ตอนที่ 680 : กองทัพผู้กล้า
ณ.เมืองเทพธิดาในประเทศจีน
“ พวกสามพี่น้องสร้างปัญหามากมายให้กับอัศวินโต๊ะกลม และสหภาพพันธมิตร” LordAsked กําลังดูข่าว
“หืม ดีแล้วที่พวกเขาอยู่ที่นั่น อย่างน้อยเราก็ได้รับความสงบสุขที่นี่” เมื่อเห็นเย่ฉาง ซึ่งปลอมตัวเป็นนักสู้ CloudDragon ได้แต่ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น
“เอ่อ เนื่องจากสองคนได้เปิดเผยตัวเองแล้ว คนที่สามอยู่ที่ไหนล่ะ?” NalanPureSoul ไม่พบใครที่ดูเหมือนจางเจิ้งเฉียง
“ฉันคิดว่าฉันพบเขาแล้ว!” NalanMoon เปิดข่าวสารอย่างรวดเร็ว ทุกคนเห็นนักบวชร่างยักษ์ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน
“ข่าวด่วน! นักบวชลึกลับจากสหภาพพันธมิตรใช้คทาฟาดหัวหน้าทีมที่สอง – คาสนัทจนตาย! เหตุผลก็คือว่าคาสนัทถูกนักบวชลึกลับเรียกว่าไอ้งเง่า จากนั้นพวกเขาก็ต่อสู้กัน สุดท้ายแล้วนักบวชลึกลับก็ฆ่าเขา และกลายเป็นผู้บัญชาการกองทัพชั่วคราว เขานําทีมจนเอาชนะบอสได้! ตอนนี้เขากําลังเจรจากับราชินีแห่งสหภาพ – กุหลาบแห่งแวร์ซาย – เวอร์เลียนน่า! ข่าวด่วน! การเจรจาล้มเหลว! นั่นเป็นเพราะนักบวชลึกลับต้องการลูบก้นของเวอร์เลียนน่า แต่กลับถูกราชินีปฏิเสธ ตอนนี้นักบวชลึกลับกําลังมุ่งหน้าไปยังเมืองมังกรเงินพร้อมกับผู้ติดตามที่สมัครใจสองสามพันคน ทําให้ทีมที่สองของสหภาพพันธมิตรแตกกระจัดกระจาย!”
ยุโรป
อลิก้ารู้สึกงงงวย เมื่อเธอหันไปมองคนจํานวนมากที่ติดตามนักบวชที่ยังกอดเธออยู่ จากนั้น เธอก็นึกถึงช่วงเวลาที่เธอพาเขาไปพบหัวหน้าทีมที่สอง
“คนงี่เง่าคนนี้คือหัวหน้า?”
“แกเรียกใครว่างี่เง่า?!”
“ฉันเรียกแกนั่นแหละ! ไอ้งี่เง่า!”
คาสนัทตายแล้ว!
“ พล่ามมากอยู่ได้ ตายๆไปซะ! ทุกคนจงตามฉันมา! โจมตีบอส!”
ขณะที่ทุกคนกําลังตกตะลึงกับสิ่งที่เขาเพิ่งทํา จางเจิ้งเฉียงก็เปิดใช้งานออร่าสองสามอย่างรวมถึง [Warsons Aura] และฆ่าบอสลงได้อย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็แจกจ่ายอุปกรณ์โดยที่ตัวเองไม่เอาอะไรเลย ซึ่งมันทําให้เขาได้รับความภักดีจากหลายๆคน โดยเฉพาะอดีตหัวหน้าทีมที่สอง, หัวหน้าทีมที่สาม และหัวหน้าทีมที่สี่ สิ่งที่ทําให้อลิก้าพูดไม่ออกก็คือ จางเจิ้งเฉียงกําลังเจรจากับราชินีแห่งสหภาพ – กุหลาบแห่งแวร์ซาย โดยเขาต้องการลูบก้นกุหลาบแห่งแวร์ซาย ขณะที่กอดเธอไปพร้อมๆกัน แต่นั่นคือสิ่งต้องห้ามของราชินี! นับตั้งแต่เธอถูกพี่ใหญ่วีรบุรุษสัมผัสกัน! เดี๋ยวก่อนนะ! ไม่ใช่สิ! ตอนนี้เขากลายเป็นจักรพรรดิขาวแล้ว! เหตุการณ์นี้กลายเป็นฝันร้ายที่เลวร้ายที่สุดของราชินี ตอนนี้นักบวชคนนี้กอดฉัน และพาผู้ติดตามหลายคนมาที่เมืองมังกรเงิน ฉันไม่รู้ว่าเขาคิดจะทําอะไร แต่ชายคนนี้เขามีบุคลิกที่น่ากลัวและน่าเกรงขาม และเขายังดู เป็นลูกผู้ชายราวกับว่าเขาเกิดมาเพื่อเป็นผู้นํา เขาดูเหมือนจักรพรรดิคําราม แต่นั่นเป็นไปไม่ได้เพราะจักรพรรดิคํารามอยู่ในประเทศจีน
“ท่านผู้บัญชาการ มีสมาชิกอัศวินโต๊ะกลมจํานวนมากที่บึงอลูโด้ เราควรจะเดินอ้อมไหม?” หัวหน้ากองพันที่สองธนูน้ําแข็ง – อีแวนส์ถาม
“เดินอ้อมตูดฉันนี้! ทําไมเราควรเดินหนี้ในเมื่อเราสามารถสู้กับพวกเขาได้! รีบๆย้ายตูดของคุณไปที่นั่นได้แล้ว! กําราบคนรวยและช่วยเหลือคนจน นั่นคือเป้าหมายของเราในการเป็นผู้เล่นที่มีจริยธรรมสูง! ป่าวประกาศคําสั่งของฉันออกไป! อย่าฆ่าคนอ่อนแอ และกวาดล้างพวกขยะให้หมด! เราจะแจกจ่ายอุปกรณ์ที่พวกนั้นดรอปอย่างเท่าเทียมกัน! เพียงส่งมอบไอเทมที่หายากและวัสดุพิเศษมาให้ฉันก็พอ! นั่นคือเหตุผลที่เราเล่นเกม! ถ้าไม่ทําอย่างนี้ แล้วเราจะเล่นเกมเพื่ออะไรกัน!” จางเจิ้งเฉียงตะโกนอย่างชอบธรรม อีแวนส์ตกตะลึง และมีเหงื่อเย็นไหลลงมาที่แก้มของเขา เขารู้สึกผิดและมีความละอายใจ เขาทั้งโกรธตัวเอง แต่โดยรวมแล้วเขากลับตื่นเต้นมาก! “เข้าใจแล้วท่านผู้บัญชาการ!”
“เดี๋ยวก่อน!”
“เมื่อตอนเราฆ่าพวกเขา อย่าใช้ธงและชื่อของสหภาพพันธมิตร เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้อื่นกล่าวหาว่าเราใช้ประโยชน์จากชื่อเสียงของสหภาพพันธมิตร ตอนนี้เราควรใช้ชื่อว่า ให้ฉันคิดก่อนนะ … กองทัพผู้กล้า!”
อีแวนส์พยักหน้าอย่างหนักและออกคําสั่งทันที จางเจิ้งเฉียงกอดอลิก้าแน่นมากขึ้น “มีบางอย่างไม่ถูกต้อง…เฮ้ เธอคนนั้นน่ะ! ใช่ เธอนั่นแหละ! มาตรงนี้ก่อน!”
หัวหน้ากองพันที่สามเคียวน้ำแข็ง – เจย์น่าเดินเข้ามาหาเขา เธอมีลักษณะที่น่าเกรงขาม “ท่านผู้บัญชาการจะให้ฉันทําอะไร?”
“ฉันต้องการอีกหนึ่งคนทางซ้าย! ตอนนี้มันยังดูไม่ค่อยเจ๋งเท่าไหร่!” จางเจิ้งเฉียงดึงเธอเข้ามาแล้วกอดเอวเธอ “เอาล่ะ! มันต้องแบบนี้สิ! นี่คือสิ่งที่เรียกว่าการมาเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจ”
“กองทัพผู้กล้า! บุกได้!” จางเจิ้งเฉียงตะโกนและหัวเราะ
อลิก้าเห็นว่าเจย์น่าไม่ได้รู้สึกโกรธ เมื่อเธอถูกกอดอย่างแรง แต่เธอกลับเขินอาย “เฮ้ เฮ้ เฮ้ ฉัน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะเป็นคนเช่นนี้ เมื่อกําลังคิดถึงเรื่องนี้อยู่ อลิก้าก็ได้ยินเสียงคนที่ตะโกนมาจากด้านหลัง “นั่นคือความรู้สึกของการเป็นผู้หญิงของผู้บัญชาการ
ในอีกด้านหนึ่ง เย่ฉางและเจย์ลิสกําลังมุ่งหน้าไปยังเมืองเพิร์ทในป่าคาโลเนียน พวกเขาพยายามหลีกเลี่ยงเส้นทางที่อันตราย แต่ด้วยความสามารถพิเศษของเย่ฉาง จึงทําให้พวกเขาผ่านไปได้อย่างง่ายดาย
“พี่ชายหัตถ์พระเจ้า เมืองเพิร์ทเป็นจุดเกิดที่ใกล้กับศาลเจ้าอีเซอร์มากที่สุด และยังเป็นจุดนัดพบชั่วคราวสําหรับสาขาหลักของอัศวินโต๊ะกลม มีการรับสมัครเข้าร่วมทีมที่นี่ เราสามารถไปลองสมัครเข้าดู หากเราประสบความสําเร็จ เราสามารถปะปนไปกับทีมพวกเขาได้”
“ทําไมคุณรู้มากขนาดนี้? นี่ไม่ควรเป็นสิ่งที่คุณควรจะรู้ได้!”
“ฉันมีลูกพี่ลูกน้องที่เข้าร่วมการต่อสู้ครั้งนี้ เขามักจะโอ้อวดใส่ฉันเสมอ และบอกสิ่งต่างๆมากมายที่เขาไม่ควรบอก”
“ทําไมลูกพี่ลูกน้องของคุณถึงทําตัวเหมือนกับคนที่ฉันรู้จักเลย” เย่ฉางนึกถึงหลินหลี่ ผู้ซึ่งต่อสู้แย่งศพกับเขาเสมอ และชอบเกทับเรื่องไอเทมดรอป
“แต่ถ้าเราไปที่นั่นแบบนี้ เราจะถูกสังเกตเห็นได้ ความคิดนี้อาจใช้ไม่ได้ งั้นเราแค่แอบซุ่มรออยู่ข้างนอกเพื่อหาโอกาสโจมตี หรืออาจจะใช้วิธีอื่น” เจย์ลิสชี้ไปที่รูปร่างหน้าตาของพวกเขา และเริ่มคิดถึงวิธีแก้ปัญหาโดยพยายามหาเส้นทางอื่น
“ไม่เป็นไร ฉันรู้วิธีเปลี่ยนรูปลักษณ์ของเรา” เมื่อพูดจบเย่ฉางเปลี่ยนเป็นชุดนักธนู และนําธนูระดับ Platinum ออกมา และเริ่มแปลงโฉม เขามัดผมหางม้าของเขา และย้อมเป็นสีแดง ด้วยการแต่งหน้าอย่างเชี่ยวชาญ เขาก็กลายเป็นแรนเจอร์ผู้เย็นชาทันที เจย์ลิสจ้องมองเขาด้วยความสับสน ไม่น่าแปลกใจเลยว่าคุณทําไมแข็งแกร่งถึงขนาดนี้ คุณรู้สกิลปลอมตัวนี่เอง” เธอชี้ไปที่ตัวเองอย่างตื่นเต้น “ตาฉัน! ตาฉันแล้ว!”
เย่ฉางถึงมีดโกนออกมาแล้วตัดผมหางม้าของเธอทันที จากนั้นเขาก็แต่งหน้าให้เธอนิดหน่อย และติดหนวดปลอมให้กับเธอ แล้วเปลี่ยนเธอให้กลายเป็นสาวทอม
กรามของเจย์ลิสหล่นลง เมื่อเธอรู้สึกเบาที่หัวเพราะผมหางม้าของเธอถูกตัดออก เธอจ้องมองหน้ากระจกอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ทําไมตอนนี้ฉันเป็นสาวทอม?!” เธอกรีดร้อง “ผมหางม้าสองข้างของฉัน! คุณมันเป็นปีศาจ! เอาผมหางม้าของฉันคืนมานะ! ทําไมคุณถึงพยายามอย่างมากใน การแต่งหน้าให้ตัวเอง แต่ที่ฉันคุณทํามันอย่างลวกๆ!! ทําไมกัน?!”
“เพราะมันลําบากไง เอาเถอะ! ตราบใดที่มันใช้งานได้ก็พอแล้ว ไม่ต้องห่วง! ฉันจะติดมันคืน ให้คุณในอนาคต” เย่ฉางเก็บหางม้าคู่หนึ่งไว้ในกระเป๋าของเขาและสัญญาอย่างไม่เต็มใจ
“ฮือ ฮือ” เมื่อเห็นเย่ฉางที่ดูเท่ห์และหล่อเหลาหลังจากแต่งหน้า เจย์ลิสมองกลับไปที่ตัวเธอเอง “ฉันกลายเป็นนักบวชทอม! แต่นั่นไม่ใช่ส่วนที่แย่ที่สุด สิ่งที่แย่กว่าคือฉันดูน่าเกลียดมาก” จากนั้นเธอก็เริ่มร้องไห้พึมพํา “ฮือ ฮือ เอาผมหางม้าของฉันคืนมา! ฮือ ฮือ เอาผมหางม้าของฉันคืนมา”
“ไปกันเถอะ รีบไปกันได้แล้ว มันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยเองหน่า ฉันสัญญาว่าจะเอา พวกมันกลับคืนให้คุณในอนาคต” เย่ฉางตบไหล่เจย์ลิสเพื่อให้กําลังใจเธอ จากนั้นเขาก็ยิ้มอย่างเย็นชา “ฮี ฮี ถ้าคุณบ่นอีกครั้ง ฉันจะทําให้คุณหัวโล้น!”
เมื่อนึกภาพตัวเองที่หัวโล้น เจย์ลิสก็รีบปิดปากตัวเองทันที คนๆนี้เป็นปีศาจตัวจริง! แม่! หนูไม่ควรโดดเรียนเพื่อมาเล่นเกมนี้เลย!