TB:บทที่ 179 “แฟน”
“ ทำไมช่วง” นี้ฉันยุ่งมากและไม่มีเวลาพักผ่อนอีกอย่างแฟนคุณกลับไปเรียนแล้วเหรอ” เฉินหลงเขินที่จะบอกว่าเขาลืมลู่เซียงไปแล้วจริงๆ
หลังจากที่นเฉินหลงพูดจบลู่เซียงก็หยุดพักชั่วคราวแล้วพูดว่า “ฉันกลับไปโรงเรียนแล้วคุณไม่ได้บอกว่าคุณต้องการพบเขา หรอกหรอ ครั้งนี้ฉันแค่อยากจะแสดงให้คุณเห็น
เมื่อเธอได้ยินเฉินหลงพูดถึงแฟนหนุ่มของเธอลู่เซียงก็พูดขึ้นในทันที ลู่เซียงไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงพูดแบบนั้น แต่เธอก็ทำ หลังจากพูดแบบนั้นเธอรู้สึกมีความสุขเล็กน้อย แต่ทันทีที่เธอเสียใจ เธอจะหาแฟนได้ที่ไหน หลังจากรู้ว่าเฉินหลงมีแฟนแล้วเธอก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะหาแฟน ตอนนี้หาได้ที่ไหน.
“ดีฉันจะว่างสองวันเมื่อใดก็ได้” คำพูดของเฉินหลงไม่มีความหมายอื่นใด
“หรือว่าจะออกไปร้องเพลงด้วยกันตอนเย็นฉันไม่ได้ไปที่KTV นานแล้ว” ลู่เซียงครุ่นคิดสักครู่แล้วพูด
ตอนนี้ต้องใช้เวลาพอสมควรในการหาแฟนและ KTV ก็ไม่จำเป็นต้องสนิทสนมกันมากเกินไป หลังจากที่ลู่เซียงพูดจบเธอยังกล่าวชื่นชมความเฉลียวฉลาดของเธอ
“ดีมาก” เฉินหลงช่วงนี้วุ่นวายตลอด เหนื่อยทั้งเหนื่อยยังอยากไป KTV เพื่อพักผ่อน
หลังจากนั้นพวกเขาก็ตกลงที่จะวางสายหลังจากนัดพบกันที่ KTV
หลังจากที่จับลู่เซียงวางโทรศัพท์ที่นั่นเธอก็ไปหาฮ่าวซือเหวินทันที
“พี่เซียง คุณบอกว่ามีแฟนแล้วคุณพูดแบบนั้นได้ยังไง?” ฮ่าวซือเหวินจ้องมองไปที่ลู่เซียง
ฮ่าวซือเหวินรู้ด้วยว่าเฉินหลงมีแฟนแล้ว เมื่อเธอผิดหวังเธอจะไม่ประดิษฐ์แฟนให้ตัวเองเหมือนลู่เซียง
“ ที่ฉันไม่มีแฟนฉันมักจะถูกเฉินหลงทำร้ายฉันตลอด ฉันไม่มีความสุข ฉันเลยพูดแบบนั้นทันทีหลังจากนั้นฉันก็รู้สึกเสียใจ แต่เธอก็รู้ว่าฉันไม่เคยคบกับผู้ชายคนไหน ตอนนี้ฉันต้องลำบากแล้ว” ลู่เซียงพูดด้วยความลำบากใจ
“ จะให้พูดยังไงดี อย่างไรก็ตามมันง่ายมากที่จะหาแฟน คุณดูสวยขนาดนี้ต้องมีคนมากมายไล่ตามคุณไป ตราบใดที่คุณพูดออกมาต้องมี ผู้คนมากมายเข้าแถวช่วยคุณแน่นอน” ฮ่าวซือเหวินกล่าวด้วยรอยยิ้มร้าย
“ เหวินเหวินคราวนี้เธอยังทำเรื่องสนุกกับฉันอยู่อีกหรอ รีบคิดหาทางให้ฉันเลยนะ” ลู่เซียงพุดอย่างไม่พอใจ
ถ้าผู้ชายในโรงเรียนของเธอที่กำลังไล่ตามเธออยู่ รู้ว่าเธอกำลังต้องการให้พวกเขาเป็นแฟนปลอมๆ พวกเขาจะต้องใช้โอกาศนี้เอาเปรียบเธอ ดังนั้นเธอจึงต้องมาหาฮ่าวซือเหวินและขอให้เธอช่วย หาแฟนปลอม ด้วยวิธีนี้ถ้าฮ่าวซือเหวินบอกให้เธอเลือกคนเหล่านั้นก็คงได้ผลลัพท์เหมือนเดิม
“ตกลง ตกลง คุณต้องการมองหาคนแบบไหน ฉันจะช่วยคุณค้นหา ยังมีเด็กดีๆอยู่บ้างในสาขาการเงินของเรา” ฮ่าวซือเหวินกล่าวอย่างจริงจัง
“ในเวลานี้ฉันจะเลือกอะไรได้อีก” ลู่เซียงกลอกตาและกล่าว
บอกความจริงเลยว่าลู่เซียงไม่คิดว่าจะมีใครในโรงเรียนของฮ่าวซือเหวินที่จะเก่งไปกว่าเฉินหลง
“แม้ว่าคุณไม่ได้เรียกร้องอะไรมากนัก แต่ถึงอย่างนั้นคุณก็ถือว่าเป็นหนี้บุญคุณฉัน คุณจะตอบแทนฉันอย่างไร?” ฮ่าวซือเหวินยิ้มให้กับลู่เซียง
ลู่เซียงมองไปที่ฮ่าวซือเหวินด้วยความโกรธและพูดว่า “เธอ ..เธอต้องการ ตัวฉันงั้นหรอ?”
“ บ้าสิ คุณไม่ใช่พี่หลงซักหน่อย” ฮ่าวซือเหวินพูดตรงๆ
“ เหวินเหวินอย่าคิดมากเลยเขามีแฟนแล้วนะ” ลู่เซียงแนะนำฮ่าวซือเหวิน
“ฉันรู้ ฉันรู้ คุณต้องการให้ฉันช่วยหาแฟนหรือไม่” ฮ่าวซือเหวินมองดูลู่เซียงที่พูดกระทบตัวเองโดยตรง เธออารมณ์เสียมาก
ลู่เซียงเงียบปากของเธอทันที
หลังจากนั้นฮ่าวซือเหวินก็พาลู่เซียงไปหาแฟนหนุ่ม
ต้องบอกว่าฮ่าวซือเหวินค่อนข้างสบายใจในแผนกการเงินของเธอ เธอช่วยหาแฟนหนุ่มได้อย่างรวดเร็ว แต่ลู่เซียงกลับไม่พอใจ
ในตอนแรกคำพูดของลู่เซียงบอกว่าไม่เรื่องมาก แต่ความจริงแล้วไม่ใช่เลย ถ้าเฉินหลงเห็นชายหนึ่มคนนี้เขาจะต้องหัวเราะเยาะแน่
โชคดีที่แผนกการเงินของฮ่าวซือเหวินยังมีคนหน้าตาดี หลังจากเลือกแล้วเลือกอีกลู่เซียงก็ได้พบคนที่ถูกใจ
เด็กชายชื่อเซี่ยจินสูง 1.8 เมตรและเขาก็ไม่เลว เขาถือได้ว่าเป็นดอกไม้ในแผนกการเงิน
“ในเมื่อ คุณ ฮ่าว ได้ขอความช่วยเหลือ ผมต้องช่วยเรื่องนี้อย่างแน่นอน” เซี่ยจินยิ้ม
“ถ้าคุณทำได้ดี บางทีพี่สาวของฉันอาจจะตกหลุมรักคุณก็ได้” ฮ่าวซือเหวินตบไหล่เซี่ยจินแบบเพื่อน
การกระทำของฮ่าวซือเหวินทำให้เซี่ยจินพูดไม่ออก อย่างไรก็ตามเซี่ยจินรู้สึกหวั่นไหวกับคำพูดของเธอ ลู่เซียงหน้าตาดีพอ ๆ กับฮ่าวซือเหวิน ถ้าสามารถจีบเธอได้คงจะเป็นอะไรที่สวยงาม
“ คงต้องทำสุดฝีมือ”
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วและเวลาที่เฉินหลงและลู่เซียงจะพบกันก็มาถึง
ลู่เซียงแต่งตัวเป็นพิเศษดูสวยกว่าดาราตัวน้อย ๆ
“พี่สาววันนี้คุณสวยมาก” เมื่อฮ่าวซือเหวินเห็นลู่เซียงเธอก็อดไม่ได้ที่จะชมเชย
ลู่เซียงพยักหน้าและพูดว่า “ฉันรู้แล้วขับเร็ว ๆ ใกล้ถึงเวลาแล้ว”
ฮ่าวซือเหวินมองเวลาแล้วสตาร์ทรถโดยไม่พูดอะไร
หลังจากเซี่ยจินเห็นลู่เซียงหัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความรู้สึกประหลาดใจ ในขณะเดียวกันเขาก็ตัดสินใจที่จะสนใจมันและเปรียบเทียบกับผู้ชายที่ลู่เซียงสนใจ
เซี่ยจินไม่ใช่คนโง่ หลังจากได้ยินว่าลู่เซียงกำลังมองหาแฟนปลอมๆ เขาก็เดาได้ว่าเธอจะต้องได้พบกับผู้ชายคนหนึ่ง ยังไงก็เหมือนกับละครในทีวี
เฉินหลงเมื่อเห็นว่าเวลาใกล้จะหมดแล้วเขาก็ขับรถมาเซราติเพื่อออกเดินทาง
ที่พักของเฉินหลงนั้นใกล้กับจุดนัดพบ ทำให้เขาไปถืงก่อนลู่เซียง เฉินหลงจึงจองห้อง KTV รอเอาไว้
ไม่นานเฉินหลงเห็นทั้งสามคนมา
เดิมทีลู่เซียงควรจะจับแขนของเซี่ยจิน แต่ลู่เซียงทำไม่ได้เธอจึงทำได้แค่จับแขนของฮ่าวซือเหวิน แต่เธอพยายามจะพิงเซี่ยจิน
เมื่อเห็นลู่เซียง เฉินหลงโบกมือให้พวกเขา
“ เฉินหลงนี่แฟนฉันเซี่ยจิน” หลังจากเข้ามาที่ลู่เซียงก็กลัวว่าเฉินหลงไม่รู้จึงแนะนำเซี่ยจินทันที
“สวัสดีครับ”
“ สวัสดีครับคุณเฉิน”
ชายทั้งสองยิ้มและจับมือกัน
“เข้ามาเถอะ” เฉินหลงยิ้ม
เซี่ยจินพยักหน้าด้วยรอยยิ้มแล้วเดินเคียงข้างเฉินหลง
เพื่อบอกความจริงกับคุณว่าเฉินหลงไม่ชอบเซี่ยจินเพราะเขาเห็นว่ารอยยิ้มบนใบหน้าของเซี่ยจินไม่ใช่ของจริง อย่างไรก็ตามเขายังคงเป็นแฟนของลู่เซียง เขาต้องทำเป็นมองหน้าแม้ว่าเขาจะไม่ได้มองหน้าจริงๆก็ตาม
ในทำนองเดียวกันเซี่ยจินไม่ชอบเฉินหลง เมื่อเขาเห็นเฉินหลงเขาจะรู้ว่าเฉินหลงนั้นยอดเยี่ยม เป็นเรื่องยากมากที่จะเปรียบเทียบเขา