มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 874
คอร์ดเพียงเบี่ยงเป้าหมายของเขาไปยังตระกูลที่มั่งคั่งมากที่สุดในเวสตันเท่านั้น หลังจากคลอฟอร์ดย้ายไปยังนอร์ทเบย์แต่คำพูดของปาร์คเกอร์ก็ทำให้เขามีสติขึ้นมาบ้างในที่สุด
ถ้าเรื่องนี้รับมือไม่อยู่ นายท่านใหญ่ของโมลเดลจะไม่มีวันยกโทษให้เขาอย่างแน่นอน แต่เขาเกือบจะทำได้สำเร็จอยู่แล้ว คอร์ดไม่พร้อมที่จะยอมทิ้งทุกอย่างไป แม้เขาจะไม่ได้ทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของพวกเขา แต่เขาต้องได้อย่างน้อยหนึ่งในสี่ของมัน!
คอร์ดยังไม่พร้อมที่จะยกเลิก! เขายังคงใจเย็นและเงียบต่อไป
ในระหว่านั่น เจอรัลด์ก็เดินเข้ามาในห้องโถง
“เจอรัลด์ พวกเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ฉันจะช่วยนายเอง และฉันฉันมั่นใจว่านายท่านปาร์คเกอร์ก็จะเหมือนกัน!” ยูเซลล์เดินมาหาและจับแขนของเจอรัลด์
“ฉันรู้ ขอบใจนะยูเซลล์!”
เจอรัลด์มองไปที่ปาร์คเกอร์และพูดขึ้นมา “ลุงปาร์คเกอร์ครับ ถ้าความขัดแย้งระหว่างผมกับตระกูลหลงถูกแก้ไขแล้ว นั่นหมายความว่าคุณจะยังคงอยู่ต่อและช่วยเหลือพวกเราใช่ไหมครับ?”
ปาร์คเกอร์ไม่มั่นใจว่าเจอรัลด์หมายถึงอะไรแต่เขาก็พยักหน้าและพูดขึ้นมา “คุณไม่ต้องเป็นกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้น ยายของคุณได้ช่วยชีวิตลูกชายของผมไว้เมื่อหลายปีก่อน และตราบใดที่เป็นพวกคุณ ผมก็จะเต็มใจที่จะช่วยเหลือ ตระกูลโมลเดลไม่มีวันกลับคำพูด!”
“นั่นก็เยี่ยมไปเลย!” เจอรัลด์ยิ้มและพยักหน้า
จากนั้นเจอรัลด์ก็มองไปที่คอร์ด “นายท่านคอร์ด คุณพูดว่าคุณมาที่นี่เพื่อแก้แค้นในนามของตระกูลหลง และคุณก็ยอมรับว่าความขัดแย้งของพวกเขามีแค่ผมกับครอบครัวของพวกเขา ถ้าเป็นอย่างงั้นล่ะก็ งั้นก็อย่าลากครอบครัวของผมเข้ามาเกี่ยวในเรื่องนี้เลยครับ! ถ้าคุณต้องการคำอธิบายจริง ๆ ก็แค่ไล่ตามผมมา ไม่มีเหตุผลที่คุณจะรังควานคลอฟอร์ดคนอื่น ๆ นะครับ!”
คอร์ดยิ้มเยาะ “ฮ่า! คุณเป็นทายาทของตระกูล เช่นนั้นมันจึงเป็นเรื่องปกติที่คลอฟอร์ดต้องชดใช้สำหรับความประพฤติที่ไม่เหมาะสมของคุณ!”
“คุณผิดแล้ว นายท่านคอร์ด ตั้งแต่นี้ต่อไป ผมไม่ใช่ทายาทของคลอฟอร์ดอีกต่อไป และคุณก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำอะไรกับครอบครัวของผมอีก!” เจอรัลด์ยิ้ม
“คุณเพิ่งพูดว่าอะไรนะ?” คอร์ดหรี่ตาของเขาลงและจากนั้นก็เบิกตากว้างขึ้น
“เจอรัลด์ ลูกกำลังพูดบ้าอะไรอยู่!” ดีแลนเดินออกมาจากห้องทันทีและตะคอกใส่เขา
เจอรัลด์ยิ้ม “ผมหมายความอย่างที่ผมเพิ่งพูดไป ตั้งแต่นี้ต่อไป ผมจะออกจากตระกูลคลอฟอร์ด และผมจะไม่ใช่นายน้อยคลอฟอร์ดอีกต่อไปแล้ว! นายท่านคอร์ด ถ้าคุณมีปัญหาใด ๆ ก็ไล่ตามผมมาล่ะกัน!”
“นายท่านปาร์คเกอร์ครับ คุณสัญญาว่าคุณจะอยู่ช่วยเหลือคลอฟอร์ด ตอนนี้ที่ผมจะออกจากตระกูลไป ผมเข้าใจว่าความขัดแย้งกับตระกูลหลงจะไม่เป็นปัญหาที่คลอฟอร์ดต้องจัดการอีกต่อไปแล้วนะครับ?”
ปาร์คเกอร์ตกตะลึงไป เขาไม่เคยคิดเลยว่าเจอรัลด์จะเพียงสละตำแหน่งของเขาไปง่าย ๆ แบบนั้น
เขาพยักหน้า “แน่นอน เนื่องจากคุณไม่ใช่ส่วนหนึ่งของคลอฟอร์ดอีกต่อไป ก็ไม่มีใครที่จะหาเรื่องพวกเขาได้อีก!” ปาร์คเกอร์เหลือบมองคอร์ด เขากำลังมอบคำเตือนให้เขาว่าอย่าล้ำเส้น!
สายตาของคอร์ดแดงก่ำด้วยความโกรธจัด “ฮ่า ออกจากตระกูลงั้นเหรอ? นายคิดจริง ๆ เหรอว่านายจะสามารถมีชีวิตรอดโดยไม่มีครอบครัวของนายคอยหนุนหลังนาย? แม้ว่าฉันไม่ทำอะไร แต่ศัตรูของนายก็จะไล่ตามนาย และถ้าคลอฟอร์ดตัดสินใจที่จะก้าวก่ายล่ะก็ ความพยายามของนายก็จะเปล่าประโยชน์! นั่นเป็นเพราะฉันจะยังคงไล่ตามคลอฟอร์ดอยู่ดี!”
“อย่ากังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย ไม่มีใครจะช่วยเหลือผมแน่นอน หลังจากผมออกจากบ้านของคลอฟอร์ดไปแล้ว ก็เชิญไล่ตามผมได้เลย!” เจอรัลด์กล่าว
“น้องชาย!” เจสสิก้าเป็นกังวลอย่างมากเมื่อได้ยินคำประกาศของเจอรัลด์
เธอมองไปที่ดีแลน “พ่อ พูดอะไรบ้างสิคะ!”
ดีแลนขมวดคิ้วและดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยน้ำตา
ริมฝีปากของเขากระตุกเล็กน้อย “เนื่องจากลูกชายของผมจะรับผิดชอบและออกจากคลอฟอร์ดตลอดไป ผม ในฐานะพ่อ ก็รับประกันว่าใครก็ตามที่แตะต้องคุณในนอร์เบย์จะต้องเผชิญกับการแก้แค้นของตระกูลคลอฟอร์ดทั้งหมด!”
“ปัง!”
ดีแลนทุบแก้วไวน์ให้แตกเป็นเสี่ยง ๆ
คอร์ดรู้สึกช็อก
“พ่อกำลังพูดถึงอะไรอยู่?”
“ดีแลน คุณบ้าไปแล้วเหรอ?! นั่นลูกชายของเรานะ!”
เจสสิก้าและยูเลียลนลานขึ้นมา!