หลินหว่านถูกบอดี้การ์ดของอันโฮ่วสยงตบไปหลายฉาด จู่ๆ เธอก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตูจากด้านนอกห้อง “หว่านหว่าน คุณอยู่ไหม คุณอยู่ข้างในไหม หว่านหว่าน”
เสียงของเซียวจิ่งสือ!
หลินหว่านประหลาดใจสุดๆ เซียวจิ่งสือมาช่วยเธองั้นหรือ?
อันโฮ่วสยงก็ได้ยินเสียงของเซียวจิ่งสือเช่นกัน เขายิ่งรู้สึกเดือดพล่าน ยังจะบอกว่าหลินหว่านไม่ได้ยั่วยวนเซียวจิ่งสืออีก ถ้าเธอกับเซียวจิ่งสือไม่มีอะไรกันจริงๆ ทำไมเซียวจิ่งสือจะมาช่วยเธอถึงนี่
ต้องเป็นหลินหว่านให้ท่าเซียวจิ่งสือ เพื่อจะแย่งสามีในอนาคตของอันซิง! แต่ที่ทำให้เขาโมโหยิ่งกว่าคือ ทำไมเซียวจิ่งสือยังพัวพันกับหลินหว่านอยู่อีกทั้งที่หมั้นหมายกับอันซิงแล้ว
เซียวจิ่งสือที่อยู่ด้านนอกประตูไม่ได้ยินเสียงคนในห้องก็รู้สึกตกใจสุดๆ เห็นประตูถูกล็อกไว้ เขากระแทกประตูอย่างแรง พูดว่า “หว่านหว่าน ไม่ต้องกลัวนะ ผมจะเข้าไปช่วยคุณเดี๋ยวนี้ล่ะ!”
เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน ตึกเซวี่ยนจื่อ ภายในห้องทำงานที่ห้ามบุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องเข้ามา อันจี๋ถิงกำลังนั่งเขียนบทอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เหมือนปกติธรรมดา พอเขียนเสร็จ จู่ๆ เธอก็รู้สึกกระสับกระส่ายไม่สบายใจขึ้นมา รู้สึกเหมือนว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอย่างนั้น
พอคิดดูแล้วอันจี๋ถิงก็เปิดดูภาพจากกล้องวงจรปิดบนคอมพิวเตอร์ของเธอ
ภาพที่ปรากฏบนจอทำให้อันจี๋ถิงรู้สึกคาดไม่ถึง หลินหว่านถูกมัดอยู่บนเก้าอี้ตัวหนึ่ง และตรงหน้าเธอเป็นอันโฮ่วสยงที่กำลังมองเธออย่างโกรธจัด ท่าทีเหมือนกำลังเค้นถามบางอย่างจากเธอ
กล้องตัวนี้ถูกติดตั้งเมื่อไม่นานมานี้เอง ตอนที่เธอตัดสินใจจะเอาคืนบ้านตระกูลอัน เพื่อสอดส่องหาหลักฐานการทำผิดของอันโฮ่วสยง เธอให้ลูกน้องแอบไปติดกล้องไว้ที่บ้านตระกูลอัน
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบ้านตระกูลอันเข้มงวดมาก สถานที่ซึ่งอันโฮ่วสยงเข้าออกเป็นปกติพวกเขาเข้าไม่ถึง จึงทำได้เพียงติดกล้องหลายตัวในสถานที่ ซึ่งบ้านตระกูลอันดูแลไม่เข้มงวดกวดขันนัก โดยติดตั้งไว้ตามซอกมุมห้องที่ไม่มีคนอยู่ของบ้านตระกูลอัน
หลังจากติดตั้งกล้องแล้ว ในระหว่างนี้อันจี๋ถิงยังไม่ได้หลักฐานที่มีประโยชน์จากเทปบันทึกภาพที่ได้เลย จนกระทั่งวันนี้ ก่อนที่เธอจะเห็นหลินหว่านถูกอันโฮ่วสยงจับตัวมา
อันจี๋ถิงมองดูภาพจากกล้องวงจรปิด ไม่รู้จะทำอย่างไรดี จากนั้นนึกได้ว่าต้องรีบให้คนไปช่วยหลินหว่านก่อน
แต่ว่าจะให้ใครไปดีนะ ใครสามารถไปที่บ้านตระกูลอัน แล้วช่วยหลินหว่านออกมาได้อย่างปลอดภัยล่ะ
ตอนนั้นเอง ในหัวของอันจี๋ถิงปรากฏชื่อของเซียวจิ่งสือขึ้นมา เธอเชื่อว่าเซียวจิ่งสือจะไม่ปล่อยให้หลินหว่านตายโดยไม่ช่วยเธอแน่ อีกทั้งเขาเป็นคนของบ้านตระกูลเซียว ตระกูลอันยังต้องเกรงใจอยู่บ้าง งั้นเซียวจิ่งสือก็น่าจะช่วยหลินหว่านออกมาได้อย่างสบาย
อันจี๋ถิงพอนึกหาวิธีได้ ก็รีบโทรหาเซียวจิ่งสือ พอต่อสายติด อันจี๋ถิงกลับนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้เธอยังเปิดเผยตัวตนไม่ได้ ไม่อย่างนั้นจะเกิดเรื่องยุ่งยากตามมาอีกไม่น้อย
ดังนั้นเธอจึงจำเป็นต้องปกปิดชื่อเสียงเรียงนามไว้โดยบอกเซียวจิ่งสือว่า ตอนนี้หลินหว่านถูกอันโฮ่วสยงจับตัวไปไว้ที่ห้องหลังหนึ่งที่ห่างไกลผู้คนของบ้านตระกูลอัน ให้เขารีบไปช่วยหลินหว่านโดยด่วน
เซียวจิ่งสือพอรับโทรศัพท์แล้ว ยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง อันโฮ่วสยงลักพาตัวหลินหว่าน? อันโฮ่วสยงเป็นคุณตาของหลินหว่านไม่ใช่หรือไง ทำไมเขาต้องจับตัวหลินหว่านด้วย
เซียวจิ่งสือลองโทรเข้าหาหลินหว่าน แต่ไม่มีคนรับสาย เขาไม่รู้ว่าหลังจากหลินหว่านถูกคนของอันโฮ่ว
สยงพาตัวไปแล้ว มือถือของเธอยังตกหล่นอยู่ที่เดิม
เซียวจิ่งสือรู้สึกตกใจขึ้นมาบ้าง จากน้ำเสียงร้อนใจของคนที่โทรศัพท์มาเมื่อครู่ ทำให้เขาเชื่อว่าหลินหว่านอาจถูกจับตัวไปจริงๆ
เซียวจิ่งสือรีบโยนงานที่กำลังทำอยู่ทิ้งไป ขับรถมาที่บ้านตระกูลอันเพียงลำพัง
คนของบ้านตระกูลอันต่างก็รู้จักเขา รู้ว่าเขาเป็นสามีในอนาคตของอันซิง เซียวจิ่งสือจึงเข้าบ้านตระกูลอันมาได้อย่างไม่ลำบากอะไรเลย จากนั้นก็ค้นหาไปตามห้องที่ไม่มีคนอยู่ซึ่งคนในโทรศัพท์บอกว่าหลินหว่านถูกจับตัวเอาไว้
แต่ว่าเขาหาไปรอบหนึ่งแล้วก็ยังไม่เจอ ขณะที่เซียวจิ่งสือกำลังร้อนใจจนไม่รู้จะทำยังไงดีนั้น ดูเหมือนเขาจะได้ยินเสียงบางอย่าง จากนั้นเหมือนกับเขาจะรู้สึกได้ เซียวจิ่งสือเล็งไปที่ห้องซึ่งอยู่ใกล้กับเขาที่สุดห้องหนึ่ง เขาเดินตรงดิ่งเข้าไปตบประตูเรียก แล้วพบว่าห้องล็อกอยู่
“หว่านหว่าน? ประธานอัน…” พอกระแทกประตูเปิดออก เซียวจิ่งสือก็เห็นสภาพภายในห้อง แล้วเขาก็เข้าใจเรื่องทั้งหมดทันที
“เซียวจิ่งสือ ทำไมคุณมานี่ได้?” อันโฮ่วสยงเห็นเซียวจิ่งสือก็ถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ประธานอัน หว่านหว่านล่ะ เธอเป็นลูกน้องของผม จู่ๆ พนักงานในบริษัทผมก็หายตัวไปทั้งคน ผมไม่ควรออกมาตามหาตัวเธอเหรอครับ” เซียวจิ่งสือยังคงตีหน้ายิ้มแบบไม่จริงจังกับอะไร ตอบด้วยน้ำเสียงเหมือนไม่สลักสำคัญอะไร แต่ไม่มีใครรู้ว่าภายใต้ใบหน้ายิ้มแย้มที่ดูไร้พิษสงนี้ เซียวจิ่งสือกำลังคิดแผนการอะไรอยู่
พูดจบ เซียวจิ่งสือก็มาที่ข้างกายหลินหว่าน รีบแก้เชือกที่มัดตัวเธอออก จากนั้นเห็นว่าใบหน้าของหลินหว่านถูกตบจนบวมแดงไปแถบหนึ่ง เขายื่นมือออกไปลูบไล้อย่างเบามือ แล้วถามอย่างเป็นห่วงว่า “หว่านหว่าน ยังเจ็บไหม”
“ขอบคุณค่ะ เซียวจิ่งสือ” หลินหว่านพูดพลางเบี่ยงหลบมือของเซียวจิ่งสือ
การปรากฏตัวของเซียวจิ่งสือเป็นเรื่องที่เธอคาดไม่ถึง
เดิมที อันโฮ่วสยงก็ไม่อยากเห็นเธอกับเซียวจิ่งสือใกล้ชิดกันอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งเลวร้ายเข้าไปอีกเซียวจิ่งสือมาช่วยเธอที่นี่ ต่อหน้าต่อตาอันโฮ่วสยง เรื่องนี้ย่อมจะทำให้อันโฮ่วสยงยิ่งโกรธเธอมากขึ้นไปอีก
แต่ในใจของหลินหว่านนั้นยังรู้สึกขอบคุณเซียวจิ่งสืออย่างมากเช่นกัน ทุกครั้งที่เธอประสบกับอันตราย เซียวจิ่งสือก็มักจะมาหาเธอในทันที ครั้งนี้ก็เช่นกัน ถ้าหากไม่ใช่เพราะเขามาทันเวลา หลินหว่านยังไม่รู้เลยว่าอันโฮ่วสยงจะทำอะไรกับเธอบ้าง
แต่เพราะเป็นแบบนี้ หลินหว่านจึงไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี เขาเป็นว่าที่สามีของอันซิง เธอจะต้องทำตามคำของอันโฮ่วสยงที่บอกว่าให้ไปจากเซียวจิ่งสือ ไม่เข้าใกล้เขาอีกอย่างนั้นเหรอ
อันโฮ่วสยงเห็นท่าทางเซียวจิ่งสือที่ดูเป็นห่วงเป็นใยหลินหว่านเสียเหลือเกิน ก็ยิ่งโมโหหนักขึ้นอีก! ดูท่าว่าเซียวจิ่งสือก็ไม่ใช่ผู้ชายที่น่าเชื่อถือสักเท่าไหร่ ตัวเขายังมีสัญญาผูกมัดกับอันซิง แต่กลับทำท่าเป็นห่วงเป็นใยหลินหว่านต่อหน้าเขาเสียอีก นี่มันเรื่องอะไรกัน ไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลยหรือไง?
“เซียวจิ่งสือ คุณจะทำอะไร” อันโฮ่วสยงถามเซียวจิ่งสืออย่างขุ่นเคือง “คุณหมั้นหมายกับอันซิงแล้วนะ ยังคิดจะมีอะไรกับหลินหว่านอีกเหรอ”
“ประธานอัน ผมจะพาหลินหว่านกลับไปก่อน ไว้วันหลังผมค่อยมาเยี่ยมคุณอีกทีนะครับ” เซียวจิ่งสือจูงมือหลินหว่าน แล้วหันไปพูดเสียงเรียบกับอันโฮ่วสยง ท่าทางไม่สนใจกับคำถามเมื่อครู่ของอันโฮ่วสยงเลยแม้แต่น้อย
แต่เมื่อเขากับหลินหว่านก้าวเท้าออกไป อันโฮ่วสยงก็ส่งสัญญาณให้คนของเขา พวกเขาสองคนจึงถูกคนของอันโฮ่วสยงล้อมกักตัวไว้
“เซียวจิ่งสือ ปล่อยหลินหว่านนะ!” อันโฮ่วสยงเห็นพวกเขาจับมือกันไว้ก็เดือดขึ้นมาอีก “ผมขอเตือนคุณนะ คุณได้หมั้นหมายกับอันซิงแล้ว ห้ามติดต่อกับหลินหว่านอีก นับแต่นี้ต่อไป ผมขอสั่งให้คุณกับหลินหว่านตัดขาดกัน ไม่อย่างนั้น ตระกูลอันจะดึงทุนทั้งหมดออกจากวั่นหย่ากรุ๊ป คุณตัดสินใจเอาเองก็แล้วกัน!”
เขาไม่เชื่อหรอกว่า ตระกูลอันใช้เรื่องถอนการลงทุนมาข่มขู่เซียวจิ่งสือแล้ว เขายังจะกล้าขัดขืนอีก