวกเขาลง ในขณะที่เผชิญกับแม่ที่ทุกข์ใจคนนี้

ท่ามกลางเยลแมน อย่างไรก็ดียูราและโรสก็แอบยิ้ม ในขณะที่พวกเขาแลกเปลี่ยนสายตาสบตากัน

แผนการนั้นไร้ที่ติ ท้ายที่สุดแล้ว ด้วยความช่วยเหลือของตระกูลหลง แน่นอนว่าพวกเขาจะไม่สามารถตามหาเบาะแสใด ๆ ได้จากการสืบสวนของพวกเขา! แม้ว่าคนอื่น ๆ จะสงสัยพวกเขาอยู่ก็ตาม แต่การมีตระกูลหลงอยู่ข้างพวกเขา จึงไม่มีใครจะสามารถแตะต้องแม่ลูกคู่นี้ได้

“คุณเยลแมน! ทั้งคุณคลอฟอร์ดและท่านประธานได้กลับมาแล้วครับ!” คนรับใช้คนหนึ่งตะโกนขึ้นมาอย่างตื่นเต้น

“อะไรนะ? ในที่สุดเจอรัลด์ก็กลับมาแล้วเหรอ?” แคทเธอรีนถาม ขณะที่เธอตกใจและรีบออกไปด้านนอก

เยลแมนคนอื่น ๆ หลายคนก็ตามพวกเขาออกไปเช่นกัน ทุกคนนอกจากยูราและแม่ของเขา

“…ม แม่…เจอรัลด์กลับมาแล้ว!” ยูรากล่าว ขณะที่เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่ รู้สึกตัวสั่นขึ้นมา

“ไม่ต้องกลัว! ไม่มีอะไรที่ต้องกลัว! พวกเขากลับมาแล้วยังไงล่ะ?” โรสปลอบโยนอย่างใจเย็น

เมื่อได้ยินแบบนั้น ยูราจึงกลายเป็นยิ่งมั่นใจมากขึ้นในแผนการของพวกเขา ว่าจะยังคงใช้ได้ในท้ายที่สุด

เจอรัลด์เองก็กำลังช่วยท่านผู้หญิงเยลแมนลงจากรถ ทั้ง ๆ ที่ในวัยนี้ของเธอ แต่เธอก็ไปเป็นเพื่อนเจอรัลด์สำหรับแปดวันที่ผ่านมา มันจึงเป็นเรื่องปกติที่เธอจะเหนื่อยล้าเช่นนี้

เมื่อเขาเห็นเยลแมนคนอื่น ๆ กำลังเดินออกมาเพื่อต้อนรับการกลับมาของพวกเขา เขากำลังจะกล่าวทักทายพวกเขา แต่แคทเธอรีนเดินโซเซมาหาเขาก่อนจะคว้าแขนของเขาเอาไว้ และร้องขอ “จ เจอรัลด์! ขอบคุณพระเจ้าที่ในที่สุดเธอก็กลับมา! ได้โปรด! พวกเราต้องช่วยชีวิตเบนะ!”

“…ช่วยเหรอ? คุณป้าหมายความว่ายังไงที่ว่า ‘ช่วยชีวิตเธอ’? เกิดอะไรขึ้นครับ?” เจอรัลด์ถาม

“สงบสติอารมณ์ลงหน่อย แคทเธอรีน ตอนนี้ก็ค่อย ๆ อธิบายให้พวกเราฟัง…เกิดอะไรขึ้นกัน?” ท่านผู้หญิงเยลแมนกล่าวเสริม

“เบ…เธอ…เธอหายตัวไปสัปดาห์หนึ่งแล้วตอนนี้! พวกเราไม่สามารถตามหาเธอได้เลย!”

“ว่าไงนะครับ?!” เจอรัลด์ตอบกลับ รู้สึกตกตะลึง

เมื่อคิดว่าบางอย่างจะเกิดขึ้นกับเบจริง ๆ ในระหว่างการไม่อยู่แปดวันนี้ของเขาล่ะก็!

“อธิบายเพิ่มเติม อะไรทำให้เธอหายตัวไปกันครับ?” เจอรัลด์ถามอย่างค่อนข้างกังวลใจ

เจอรัลด์วิตกกังวลขนาดนี้เพราะเบและครอบครัวของเธอสำคัญต่อเขาเป็นพิเศษ มันจึงเป็นปกติที่เขาจะรู้สึกเป็นกังวลถ้ามีอะไรก็ตามจะเกิดขึ้นกับพวกเขาคนใดคนหนึ่ง

เมื่อได้ยินแบบนั้น จากนั้นแคทเธอรีนจึงเล่าใจความสำคัญของสิ่งที่เธอรู้ให้พวกเขาฟัง

“เบเป็นเด็กที่ดีเช่นนี้… เธอแทบจะไม่ได้ทำให้ใครขุ่นเคืองใจเลย! ใครกันที่อยากจะทำร้ายเธอ?” แคทเธอรีนกล่าว

“อย่างเพิ่งมองโลกในแง่ร้ายก่อนเลยครับ คุณป้า ผมจะส่งคนของผมไปเริ่มสืบสวนเรื่องนี้ในทันที! ไม่ต้องกังวลไป สำหรับใครก็ตามที่เป็นผู้ร้าย ผมจะทำให้มั่นใจว่าพวกเขาแต่ละคนจะต้องเสียใจที่เคยได้เกิดมาในโลกใบนี้ หากพวกเขาได้แตะต้องเธอ!” เจอรัลด์ประกาศ ขณะที่เขายังคงพยุงท่านผู้หญิงเยลแมนเดินเข้าไปในบ้านต่อไป

“ต ตอนนี้พวกเราจะทำยังไงกันดีครับ แม่?” ยูรากล่าว ขณะที่เขาเริ่มตัวสั่นอย่างรุนแรง

ในขณะที่แม่และลูกชายคู่นี้ได้คาดเดาในตอนแรกว่าเจอรัลด์เป็นคนใจอ่อน แต่เลือดในตาของเขาที่เกิดขึ้นจากความวิตกกังวลของเขาในการตามหาคนร้ายนั้น เอาตามตรงจึงทำให้พวกเขาทั้งคู่กลัวขึ้นมากัน การกระทำของเขาไม่ได้ใกล้เคียงกับสิ่งที่พวกเขาคิดเอาไว้ด้วยซ้ำ!

พวกเขาคิดว่า เขาจะรู้สึกหดหู่ใจและกังวลใจหลังจากได้รู้ถึงการหายตัวไปของเบ! พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะแสดงความชั่วร้ายและโหดร้ายได้เลย!

โรสเองตอนนี้ก็กำลังรู้สึกกลัว โดยสังสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเจอรัลด์ได้รู้ว่าพวกเขาเกี่ยวข้องด้วย มันจะลงเอยด้วยการทำลายครอบครัวของพวกเขาไหม…?