ณสนามรบในเมืองอันลู…ที่ตั้งค่ายรบของกองทัพเขี้ยวหมาป่า วันนี้คือวันที่ 5 หลังจากการจากไปของชูฮัน ลูกผสมยังคงไม่ปรากฏตัวเหมือนเดิม ฝูงซอมบี้ก็คอยลอบโจมตีมาเป็นระลอกคลื่นอยู่ตลอดๆ เป็นอย่างที่ชูฮันบอกไว้เจตนาของพวกมันไม่ใช่การฆ่าล้างบางพวกเขาแต่เป็นการค่อยๆตัดกำลังพวกเขาทีละนิด
ตลอดระยะเวลา5 วัน เหอเฟิงปฏิบัติตามแผนการที่ชูฮันทิ้งไว้ให้อย่างเคร่งครัด เหล่าทหารเกณฑ์ใหม่ได้พบเจอกับความรู้สึกที่แปลกประหลาดที่สุดในชีวิตของพวกเขาหลังจากการได้ฆ่าซอมบี้ มันคือความรู้สึก…ตื่นเต้นปนระทึก
อย่างที่คาดการณ์ไว้ล่วงหน้าทุกๆจุดในแผนการของชูฮันในแต่ละครั้งที่มีฝูงซอมบี้ลอบโจมตีจำนวนของพวกมันนั้นตรงกับที่ชูฮันคาดการณ์ไว้อย่างจนน่าทึ่ง แต่ละแผนการฝึกฝนเสมือนกับการขยี้หัวซอมบี้จมเท้า ชูฮันปล่อยให้เหล่าทหารเกณฑ์ใหม่ได้ประสบกับเหตุการณ์เฉียดตายด้วยตัวเอง โดยที่รับประกันว่ามันจะไม่เกิดการเสียชีวิตหรือมีใครบาดเจ็บร้ายแรง
ขณะนี้เหอเฟิงอยู่ภายในเต้นท์กำลังจ้องแผนกลยุทธ์ตรงหน้าในใจอดไม่ได้ที่จะชื่นชมชูฮัน มันไม่ใช่เรื่องประหลาดใจที่เกิดขึ้นเพียงครั้งสองครั้งเท่านั้น แต่มันเกิดขึ้นถี่มากและทุกๆครั้ง…มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ!
สิ่งที่น่าระทึกใจมากที่สุดคือตอนที่ทหารเกณฑ์ใหม่ทั้ง3,000 คนติดอยู่ที่ริมฝั่งของแม่น้ำอีกฟาก สะพานข้ามผ่านแม่น้ำพังถล่มลงมา ขณะที่ด้านหลังมีฝูงซอมบี้จำนวนมากไล่ตามมา
และแผนการฝึกครั้งนี้ระบุไว้ว่าเหล่าทหารใหม่จะต้องต้านฝูงซอมบี้ให้ได้พร้อมกับสร้างสะพานขึ้นใหม่ให้ใช้งานได้สำเร็จภายในระยะเวลา5 ชั่วโมงเท่านั้น!
การฝึกฝนอันหฤโหดที่สุดเท่าที่เหอเฟิงเคยเห็นมาดำเนินติดต่อกันมาเป็นระยะเวลา5 วัน และตลอดเวลาที่ผ่านมาเหล่าทหารใหม่ 3,000 คนต่อสู้กันเองเพียงลำพัง ไม่มีผู้นำ ไม่มีแม้แต่หลักการพื้นฐานในการต่อสู้ใดๆ
ในตอนที่เหล่าเจ้าหน้าที่ระดับสูงของกองทัพเขี้ยวหมาป่าได้อ่านรายละเอียดทั้งหมดของการฝึกที่ชูฮันเขียนไว้ทุกคนแทบหัวใจหยุดเต้น เนื้อตัวเย็นเฉียบด้วยความตกใจ พวกเขาเดาไม่ออกเลยว่าขณะที่ชูฮันคิดแผนการฝึกนี้ขึ้นมา ตอนนั้นเขาสติดีอยู่รึเปล่า? แล้วชูฮันเอาอะไรมารับประกันจำนวนของซอมบี้ที่ปรากฏตัวขึ้นทุกครั้ง มั่นใจได้อย่างไรว่าทหารใหม่จะปลอดภัยไม่ถูกฆ่าตายเรียบซะก่อน?
ในความคิดของเหอเฟิง…ครั้งนี้เขี้ยวหมาป่ามาถึงจุดจบสิ้นแล้วและทหารใหม่ 3,000 คนจะต้องตายกันหมดอย่างน่าเวทนา
แต่ผลลัพธ์กลับน่าทึ่งสุดๆ!
ทหารใหม่3,000 คนมีสภาพอยู่ดีเหมือนเดิมประกอบกับดูแข็งแกร่งขึ้นอีกต่างหาก ทุกคนมีศักยภาพมากขึ้น ไม่มีใครบาดเจ็บร้ายแรง แถมพวกเขายังใช้เวลาทั้งหมดแค่ 3 ชั่วโมงในการสร้างสะพานใหม่สำเร็จ โดยเฉพาะทันทีหลังจากสร้างสะพานได้สำเร็จ เหล่าทหารใหม่ไม่ได้วิ่งกรูหนีข้ามฝั่ง แต่กลับเลือกที่จะหันหลังและวิ่งเข้าป่าไปไล่ฆ่าซอมบี้แทน
นอกเหนือจากนี้ผลลัพธ์ที่ได้จากการฝึกครั้งนี้ได้ไปกระตุ้นพันธุกรรมที่อยู่ในร่างส่งผลให้มีคนมากกว่า 100 คนระเบิดพลังขึ้นมาและกลายเป็นมนุษย์สายพันธ์ใหม่ และอีกกว่า 50 คนได้แสดงพื้นฐานอันยอดเยี่ยมในการต่อสู้ที่จะสามารถพัฒนาต่อไปให้แกร่งยิ่งขึ้น
ไม่ว่าจะเป็นด้านความสามารถของการทำงานเป็นทีมการสั่งการงานอย่างเป็นขั้นตอน หรือความสามารถในการต่อสู้…
ตอนที่ทหารใหม่3,000 คนเดินทางกลับมายังที่ตั้งค่ายรบ ทหารผ่านศึกของกองทัพเขี้ยวหมาป่าทั้งหมด 1,300 คนอึ้งกันถ้วนหน้า แม้แต่เหอเฟิงยังพูดอะไรไม่ออก หลังจากกระบวนการกำจัดศพของซอมบี้โดยการเผาเสร็จสิ้นเรียบร้อยเหอเฟิงที่ยังคงทำใจเชื่อเรื่องราวตรงหน้าอย่างสนิทใจไม่ลง ตัดสินใจไปยังสนามรบเพื่อตรวจสอบเรื่องราวด้วยตัวเอง และก็ได้บทสรุปที่สร้างคำถามเกิดขึ้นในใจของเหอเฟิงขึ้นมาอีก…จำนวนซอมบี้ที่โจมตีตั้งแต่แรกและจำนวนของศพซอมบี้ที่ถูกฆ่าตายและนำมาเผาศพ…ผลสรุปที่ได้คือจำนวนมันไม่ตรงกัน
แสดงว่ามีซอมบี้จำนวนหนึ่งกลัวจนหนีไปกลางคัน?หรือว่าพวกเขาประมาณจำนวนซอมบี้ที่ปรากฏตอนแรกผิดไป?
เหอเฟิงเองก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นจริงๆแต่เขาต้องบอกเลยว่าแผนการของชูฮันนั้นละเอียดอย่างมาก มีทุกขั้นตอนแม้แต่ช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดซึ่งจะเป็นจุดเปลี่ยนของเหล่าทหารใหม่…ทุกอย่างมันสมบูรณ์แบบอย่างไม่น่าเชื่อ!
เพราะการเผชิญหน้ากับสถานการณ์เฉียดตายมันจึงส่งผลให้เหล่าทหารใหม่3,000 คนเติบโตขึ้นด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ พวกเขาสามารถรบกันฝูงซอมบี้ได้ด้วยตัวเองภายในเวลาแค่ 5 วัน มีความเข้าใจกันและทำงานประสานเข้าขากันได้จนเกือบจะเหมือนกับกองทัพทหารปกติภายในระยะที่แสนสั้น
ความสามารถของเหล่าทหารใหม่ตอนนี้ถ้าเป็นค่ายอื่นพวกเขาถือว่าผ่านการฝึกและได้แต่งตั้งเป็นทหารอย่างเป็นทางการไปแล้ว แต่ไม่ใช่สำหรับที่นี้…ทหารพวกนี้ยังไม่จบการฝึกของกองทัพเขี้ยวหมาป่า
มันมีกฏบัญญัติง่ายๆที่ชูฮันตั้งไว้…นักรบจะถูกเรียกขานว่าเป็นนักรบแห่งกองทัพเขี้ยวหมาป่าได้ก็ต่อเมื่อคนคนนั้นฆ่าซอมบี้ได้มากพอ
ภายในเต้นท์เหอเฟิงกระพริบตาปริบๆทบทวนทุกอย่างในหัวท่ามกลางความเงียบสนิท นอกจากนั้นยังมีเกาช้าวฮุ่ยที่กำลังนอนหลับอยู่บนเก้าอี้ยาวโดยที่ยังคงใส่ชุดเครื่องแบบพลเอกของชูฮันอยู่มาตลอด 5 วัน เกาช้าวฮุ่ยหลบอยู่ภายในเต้นท์นี้ตลอด 5 วันโดยไม่ออกไปไหนเพื่อปกปิดความจริงที่ว่าชูฮันไม่ได้อยู่ที่นี้
ในขณะที่บรรยากาศภายในเต้นท์กำลังเงียบสงบจู่ๆก็เกิดเสียงดังขึ้นมาจากทางด้านนอก “ท่านพลเอกชูฮัน! ซางจิงส่งความช่วยเหลือมาครับ และก็ยังมีคนที่อ้างว่าเป็นหัวหน้าบอกว่าเขาต้องการพบท่านครับ”
”พรึบ!”เหอเฟิงเด้งตัวลุกขึ้นยืนทันทีและรีบปลุกเกาช้าวฮุ่ยที่นอนไม่รู้สึกตัวอยู่ “ท่านครับ? ตื่นเร็ว! ชูฮันได้บอกมั้ยว่าถ้ามีคนมาขอพบให้หาทางแก้ยังไง?”
ชูฮันกลับมาได้5 วันแล้วแต่ที่ผ่านมาซางจิงเก็บตัวเงียบมาตลอด การที่จู่ๆส่งความช่วยเหลือมาในตอนนี้มันจึงค่อนข้างผิดวิสัยอย่างมาก แต่นี้ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เหอเฟิงกังวล ที่เขากังวลคือ…คนที่ต้องการขอพบชูฮันตอนนี้ต่างหาก
ตอนนี้ชูฮันไม่ได้อยู่ที่นี้แต่อยู่ที่จินหยางต่างหาก! เหอเฟิงที่หลังจากได้ทำความเข้าใจทั้งหมดโดยการคำนวณหลักการเหตุและผลจากการกระทำของชูฮันทั้งหมดทำให้เขาได้รู้ว่าแผนการทั้งหมดที่ชูฮันวางไว้เจตนาคือเพื่อทำลายค่ายจินหยาง เวลานี้เหอเฟิงเข้าใจทั้งหมดแล้ว ไม่เพียงแค่สามารถแก้โจทย์เหตุและผลทั้งหมดได้สมบูรณ์แล้ว แต่ความชื่นชมที่มีต่อชูฮันยังพุ่งทะยานจนน่าตกใจ
หากเหอเฟิงยังแอบกังวลการกระทำและวิธีการในการดำเนินตามแผนของชูฮันและยิ่งสงสัยเข้าไปอีกว่าชูฮันจะทำอะไรกับค่านจินหยางบ้าง? จนถึงตอนนี้เพื่อเป็นการแสร้งว่าไม่ได้สนใจอะไรค่ายจินหยาง หน่วยข่าวกรองลับที่ปฏิบัติการอยู่ที่ค่ายจินหยางได้ตัดขาดการติดต่อกับหน่วยข่าวกรองลับภายนอกค่ายจินหยางทั้งหมด
ทุกอย่างเป็นความลับเพื่อที่จะจัดการค่ายจินหยางโดยไม่มีความลับรั่วไหล
มีเพียงแค่ทุกคนที่อยู่ในเต้นท์วันที่เกาช้าวฮุ่ยบอกความจริงเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้แม้แต่ซางจิ่วตี้ก็ยังไม่รู้ว่าจริงๆแล้วตอนนี้ชูฮันอยู่ที่ไหน ไหนจะเรื่องการวางตัวเกาช้าวฮุ่ยไว้ที่นี้เพื่อปิดหูตาของทุกคนไม่ให้สงสัย
แม้กระทั่งตัวเหอเฟิงเองในตอนแรกยังถูกหลอกเลย!
ดังนั้นในเวลานี้เมื่อคนที่ซางจิงส่งมาเอ่ยปากว่าต้องการพบชูฮันความตึงเครียดของเหอเฟิงในเวลานี้จึงพุ่งสูงที่สุดในประวัติศาสตร์ เขาไม่สามารถใจเย็นได้เลย
ถ้าความจริงที่ชูฮันไม่ได้อยู่ที่นี้หลุดออกไปละก็มันไม่ใช่แค่ความลับรั่วไหลจนอาจทำให้แผนการชูฮันผิดพลาดได้ แต่อย่างที่รู้กันว่า…ที่กองทัพเขี้ยวหมาป่าแข็งแกร่งได้ขนาดนี้ เหตุผลหลักๆคือความศรัทธา ความศรัทธาที่ทุกคนมีต่อชูฮันว่าจะอยู่ยงคงกระพัน สู้รบเคียงบ่าเคียงไหล่ไปกับทุกคน ชูฮันคือที่ยึดเหนี่ยวความเชื่อมั่นของทุกคน!
นอกจากนี้การกระทำทั้งหมดของชูฮันในค่ายจินหยางจะถูกเปิดเผย ไม่เพียงแค่แผนการที่วางไว้ทั้งหมดจะล้มเหลว แต่หน่วยข่าวกรองลับที่แฝงตัวทำงานในค่ายจินหยางมานานจะถูกทอดทิ้ง งานที่ทุ่มเททำมาตลอดจะไม่มีความหมายอีกต่อไป
ค่ายอื่นๆจะโจมตีเขี้ยวหมาป่าทันทีเพราะว่าถ้าวันนี้ชูฮันไปที่ค่ายจินหยางเมื่อไหร่ก็ได้ทำอะไรก็ได้แบบนี้ ใครจะไปรูํว่าเป้าหมายต่อไปในวันข้างหน้าของชูฮันจะเป็นที่ไหน?
นี้คือภัยคุกคามยิ่งใหญ่ต่อชูฮันและทั้งทีมความลับของพระเจ้าและหน่วยข่าวกรองลับ!