ตอนที่ 912

Alchemy Emperor of the Divine Dao

หลิงฮันนึกไม่ออกเลยว่าหลี่เหว่ยเหว่ยจะวางแผนแกล้งอะไรเขาอีก ถึงแม้เขาจะรู้สึกว่ามันแปลกๆ แต่ด้วยนิสัยของคุณหนูเอาแต่ใจเช่นนาง การจะทำเรื่องเหนือความคิดก็เป็นเรื่องธรรมดา

เขาทำการฝึกฝนการรวมทักษะหกธาตุให้เป็นหนึ่งต่อไป เขารู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่เขาพัฒนา

ค่ำคืนผ่านพ้นไปโดยไม่รู้ หลิงฮันยังฝึกฝนไม่เสร็จ ถึงแม้เขาจะอยากฝึกต่อแต่เมื่อนึกถึงโอกาสที่จะได้เข้าบ่อน้ำพุหยกดำที่มีเพียงครั้งเดียวในรอบเดือน หากเขาไม่เข้าครั้งนี้เขาก็ต้องรออีกตั้งหนึ่งเดือน เขาลุกขึ้นยืนและเดินออกจากที่พักทันที

ที่ตั้งของบ่อน้ำพุหยกดำนั้นไม่ใช่ความลับ มันตั้งอยู่ที่จุดที่สูงที่สุดของยอดเขาในสำนัก แต่เนื่องจากมันถูกปิดกั้นด้วยรูปแบบอาคมเอาไว้ คนที่ได้รับอนุญาตเท่านั้นถึงจะเข้าได้

ถึงแม้รูปแบบอาคมที่ว่าจะป้องกันได้เพียงจอมยุทธที่มีระดับต่ำกว่าระดับสุริยันจันทรา แต่เนื่องจากบ่อน้ำพุหยกดำจะส่งผลต่อจอมยุทธระดับภูผาวารีและระดับทลายมิติเท่านั้น พวกเขาจึงไม่ต้องเสริมรูปแบบให้แข็งแกร่งขึ้นอย่างสิ้นเปลือง

หลิงฮันมาถึงใต้เนินเขาอย่างรวดเร็ว

ถ้าหลีเหว่ยเหว่ยคิดจะแกล้งเขา งั้นแผ่นป้ายก็คงจะเป็นของปลอมและเขาจะถูกกีดกั้นโดยรูปแบบอาคม แต่ที่หลิงฮันคาดไม่ถึงก็คือเขาสามารถผ่านการป้องกันของรูปแบบอาคมไปได้ นั้นหมายถึงแผ่นป้ายเป็นของจริง หลิงฮันรู้สึกตกตะลึงมาก

แปลกมาก… หรือว่าคุณหนูเอาแต่ใจคนนั้นจะเปลี่ยนไปแล้ว?

หลิงฮันกำแผ่นป้ายไว้ในมือและเดินขึ้นเขา

เนื่องจากที่นี่มีรูปแบบอาคมติดตั้งอยู่แล้วจึงไม่มีทหารยามเลยสักคน

หลิงฮันมาถึงเร็วมาก เพราะจากที่ดูแล้วเขาไม่เห็นใครเลยซักคน หรือถ้ามีคนมาแล้วพวกเขาก็คงจะเข้าไปยังน้ำพุหยกดำแล้ว

ครึ่งบนของภูเขาถูกโอบล้อมไปด้วยเมฆหมอกสีดำ มันทำให้ประสาทสัมผัสและการมองเห็นถูกจำกัด

หลิงฮันเดินขึ้นเขาไปเรื่อยๆอย่างไม่รีบร้อน ทุกๆก้าวเดินของเขาไม่ต่างอะไรกับการเดินของคนธรรมดาทั่วไป

เมื่อเดินมาถึงจุดสูงสุดด้านหน้าของเขาก็ปรากฏน้ำพุบ่อหนึ่ง

มันสมกับที่ได้ชื่อว่าหยกดำจริงๆ น้ำในบ่อนั้นมีสีดำราวกับน้ำหมึก พื้นผิวน้ำสงบนิ่งและไม่มีคลื่นใดๆทำให้ดูงดงามราวกับหยก

เพียงแค่จ้องมองหลิงฮันก็รู้สึกได้เลยว่าจิตวิญญาณของเขาค่อยๆมั่นคงขึ้น รูขุมขนตามร่างของเขาเปิดออกและดูดซับพลังงานที่อบอวลอยู่รอบๆเพื่อเสริมแกร่งให้กับรากฐานการบ่มเพาะ

ยอดเยี่ยม น้ำพุนี่เป็นทรัพยากรที่ยอดเยี่ยมมาก

หลิงฮันถอดเสื้อผ้าออกเหลือเอาไว้เพียงกางเกงชั้นในและเดินเข้าไปในบ่อน้ำ ‘จ๋อม’ คลื่นน้ำสั่นสะเทือนเล็กน้อยเกิดเป็นภาพทิวทัศน์ที่งดงาม

น้ำในบ่อไม่เย็นแต่ให้ความรู้สึกชุ่มชื้น แต่ก้าวเดินลงมาในน้ำก็ทำให้หลิงฮันรู้สึกอยากนั่งลงแช่ให้ทั่วทั้งตัวแล้ว เขารีบนั่งลงเพื่อแช่น้ำในบ่ออย่างไม่ลังเล

การแช่น้ำที่นี่ไม่เพียงแค่ทำให้รู้สึกสบายตัวแต่ยังช่วยให้ดูดซับพลังงานมาเสริมแกร่งให้กับตนเองได้ด้วย

‘จ๋อม!’

แต่ทันใดนั้นเองในระยะที่ไม่ไกลออกไปก็มีเสียงคลื่นสำสั่นสะเทือนดังขึ้นหนึ่งครั้ง

ดูเหมือนว่าจะมีคนมาถึงอีกคนแล้ว แต่ด้วยน้ำที่เป็นสีดำมืดราวกับน้ำหมึกจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมองเห็นอีกฝ่าย

แน่นอนว่าอีกฝ่ายก็รู้สึกตัวเหมือนกับว่าคลื่นน้ำมีการสั่นสะเทือน อีกฝ่ายรู้ทันทีว่านอกจากตนเองก็มีคนอื่นอยู่เช่นกัน

หลิงฮันจ้องไปยังตำแหน่งของอีกฝ่ายและอีกฝ่ายก็จ้องมายังตำแหน่งของเขา เมื่อสายตาประสานกันร่างของทั้งคู่ก็แน่นิ่งไปทันที

‘พรวด!’

หลิงฮันสำลักในใจ เขาเข้าใจถึงแผนการที่หลีเหว่ยเหว่ยจะใช้แกล้งเขาแล้ว!

คนที่อยู่ด้านหน้าเขา… คือผู้หญิง!

หลิงฮันสูดหายใจลึกและตัดสินใจกล่าวคำพูดเพื่อทำลายความเงียบสงบ “ศิษย์พี่สุ่ย ถ้าข้าบอกว่านี่คือการเข้าใจผิดท่านจะเชื่อข้ารึไม่?”

ผู้หญิงที่ว่าคือสุ่ยเยี่ยนยวี่

สุ่ยเยี่ยนยวี่ไม่กล่าวอะไร นางกัดริมฝีปากและยกมือขวาขึ้น พลังอำนาจที่น่าสะพรึงกลัวถูกควบแน่นไปยังมือของนางพร้อมกับพลักเข้าใส่หลิงฮัน

บัดซบ! นี่มันบ้าไปแล้ว!

การโจมตีของจอมยุทธระดับภูผาวารี หลิงฮันจะป้องกันได้อย่างไร?

ไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องป้องกันเลย แค่จะขยับตัวตอบโต้ก็ทำไม่ได้แล้ว ฝ่ามืออันทรงพลังที่โจมตีเข้ามาส่งผลให้ร่างของเขาลอยกระเด็น

ความแตกต่างระหว่างระดับภูผาวารีกับระดับทลายมิตินั้นกว้างใหญ่ไพศาล ถึงแม้หลิงฮันจะขัดเกลาพลังต่อสู้ให้บรรลุขีดจำกัดยี่สิบดาวก็ไร้ประโยชน์ ความต่างระหว่างมนุษย์กับพระเจ้านั้นไม่มีสิ่งใดสามารถทดแทนได้

หลิงฮันกัดฟัน ฝ่ามือนี้ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย

ร่างของเขาเป็นกายาของระดับพระเจ้า!

จอมยุทธระดับภูผาวารีขั้นต้นไม่สามารถทำให้เขาบาดเจ็บได้ หากเป็นขั้นกลางก็คงทำให้เขาบาดเจ็บได้ แต่หากจะสังหารเขาก็ต้องเป็นขั้นสูง

“ก็คงจะเป็นอย่างที่เจ้าคิด” หอคอยน้อยกล่าว

หลิงฮันถอนหายใจ ก่อนหน้านี้กายหยาบของเขานั้นสูงกว่าระดับพลังบ่มเพาะถึงหนึ่งระดับใหญ่ แต่หากบรรลุระดับพระเจ้าแล้ว กายาของเขาสามารถสูงกว่าระดับพลังบ่มเพาะได้เพียงขั้นเล็กเท่านั้น

กายหยาบของเขาในตอนนี้แข็งแกร่งเทียบเท่าระดับภูผาวารีขั้นต้น หรือหากเป็นแร่ก็คือแร่เหล็กศักดิ์สิทธิ์ระดับหนึ่ง โดยแร่เหล็กศักดิ์ศิทธิ์นั้นมีทั้งหมดสิบสองระดับ

“ยังไม่ตาย?” สุ่ยเยี่ยนยวี่ถอนหายใจโล่งอก เมื่อครู่นางเผลอโจมตีไปเพราะความโกรธและความอาย แม้นางจะไม่ได้ใช้พลังทั้งหมดออกไปแต่การที่จอมยุทธระดับทลายมิติสามารถรอดตายจากการโมตีของนางได้นั้นเป็นสิ่งที่นางคิดว่าไม่มีทางเป็นไปได้เลย

“ฮึ่ม ข้าเคยคิดว่าเจ้าเป็นอัจฉริยะด้านวรยุทธ แต่ไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าจะเป็นจอมวายร้ายด้วย!” นางปล่อยฝ่ามือโจมตีใส่หลิงฮันอีกครั้ง

‘ปัง!’

ร่างของหลิงฮันกระเด็นอย่างไม่อาจต่อต้านและชนเข้ากับภูเขาอีกครั้ง โชคดีที่ที่นี่คือดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่ทนทาน ถ้าลองเป็นโลกใบเล็กล่ะก็ ภูเขาทั้งลูกคงจะพังทลายลงมาแล้ว ส่วนร่างของหลิงฮันก็คงจะลอยกระเด็นจนไม่รู้ตำแหน่งที่จะตกลงมา

หลี่เหว่ยเหว่ย รอก่อนเถอะ!