แดนนิรมิตเทพ บทที่ 981
“ไอ้หมอนี่กำลังทำอะไรกันแน่ คิดไม่ถึงเลยว่าจะมาฝึกฝนที่นี่!” หยางหมิงหยู่ไม่ค่อยเข้าใจแผนการของเฉินโม่
เขาคิดว่าแม้ชี่ทิพย์ที่นี่จะรุนแรงกว่าภายนอก แต่ก็คงไม่ต่างกันเท่าไรหรอก!
แต่มีนักบู๊บางส่วนที่ค่อนข้างฉลาด รีบนั่งขัดสมาธิ แล้วเริ่มฝึกฝนทันที
ในหน่วยมังกรทั้งสามคน มังกรสิบหกใบหน้ากลัดกลุ้ม พูดเบาๆ ว่า “เราก็ต้องฝึกฝนในที่บ้าบอแบบนี้ด้วยเหรอ”
มังกรสิบหกรู้สึกว่าที่นี่น่ากลัวนิดหน่อย ไม่ค่อยเหมาะกับการฝึกฝนที่เป็นเรื่องศักดิ์สิทธิ์
มังกรห้าพูดเสียงขรึมว่า “รีบนั่งฝึกฝนเร็วเข้า นี่คือคำสั่ง!”
“.…..” มังกรสิบหกกับมังกรสิบแปดพูดอะไรไม่ออกทันที ทำได้เพียงหลับตานั่งฝึกฝนกับมังกรห้า
ผู้อาวุโสที่พยายามทำความรู้จักเฉินโม่ ยิ้มบางๆ จากนั้นหามุมสงบนั่งฝึกฝน
เห็นทุกคนพากันนั่งฝึกฝนที่นี่ แม้นักบู๊ที่เหลือไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็เริ่มฝึกฝนเหมือนคนอื่น
“หลี่เจ๋อ นั่งลงฝึกฝน” อาจารย์ของหลี่เจ๋อพูดอย่างเคร่งขรึม
“อาจารย์ นี่……” หลี่เจ๋อดูหมิ่นเล็กน้อย อยากเถียงกลับ
แต่อาจารย์ของเขาถลึงตาใส่ จู่ๆ หลี่เจ๋อไม่กล้าพูดอะไร ทำได้เพียงนั่งลงฝึกฝนอย่างว่าง่าย
สภาพหยางหมิงหยู่ไม่ต่างจากเขาเท่าไร โดนอาจารย์ตัวเองสั่งให้นั่งลงฝึกฝนเช่นกัน
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ทั้งวังขนาดใหญ่ ไม่มีใครยืนอยู่อีกแล้ว
เฉินโม่กวาดตามองทุกคนแวบหนึ่ง เผยท่าทีชื่นชมออกมา
อันที่จริงนี่คือโอกาส
พวกนักบู๊ที่ออกไปแล้ว ต้องเสี่ยงจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด แต่ไม่ได้อะไรสักอย่าง
แต่คนละเอียดรอบคอบ หรือไม่ก็คนที่มีจุดประสงค์แอบแฝงพวกนี้ ล้วนตามเฉินโม่มา ได้รับโอกาสที่เป็นของตัวเอง
ที่นี่มีค่ายกลกระบี่กลืนจิตคุ้มครองอยู่ เรียกได้ว่าเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยสุดในเขาซูคง นี่คือเหตุผลที่เฉินโม่เลือกฝึกฝนที่นี่
ทุกคนกำลังดื่มด่ำอยู่ท่ามกลางการฝึกฝน เมื่อฝึกฝน ทุกคนสัมผัสกับประโยชน์ที่มาจากชี่ทิพย์รุนแรงได้ทันที
ความรู้สึกของพลังที่ระเบิดออกมา ทำให้ทุกคนไม่สามารถหยุดได้ รวมไปถึงคนที่แค่อยากลองดู ไม่มีใครยอมหยุดสักคน
คนที่ควรออกไปล้วนออกไปเกือบหมดแล้ว คนส่วนใหญ่ที่ไม่ได้ออกไป อยู่ฝึกฝนในตำหนักชางหยุนกับเฉินโม่ทั้งหมด
ตอนนี้ไม่มีใครสังเกตเห็นเงาคนที่งดงาม มาข้างหน้าเจดีย์วิญญาณด้วยใบหน้าหวาดผวา
สีหน้าของเงาคนนั้นดูสับสน ไม่มีพละกำลังสักนิด เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่คนในโลกฝึกบู๊
แต่เหมือนมีเสียงเรียกในก้นบึ้งหัวใจอยู่ตลอดเวลา ทำให้เธอมาที่นี่อย่างไม่รู้ตัว
เงานั่นเดินเข้าไปในเจดีย์วิญญาณ ผ่านชั้นหนึ่งไปยังชั้นสองอย่างรวดเร็ว
แต่ตอนเธอปรากฏตัว วิญญาณร้ายนั้นก็ปรากฏตัวออกมา พูดด้วยเสียงน่าอึดอัดว่า “ในที่สุดเธอก็มาแล้ว!”
ตามหลักแล้วเธอต้องรู้สึกกลัว แต่ไม่รู้ทำไม เธอไม่เพียงแต่จะไม่กลัวสักนิด ตรงกันข้ามเธอรู้สึกสนิทสนมกับวิญญาณร้ายตนนี้อย่างประหลาด
มันเป็นเหมือนความสัมพันธ์ระหว่างสายเลือด ราวกับว่ามีด้ายที่มองไม่เห็นท่ามกลางความมืดสลัว ดึงเธอมาที่แห่งนี้
“อืม ฉันมาแล้ว!” เธอตอบอย่างราบเรียบ เผยรอยยิ้มบางๆ ออกมา
หลังจากผ่านไปครึ่งเดือน จู่ๆ เจดีย์วิญญาณพังลงอย่างไม่มีสาเหตุ กลายเป็นซากปรักหักพัง แต่ป้ายวิญญาณที่ชั้นสาม กลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย รวมถึงวิญญาณร้ายอย่างอานป้ายเทียนด้วย
เฉินโม่เกิดความรู้สึกขึ้นมา จึงมองไปทางเจดีย์วิญญาณ เผยความสงสัยออกมา
แต่จิตรับรู้ของเขาไม่สามารถครอบคลุมไปถึงเขตเจดีย์วิญญาณ สัมผัสได้เพียงการเคลื่อนไหวของพลังประหลาด ที่มาจากทางเจดีย์วิญญาณ ส่วนอย่างอื่นไม่สามารถสัมผัสได้แล้ว
เจดีย์วิญญาณพังลงได้ไม่นาน พื้นที่มิติทั้งเขาซูคงเริ่มสั่นไปมาอย่างแรง เหมือนกำลังจะทรุดลงมา